Levensverhalen (pagina 1823)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Ik ben het leven meer dan zat

Hallo allemaal,

Vijf en een half jaar geleden is mijn man overleden. Een jaar later mijn vader en daarna mijn schoonzus en een nichtje. Mijn moeder heeft in die tijd twee tia's gehad. Ik ben het leven meer dan zat. Altijd aleen en eenzaam zijn. Vaak lichamelijke klachten. Ik ben vaak leeg van binnen. Ik voel me vaak verdrietig. En hulp van je eigen familie hoef je ook niet te verwachten. En dat doet me nog meer verdriet. Ik zou zo graag een punt achter mijn leven willen zetten, maar weet niet hoe. Er is mij ook verteld als je zelfmoord pleegt, dat je weer terugkeert naar de aarde en dat is iets wat ik nooit meer wil. Dit is echt geen vorm om aandacht te vragen, maar ik wil echt niet meer.
Datum:
02-09-2005
Naam:
Mar
Leeftijd:
48
Provincie:
Noord-brabant

Ik weet niet meer hoe het verder moet en waarom ik steeds dit p

Ik ben een meid van 20 jaar en ik heb altijd al last gehad dat ik nergens bij hoor in een klas of waar dan ook, iedere keer dacht ik nou nu komt het wel goed of nu maak ik veel leuk vrienden, dus niet. Ik ben op het VMBO heel erg gepest jaren lang maar kon toen niet naar een ander klas dus heb ik het maar volgehouden, en toen besloot ik me maar afzijdig te gaan houden en stil, ik dacht dan heb je van niemand last nou het is meer het omgekeerde want dan vindt helemaal iedereen je raar en vreemd. Ik ben sinds Februarie klaar met me opleiding en heb hele hoge cijfers ervoor dus ik was blij dat ik Sociaal dienstverlener kon gaan doen, ik kwam op een school waar ik de enige was die blank was dus ik viel helemaal buiten de boot en besloot naar een andere school te gaan tijdens de introductieweek. Nu ik op deze school ben ga ik met een meisje om maar voel dat ik me toch niet kan aansluiten bij de rest van de meiden en voel zelf dat ze een hekel aan me hebben en heb geroddel gehoord toen ik wegliep, zelf ben ik een doorzetter en wil zo graag me opleiding halen maar het blijft zich maar herhalen dit probleem dat ik het soms gewoon niet meer aankan en weet niet meer waar ik het moet zoeken, dus nu ben ik weer een andere school aan het bellen of ze daar ook nog plek hebben maar zo blijf je aan de gang, dit is het laatste was ik kan proberen maar het grootste probleem ligt bij mezelf helaas en kan het maar niet verhelpen ik raak helemaal verlegen en onverzelfzekerd als ik in een klas zit en daardoor val je altijd buiten de boot en moet er toch 2 jaar zitten, ik voel me op dit momet ook dat ik het niet meer ze zitten en heb ook geen echte vriendinnen ook of ze willen je alleen gebruiken. Ik denk vaak waarom leef ik op deze aarde en wat doe ik hier, ik heb altijd pech door mijn persoonlijkheid en het lijkt er nooit beter op te worden. Ik zou graag met meiden in contact komen die hier ook last van hebben en willen mailen hierover om elkaar te helpen. Ik hoop dat er mensen zijn die zich hierin herkennen hoe vervelend het ook is. (email adres is bekend bij de webmaster)
Datum:
02-09-2005
Naam:
Anouk
Leeftijd:
20
Provincie:
Zuid-holland

Wat een...ik weet het niet meer..

Ik heb mezelf zover in de nesten gewerkt dat ik er geen uitweg meer in zie.
Ik heb jaren de leugen opgehouden tegen mijn vrienden en vriendinnen.
Ik heb leningen afgesloten die ik nu niet meer af kan lossen.
Ik heb geen geld meer, sta enorm veel rood, kan lopende rekeningen niet meer betalen.
Weet echt niet meer hoe ik dit op moet gaan lossen.

