Levensverhalen (pagina 1820)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

kan het niet meer aan

het begon op mijn 15e toen mijn opa overleed kwamen de problemen ik ben iemand van weinig woorden en ik prop alles in me ik kon moeilijk praten en toen kreeg ik te horen op mijn 18e dat mijn tante ook kanker had en dat ze ook dood zou gaan ik heb toen 2 maal geprobeerd zelfmoord te plegen maar iets in me zei niet doen maar datheb 2 jaar bij de riag gelopen toen voelde ik me goed maar toen op 13 feb kreeg ik telefoon mijn peettante had een hersenbloeding gekregen en sinds die tijd is het gevoel nu weer omhoog gekomen en ik heb 1 keer geprobeerd te doen maar is niet gelukt omdat er iemand aan kwam ik weet het niet meer wat ik moet doen misschien gebeurd het vanavond of volgende week ik weet het niet meer help me
Datum:
15-09-2005
Naam:
leuthse
Leeftijd:
21
Provincie:
Gelderland

ff mijn verhaal

Al ruim 5jaar leef ik in een diep dal. Vanaf mijn 14de ben ik 2jaar seksueel verkracht, ruzies thuis en veel vrienden hiermee verloren omdat ik mezelf niet meer was.
Thuis nog altijd ruzie om van alles en met mijn zusje.
Ik heb het geluk met een lieve vriend maar soms heb ik ook een arm om me heen nodig van bijvoorbeeld mijn moeder.
Die is er niet altijd voor me of ze begrijpt me niet.
Het lijkt of veel mensen mij niet begrijpen.
Psychisch ga ik hier erg onderdoor en ik weet niet of ik het nog wel zo aan kan.
Ik probeer altijd sterk te blijven maar of ik dat nog langer volhoud.
Zelfmoord is niet wat ik wil, maar ik wil wel een plek voor mezelf hebben. ik wil gewoon vrij zijn..
Datum:
15-09-2005
Naam:
Anoniempje19
Leeftijd:
19
Provincie:
Zuid-holland

oneerlijk

Bidden tot God...
de oplossing...?
"Hij zal weer licht geven"

Maar juist HIJ heeft mij gedwongen tot leven,
een ongevraagd geschenk!

Neem het terug...
en geef het aan iemand die het wèl wil!
Datum:
14-09-2005
Naam:
NoName
Leeftijd:
31
Provincie:
Noord-holland

waarom

Waarom word je gedwongen te leven?
Ik heb niet om een leven gevraagd
Wis mij uit, neem het terug!
en geef het aan iemand die er wel blij mee is...
Datum:
14-09-2005
Naam:
NoName
Leeftijd:
31
Provincie:
Noord-holland

geen reden

volgens mijn psygiater ben ik biologish depresief, en het kan mij niet minder schelen... elke dag is voor mij een kwelling hoewel ik voor iedereen voorhoud veel beter en vrolijker te zijn, omdat ik bang ben voor nog meer medicatie. ik weet echt niet wat mijn probleem is, want ik ben nog maar 15 en ik heb nu al zelfmoord gedachtes, en meerdere pogingen tot zelfmoord. ik weet dat het ook geen zin heeft om dit hier te posten maar het lucht me wel heel erg op


mensen, ik voel met jullie mee.
Datum:
14-09-2005
Naam:
vincent
Leeftijd:
15
Provincie:
Zeeland

Het komt door me broer!

Het is eigenlijk een beetje me broers schuld dat ik denk aan zelf moord.. We hadden vandaag ruzie en toen zei hij: zelfmoord zal ik waarderen... :O ... Later zat ik daar dus over na te denken maar, toen zei hij.. dat het kwam omdat hij boos was en tja dan zeg je rare dinge... Nouw dit vind ik beetje overdreven.. maar daarom denk ik nu dus er over om zelf moord te plegen.. en aan de ene kant denk ik het is mischien we beter dan.. maar aan de andere kant denk ik nee dat kan ik me moeder niet aan doen..! (me ouders zijn gescheiden en me broer neemt de rol van me vader over wat niet hoeft want me moeder heeft een nieuwe vriend, en toch blijft me broer het doen wat super irritant is)

nouw dit was mijn verhaaltje ik hoop dat ik wat tips kan krijg zodat me broer niet over me heen walst als hij bijv. de was niet wil op hangen en ik hem dan moet hem helpen van hem.. :( wat ik niet wil

bedankt
Datum:
13-09-2005
Naam:
Roxanne
Leeftijd:
15
Provincie:
Flevoland

Maar toch...

