Levensverhalen (pagina 1826)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Te veel leed voor een man

Mijn verhaal begint bij een goede baan en een vriendin die zwanger is.

Op mijn werk heb ik een onderzoek wegens sexuele intimidatie tegen mij gekregen. Dit heeft geleid tot strafonstslag niet van wegen de aankacht gelukkig maar van wege plichtsverzuim ze moesten toch iets hebben om mij weg te krijgen.

Mijn inmiddels ex vriendin was toen 4 maanden zwanger. Dus ik moest thuiskomen met mijn aanklacht een slechter moment voor ons beide was er niet.

Door al de stress en en ellende van het onderzoek heeft onze relatie geen stand kunnen houden. Wel is er een wolk van een zoon geboren. Ik mag hem echter niet erkennen van mijn ex vanwegen de aanklacht. Nu heeft ze een nieuw vriendje, die een drugsdealer blijkt te zijn.
En hij heeft laatst drugs in de auto van mijn ex verstopt die er mee betrapt is.
Voor mij is het een aanval op mijn kind je stopt die troep niet bij mij zoon. Maar ik kan en mag niets anders doen dan reddeloos toezien hoe mijn kindje en mijn ex ten onder gaan door die klootzak.

Ik kan het allemaal niet langer meer aanzien en mijn ex begrijpt me niet denkt dat hij niet met drugs bezig is ook al lag het bij haar in de auto.

Ik kan het niet meer aanzien ik heb de pillen en de alcohol in huis als het niet snel verandert is het over vaarwel iedereen. Hoop dat je meer geluk hebt dan mij.
Datum:
31-08-2005
Naam:
Erik
Leeftijd:
37
Provincie:
Gelderland

Wat moet ik doen???

Ik ben een 19-jarige jongen die het allemaal niet meer weet. Ik heb een leuk leven op 1 ding na...school. Ik zit nu op de HBO maar ga iedere dag met een kutgevoel naar school. Waarom weet ik niet. Is het faalanst? Bang dat ik niet genoeg capaciteiten heb?
Ik vertel het het liefst tegen niemand, maar op een gegeven moment heb ik het toch gedaan tegen me pa en ma. Die lijden er nu onder...ze maken zich iedere dag zorgen over mij op school. Ik wil dit niet...wat is nou de oplossing? Dat ik weg ga en zij zich geen zorgen meer hoeven te maken? Nee, want dan denken ze dat ze iets fout hebben gedaan...ik weet het allemaal niet meer
Datum:
31-08-2005
Naam:
x
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-brabant

biseksueelHelaas heb ik mijn vriendje van me weggejaagd.

Helaas heb ik mijn vriendje van me weggejaagd.
Veel te jong: 18 jaar. Verkeerd beroep: hoertje.

Ik heb borderline en niet in staat een relatie te houden. Maar het doet zo'n zeer als verdwijnt waarnaar je altijd verlangde.
Mijn hele leven vecht ik al tegen de wereld. Een wereld waarin ik niet thuis hoor. Mensen vinden dat moeilijk te begrijpen, maar vergelijk het met een man die zich vrouw voelt. Hij/zij kan zich laten opereren.
Ik kan niet goed met mensen overweg, ben niet opgewassen tegen de hardheid die de huidige maatschappij van je verlangt. Neem consequent de verkeerde beslissingen.
En toch ben ik succesvol, knap en een prima partner. Totdat….
Gisteravond heb ik mijn vierde of vijfde poging gedaan. Voor mij geen mooie kleuren of een hel verlichte tunnel.

Voor mij weer de dageraad.
Datum:
30-08-2005
Naam:
combibiotec
Leeftijd:
41
Provincie:
Noord-brabant

Waarom Ik?