Ik ga morgen mesjes halen denk ik. Ik weet het echt niet meer.....echt niet....
Datum:
02-09-2005
Naam:
Willem
Leeftijd:
29
Provincie:
Noord-holland

willen doen.. en merken gebeuren

sjaah ik wil gewoon mijn verhaal kwijt.. voor het geval dat het iemand zou kunnen helpen..
Ik heb zelf vaak, en lang zelfmoord willen plegen, *het hoort bij de puberteit* zeggen ze dan allemaal.. maar ze doen toch hun best om het uit mijn hoofd te krijgen, ik voelde me onbelangrijk, alsof iedereen beter was dan mij, ik wilde negatief denken voor aandacht te krijgen, en dat lukte. Ik ging mezelf haten, wat was ik? een NIX ik stelde nix voor, ik verdiende geen lief vriendje, fijne vriendinnen, of iemand die moeite voor mij wou doen.. nix verdiende ik..
In tegenstelling tot velen was ik er heel open over, ik vertelde het aan mijn vriendinnen.. misschien voor aandacht, maar vooral omdat ik eigenlijk toch van die gedachten af wou, ik ben bij een lerares op school terechtgekomen.. Mevrouw Hennekens, vanalles opschrijven in een schriftje, maar nix verplicht.. als ik er geen zin in had deed ik het niet.. wat een lang zeur vehaal zul je nou ondertussen vast wel niet denken.. maar ik ben uiteindelijk ervanaf geraakt.. Ik wilde ook dood trouwens.. omdat.. ik mensen ken die dood zijn, dat kent iedereen, maar voor mijn leeftijd, mijn opa, mijn tante, een ex-klasgenoot, hij was 14 jaar, en een ex-schoolgenoot, hij was ook 13 jaar oud..
niet normaal, de een aan leukemie de ander aan een hersentumor, Nou nog niet zo lang geleden, op 21 augustus.. zondag, pleegde de vader van mijn ex, en ondertussen na ruzies tot goedde vriend uitgegroeide jongen, zelfmoord.. ik was er kapot van.. had er verschríkkelijk verdriet om, ik snapte niet dat hij het echt had gedaan.. ik had gehoopt, dat als je het echt deed, je net op het laatste moment nog terug zou krabbelen, zeker hij, hij was een gewéldige man.. dat vond iedereen..
en dan.. Moeilijk voor te stellen.. maar het is zo.. Ik wil nou af en toe weer dood.. het lijkt me wel chill.. nix Moeten, geen mensen die aan je hoofd zeuren.. geen EX die je terug wilt, terwijl hij waarschijnlijk niet snapt waar hij mee bezig is, te veel in de was met zijn vaders dood.. Hij heeft een vreindin, hij rand je half aan.. niet te doen..
Maar... dan bedenk je, stel dat ik nou gewoon dood kon zijn, mniemand die zeurde, niemand die me tegenwerkte,, maar ik wil geen zelfmoor dplegen, dat lijkt me LAF dat doe je niet! niet als je van mensen houd, ik denk af en toe, dat omdat ik zoveel hoofdpijn heb, een hersentumor heb.. onzin.. maar ik wil zo graag die mensen zien, die overleden zijn, ik wil ze zó graag terug zien.. ik ben egt niet meer bang voor de dood..
dat moet je ook niet zijn.. maar bedenk hoe je zou reageren, als je vader je ex, je beste vriend, of een schoonpa, of ex schoonpa zoiets zou doen..
Vreselijk toch?
*zugt* geweldig dat je deze site bezoekt! en dat je er iets aan probeert te doen een knuffel krijg je van mij alvast!
Datum:
01-09-2005
Naam:
Mariet
Leeftijd:
12
Provincie:
Zeeland

Liegen

Heb hier al eens eerder geschreven...

In de tijd tussen dat vorige bericht en nu ging het eigenlijk wat beter.... maar er hoeft maar 1 ding te gebeuren of ik zit weer helemaal in de put....

Ik heb het erg moeilijk met mijn opa en oma.... mijn oma is erg dement en kent mij helemaal niet meer en mijn opa is erg depressief.... Misschien is het erfelijk en heb ik het wel van hem.... maar ben erg Labiel....

Ik heb eigenlijk geen problemen thuis.... ben een beetje aan de drugs geweest en een beginnende eetstoornis gehad.... maar daar ben ik allemaal door gekomen....

