Levensverhalen (pagina 1856)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Waarom???

Dat is mijn vraag.. waarom besta ik? En waarom is mijn leven zo kut?
Thuis gaat het prima.. behalve dat ik mijn broer zo'n beetje haat..
En op school gaat het lekker.. ga met allemaal zevens mijn examen in.. maar d'r word wel over me geroddeld doordat ik op meiden val..
En in de liefde.. Ik ben inmiddels bijna 2 jaar verliefd op iemand van 24... Zij niet op mij.. maar ik krijg haar niet uit m'n hoofd..
Er zijn in mijn leven dingen gebeurd waarvan ik niet snap dat zulk soort dingen moeten gebeuren.. Zo heb ik mijn opa nooit mogen kennen.. Ja.. tot mijn 3e.. maar daar heb ik geen herrinneringen meer aan. Ik had hem zo graag in mijn leven willen hebben..
En ruim een jaar terug heeft mijn beste vriendin me keihard laten vallen en ze beweerd dat ze niets verkeerds heeft gedaan..
M'n nieuwe beste vriendin vangt me heel goed op, maar ik durf het haar allemaal niet te vertellen.. Ze heeft namelijk zelf ook zelfmoordneigingen en ze heeft hele zware anorexia..
Ik wil haar echt niet kwijt.. Tenminste.. niet dat ZIJ er voor dood moet gaan..
Ik praat met iemand.. een counseler bij ons op school.. Naja, nu inmiddels al iets van 3 maanden niet meer.. Heb namelijk niet het gevoel dat ik er ook maar iets mee opschiet.. M'n armen en benen liggen nog net zo vaak open als voor die tijd..

Ik wil dood.. Ik wil weg van deze wereld.. Weg uit dit klote leven.. En ik weet dat ik het niet door moet zetten.. En ik durf het ook niet.. Wil de mensen die wel om me geven geen pijn doen.. Maar ik zie het echt niet meer zitten.. :'(
Datum:
12-05-2005
Naam:
Tessa
Leeftijd:
16
Provincie:
Utrecht

Broer

Ik ben iemand die nogal spontaan is, soms even een aanraking, soms een uitspatting die niet geplaatst is, maar ik hou veel van mijn familie en vrienden. Alleen mijn broer, dat is een verhaal apart, hij ziet elke aanraking als teken dat we moeten gaan stoeien. Dat wil ik helemaal niet. Natuurlijk broers ouwehoeren wel is en soms loopt dat uit de hand. Ik ben geen haatdragend persoon, maar mijn broer krijgt mij telkens zo ver dat ik me de rest van de dag slecht voel. Om het zo te zeggen, ja ik heb soms zelfmoordneigingen en daarbij heb ik altijd het gevoel dat mijn moeder partij voor mijn broer kiest, dat komt omdat mijn broer leugen naar leugen ophangt en zij tuint erin. Ik ga mezelf nu niet in bescherming nemen en zeggen dat iedereen het fout doet behalve ik, mijn moeder is leerlingbegleidster en volgens mij gaat ze daardoor iets te zakelijk met mij om omdat zij zo met haar leerlingen omgaat. Mijn broer liegt hele verhalen aan elkaar en zij vertrouwd mijn broer ik weet niet waarom, misschien omdat ik in groep 6 altijd leugens ophing, maar we zijn inmiddels acht jaar verder. Ik heb mezelf gevonden ik analyseer mezelf ik analyseer de dag, maar ik ben altijd eerlijk. Mijnjn broer is een aardige jongen, misschien niet zo gebekt als ik en misschien is hij zelfs jaloers, maar als hij zijn zin niet krijgt begint hij altijd te slaan. Ik vraag mij meerdere malen af is dit omdat ik atheïst ben en me van God af heb gekeerd en straft hij me zo. Mijn moeder zegt altijd: \"Leroy komt zichzelf nog wel tegen\". Maar hij komt zichzelf nooit tegen en tot die tijd moet ik de klappen maar opvangen. Waarschijnlijk zal ik mezelf niets aandoen, maar omdat ik er zo vaak aan denk, dacht ik dat het misschien belangrijk was als ik mijn verhaal deed. Misschien is er iemand die dit leest en zegt \"dit verhaal komt mij bekend voor in deze situatie verkeer ik ook\". Bedenk dan iedereen heeft een goed en een kwaad deel, maar er zijn mensen die jou pad kruisen en wel van je houden.
Datum:
11-05-2005
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Overijssel

Als iemand het zou lezen...