Ik ben 30 jaar, gelukkig getrouwd en een leuk sociaal leven maar toch zou ik het niet erg vinden om naar de andere kant te gaan...WAT is dat ?!?!. Soms valt me de gedachte: "ik heb het wel gezien hier". Zijn er meer mensen die dat gevoel kennen?

Bart
Datum:
13-09-2005
Naam:
Bart
Leeftijd:
30
Provincie:
Zuid-holland

het leven is 1 grote leugen van hoop dat je voorgoed beschadigd

na langdurige relatie van 6jaar was al mijn vertrouwen dat ik het geluk weer zou vinden verdwenen. de geloof in mezelf dat dit voor mij was weggeleft. toch mocht het zo wezen en alles viel op zijn plek, zo intens gelukkig. We gingen veel te snel, maar het gaf allemaal niets want mijn gevoel voor haar was oprecht zoals ik nog nooit had gevoeld. totdat de basis van een relatie heel ernstig werd geschaad. de basis van vertrouwen en het geloof in alles waar je voor knokte samen. wat heb ik tekort dat zij nodig bleek te hebben. nu zit ik voor een tweede keer gebroken in een huis wat ooit leefde. Omringt door pijn en leegte. De nut voor alles ben ik kwijt, ik heb niets meer te verliezen. bedankt dat ik wel in die droom heb mogen geloven, ookal is het gelogen.
Datum:
12-09-2005
Naam:
een schaduw van een man die ik ooit was
Leeftijd:
24
Provincie:
Overijssel

links liggend..

ik heb als titel dus links liggend.. want dat lig ik gwoon ook echt overal bij.
want ben ik op een familie dag en vertel ik iets aan bv een tante begint die zomaar ineens midden in mijn verhaal tegen iemand anders wat te vertellen!!net alsof ik er niet ben..en o gaat dat altijd op familie feesten ik zit er maar wat stil want ik krijg er toch geen woord tussen!en mij famillie heeft het altijd maar te druk met elkaar en zegt altijd tegen mijn gezin dat ze er voor ons zijn en ons willen helpen en alles!maar daar komt nooit wat van.. het zijn altijd alleen maar woorden en nooit daden.tjah 1 x zijn 2 tantes bij ons geweest en hebben ze mn moeder geholpen met de was opvouwen.. nou daar helpen ze ons mee hoor!!het enige wat ze doen is problemen weg vouwen!!en voor zo ver het ze lukt negeren!
en nu denk je wat voor problemen zijn er thuis dan?nou mijn moeder is alcoholist en dat brengt veel problemen mee.mijn zusje is gehandicapt dat heeft allemaal verdriet gegeven in onze harten.en ik ben daar door mijn hele tijd op de basisschool gepest en buitengesloten want jah meschien is het wel besmettelijk!en dan heb ik ook nog een zus die denkt dat ze beatrix is!!overal maar over bevelen en denken dat zij alles in huis moet regelen zelfs mijn opvoeding!en de relatie tussen mn ouders staat ook op knappen!!en ik zelf wordt daar allemaal helemaaal gek van!!!want ik kan er met niemand over praten en als ik de kans er voor krijg weet ik het allemaal niet meer onder woorden te brengen en heb ik het gevoel dat het allemaal eigenlijk ook wel weer mee valt en ik me gwoon aanstel!!en ik haat mezelf ook echt.ik durf noooit wat!de simpelste dingen niet!!!en ik kan ook nooit een mening geven oevr iets in de familie ik moet me altijd maar weer stil houden want hun verhalen zijn veel interesanter dab diej van mij!en als ik het eindelijk allemaal bij elkaar heb geschraapt en ik toch mijn mening geef.of gewoon es zeg waar het op staat wordt er gelijk beweert dat ik weer ongesteld ben of moet worden want dan kan ik ook behoorlijk chaggiej zijn. of ik heb volgens hun te weinig slaap gehad enz enz enz!!ik haat dat zo!!!en dan houd ik mij maar stil..
en ik ben het ook zo zat om de schein maar op te houden op school dat ik een gelukkig leven leid!
maar goed ik zal toch nooit zelfmoord kunnen plegen want ik heb al es mn polsen door proberen te snijden maar dat doet veelste zeer en van een gebouw afspringen durf ik ook allemaal niet en dat is ook weer een reden waarom ik mezelf haat en zo kan ik nog wel een jaaaar door gaan over dingen diej me allemaal dwars zitten..
groetjes mij...
Datum:
12-09-2005
Naam:
links liggend persoon..
Leeftijd:
17
Provincie:
Friesland

