Levensverhalen (pagina 1822)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Ik heb er geen zin meer in

Ik ben mark 19 jaar en 6 jaar geleden ben ik me opa verloren aan zelfmoord.we hadden echt een goede band met elkaar hij was net meer een 2e vader voor me en hij zei wel vaker da ie er geen zin meer in had ma de laaste keer toen ik hem zag had ik echt zoiets van dit was de laatste keer da ik hem levend zou zien en 2 weken erna had hij het gedaan zichzelf neergeschoten met zijn jacht geweer
en ervoor waren er al meer familie mensen overleden waarmee ik een hechte band heb
en nu heb ik gewoon zoiest van het hoefd van mij ook nie meer en loop er oo al 3-4 jaar mee maja heb gewoon behoefte om na opa toe te gaan gr Mark
Datum:
04-09-2005
Naam:
Mark
Leeftijd:
19
Provincie:
Limburg

ruzie met ouders door een vriendin en denk aan zelf moord

ik een nog een vriendin hebben het de laatste tijd niet makkelijk, we worden helemaal gekleemt door een vriendin!! ze kan het niet hebben als we met iemand anders om gaan we moeten altijd met haar.. ik heb nu ook heel vaak ruzie met me ouders omdat ik altijd maar weg ben want ik moet telkens naar de ene vriendin die me kleemt.. ik ben gewoon helemaal over vermoeit en dat reageer ik altijd om mijn ouders af. ik zit gewoon telkens te denken aan zelfmoord ik durf dat tegen niemand te zeggen ik wil telkens met open snijden met een mes ik heb het al een keer proberen te doen maar toen durfde ik het weer niet mrr ik vind dat dit nie veder kan... kunne jullie mij helpen ... hopeloos meisje
Datum:
04-09-2005
Naam:
anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

dood of niet?

hallo iedreen,
is dit de wereld waar mensen gelukkig in moeten worden?
want ik weet niet of het aan mij ligt maar.. ik word hier nooit gelukkig!
de vrienden die ik ehb zijn nepvrienden?
waar ik kwam, word ik nagekeken.. alleen maar omdat ik er anders uit zie..
mijn wereld is zow stom,
soms denk ik: zal ik het doen? zelfmoord
Aan de ene kant fijn voor mij, maar aan de andere kant.?
mijn ouders vinden het denk ik namelijk heel erg als ik het zou doen!
mijn opa heeft zichzelf ook vermoord!
en mijn zus een pogig tot..
ik weet niet hoe ik verde moet,
ik zit in een put en zak steeds dieper weg..
help mij eruit
groetjes anoniem
Datum:
04-09-2005
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

zelfmoord

hoi mijn vehaal gaat over mijn vriendin en wij willen zelfmoord plegen omdat mijn ouders gaan scheiden en mijn vriendin die wilde het omdat haar poes dood is dat kost haat veel tijd en als haar ouders boos zijn op geefen ze klappen en we zijn in de somervakantie weggelopen (wel geprobeerd maar onse kk buurvrauw heeft ons veraden
Datum:
04-09-2005
Naam:
eva
Leeftijd:
11
Provincie:
Utrecht

Grote leegte

Februari 2000 mn zus is in verwachting van haar 2e kindje.
Het gaat goed de kleine groeit goed.
Ze ging trouw haar controles af in bij de huis arts en gynaecoloog.
In februari 2001 ging ze voor controle naar haar huisarts waarna er in haar linker borst een knobbeltje werd gevonden hier werd een punctie van genomen en een wwek later vogde de itslag.
Ik eesrte instantie leek het goed aardig maar n oplettend specialist vermoede anders en had het helaas bij het rechte eind. Mijn zus had borst kanker.
Er volgde nog enkele tests maar het feit was er dat de ziekte er was.
Ik ontving dit bericht op mn werk op n vrijdag middag, mijn wereld storte in en ebn gelijk van mn werk naar mijn zus gegaan.
Deze was volledig overstuur , en in verwachting en dan deze boodschap , was heel onechtvaardig wat ik ook vond. Maar ja daar heb je helaas niks over te zeggen.
Dat ze in verwachting was gaf wel enige complicaties voor haar behandeling vanwege de chemo kuur en de kleine.
Deze behandelin , n nieuw soort, sloeg goed aan en gaf ons heel veel hoop.
De kleine werd geboren kern gezond en het ging goed met mijn zus.
Enkele maanden later moest ze echter terug voor controlen en daaruit bleek dat ze een aggresieve vorm van kanker had.
Eerts wer 1 borts verwijderd maar al spoedig volgde de andere ook het ging berg afwaarts met haar.
Het heeft iook maar 1 1/2 jaar geduurd voor ze kwam te overlijden.
Euthansie was haar wens, wat ze ook gekregen heeft op vrijdag 5 april om 1300 uur. Ik kwam die dag uit de nachtdienst en heb ook niet geslapen je zit maar te wachten tot het gebeurd is.
En dan de leegte die dag erna . Je bent gewent om idere dag even langs haar te gaan wat er ook niet meer was.
En het ene wat mij erg bij blijft was de woensdag voor dat ze euthansie kreeg vroeg ze aan mij of ik dedokter wilde bellen om het die dag te doen.