Hallo mensen,

Het is nou onderhand 1 jaar, en een maand dat mijn moeder is overleden. Maar kan der niet goed mee omgaan. Ik snij mezelf, walg van mezelf, Ik wil dood. Maar aan de andere kant denk ik: waarom wil ik dood? Ik doe er veel mensen verdriet mee. Maar is dat wel zo? Dat veel mensen verdriet om mij zouden hebben? Misschien zou niemand mij juist missen. Misschien zouden ze zonder er bij stil te staan doorgaan... 1 vriendin van mij weet dat ik al zo'n 8 maand aan die gedachtes denk, + de maatschapelijk werkster. En ze willen allebij dat ik het niet doe.. Maar misschien zeggen ze het alleen maar omdat ze het als hun plicht zien. Ik walg van mezelf, Ik ben moe van het leven, van het huilen, en van die moeheid. Ik walg van die littekens op mijn arm, als ik het toch niet doe, dan word ik altijd herrinerd als ik die littekens zie dat ik een klote tijd heb gehad... Ik wil dit gwoon niet meer.. De laatste dagen zat ik dus bij mezelf aftevragen HOE ik het wil doen. Zal ik me ophangen, zal ik mijn polsen opensnijden en in bad gaan liggen... Zal ik me verzuipen, een mes tussen me ribben steken, Overdosis pillen nemen? Of gewoon voor de auto of trein springen? Ik wil dit gewoon niet meer...

Ik kan er nog zoveel over schrijven net zoals in mijn gedichten. Maar toch zal der Niemand zijn om ze uberhaupt door telezen en me te helpen...

xxx
Datum:
11-05-2005
Naam:
Janet
Leeftijd:
14
Provincie:
Drenthe

kut

ik heb geprobeerd zelfmoord te plegen want ik zag het leven niet meer zitten ze hebben mij jarenlang gepest en mijn ouders mishandelen mij dat is mijn motief opm zelfmoord te plegen mensen ik kan er niet meer tegen ondertussen is mijn vader overleden dus ik weet niet meer wat ik moet doen zolang mijn ouders mij niet goed verzorgen woon ik bij mijn allerliefste opa en oma maar die zijn vorige week overleden ik woon nou op straat en deze e-mail heb ik geschreven in de bibliotheek
Datum:
11-05-2005
Naam:
teun westers
Leeftijd:
13
Provincie:
Utrecht

leugens

ik heb alles zelf verprutst,weggegooid,ik kan nooit 's een keer eerlijk zijn.Z'on anderhalf jaar geleden heb ik m'n vtiend ontmoet,de periode daarvoor had ik het moeilijk.gestopt met een relatie,2 kinderen van 4 en 5,huis verkocht en dus geen eigen woning meer,al die tijd bij een ander ingewoond,wat niet makkelijk was,toen ontmoette ik mijn vriend en alles ging goed,totdat ik weer begon te liegen en waarom,..als ik problemen heb durf ik er nooit over te praten,is altijd zo geweest,probeer ik het zelf op te lossen,wat 9 van de 10 keer niet lukt,en dan is het te laat, ik had mijn vriend al een paar keer voorgelogen en al die keren heeft hij het me vergeven,maar deze keer niet,en ik kan hem geen ongelijk geven,ik heb hem al die tijd voorgelogen,hij dacht dat ik al die tijd een uitkering had en dus de huur en de rest betaalde,dus niet,gisteren heb ik hem en de kinderen een brief geschreven,want ik wist als dit vandaag uit zou komen hij er mee zou kappen,en ik kan niet zonder hem,hij is altijd eerlijk tegen mij geweest,open over alles,altijd lief en het beste met me voor,ik kan alleen de gedachte zonder hem niet verdragen,soms denk om de kinderen moet ik mijn best doen,maar ik kan het niet,heb hem vanochtend een sms-je gestuurd,dat het vanochtend hier gigantisch mis zou gaan,deurwaarder gisteren geweest,even3500 betalen anders vandaag uitzetting,ik heb al die tijd niks gezegd,had gehoopt werk te vinden,dat ik het zelf kon oplossen,dus niet,vanochtend lading aspirines geslikt en drank,gebeurde niks,toen hij thuis kwam van z'n werk heeft hij de brief van de deurwaarder en de brief van mij gelezen,ik heb er alles ingezet,ik haat mezelf,waarom maak ik altijd alles weer kapot,wil helemaal niet liegen,niks dan ellende komt ervan,had zo graag oud met hem willen worden,maar het zit er niet in,heb zo'n mooie tijd met hem gehad,als ik alles kon overdoen,is hij ook nog zo goed om alles te betalen en mij niet te laten stikken,alleen nu is hij binnenkort vertrokken,heb de laatste tijd zo'n schuldgevoel gehad,had zo graag eerlijk tegen hem willen zijn,maar ik durfde niet en zie nu,wat heb ik nu,niks anders dan ellende,heb vroeger ook nooit met m'n ouders kunnen praten,kreeg altijd de wind van voren,dat is altijd blijven hangen,bang voor de reactie,maar nu is alles eruit,een opluchting,hoef niet meer te liegen,maar ben wel al het goede kwijt,mijn eigen domme rotschuld,ik kan hem geen ongelijk geven
Datum:
10-05-2005
Naam:
bakker
Leeftijd:
34
Provincie:
Friesland

