Levensverhalen (pagina 1859)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Zelfmoord

Hey,
Ik denk vaak na over hoe het nu verder moet in mijn leven. 6 jaar geleden gingen mijn ouders uit elkaar en sinds dien gaat het bergafwaarts. De vriend van mijn moeder heeft alles van mij afgenomen wat ik had. Ons gezin, mijn moeder, mijn hondje, mijn pony en al mijn spullen. Ik was heel gehecht hieraan en met name aan mijn dieren omdat ze heel belangrkijk voor me waren. Ik woon nu al 6 dagen bij mijn vader, maar het voelt al verraad. Ik heb het gevoel dat ik mijn moeder in mijn dieren in de steek laat. Mijn moeder geeft me het gevoel dat ik een last ben in het gezin. Ik wil namelijk niet lastig zijn, en probeer me daarom perfect te gedragen, maar dit houd ergens op! Ik ben hier nu al 2 jaar mee bezig maar ik houd het echt niet meer vol, met als gevolg dat ik alles kwijt ben. Hierdoor voel ik me egoistisch en denk ik er vaak aan dat het misschien maar beter is om voorgoed weg te gaan. Zullen ze me dan missen? Of is het een opluchting? Mijn moeder geeft me het gevoel dat ik de oorzaak ben van alle problemen binnen ons 'gezin'. Ik kan me dit haast niet voorstellen, maar je gaat eraan kapot! Ik ben een meisje die alles netjes op orde heeft en een duidelijk doel voor ogen heeft. Maar soms denk ik dat dit toch allemaal in duigen zal vallen, vanwege dit alles. daarom heeft mijn leven misschien wel geen zin meer. Ik ben alles kwijt! Alleen mijn vader steunt me, maar ik zie ook hoe veel pijn het hem doet als hij ziet dat ik verdriet heb. Weer een last dus :S Ik weet echt niet meer wat ik moet en ik akn er met niet veel mensen over praten. Degene die mij echt begreep, woonde naast mijn moeder en zie ik dus nu ook niet meer vaak..Wat moet ik nouw?Nouja...K ben mijn ei weer ff kwijt...Heb jij t zelfde gevoel, en wil je het er misschien een keertje over hebben, dan kan dat ook altijd!
Bedankt voor je aandacht!
Liefs,
E.
Datum:
28-04-2005
Naam:
Essepoester
Leeftijd:
16
Provincie:
Limburg

Zelfmoord..

Nu ongeveer 1 jaar geleden is mijn moeder overleden.. Aan kanker.. Daar zat ik heel erg mee.. Want ik zag haar gewoon afsterven.. 6 maanden lang.. Op school gaat het goed.. Ik heb ook wel 3 goede vrienden.. Ik ben altijd het meisje met de lach.. Maar zelfs ik denk na.. Over de dood.. En aan zelfmoord.. Ik dacht ook van zou ik dan weer bij mijn moeder kunnen zijn? Ik mis haar.. Maar nee.. Ik hou van het leven.. En ook.. Van iedereen die van mij houd.. Dus.. Als je zelfmoord wíl plegen.. Denk altijd goed na.. De mensen die van je houden zitten meestal in een klein hoekje.. En ook al is het maar 1 persoon met wie je goed kan praten.. Het helpt wel.. En geloof me.. Je wil niet dood..

Marjolein
Datum:
27-04-2005
Naam:
Marj0lein
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-holland

niet lang meer

mijn vader is overleden, hij was mijn alles, onder dubieuse omstandigheden. vind nergens gehoor, werk na bijna 25 jaar kwijt geraakt. nu nog alleen steun aan een tweetal psychiaters en moeder. beland in wao toekomst is uitzichtloos ondanks pillen en psychiater hulp. de dips worden wel erg diep.
Datum:
26-04-2005
Naam:
kat
Leeftijd:
45
Provincie:
Utrecht

Dood,,..?

Weg in jezelf,,
beknijpende gedachtes,,
weggerent,, waarvoor?
Bang voor jezelf,, angst
dood lijkt de enige oplossing,,
zomaar,, weg,, (brb)
voor altijd,, onomkeerbaar,,

Lieve iedereen hier,,
Ik wil ook dood,,
ik heb hulp maar toch wil ik niet verder met het leven,,
m'n ouders weten wel dat ik dood WOU maar niet dat ik het nog steeds wil omdat ik hulp heb,,
Nu gaat het thuis ook vrij goed,, maar ik ben bang voor opnieuw die situatie.
Ik zat erdoor,, huilen,, huilen ,, huilen
Al 2 jaar dood willen is een lange tijd,,
maar ik moet door van mezelf..
Ik zie het nut er alleen niet van in.
ik weet dat iedereen mij gaat missen want ik ken 2 mensen die hebben zichzelf ookom het leven gebracht,, maar als zij maar gelukkig zijn,,
Ik hoop voor iedereen dat diegene het niet doet,, want je zult gemist worden,, daarom heb ik het ook nog steeds niet gedaan!
Ik steek iedereen een hart onder de riem!
Groetjes.. anoniem!
Datum:
26-04-2005
Naam:
mij
Leeftijd:
13
Provincie:
Overijssel

