Levensverhalen (pagina 1816)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

ruzie

als ik jullie verhalen allemaal lees, is mijne eigelijk niks, maar ik zet er tog maar wat op want ik moet het kwijt. ik ben nu een 2e jaars havist en ik word al vanaf groep 4 gepest. ik hep altijd ruzie met mijn moeder, ze zegt dat dat komt omdat ik heel veel op haar lijk, maar ze is heel snel boos en ze iet geen positieve dingen die ik, mijn broertje en mijn stiefvader doen. als we opruimen, begint ze wle weer over wat anders te zeuren en ik durf niet tegen haar in te gaan als ze iets voor me wil kopen want ze zegt dat we al haar geld opmaken, maar we krijgen bijna nooit wat. ik loop altijd met ouwe kleren rond en ik word ook daarom gepest. toen ze voor de bruglkas een tas ging kopen, werd het er 1 met wieletjes en een handvat,zo 1 die je op vkantie meeneemt, terwijl iedereen met een eastpak liep, daarom werd mijn eerste dag al een hel. ik zit nu in de 2e en word nu voor andere dingen uitgescholden zoals nepgothic, heks en nepnazi. maar het gaat daarmee al ietsje beter. ik hep op sgol bijna geen vrienden en buiten school wel wat meer maar dan nog niet egt veel, dus als ik rusie heb met 1 ervan, kan ik daar niet tegen. ik hep 2 beste vrienden ik heb nu rusie met 1 van hen. ik kan hier niet tegen. ik snij mezelf, en ik ben al een keer op de weg gesprongen maar die auto week uit helaas. wat moet ik doen? die vriend denkt da tik rusie zil, maar ik wor dr gek van. HELP ME!!
Datum:
30-09-2005
Naam:
flessica
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

geweldig

als ik al die verhalen lees vind ik dat jullie allemaal geweldige mensen zijn. eerlijk durven toegeven is super moeilijk. ik vind jullie egt geweldig!
Datum:
30-09-2005
Naam:
margot
Leeftijd:
13
Provincie:
Friesland

problemen

ik wil niet meer. ik word er zo moe van. elke dag opnieuw dingen doen die ik niet wil. de hele dag dingen tegen je zin doen. de hele dag iemand anders zijn. de hele dag je lelijke uiterlijk moeten verbergen. de hele dag de wonden vanbinnen verbergen. de hele dag liegen. ik word er zo moe van. ik wil niet meer.
Datum:
30-09-2005
Naam:
margot
Leeftijd:
13
Provincie:
Friesland