Het begon toen ik gepest werd met het feit dat mijn ouders een viswinkel hebben ze bleven maar zeggen dat ik stonk vis.En dan begonnen ze te zeggen dat ik dik was enzo... iedereen haat me waarom moet ik alle pijn van de wereld hebben ik kan er niet meer tegen iedereen haat me echt en ze hebben geen redens dat vindt ik het ergste niemand zit met mij in vooral m'n KUTouders niet !!!! Ik ben een gebroken meisje :'(
Datum:
29-08-2005
Naam:
S'ju
Leeftijd:
13
Provincie:
Limburg

Zelfmoord

Lieve allemaal,

28 juni 2005...
Heeft mijn lieve vader zelfmoord gepleegd. Hij is een jaar depressief geweest en ik kan het nog steeds niet bevatten dat mijn vader daar toe in staat is geweest. Mijn vader was altijd bang voor de dood. Nu is hij er niet meer en vraag je je af: Waarom??? Hij kon niet meer verder leven... zag geen uitkomst meer. Er is altijd een uitkomst! Ook wanneer je het niet ziet. Erg moeilijk te begrijpen als je het zelf niet ziet. Dood of levend, wat maakt het je uit kan je wel denken. Dat is absoluut niet zo! Ik ben niet bang voor de dood maar hoop nog wel langer hier op aarde te leven. Geniet van de mensen om je heen en ik hoop dat je in iets gelooft. God is bij je ook al voel je Hem niet altijd. Bid en je zult ontvangen. Ook al denk je dat het niet voor je is bestemd, God is voor iedereen!!! Dus ook voor jou! Heel veel liefs.
Datum:
29-08-2005
Naam:
Wibo
Leeftijd:
24
Provincie:
Friesland

verwaarlozing

beste mensen denk ook aan zelfmoord ,maar verwaarloos me zelf al 6 maanden dat is nog erger begin al pijn in mijn voeten te krijgen enzv als ik wist hoe ik er zo snel mogelijk een einde aan kon maken zou ik het doen heb me gebrobeert op te hangen maar ben mezelf nu aan het uitdrogen en steeds zelfde kleding dat is allemaal veel erger wou dat ik een manier wist dat ik zekers meteen dood ging voor de trein of toch van 15 hoog naar beneden springen zo jong en nu al zoveel pijn!!!!
Datum:
28-08-2005
Naam:
chakira
Leeftijd:
22
Provincie:
Noord-holland

ouders

ik word al een tijdje gestalk. ik kan er niks aan doen . maar elke keer als ik zeg tegen mijn ouders het is tog niet mijn sachuld dat ze het doen. ze sitte me de hele tijd op te fokken van jah je gaat maar nnaar een internaat. en mijn beste vriendin heeft me ook laten zitte. het liefst wil ik nu nie meet bestaan. vriende die me late stikken.. me hele leve is tog al niks...
Datum:
27-08-2005
Naam:
leontine
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-holland

mijn leven

Ik begin even bij mijn zus (stom begin, maar toch). Mijn zus is vroeger op de basisschool en in de 1e gepest, en kan zich nu niet goed met woorden afweren. Daarom vechten we erg vaak, maar zij is 2 jaar ouder en wint daardoor toch wel wat meer.
Na zulke buien voel ik me meestal best wel slecht, ik haat het dan en kan het ff niet meer aan.

Nou zal ik over mezelf beginnen. Vroeger was mijn leven heel simpel. In groep 8 werd ik de laatste 3 dagen gepest. Maar 3 dagen, maar toch niet echt een leuk einde van de basisschool. Toen ik naar de 1e ging was ik best blij, nieuwe start maken en allemaal nieuwe vrienden maken (ik had op de basisschool maar 1 vriendin). Maar in de 1e begon t niet goed, er werd geroddeld over me door 3 meiden uit de klas. Zij zaten voorin de klas, en ik achterin, en ik merkte t ondertussen erg goed. Ik ben toen naar mijn mentrix gegaan, en na ongeveer een derde van t schooljaar is het gestopt. Halverwege t schooljaar ben ik van stijl veranderd, ik draag nu alleen nog maar zwart. Ik kreeg meer zelfvertrouwen, maar in de 2e werd dat ook steeds minder. Rond de winter ben ik toen begonnen met snijden, en het luchtte erg op. Een maand voor de zomervakantie ben ik gestopt, want in de vakantie zou het erg opvallen met shirtjes enzo. Ik moest me de hele vakantie erg inhouden, maar het is me gelukt. Een paar dagen geleden trok ik het toch niet meer, en nu ben ik weer begonnen. Ik heb een zweetbandje waar het nog onder past, maar het zit helemaal onder de sneeën. Ik zal binnenkort lange mouwen en armwarmers moeten dragen.
Een paar maanden geleden heb ik bijna een eetstoornis gehad, ik sloeg ontbijt en lunch over, en bij avondeten at ik nog maar een beetje. Daar ben ik gelukkig bovenop gekomen, en heb ik geen 'echte' eetstoornis gehad.