ik weet het niet meer hoor

hoi hoi...
ik wil jullie een verhaal over mijnzelf vertellen...ik ben pas 13 en zit in de 2e maar tog heb ik veel meegemaakt...
in de 1e daar begon alles mee...ik heb in het midden van het schooljaar mijn best vriendin verloren omdat ik haar in de steek liet enzow, nou dat is gelukkig wel goed gekomen maar op een dag had ik met een jongen...had gezoend enzow...en met oud en nieuw was ik dus bij hem...we gingen naar zijn kamer...gingen zoenen enzow..en opeens komen zijn vrienden de kamer zow binnen enzow...grijpen me vast en hij doet gewoon mee enzow...2 vrienden houden me bij mijn armen en benen vast en hij kleed me uit...begint me overal te zoenen enzow...en dan opeens kleed hij zich o0wk uit...(ik word dus verkracht) hij had wel een condoom om daar ben ik wel blij mee...maar naar afloop werd ik in de sauna gezet en opgesloten (hij stond niet aan) maar een uur tot anderhalf uut later komen ze met z'n drieen bij mij zitten en met z'n drieen tegelijk komen ze aan mij...betasten alles enzow..en zoenen me...en dan gaan ze dreigen dat als ik ook maar aan iemand zowiets vertel dat ze het dan nog een keer doen enzow...ik heb het dus aan niemand verteld... later het jaar verlies ik nog 3 andere vriendinnen omdat ze me een kutwijf begonnen te vinden...daar was ik helemaal niet blij mee...ik kreeg alweer dreigen naar m'n hoofd gegooid dat als ik ga schelden enzow dat ze dan mijn keel zouden doorsnijden enzow...en dat ik beter mijn polsen kon doorsnijden dat dat dan minder pijn zou doen...dan is dat voorbij (maar ik heb nu nogsteeds die ruzie) en zit ik in de 2e krijg ik gewoon vette ruzie met mijn ouders...ik kan gewoon niet tegen mijn ouders praten...mijn vader slaat me in elkaar enzow...soms kan ik zelfs dagen niet naar school omdat ik zow veel wonden heb...en van al die problemen ben ik begonnen met krassen en met een naald brandtekens in mijn armen enzow te zetten....ik heb laatst een gesprek met mijn ouders gehad en heb alles verteld wat me dwars zat...toen zei mijn vader zow van: "moeten we je opsluiten of naar een kostschool of een internaat sturen...als die brutaliteit enzow"...en toen begon die weer op mij in te rammen enzow...heb een hersenschudding en een gat in mijn kop opgelopen (omdat ik tegen een kast aan gegooid werd) en ik durf dit dus aan niemand kwijt behalve aan mijn best vriendin en mijn nicht (die 2 jaar bij ons woont vanwege omstandigheden)...maar ik kan het dus echt niet meer aan...ik wil het liefst weglopen naar een andere stad, maar dan ben ik bang dat ik dan geen goede carriere kan maken (want ik doe namelijk VWO en wil heel graag rechter of rechercheur worden) en drm loop ik niet weg...ik wil de vriendinnen en vrienden die ik nog heb ook niet verliezien....als jullie een reactie hierop willen geven kunnen jullie het naar de webmaster sturen
ik hoop dat jullie begrijpen hoe ik me voel
Datum:
12-09-2005
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.