Levensverhalen (pagina 1817)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

depressief

mijn depressie begon toen ik rond de 8/9 jaar was vroeger thuis was ik niet gewilt door me ouders soms werd ik geslagen en geschopt ik zit er nu nog heel erg mee en ik hang nog liever op straat dan naar huis te gaan me ouders weten niet dat ik er nog erg mee zit alleen me beste vriendin weet dat ik me nooit echt happy voel pas ook nog is iemand waar ik heel erg van hield gestorven en dat kon ik echt niet hebben waardoor ik in me zelf ben gaan snijden ik had me hele armen en me benen open nu heb ik nog steeds last van depressie en ben bijna nooit happy sinds kort heb ik ook een vriend hij vrolijkt me soms wel op maar ik ben ook niet zo zeker van onze relatie meer want we hebben veel ruzie en daarom ben ik bang dat als hij het uitmaakt dat hij me veel verdriet aandoet en dat ik me nog downer ga voelen


nou dit is eigenlijk wel me verhaal
Datum:
28-09-2005
Naam:
lindsay
Leeftijd:
14
Provincie:
Limburg

sorrie, klaagbrief

Hallo ik heet karina en ik denk iedere ochtend bij het ontwaken, shit weer een dag...
Ik wil niet meer leven, ik wil geen last meer zijn.
M´n moeder kan alleen nog maar tegen me tkeer gaan over dingen waar ik geen controle over heb.
Ik ben schildtklierpatient, heb fibromyalgie, regelmatig een maagzweer en ben financieel ook niet gezond.
Mijn huisarts zegt dat ik te positief in het leven sta(???) dus ik krijg geen anti-depressiva.
Ik probeer iedere dag iets positiefs te vinden maar zonder geld geen eten, geen shag, geen afleiding van je ellende.
Ik sta iedere dag op, doe make-up op en probeer er tenminste verzorgd bij te lopen,maar waarom zou ik ergens heen gaan, dat kost meestal geld.
Ik wou dat ik iemand had die meeleefde ipv steeds tegen muren oplopen bij mensen die zeiden je vriend te wezen.
Ze laten het afweten als je klaagt over je situatie terwijl ik wél klaar stond voor anderen.
Nou ik hou maar op, sterkte aan m´n mededepressiva´s.
Datum:
28-09-2005
Naam:
karina verheezen
Leeftijd:
34
Provincie:
Zuid-holland

Ik wil niet meer!!!!

Na 20 jaar trouwe dienst i v m een blessure door mijn werkgever als oud vuil
aan de kant geschoven. Met een hopeloos uitzicht ooit nog andewr werk te krijgen. En dan ook nog voor de 4e keer een gedwongen eind aan de relatie is me echt teveel.
Nee, voor mij hoeft het niet meer zo!!!
Datum:
27-09-2005
Naam:
Hans
Leeftijd:
48
Provincie:
Gelderland

Waarom dan toch allemaal?

Vandaag de site gevonden, en gelijk maar wat plaatsen.Ben vandaag ook uit het ziekenhuis ontslagen, had gister overdosis medicatie.Heb vandaag ook een uur op het viaduct gestaan.
Ik voel me zo in de war, heb al zoveel therapieen ondergaan, weet het allemaal niet meer. Heb ook nog eens een keer heel mn lichaam onder gekrast.
Vroeger heb ik geen leuke dingen meegemaakt, en ben twee jaar terug opgenomen geweest, op de open en gesloten afdeling.Het heeft wel geholpen, maar opeens heb ik zulke impulsen, die ik niet onder bedwang kan houden. Heb vanmiddag ook een uur gehuild..
Ik ben diep en diep ongelukkig, heb geen idee meer wat ik nou moet doen :'(:'(
Datum:
27-09-2005
Naam:
Love_Animals
Leeftijd:
18
Provincie:
Zuid-holland

ik wil dood

ik kan het niet meer aan !!!!!Waarom word ik gedwongen om te leven?
Ik heb niet om het leven gevraagd
neem het terug!
en geef het aan iemand die er wel blij mee is...
Datum:
27-09-2005
Naam:
hakke
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-holland

waarom?