te veel

als eerste zelfmoord valt niet goed te praten maar soms word het te veel. mij verhaal gaat als volgt: in 1996 leer ik een meisje kennen uit zuid-amerika, en wij gingen al snel samenwonen want ja als je verliefd bent wil je zo dicht mogenlijk bij elkaar wezen toch? dat ging ook goed totdat in 1998 zij zo ziek werd dat ze opgenomen moest worden in het ziekenhuis,daar werd na vele onderzoeken aids vastgesteld geen hiv meer nee aids dus. ze was zo ziek dat zij haar zelf niet meer kon wassen of lopen totaal hulpbehoevend, ik heb dan ook vrij van m,n toenmalige werkgever genomen,en heb 4 weken van s,morgens vroeg tot s,avonds laat in het ziekenhuis gezeten 'de reden dat het ziekenhuis daar toestemming voor gaf is dat zij zo ernstig ziek was en vanwege de taal" door proberen van diverse medicijnen sloeg een combinatiekuur aan en zij knapte aardig op. dan na 6 weken opgenomen te zijn geweest werd zij weer ontslagen uit het ziekenhuis. na zelf getest te zijn gelukkig niets!!! pakte wij weer het leven op en kochten wij een auto,, na heel veel overwerk en een lening kochten wij eigenlijk ik want de lening stond op mij naam en zij werkte niet. let op! dit alles gebeurd dus zo rond 2000,, auto mankeert van alles dus dat werd een rechtzaak tegen deze autohandelaar, deze laat zijn bv ploffen zodat er op papier niets te halen valt! 12000 euro de boot in dag auto dag centen hoera rechtsysteem!! mijn vriendin die dus ziek is krijgt in deze zelfde periode haar ned: paspoort en loopt bijna direct naar een advokaat en eist van uit het niets alle inboedel op die we samen hadden gekocht, dus weer een rechtzaak drie keer raden: ik had de zelfde rechter voor me en gaf mij vriendin (toen) gelijk!! ik kon alles inleveren. nu moet je weten voor dat dit plaats vond kwam ik via een collega er achter dat zij werkzaam was in het rode lichtjes buurt van Adam! dus even flink van slag meld ik me ziek bij m,n werkgever,maar na een half jaartje kreeg ik een aangetekende dat per heden ontslag had gekregen! na 16 jaar in dienst geweest te zijn! geen ww uitkering heb een kleine 5 maanden geen uitkering of hulp van helemaal niemand gehad heb ik toen besloten om mij eerste poging te doen,,een hoop pillen en drank helpt niets dus opnieuw een poging dit is afgelopen jaar nog gebeurd 40tal xtc pillen en dit mocht ook niet lukken,, er zal wel een reden wezen waarom het bij mij niet mag lukken dus dat wacht ik nog maar even af! maar de volgende poging gaat op zeker wel lukken,, want echt waar als je alleen bent en de hulp die je nodig hebt is ver te zoeken wat dat betreft. voorlopig is het nog niet zover maar die nare gedachten spelen wel weer flink op. ben er ook een beetje bang voor.
Datum:
30-09-2005
Naam:
danny
Leeftijd:
41
Provincie:
Noord-holland

op.....

ik heb al vanaf mijn tiende een chronische ziekte, eentje waar normaal gesproken goed mee te leven valt: diabetes. echter bij mij is het altijd anders geweest, mijn gezondheid was vanaf de diagnose erg slecht, werd steeds slechter en hoe hard ik ook mijn best deed, ik kreeg het niet onder controle. hierdoor heb ik altijd al heel erg bewust op dingen moeten letten, me zorgen moeten maken over dingen waar leeftijdsgenootjes niet eens aan dachten, altijd maar bezig zijn met een ding: mijn gezondheid. ik heb het geprobeerd en geprobeerd, maar het gaat alleen maar steeds slechter met me, zelfs nu heb ik steeds het gevoel dat de keuzes die ik weloverwogen maak me uiteindelijk steeds verder van het 'rechte pad' afbrengen. en dan niet alleen wat mijn gezondheid betreft, ook andere dingen, heb nu in twee jaar tijd al drie studies verknalt, heb nu op jonge leeftijd al vreselijke schulden en raak steeds vrienden kwijt. en nu ben ik dus gewoon op.... ik zou willen dat er iemand was die mijn leven gewoon een tijdje voor me kon leven, dat ik zelf even niet meer hoefde na te denken. ik ben zo moe van het denken. maar als twintigjarige kan dat gewoon niet, niemand kan mijn leven voor me over nemen... en de enige uitweg die ik nu nog zie om rust te hebben is doodgaan.....
Datum:
29-09-2005
Naam:
jeetje
Leeftijd:
20
Provincie:
Limburg

Dhr.