Nu heb ik een ongelooflijk lieve vriend.... Ik heb hem al mijn problemen kunnen vertellen en hij heeft aangeboden dat ik voortaan maar in hem moet snijden... zodat ik mezelf niks meer aandoe...

Toch weet ik niet wat het is.... Heb nu ook weer een erg leuke baan....
Ik denk niet dat ik zelfmoord zal plegen.... Ik heb een leraar op school waar ik erg goed mee kan praten....

Er is alleen 1 ding... waar ik het nooit met iemand over heb.... Ik moet altijd liegen... ik vertel ook wel eens waarheden maar heel veel dingen zijn gelogen...

Zo denken sommige mensen dat ik dingen zie en hoor.... dat ik biseksueel ben ... enz....
Al die dingen zijn niet waar.... maar toch vertel ik het.... ik weet niet waarom....
Steeds als ik weer lieg haat ik mijzelf... maar ik kan het niet stoppen...

Dit is eigenlijk begonnen aan het begin van mijn middelbare school... Ik ga nu naar de 5e en weet me nog steeds uit alle leugens te redden....

Ik hoop dat ik het dit jaar kan stoppen... of in ieder geval erg minderen....

Als ik op deze site zie dat de meeste mensen erg jong zijn denk ik wel eens hoe komt dat toch.... maar als ik erover nadenk hoe jong ik was toen ik er voor het eerst over dacht.... toen was ik 10....

Ik werd toen heel erg gepest... maar ik ben er doorheen gekomen.... zonder steun van anderen.... Mijn ouders vonden dat ik me aanstelde...

Ik hoop dat ik deze periode van mijn leven ook doorkom... Dit keer wel met steun...

Als laatste wil ik nog mijn steun betuigen aan een jongen en meisje die ik ken....Ook al mag ik hem niet zo...

Zijn moeder heeft onlangs zelfmoord gepleegd.... Dus P en M.... heel erg veel sterkte en ik hoop dat jullie het in deze tijd redden met steun van alle dierbaren in je leven...
Datum:
01-09-2005
Naam:
A uit A
Leeftijd:
16
Provincie:
Overijssel

Zelfmoord

Hallo ik ben remy stork een meisje van 14!!!! Ik wil zelfmoord plegen maar ben eigenlijk te bang voor de dood!!! Ik wil zelfmoord plegen omdat: Mijn ouders in een scheidingsproces zitten omdat mijn vader 7 jaar geleden is vreemdgegaan met een spaanse vrouw en 5 jaar geleden is vreemd gegaan met de beste vriendin van mijn moeder toen hebben mijn ouders het nog 5 jaar geprobeerd maar het is niet gelukt dus nu zitten ze in scheiding!!! Mijn vader heeft mijn moeder verlaten voor jet waarmee hij 5 jaar gelden was vreemdgegaan!!! En mijn moeder heeft nu een relatie met de ex man van Jet!!!!! Ik heb het er heel moeilijk mee!!! Want de kinderen van Dick nu de vriend van mijn moeder willen niet dat mijn moeder bij hun thuis komt dus komt Dick elke keer naar ons toe wat ik helemaal niet leuk vind!!!!!! Ik heb nu ook heel vaak ruzie met mijn moeder wat ik helemaal niet wil natuurlijk!!!!! Maar juist daarom wil ik zelfmoord plegen!!!!!!!!!!!!!!!
Datum:
01-09-2005
Naam:
Remy Stork
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

geen zin meer (lang verhaal)