Geen vriendin

Hallo, ik ben bart en ik ben 21 jaar oud. Toen ik 15 jaar oud was heb ik iets zeer vervelends mee gemaakt. Ik ben een half jaar aan het lijntje gehouden door een meisje waar ik smoor verliefd op was. Daardoor durf ik nu niet zo maar op een vrouw af te stappen en als ze dat bij mij doen sla ik helemaal dicht. Ik durf helemaal al niet aan een vrouw/meisje te vertellen dat ik haar leuk vind. Ik zie het niet meer zitten. Ik voel me vreselijk eenzaam. Soms zijn er periodus dat het het aardig gaat maar zoals nu gaat het kut. Ik voor me erg neerslachtig en zou het lieftst zelfmoord plegen. Daar komt ook nog eens bij dat ik vorig jaar last kreeg van een onstoken talgklier, die moest verwijderd worden helaas ging er daarna een fistel groeien en die komt steeds weer terug. Ik ben al 3 keer geholpen en steeds komt dat kreng weer terug. Dat ding zit tussen mijn bil. Ik weet niet of het lichamelijk of geestelijk is maar ik heb moeite met een erectie krijgen en hem vast te houde. Het lijkt wel of de power eruit is verdwenen. Hierdoor voel ik mij heel erg neerslachtig. 1,5 jaar terug dacht ik dat het allemaal niet erger kon worden nou dat kan dus wel. Ik weet het niet meer ik zou het liefst dood zijn
Datum:
26-04-2005
Naam:
Bart
Leeftijd:
21
Provincie:
Zuid-holland

............

In den beginne had ik het geweldig naar me zin ik had een goede vriendinn waar ik alles mee deed en alles kon vertellen.
Tot we gingen verhuizen naar Groningen me vader kreeg een andere baan en ik vond het maar niks.
ENs sinds dien gaat het fout ik heb geen echt vriendinn meer ik kan me weg niet vinden.
Ik had het gevoel dat ik hier niet thuis hoorde maar ik moest het beste maken maar het lukte niet.
Ik was om alleen thuis te zijn want ik dacht elke keer over zelfmoord en ik wilde niet alleen thuis zijn.
We verhuisde naar een anders huis in Groningen.
En toen heb ik het geprobeerd om er een einde aan te maken maar het mislukte.
Ik had nog steeds vaag contact met me vriendinn in Arnhem.
En toen ging het wel weer een tijdje en we verhuisde weer naar een ander huis in Groningen en toen hoorde ik dat me die ene vriendinn in Arhem zwanger was en niet meer met mij wou praten me wereld stoorte in ik kon gewoon geen put meer uit me leven halen want wat moest ik zonder haar.
Het waren twee zware weken die ik gehad want me ouders waren op vakantie en ik wist niet wat is moest doen.
En toen dacht ik waar voor leef ik nog maar ik ben blij dat ik nog leef.
Ik heb een leuk leven en ik heb naar me zin en toch denk ik nog wel eens waarom nog leven.
Mensen ik wil jullie advies geven: Je doet niet alleen je zelf maar ook andere pijn.

want als je zelfmoord pleegt denk eens na je ouders je broers je zussen je familie je geliefde die missen je.
En je maakt ze ook kapot en ze hebben ook veel verdriet dus denk goed na wat je met je leven doet je leeft aar een eer en ik ben er ook gedeeltelijk uit gekomen waarom zou het ander dan niet lukken.

Heel veel sterkte allemaal en en denk goed na je leeft maar een keer.
Datum:
25-04-2005
Naam:
Abo lotfi
Leeftijd:
21
Provincie:
Groningen

geen zin meer

ik had nergens meer sin in. ik had ruzie met me ouders in groep 6 werd ik heel veel gepest en voelde me niet goed heb vaak gehuild en me pols proberen door te snijden heb krassen gemaakt ik mijn armen en wou bloed sien maar mijn schaar was niet scherp genoeg. heb geen pijn geleden ik had soveel verdriet en pijn binnen in mij dat ik het niet voelde mijn pols lukt niet omdat er toh mensen waren die van me houden. heb toch een litteken en snij best vaak als ik geen sin meer heb om te leven. de krassen sijn bijna weg en het is nu een week geleden. sit nog op school en word geholpen door iemand die er in gespesialeerd is. en ben er best blij om maar bang ben ik wel. mensen vinden mij raar en willen weten wrom ik het doe. ik heb er nooit sin in om er over te praten.
ik hoop dat het over gaat maar dat lukt niet snel!
Datum:
25-04-2005
Naam:
anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Utrecht

Waar leef ik voor???

