Dag mensen,
goh, als ik deze site een jaar geleden had gevonden dan had er een heel ander verhaal gestaan dan nu. Ik ben zelf jarenlang depressief geweest en nu gaat het al een jaar lang goed. Misschien langer zelfs. Ik heb nog wel mijn dipjes maar dat is vrij normaal.
Ik kan zeggen dat het bij mij niet een kwestie is geweest van hulp krijgen van anderen. Meer dat ik van anderen heb geleerd hoe ik mijzelf kan helpen. En daar heb ik heel veel aan.
Ik heb veel pogingen gedaan tot zelfmoord. Ik heb mijzelf hierbij erg verwond en heb erdoor zelfs misschien hersenbeschadiging opgelopen. Nu denk ik vrijwel dagelijks 'Had ik dat nou maar niet gedaan'. Ik zal er verder niet op ingaan wat ik heb geprobeerd want dat is voor mij vrij pijnlijk om met honderden mensen te delen.
Bij mijn kwam het psychiatrisch ziekenhuis, een interne opname bij Altrecht en daarna ambulante hulpverlening van te pas. Ik moet zeggen dat ik aan dat eerste slechte herrinnering heb overgelaten maar het traject als geheel zeer waardeer.
Ook ben ik nu afhankelijk van medicatie, Alanzapine om precies te zijn. Dit is een antipsychoticum dat ook effect heeft op je stemming. Daarnaast heb ik aan mijzelf toegegeven dat ik net als iemand die in een rolstoel zit te leven heb met een aantal beperkingen. Ik moet bijvoorbeeld niet als vroeger fulltime gaan werken en ik moet stressituaties vermijden. Hierdoor ben ik wat minder cariére-gericht dan eerst.
Al met al is het bij mij een kwestie geweest van mijn leven aanpassen aan mijn aandoening. Ik werk nu veel minder dan vroeger, verdien daardoor ook minder geld. Maar daar staat tegenover dat ik nu meer tijd overheb voor hobbies en vrienden.
Wat vrienden betreft dacht ik niet al te lang geleden dat ik geen vrienden had. Ook dacht ik dat ze mij in de steek zouden laten sinds ik opgenomen was in een psychiatrisch ziekenhuis. Maar ik heb veel bezoek gehad en tegenwoordig draai ik gewoon weer mee in het uitgaansleven van Utrecht en ik geniet er elk weekend weer van. Een jaar geleden had ik dit echt niet gedacht dat ik er zo bovenop ben geklommen.
Af en toe denk ik weleens na waar het vandaan gekomen is. Is het leven zo enorm rot dat je het liever niet hebt? Net als een stukje taart dat niet lekker is en dat je het maar weggooid. Het leven is meer dan een stuk taart voor mij. Het is zo dat je maar nooit weet hoe je er een jaar, twee jaar, drie jaar ervoor staat. We hebben geen glazen bol die ons dat verteld. Ikzelf vindt het spannend om erbij te zijn als verandering optreden in mijn omgeving.
Bij mij speelde drugs ook een rol moet ik eerlijk toegeven. Ik heb in mijn omgeving de ervaring opgedaan dat veel psychiatische stoornissen fundering vinden in het gebruik van alcohol of drugs. Bij mij heeft het ophouden met drugs ertoe gelijd dat ik veel stabieler in het leven sta. Het was altijd een geheim van bijvoorbeeld mijn ouders dat ik weleens coke gebruikte. Sinds het geen geheim meer was en het bespreekbaar werd is het voor mijn een stuk gemakkelijker geworden om te stoppen.(NIET DOEN DIE DRUGS!)
Ik begon deze tekst met de bedoeling om uit te leggen hoe ik beter ben geworden maar ik kan er mijn vinger niet echt opleggen. Net als toen ik depressief was dat ik niet wist waarom ik me zo voelde. Het leven bestaat denk ik uit teveel facetten om het echt te kunnen definieren.
Het is niet zo dat ik elke dag nu huppelend naar mijn werk ga maar ik sta weer tussen de mensen en draai net als hun mee in het leven. Ik verwacht legenslagen waardoor ik er meer bestand tegen ben. Ik ben niet het meest succesvolle persoon op aarde maar dat wil ik niet eens meer.
Misschien is mijn verwachting van mezelf juist minder geworden waardoor ik minder teleurgesteld ben als ik het niet haal. Ik denk dat die laatste zin het allemaal wel een beetje vertaald voor mij.
Daar wilde ik het bij laten voor vanavond, ik hoop dat mensen er wat uit hebben kunnen halen.
m.v.g.
Nick
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.