Na het overlijden van mij n zus is het met mij ook niet echt lekker vergaan alhoewel het eerste jaar ging goed was bezig met mn vliegopleiding en had ze ook gezegd als ik er niet meer ben wekl doorgaan je kunt het.
Met de gedachte wordt je toch wel gesterkt.
Tot een jaar erna ik volledig dicht sloeg , thuis ging het steeds minder mn moeder huilde iedere dag mn vader is n beetjeongevoelig maar aj iedr gaat hier anders mee om.
Die dag dat mijn zus n injectie kreeg, die dag ben ik de belangrijkste persoon uit mn leven verloren. Ze nam het altijd voor me op , ben d ejongste thuis , en we deden echt alles samen.
Het begrip vanuit mn werk was heel groot heb 2 weken de tijd gehad voor en na de begrafenis.
Maar het begrip thuis is er niet ik mis mn zus iedere dag onzettend het was echt n maatje van mij.
Het leven is hierdoor op sommige punten ondragelijk , heb iedere dag een huill bui en alles zit tegen metmn opleiding en alles.
De gedachte om mijn leven te beeindigen is hierdoor versterkt.
Het is iedere dag n strijd om er mee om te gaan en alles in je omgeving lijkt zich tegen je te keren.
ik weet ook wel dat het niet de juiste oplossing is maar wel de makkleijkste uitweg, en thuis kan ik mn verhaal niet kwijt uit onbegrip het is hun dochter wordt er gezegd.
Maar ook mijn zus.

Datum:
03-09-2005
Naam:
Ricardo
Leeftijd:
41
Provincie:
Zuid-holland

zie het allemaal niet meer zitten

Mijn leven een grote hoop ellende. vanaf mijn 12e al in therapie, verschillende opnames gehad en nog steeds loop ik te klote met therapeuten en medicijnen. veel gepest geweets zowel op basisschool en middelbare school. een vader die zijn poten niet thuis had weten te houden en nog meer. je zou toch moeten zeggen dat het op den duur therapie effect zou moeten hebben, maar nee ik zit wéér in een depressie. iedereen zegt dat ik moet doorzetten en dingen moet blijven aanpakken. ik geniet nergens meer van, voel me aldoor somber, voel me alleen en nergens bij horen. bij alles wat ik doe voel ik me steeds ongelukkiger voelen. ik trek dit niet langer meer. al die ellende het houdt nooit op. ik doe dingen omdat anderen dat van mij vragen, ik zie geen reden meer om het voor mezelf te doen. er is maar een ding dat ik wil en dat is een einde aan dit helse leven maken. een afscheidbrief heb ik al geschreven nu nog het lef hebben om er daadwerkelijk naar te handelen.ik hoop zo dat ik het lef snel krijg en ik mezelf kan redden en de rust kan vinden waar ik mijn hele leven al naar verlang.
Datum:
03-09-2005
Naam:
Esther
Leeftijd:
25
Provincie:
Gelderland

Zooooo alleen en tog in een grote groep!!!!!!