Het valt op zich wel mee, als je het met sommige andere mensen vergelijkt, maar voor mij is het *piep* genoeg. Ik denk vaak aan zelfmoord, maar ik weet dat het geen goede oplossing is, daarom snijd ik maar. Ook niet goed, maar beter dan zelfmoord.
Datum:
27-08-2005
Naam:
Michelle
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

Leven vind ik niet leuk meer

Ik heb een zeer rotte jeugd gehad , veel pijn verdriet mishandeling.heel mijn leven nu al vecht ik tegen de pijn en verdiet die ik er van heb.
Ik heb 6 jaar geleden een hele lieve vriend ontmoet en we kregen een zeer goede relatie , hij was mijn soulmate en ik hou erg veel van hem. Hij werd depresffief en durfde niks meer te onderenemen ik steunde hem zover ik kon en liet me zelf ondersneeuwen.
Ik raakte ook depresief en hij kwam er uit.Toen vond hij het niet nodig om mij te hlepen en te steunen integendeel hij ging vreemd en zette mij op oudejaarsdag op straat.
na een aantal weken wilde hij me terug en ik ging terug.nog geen 3 maanden later gebeurde het zelfde hij ging weer vreemd.Toen is de relatie goed verborken geweest maanden geen contact.
Hij nam het contact weer op en vertelde hoe hij me miste en dat ik de enige voor hem was.
na veel gepraat probeerde we het weer.
Oook deze keer mislukte het het vertrouwen was weg en hij ging nog steeds in op geflirt van anderen en deed het zelf ook.
Ik heb nog steeds veel pijn en verdriet ervan .
Ik kon het allemaal goed kwijt aan een vriendin die begreep wat ik voelde en kon mij weer het zelfvertrouwen geven wat ik nodig had.2 maanden geleden overleed mij vriendin plotseling.kan het nog niet geloven en acepteren .
Mijn ex wilde er zijn voor me deed heel lief en steunde me. Gaf aan dat er in de toekomst hoop was voor ons.
In de labiele toestand waarin ik verkeerde trapte ik er weer in en weer werdt ik pijn gedaan.
Ik kan niet meer ik ben moe van vechten tegen verdriet en misére wil geen pijn meer wil rust. Ik kan het leven niet meer aan en wil er uit stappen.
dat is een keuze die ik weloverwogen maakt nu .Vind leven niet meer leuk.
Ik heb er genoeg van.Mischien een makkelijke weg en oplossing ,maar heb de moeilijke weg al bewandeld en ik blijf maar verdwalen .
Vandaar mijn keuze om er uit te stappen.
Mijn afscheid brieven aan mijn dierbare zijn klaar en heb een datum gepland om het te doen.
Hoe weet ik nog niet maar heb zat mogelijkheden.
Wil ik het echt of is het een noodkreet?
Ik wil het echt heb er vaker aan gedacht en ook vaak op het punt gestaan .maar nu weet ik het zeker.Het verdriet van mijn nabestaanden zal erg zijn maar als ze me begrijpen weten ze nu dat ik de rust ga vinden die ik zo hard nodig heb.Ik heb ze dat ook geschreven in mijn afscheid brief.
Dit is wat ik wil
Datum:
27-08-2005
Naam:
Pieter
Leeftijd:
38
Provincie:
Zuid-holland

Zinloos

Altijd doe ik vrolijk ben goed vor iedereen, help iedereen. Heb het overal goed maar zodra ik thuiskom begint het weer de ruzie's, de bedreigingen. Het houd gewoon niet op. Ik heb vaak een poging gedaan, maar op het laatste moment toch weer de hoop... Nu is het te laat, ik heb geen hoop meer, geen kracht meer. Alleen nog pijn en verdriet....
Datum:
27-08-2005
Naam:
Jo
Leeftijd:
21
Provincie:
Overijssel

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.