Ik wil niet meer

Ik heb een verveeldend leven achter de rug door mishandeling en misbruik.Toen ik 30jaar was is alles er uit gekomen,toen heb ik me eerste poging gedaan die is mislukt.Na 5 jaar verder en 5 zelfmoord pogingen achter de rug maar nog steeds niet gelukt.De laaste paar weken spookt het weer door me hoofd om er een eind aan te maken.Alles wat de afgelopen jaar is gebeurt komt weer naar boven,als ik het nou doe,doe ik het goed zo dat ik het er niet levend vanaf breng zo ver ben ik weer,ik weet neit meer hoe ik hier uit moet komen.IK hoop dat het nog goed komt en dat die gedachten voorbij gaat.
Datum:
09-05-2005
Naam:
b
Leeftijd:
35
Provincie:
Gelderland

ik weet ut nie meer

ik heb veel problemen met vrienden als ik rusie heb flip ik la gouw aan gesien ik 9 jaar lang op de basissGool ben gepest als ik rusie heb ben ik bang gouw de hele klas weer teGen mij te hebben en dan flip ik. ik heb al 2 keer bijna zelfmoord gepleegt maar mijn vriendin houd me iedere keer teGen daar ben ik eigenlijk best blij meeen zij heef dat ook wel eens en dan help ik haar ook en samen zettuh we door.! als ik haar nie had gehad was ik denk ik al lang weg geweest. maar het beste id tog om met iemand tepraten er over dat maakt het leven veel makkelijker..!!
Datum:
09-05-2005
Naam:
anoniempje
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

ik weet het niet meer

hoi
ik denk heel vaak aan zelfmoord,
dan denk ik van waarom ben ik niet dood ik leef tog voor niemand.
dat komt omdat ik heel vaak rusie heb met mijn ouders.
ik heb mezelf al geprobeert me pols door te snijden.
maar dat deed me veel te veel pijn.

afz. een wanhoppig meisje
Datum:
08-05-2005
Naam:
annniniempje
Leeftijd:
14
Provincie:
Drenthe

Niet doen

Hoii

Ik wil ff wat aan iedereen zeggen die zelf de neiging heppen om zelfmoord te plegen;
Doe het niet !! ik ben mijn eigen broer verloren hieraan en 3 hele goede vrienden dat is nu ondehnad al 5 jaar geleden en ben er nog steeds niet overheen,, je moet heel goed nadenken wie je allemaal pijn doet en wie er wel niet alllemaal van je houden die komen er ook wel nooit meer o verheen ! !
voor sommigen is het al te laat om dit te zeggen het besluit staat vast maar denk echt heell goed na wat je zelf allemaal moet missen je weet zelf niet hoeveel er om je geven
ik kan vooral niet over mijn verdriet komen van mijn brroer; zooo veel lol met hem ik vind het té erg !