Hey snoesjes,

Ik voel me altijd zo alleen terwijl ik gewoon in de klas zit, elfs naast mijn beste vriendin. Ik ben ook hooggevoelig en ik voel als iemand het positief of negatief bedoeld. Bijv. iemand maakt een opmerking tegen mij omdat ik best stevig ben en dan voel ik dat ze het gemeen bedoelen. Achteraf hoor ik dat dan weer van mijn vrienden. Dus mijn gevoelens komen altijd uit!!!!!! Het is gewoon niet meer leuk!!!! ook ben ik heel erg neerslachtig en verschrikkelijk moe........geestelijk. Ik ben het leven zoooo zat alleen maar problemen enzo. Ik wil een einde eraan maken!!!!!Maar ik weet niet hoe. Als ik het zou doen zou ik mijn moeder en vader verschrikkelijk pijn doen, dat weet ik zeker. Maar ik wil van mijn rotgevoelens af!!!!!!

EN WEL NU!!!!!!!!!!!

Datum:
03-09-2005
Naam:
laura
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

angst voor het leven

Hoi allemaal.
Ik ben bang voor het leven. Voor wat er komen gaat. Dit heb ik al heel lang. Ik kan niet tegen veranderingen en wil alles gepland hebben. Omdat dat niet gaat en ik soms moeilijke beslisssingen meot nemen, val ik in een depressie. Ik wil dan dood. Heb al pogingen ondernomen, maar het heeft niet gewerkt.
Ik ben bang voor het leven en wil daarom dood. Maar hoe, dat is de vraag.
Datum:
03-09-2005
Naam:
marieke
Leeftijd:
26
Provincie:
Utrecht

vervolg van Bram

WIJ ZIJN NIET ZIELIG!ze kunnen zeggen wat ze willen maar dat zijn we niet!wat iedereen ook tegen je zegt loop weg als je problemen met je ouder hebt test uit hoveel ze van jou houden!probeer en leer!ik hoop dat ondanks mijn verhaal jullie er toch iets aan hebben!heel veel liefs en suc6 en kusjes marije
Datum:
03-09-2005
Naam:
marije
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland

Bram

ik heb een jongen gekend die zel;fmoord heeft gepleegs.hij zei tegen zijn moeder dat ie een boek ging ophalen bij zijn vader maar hij was daar nooit aangekomen....hij is voor een trein gesprongen.maar waarom?wat giong er in zijn lieve koppie om?ik had geen echt contact met hem maar toch....hij zat bij me in de klas.toen ik er over gevbeld was is de hele klas bij mekaar gekomen en hebben we erover gepraat.de meester en mensen die hem helemaal niet goed kende waren er.we hebben mekaar getroost.een meisje ging heel veel met hem om en toen we gingen bidden mocht iedereen die wat wou zeggen die mocht tegen Hem praten.ze begon maar kwam niet ver.ze miste hem zo ze....ik denk zelf ook wel eens:ja nu spring!!!maar dan denk ik aan mijn moeder en aan mijn zus en mijn oma en dan kan ik het niet.ik zou niet weten wat mijn moeder en mijn zus doen als ik dood ben. mijn moeder is 2 en een half jaar ziek geweest(depressief)en ik zu niet weten wat ze zonder mij moet ze is niet zo sterk.ik kan het niet ondanks dat ik door alles en iedereen word uitgescholden ze zeggen dat ik lelijk eb en ik ben dik dat weet ik maar ze zeggen ook dat ik een jongen moet "kopen" alst waren maar dat is niet zo(toch?)ik kan toch ook een lieve vriend krijgen? ook op de begravenis van mijn opa... mijn zus stond bij haar vriend en ik stond erbij maar toen de kist naar beneden werd gelaten haalde ze haar arm weg en ik stond alleen....mijn stiefmoeder reikte toen haar hadn naar me en toen stond ik bij mijn vader en haar.maar het doet pijn als je er dan alleen voor staat.ook al was het maar even.als ik terug denk aan toen moet ik weer huilen.terwijl ik niet zo gheel goed met haar op kan schieten was zij toen meer voor mij dan mijn zus en dat doet zo zeer.nu heb ik meer aan mijn zus daan aan mijn stiefmoeder maar ik heb ook al best veel meegemaakt voor iemand van 13 jaar.sommige mensen zeggen(niet waar ik zel bij ben)dat ik zielig ben maar dan wil ik het wel schreeuwen en ook nu tegen anderen:voor iedereen die dit leest:
Datum:
03-09-2005
Naam:
marije ottens
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.