Heeft het leven nog zin? nou voor mij niet. Ik was als 16 jarige jongen een lul van een gozer tegenover meisjes tot ik bianca tegenkwam het meisje van mn dromen. Ben helemaal omgeslagen toen ik haar ontmoette lief en leed samen gedeeld samen mn zusje begraven alles gedaan samen. En opeens vorige maand zette zij een punt achter onze relatie, ze was niet meer verliefd! Wat moet ik nu doen ik word gek ik hou zoveel van die meid denk eraan serieus aan om er een einde aan te maken het leven heeft zonder haar geen zin meer voor mij ik kon altijd en met alles bij haar terrecht. Krijg ik ook nog het bericht dat mn vader niets meer met mij te maken wil hebben, het wordt mij nu gewoon allemaal even te veel ik kan er ook met niemand over praten bang dat iemand mij voor gek verklaart
Datum:
26-09-2005
Naam:
arnold
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-holland

Hij Zal Nooit van me houden

jullie zullen mischien denken, dit is gewoom een vakantie liefde. Maar geloof me, het was toch net iets anders. Op vakantie leerde ik Marc kennen, en op het begeven moment (dag 3) lagen we samen hand in hand op de ping pong tafel. Ik voelde me helemaal warm, ookal was het nog zo koud...We waren elke dag samen, Knuffelen...Als ik verdrietig was. Derpi (ik ben best vaak depresief omdat ik niet weet waarom ik leef) En toen Marc er was, ik maakte mer nergens meer zorgen over..Ik was voor eens in mijn leven gelukkig. Alleen Hij heeft al een vriendin, Tegen iedereen vertelde hij over haar niet tegen mij. op (dag 4) Savond Hadden we besloten dat we er maar eens over moesten praten...We gingen met ze 2je op een rots zitten, we praten niet...Ik huilde alleen maar. Want ik ben echt super onzeker over liefde...uiteindelijk moest ik naar bed. De volgende dag, ik was zo boos op hem maar uiteindelijk eindigde we weer hand in hand...De laatste avond hebben we de hele avond gezoend (mijn eerste zoen!) en toen ging ie weg, terug naar huis...Toen ie net thuis was heeft ie me nog brieven gestuurt, We hebben 1 keer van 00.00 tm 00.04 gebelt met elkaar...En nu Na alles laat ie me gewoon vallen

zijn vriendin (Kirsten) Ze weet er helemaal niets van...Ook vertelde Marc mij heel bij ''ik heb sex gehad met kirsten'' Aan mij...Ik hou zoveel van em en dat vertelt ie dat een mij ...ik merk dat ik probeer net als haar te zijn. Ik eet niet meer anders vind ie me te dik dat soort dingen.......1 avond heb ik gezeten met en mes en dacht ik moet ik mijn polzen doorsnijden? (dit was al de 3de keer dat ik zo'n aanval had...)

Maar ik weet al niet waarom ik leef...
En nu al helemaal niet meer
Ik wil dood

Owja, En marc is geen Player Typje
Hij is een gevoelige Gothic om het zo maar te noemen

Ik hoop dat mijn verhaal serieus genomen word, Het is misschien niet zo ernstig, maar ik wil er graag iets van hulp bij, Want ik ben bang dat ik op een keer echt me polzen door snij :(
Datum:
26-09-2005
Naam:
Querine
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

teveel pijn!

hallo ik ben een man van 37!er is geen dag dat ik eraan denk om mijn leven te beeindigen!heb een kinderwens maar ik ken geen kinderen krijgen en ben bang nu dat mijn vriendin mij gaat verlaten!het is al eerder gebeurt in 1996 en als het weer gebeurt heb ik al gauw die sprong genomen om te stoppen met leven!er is vroeger ook veel gebeurt veel gepest en dat kom allemaal naar boven!ik ben op en ik wil niet meer leven!mijn hoofd barst bijna van al die stress!
Datum:
26-09-2005
Naam:
w en b
Leeftijd:
37
Provincie:
Zuid-holland

Verkracht

... ik ben verkracht op me 15e. dat heb ik daarna nooit aan iemand verteld... op me 16e kreeg ik een vriend, daar heb ik het wel aan verteld.. ik vertrouwde hem egt.. maar hij gebruikte me voor de seks, en dumpte me daarna over msn... de enige die een beetje om me geeft is me moeder.. maar die is altijd aan het werk omdat me vader een alcoholist is... hij slaat me niet ofzo.. hij schreeuwt alleen tegen me dat ik niks ben, en hij scheldt mij en me moeder uit...
en daarom voel ik me nu zo kut.. ik snij elke dag in me polsen, ik wil dood... maar vaak heb ik de kracht niet om hard genoeg te snijden, en het scherpste mes is nog niet scherp genoeg blijkbaar.. maar ik kan het gewoon niet meer aan... ..... ik wil gewoon dood.....
en het maakt me niet veel uit hoe... pijn is het enige dat ik nog voel.. dus pijn maakt me weer levend....

.. maja.. over een paar dagen lukt het me denk ik wel om me polsen door te snijden.. dan zal ik hier nooit meer zijn en ben ik eindelijk van iedereen af…

nog een fijne dag..
Datum:
26-09-2005
Naam:
.. iets met een S..
Leeftijd:
16
Provincie:
Utrecht

Bij mij is het overgegaan.