liefs
Datum:
08-05-2005
Naam:
Elke
Leeftijd:
13
Provincie:
Overijssel

verwarring

31 jaar, en nog steeds niet om kunnen gaan met teleurstellingen,stress en verlies van mensen ,materieele zaken en mijn eigen waardigheid. vorig jaar ben ik vader geworden van een pracht van een zoon nu zie ik hem 1 jaar later 1x in de week,relatie voorbij, in mijn ogen door toedoen van mensen die zich teveel wilden bemoeien met mij en onze relatie ZIJ heeft niet naar haar hart geluisterd maar naar haar moeder... je kwam terug van een weekje weg en verbrak onze relatie... onze relatie waar ik zo hard voor knokte, in financieel opzicht, om gelukkig te zijn en om een goeie partner en vader te worden... waarom mocht ik dan niet met je verder? waarom ben ik mijn allergrootste liefdes kwijt? jij en daan onze altijd vrolijke vent... ik mis jullie en vind het leven zonder jullie zinloos al vanaf november zijn wij geen stel meer en vanaf maart ben ik bij je weg, ik mis jullie zo! je vrijt nog steeds met me en je knuffelt nog met me en we bellen elkaar elke dag.. je zegt dat je van me houdt... waarom moet dit dan zo? Ik heb een huis gekocht maar ik ben na 2 maanden er al achter dat ik het financieel niet op kan brengen omdat de belasting dienst nog steeds niet uitbetaald. langzaam snoep ik mijn laatste spaarcentjes op. nog 4 weken met 75 euro... die stress en spanningen worden mij allemaal teveel... al 3 jaar leef ik onder spanning.. werk kwijtgeraakt, nieuw werk gevonden waar ik 2,5 jaar keihard heb moeten knokken om te bereiken wat ik nu heb, dat deed ik voor ons... sinds november ben ik de drive daar ook nog eens kwijt. De resultaten lopen terug, men twijfelt aan mijn kunnen en ziek melden is uit den boze... mijn moeder zegt dat ik een burnout heb... ik kan er niet aan toegeven, dan raak ik mijn functie zeker kwijt en mag het bord tekoop weer in de tuin... Vandaag vertelde je me dat wij geen toekeomst hebben voorlopig; je moet eerst tot jezelf komen. de gesprekken, knuffels en vrijparten vind je fijn maar ik moet niet dichterbij komen. is dat echt wat jij wil? of geef je toe aan de wil van je moeder?Zij heeft enorm bijgedragen aan mijn houding toen en nu... de emailtjes waarin ik te horen kreeg dat ik een psychose heb, waarin ze hoopt dat je bij me weggaat en waarin ik continu onheus bejegend werd hebben me kapot gemaakt; omdat ik me financieel niet afhankelijk wilde maken van haar bleek ik een vijand; jij die bang was haar kwijt te raken schaarde zich aan haar kant; weet je wel hoeveel pijn het me doet te weten dat je koos voor de relatie met je moeder ipv ons gezin?ik ben moe, kapot en heb gestreden... tevergeefs. Nu zit ik hier alleen 40 km van jou en daa af, 150 km van de mensen die me zo dierbaar zijn; pa en ma, ik heb gekozen voor deze plek om dicht bij mijn zoon te kunnen zijn, mijn werk maakt me niet meer blij; nu ziek melden betekend mijn functie binnen afzienbare tijd kwijt; jij lies kan het weten.. het is jou ook overkomen... het is alles nog wat ik heb, als ik dat ook nog kwijt raak kan ik beter mijn boeltje pakken... ik ben zo moe... ik slaap niet meer eet alleen nog maar ongezond, krijg een hekel aan mezelf zoals ik eruit zie. alles wat ik doe maakt mij voor korte tijd maar gelukkig. Waar moet ik heen met mezelf? zo wil ik niet meer leven maar ik durf er nog geen eind aan te maken... ik twijfel nog.. of toch weer niet? hoe lang duurt dit nog? ik kan zelf s mijn psych niet meer betalen, zij krijgt nog geld van me en ik durf er niet eens meer te bellen... wat moet ik doen? schrijven hier helpt, maar voor hoelang. Hoe vind ik mijn rust? en waardoor? ik weet het niet, ik ben bang geworden voor pijn, als ik een pistool had kon ik mezelf door mijn kop schieten, snel, simpel en doeltreffend. mes? nee daar heb ik angst voor, pillen? welke dan en hoe langt duurt dat wel niet? en wat als ik spijt krijg?nee dat durf ik ook niet ik voel mijn hart soms bijna uit mijn borst kloppen. Lieve mamma wat ik je nu zeg is niet leuk, maar je was 36 toen je een hartstilstand kreeg en bijna overleed.. soms wou ik dat ik dat kreeg dan hoef ik het zelf niet te doen. Ik voel me kut... wat moet ik doen...kan iemand mij helpen?
Datum:
07-05-2005
Naam:
pascal
Leeftijd:
31
Provincie:
Gelderland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.