vanaf mijn geboorte ben ik ziek
(ik heb astma/cara)
om de 2 week in het ziekenhuis gelegen
omdat ik benauwd was
6 dagen later is mijn opa overleden
dus een enorm rot jaar voor de familie
het benauwdheid is door gegaan
tot mijn 20e leeftijd ongeveer
door de achterstand die ik had opgelopen
omdat ik vaak ziek was
moest ik naar speciaale scholen
kinderen met problemen
op een gegeven moment
kwam ik op een school
waar ik elke dag in elkaar geslagen werd
en gepest werd
ik moest met een busje naar school
en werd ook weer
met een busje thuis gebracht
ook in dat busje werd ik
elke dag in elkaar in elkaar geslagen
en gepest
werd ook gepest door dat ik
naar die school ging
en met een busje naar school ging
en weer thuis werd gebracht
altijd werd er gezegd dat ik niet helemaal
normaal was qua verstand
vriendjes had ik niet
dit heeft 3 jaar geduurd
voor dat ik van die school af gehaald werd
ik denk er nog veel aan terug
toen ik op een andere school kwam
werd ik ook gepest op die school
dacht altijd dat ik veel minder was
als iemand die op een normaale
basis school zit
er werd altijd gezegd dat ik niks kon
door iedereen
zelfs door mijn ouders terwijl ze het zelf
niet eens door hadden
zelfs werd ik er zelf agresief van
ik begon mijn zus te slaan
als ik ruzie met haar had
ik ben er soms nu nog erg agresief door
en gevoel loos
dan zeg je dingen of doe je dingen
waar van je erg veel spijt van krijgt/hebt
zelfs tegen je oma zeggen
die bij ons in woont
ik wens je de dood in
2 dagen terug
heb ik thuis weer ruzie gehad
met mijn beide ouders zus en oma
om de reden..
dat mijn zus alles mag zeggen en doen
terwijl er van mij
altijd direkt iets gezegd word
bij haar bijzijn
als zij iets doet of zegt
word er nooit wat van gezegd
(als ik er bij ben)
vandaag woensdag 31 aug 2005.
wouden mijn vader oma
en vriend van mijn zus
mij feliciteren
ik kon dat niet accepteren
met mijn vader
heb ik wel vaker mot gehad
en met de vriend van mijn zus ook
omdat hij zich altijd met haar bemoeit
als ik ruzie met mijn zus heb
hij bemoeit zich ook met andere dingen
als mijn zus iets gedaan heeft
kreeg ik de schuld altijd van mijn vader
en dat is niet alleen met haar zo
maar met meerderen mensen
op andere plekken
op school gaat het nu niet makkelijk
het is niet makkelijk voor mij
aan het werk te komen
met al deze problemen ben ik al
naar een spycholooge geweest
het ging eventjes goed
paar maanden
maar gaat nu weer aardig de mist in
omdat ik vind
dat zij mij behoorlijk treiteren met ze allen
ik vind ook
dat mijn zus mijn oma en ouders
behoorlijk bespelen
op dat moment denk je aan alles terug
en je denkt aan de dingen wat op dit moment mijn problemen zijn
ik haal dan alles bij elkaar
word dan behoorlijk kwaad
en ga ik denken
om zelfmoord te plegen
zonder aan mijn moeder te denken
want met haar
heb ik behoorlijk veel mee gemaakt
op haar kan ik ook niet lang kwaad zijn
maar toch denk ik daar dan niet aan
ik houd verder super veel van haar
maar ook wel van mijn oma
mijn vader en mijn zus
maar ben wel bang
dat de dag er ooit zal zijn.
ben mezelf nu best wel
aan het verwaardelozen
moet ik eerlijk bekennen
erg laat naar bed gaan (smorgens vroeg)
steeds aan rot dingen denken
ik kan daar ook met niemand over praten
ben mezelf aan het kleineren van..
ja ik begin daar maar niet aan
want ik kan het toch niet
drink nu best wel veel
na schooltijd met de vorige opleiding
ging ik vaak de kroeg in
en nog veel meer verkeerde dingen.
Datum:
01-09-2005
Naam:
Marcel
Leeftijd:
22
Provincie:
Groningen