Dag mensen,

goh, als ik deze site een jaar geleden had gevonden dan had er een heel ander verhaal gestaan dan nu. Ik ben zelf jarenlang depressief geweest en nu gaat het al een jaar lang goed. Misschien langer zelfs. Ik heb nog wel mijn dipjes maar dat is vrij normaal.

Ik kan zeggen dat het bij mij niet een kwestie is geweest van hulp krijgen van anderen. Meer dat ik van anderen heb geleerd hoe ik mijzelf kan helpen. En daar heb ik heel veel aan.

Ik heb veel pogingen gedaan tot zelfmoord. Ik heb mijzelf hierbij erg verwond en heb erdoor zelfs misschien hersenbeschadiging opgelopen. Nu denk ik vrijwel dagelijks 'Had ik dat nou maar niet gedaan'. Ik zal er verder niet op ingaan wat ik heb geprobeerd want dat is voor mij vrij pijnlijk om met honderden mensen te delen.

Bij mijn kwam het psychiatrisch ziekenhuis, een interne opname bij Altrecht en daarna ambulante hulpverlening van te pas. Ik moet zeggen dat ik aan dat eerste slechte herrinnering heb overgelaten maar het traject als geheel zeer waardeer.

Ook ben ik nu afhankelijk van medicatie, Alanzapine om precies te zijn. Dit is een antipsychoticum dat ook effect heeft op je stemming. Daarnaast heb ik aan mijzelf toegegeven dat ik net als iemand die in een rolstoel zit te leven heb met een aantal beperkingen. Ik moet bijvoorbeeld niet als vroeger fulltime gaan werken en ik moet stressituaties vermijden. Hierdoor ben ik wat minder cariére-gericht dan eerst.

Al met al is het bij mij een kwestie geweest van mijn leven aanpassen aan mijn aandoening. Ik werk nu veel minder dan vroeger, verdien daardoor ook minder geld. Maar daar staat tegenover dat ik nu meer tijd overheb voor hobbies en vrienden.

Wat vrienden betreft dacht ik niet al te lang geleden dat ik geen vrienden had. Ook dacht ik dat ze mij in de steek zouden laten sinds ik opgenomen was in een psychiatrisch ziekenhuis. Maar ik heb veel bezoek gehad en tegenwoordig draai ik gewoon weer mee in het uitgaansleven van Utrecht en ik geniet er elk weekend weer van. Een jaar geleden had ik dit echt niet gedacht dat ik er zo bovenop ben geklommen.

Af en toe denk ik weleens na waar het vandaan gekomen is. Is het leven zo enorm rot dat je het liever niet hebt? Net als een stukje taart dat niet lekker is en dat je het maar weggooid. Het leven is meer dan een stuk taart voor mij. Het is zo dat je maar nooit weet hoe je er een jaar, twee jaar, drie jaar ervoor staat. We hebben geen glazen bol die ons dat verteld. Ikzelf vindt het spannend om erbij te zijn als verandering optreden in mijn omgeving.

Bij mij speelde drugs ook een rol moet ik eerlijk toegeven. Ik heb in mijn omgeving de ervaring opgedaan dat veel psychiatische stoornissen fundering vinden in het gebruik van alcohol of drugs. Bij mij heeft het ophouden met drugs ertoe gelijd dat ik veel stabieler in het leven sta. Het was altijd een geheim van bijvoorbeeld mijn ouders dat ik weleens coke gebruikte. Sinds het geen geheim meer was en het bespreekbaar werd is het voor mijn een stuk gemakkelijker geworden om te stoppen.(NIET DOEN DIE DRUGS!)

Ik begon deze tekst met de bedoeling om uit te leggen hoe ik beter ben geworden maar ik kan er mijn vinger niet echt opleggen. Net als toen ik depressief was dat ik niet wist waarom ik me zo voelde. Het leven bestaat denk ik uit teveel facetten om het echt te kunnen definieren.

Het is niet zo dat ik elke dag nu huppelend naar mijn werk ga maar ik sta weer tussen de mensen en draai net als hun mee in het leven. Ik verwacht legenslagen waardoor ik er meer bestand tegen ben. Ik ben niet het meest succesvolle persoon op aarde maar dat wil ik niet eens meer.

Misschien is mijn verwachting van mezelf juist minder geworden waardoor ik minder teleurgesteld ben als ik het niet haal. Ik denk dat die laatste zin het allemaal wel een beetje vertaald voor mij.

Daar wilde ik het bij laten voor vanavond, ik hoop dat mensen er wat uit hebben kunnen halen.

m.v.g.

Nick
Datum:
26-09-2005
Naam:
Nick
Leeftijd:
26
Provincie:
Utrecht

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.