Dat is wat ik me af vraag, zoveel elenden op de wereld, ook in mij. Geen werk meer, geen vriendin meer, geen toekomst.
waar leef ik voor??
leef ik voor mijn toekomstige gezin, leef ik voor mijn ooit op de wereld komende kinderen?
waar leef ik voor?
niemand die me meer kan helpen, niemand die me ziet staan, niemand maar dan ook niemand die me helpt
waar leef ik nog voor?
zal ik naar het buitenland vertrekken, of mezelf voor de trein gooien. wanneer ben ik weer iemand.
waar leef ik voor??
Datum:
25-04-2005
Naam:
Quest
Leeftijd:
24
Provincie:
Zuid-holland

Mijn ingrijpend leven..

Mijn leven is gewoon niets, een leeg veld,
Ik ben nooit door deze wereld geaccepteerd en ik accepteer deze wereld niet
Ik wil er ook een einde aan maken, al een langere tijd,
Neem vandaag:
Ik ging helemaal naar Amsterdam daar woont me vriendin, ik loop helemaal naar der huis en krijg daar te horen dat ze er niet is, maar der moeder zou wel even bellen, dus die belt en blijkt ze bij een vriendin te zitten, ik heb der meer dan 2 weken niet gezien…
Ik ga daar helemaal voor haar heen en dan krijg je dat.. een reactie waar ik zelfs van schrok.
Ze belt me in de avond en vertelde even doodleuk de volgende punten:
A ze was bij iemand geweest van 26 en daar was iemand bij van 44 en een vriendin van der van eigen leeftijd, die van 26 en 44 blowen (iets waar ik 100% tegen ben)
En dan krijg je daarna te horen dat ze der trui aan die vent had uitgeleend… ZOIETS DOE JE NIET simpel…
Dat is maar een voorbeeld….
Nog meer voorbeelden.. mijn ouders behandelen mij als een ziek iemand.. ze schreeuwen en slaan.. ik haat ze echt maar waar moet ik anders heen?
Één openstaande optie: ‘De Dood’ Ik wil al een enige tijd dood omdat mijn leven al zo vernagelt is.
Niemand die mij moet en ik moet iedereen niet…
Als ik in de trein zit zie ik mezelf gewoon al springen.. iets wat ik niet zou durven..
Wel zou ik van een flat af willen springen… dat lijkt me een mooie dood….
De tranen rollen al de hele avond over me wangen, ik kan niet achterhalen of ze van woede, verdriet, haat, of liefde zijn…. Dat is wel weer een groot iets nadeligs
Men zegt: zie de positieve kanten in van het leven!
Welke? Zijn die er dan? Ik kan ze niet vinden? Jij?
Na 17 (bijna 18) jaar ongeluk wil ik ook een keer geluk…
Maar telkens als ik geluk heb dan gaat dat op de een of andere manier kapot..
Even terug te komen om dat onderwerp ‘Mijn Vriendin’
Ik mei 4 jaar terug was daar spontaan Lisa mijn ex…
Die heeft mijn leven een hel look gegeven…….
Die was ook nooit thuis als ik der belde.. of als ik onverwachts langs ging
Ook een keertje kwam ik der tegen met een andere jongen… was ze vreemd gegaan
Tot overmaat van ramp kom ik er achter als zij douche is (door achter haar pc te zitten en PER ONGELUK op HAAR msn te gaan) dat ze niet alleen toen was vreemd gegaan
Ze had iedereen wel een keer gehad in der relatie met mij, en dat varieerde van 18 tot 40 ik bedoel iemand van 40 dat kan toch niet.. ik vind dat zoiets verboden moet worden sinds dien heb ik een fobie van als mijn vriendin met een ouder iemand omgaat.. en zeker een 15 jarige
En ze was misschien wel 60x vreemd gegaan in een paar maanden tijd…
Nou en door haar, door me ouders, door mensen uit m,n dorp zie ik het leven niet meer in.. ik zie geen nut, ik zie geen reden om hier nog langer te zijn..
Ik wil eruit stappen zo snel als kan




Michel
Datum:
24-04-2005
Naam:
Michel Constantine
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-brabant

geen zin meer

ik ben 32 jaar en heb 5 kindjes waarvan 1 drie jaar geleden is overleden aan een spierziekte op elf jarige leeftijd mijn moeder is 22 maanden later aan altvleesklier kanker overleden echt een lijdens weg mijn leven is niet meer het zelfde ik heb een turkse vriend waar ik twee kinderen bij heb en ik ben echt maar dan ook echt ongelukig heb paniekavallingen gehad en hypperventelatie na alles wat er in mijn leven is gebeut gaat niet over een 1 dag ijs mijn eerste reletie was met een hindoestaanse jongen en daar werden me eerste drie kinderen uit geboren waarvan mijn eerste zoontje een spierziekte bleek te hebben en heb dan ookgeen leuke relatie gehad maar heeft dat 13 jaar vol gehouden bij me tweede vriend heb ik dus twee kindjes bij en in vroege tijd begon hij me al teslaan en drijgen met de dood ik ben nu nog steds bij hem omdat hij drijgt me kideren mee te nemen ik ben echt een persoon die nu als een robot door het leven gaat en ben hier alleen nog maar voor mekinderen wand voormij hoefthet allemaal niet meer ik ben moe dood moe
Datum:
24-04-2005
Naam:
jacie
Leeftijd:
32
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.