Geen uitweg

Vroeger ben ik veel gepest op de basisschool. Op de middelbare school veranderde dat. Ik kwam in de pubertijd en ik werd zelfstandiger, maar ook depressief, door al de pesterijen op de basisschool. Daardoor kreeg ik problemen met mijn ouders. Omdat er ooit is geconstateerd dat ik hoogbegaafd zou zijn, kan ik moeilijk praten over mijn gevoelens en emoties met mensen. Dus ook niet met mijn ouders. Mijn ouders hebben geprobeerd te helpen, maar ik wijger die hulp automatisch.. ik weet niet waarom.. maar ik doe het. Ik zit ook bij een psychiater. Ik heb schijt aan haar. Ze denkt dat ze me begrijpt en dat ze een oplossing heeft, maar elke keer heb ik weer ruzie thuis met mn ouders. Alles hoopte zich op.. Depressies, ruzies, pesterijen.. En zo kwam ik dus op zelfmoord.. Het begon met niet naar school gaan, spijbelen, thuis in je bed blijven. Je gedachten vergeten.. Niks meer willen.. alleen dood. Nu, na de zomer, op een andere school is het precies het zelfde. Mn ouders wilden verbetering, maar die is er niet gekomen. Ik haat me zelf, altijd depressief. Nu ik dit zit te typen, spijbel ik weer, omdat ik bang ben. Bang voor het leven. Niet geaccepteerd worden. Ik wil hulp, maar iedereen zegt dat ik het zelf moet doen, zelf een oplossing zoeken. Maar ik zoek nou al 2 jaar naar een oplossing en ik kan m niet vinden. Mn ouders helpen me, heel eventjes en dan moet ik het maar doen. Ik krijg nooit gelijk, altijd geef ik een verkeerd antwoord. Ik weet dat als ik spijbel, er meer problemen komenl. Huiswerk niet af, achter lopen, directeur boos, ouders boos. kut wereld. Wat moet ik? Zo doorleven? elke dag huilen? elke dag pijn? Liever niet. Als er fatsoenlijke hulp is, wil ik leven. Ik kan niet alleen leven. Dat is nou wel duidelijk. Ik heb geen verantwoordelijkheids gevoel, dat snap ik. Maar als mensen mij gelukkig willen hebben, help me dan. Waarschijnlijk komt er nooit hulp, want ik wijger het toch automatisch, omdat ik een kut kind ben. Ik kan er niks aan doen. Maar dan, ik wil dood. Hoe? Ophangen? Doodschieten? Voor de trein? Wie weet. Voor mij is er geen oplossing meer op deze wereld. tot ziens.
Datum:
01-09-2005
Naam:
Robin
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

Te veel leed voor een man

Mijn verhaal begint bij een goede baan en een vriendin die zwanger is.

Op mijn werk heb ik een onderzoek wegens sexuele intimidatie tegen mij gekregen. Dit heeft geleid tot strafonstslag niet van wegen de aankacht gelukkig maar van wege plichtsverzuim ze moesten toch iets hebben om mij weg te krijgen.

Mijn inmiddels ex vriendin was toen 4 maanden zwanger. Dus ik moest thuiskomen met mijn aanklacht een slechter moment voor ons beide was er niet.

Door al de stress en en ellende van het onderzoek heeft onze relatie geen stand kunnen houden. Wel is er een wolk van een zoon geboren. Ik mag hem echter niet erkennen van mijn ex vanwegen de aanklacht. Nu heeft ze een nieuw vriendje, die een drugsdealer blijkt te zijn.
En hij heeft laatst drugs in de auto van mijn ex verstopt die er mee betrapt is.
Voor mij is het een aanval op mijn kind je stopt die troep niet bij mij zoon. Maar ik kan en mag niets anders doen dan reddeloos toezien hoe mijn kindje en mijn ex ten onder gaan door die klootzak.

Ik kan het allemaal niet langer meer aanzien en mijn ex begrijpt me niet denkt dat hij niet met drugs bezig is ook al lag het bij haar in de auto.

Ik kan het niet meer aanzien ik heb de pillen en de alcohol in huis als het niet snel verandert is het over vaarwel iedereen. Hoop dat je meer geluk hebt dan mij.
Datum:
31-08-2005
Naam:
Erik
Leeftijd:
37
Provincie:
Gelderland

Wat moet ik doen???

Ik ben een 19-jarige jongen die het allemaal niet meer weet. Ik heb een leuk leven op 1 ding na...school. Ik zit nu op de HBO maar ga iedere dag met een kutgevoel naar school. Waarom weet ik niet. Is het faalanst? Bang dat ik niet genoeg capaciteiten heb?
Ik vertel het het liefst tegen niemand, maar op een gegeven moment heb ik het toch gedaan tegen me pa en ma. Die lijden er nu onder...ze maken zich iedere dag zorgen over mij op school. Ik wil dit niet...wat is nou de oplossing? Dat ik weg ga en zij zich geen zorgen meer hoeven te maken? Nee, want dan denken ze dat ze iets fout hebben gedaan...ik weet het allemaal niet meer
Datum:
31-08-2005
Naam:
x
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.