Ik denk iedere dag meerdere keren aan zelfmoord. Het begon al op mijn 6e later door een slechte thuissiuatie, op mijn 20e en nu weer ben ik serieus van plan er ene eind aan te maken, ik heb net 4 jaar zwaar overspannen thuis gezeten in de wao en ben nu weer los vast aan het werk. ik kan het echter totaal niet aan en heb veel stress en spanning op mijn werk. nu heb ik een arbeidsconflict over hoe ik bij de laatste werkgever ben weggegaan nadat ik heb aangegeven het werk niet aan te kunnen. Ik slik nu allerlei pilen maar daarvoor was mijn zelfmoordneiging een fisieke drang die gewoon pijn deed. Ik kon aan niets meer anders denken. Nadat ik (nu al weer drie jaar geleden) 3 keer heb geprobeerd op verschillende manieren mezelf van het leven te beroven, ben ik op een klinische afdeling voor 4 maanden psychologisch ondrsteund en voorzien van medicatie.
Dit heeft echter maar oppervlakig iets gedaan en de eerste dwang to zelfmoord was wat getemperd. Nu echter slaat het weer in volle hevigheid toe, en alleen het feit dat ik niet weet hoe ik zelfmoord kan plegen werhoud me ervan. Ik wil geen onnodig pijn lijden en niet de kans hebben het te overleven met schadelijke gevolgen van dien.
Datum:
29-09-2005
Naam:
Jeroen zijlstra
Leeftijd:
39
Provincie:
Noord-brabant

wie schrijft die blijft...

ik denk dat alle mensen die hier iets schrijven, inclusief ik, gewoon gelukkig willen zijn. Een zinvol leven..iemand die we verloren zijn kunnen loslaten. Niet gevangen zijn door de negatieve dingen, maar hoop zien en voelen. Dat het allemaal goed komt. Dat het morgen echt anders kan zijn. Dat jij ook bijzonder bent, ondanks dat er miljarden mensen op de wereld zijn. Dat je de mooie dingen in de wereld om je heen mag zien en voelen en dat het neer kan dalen in je hart, zodat je van binnen pure vrede en rust hebt....droom ik??
Datum:
28-09-2005
Naam:
zomaar iemand
Leeftijd:
34
Provincie:
Noord-brabant

kweet het even niet meer

h0oii..
mijn verhaal..:
ik ben nu 13 en hetbegon bij mij al heel jong dat ik zelf moord neigingen kreeg.
ik zit nu in de 2de en het begon bij mij in eind groep 8.
Ik wordt thuis geslagen en weet af en toen niet meer wat ik doe ik snij in mezelf en draag bijna nooit korte topjes ofsoow..
het liefst draag ik truien oowk in de zomer om me blauwe plekken van het slaan te verbergen of wat ik me zelf heb aan gedaan.
s avond huil ik nachten lang in me bed.
niemand die het dan kan merken.
me vader is meestal op zaken reis dus die zie ik meestal niet.
en me moeder is ook altijd bezig met werk ik probeer zo'n beetje alles thuis te doen. zodat als me moeder thuis komt dat ze trots op me kan zijn,maar dat wordt ze nooit als ik bijvoorbeeld heb op geruimt en dan komt me moeder thuis is het van meike(dat is me zus) wat heb je goed op geruimt dan zeg iki natuurlijk maar mama dat heb ik gedaan. dan gaat me zus er in tegen dat ik lieg en dat zij het heeft gedaan. en dan zegt me moeder altijd leek jij maar wat meer op je zus die doet teminsten wat in huis jij zit alleen maar op je luie reet.
om me vader geef ik alles.
als die thuis is ben ik altijd wat vrolijker maja das misschien 2 of 3 keer in de maand.
net als nu hij zit nu in tjechie.
en ik mis hem ont zettend.
me vader slaat me eigenlijk nooit.
die heb me nog nooit geslagen.
me moeder daar in tegen wel.
ik kan er ook met niemand over praten.
vriendinnen heb ik niet veel en een vriendje ook niet al wil ik die graag hebben.
en op school durf ik het niet te vertellen.
dat gaan ze toch vast na me moeder bellen en vragen of het waar is en dan zegt ze toch nee.
niemand valt het op dat ik in de problemen zit want op school doe ik altijd gewoon.
ik lach mee enzo niemand heeft ook ooit iets van mijn lichaam gezien en zo zien ze dus ook niet de blauwe plekken ofsoow.
1 keer ben ik met een blauw oog na school gegaan en heb ik gewoon gezegt dat ik een elleboog in me oog heb gekregen.
en verder zeiden ze er nix over.
ik heb oowk 1 keer me polsen door gesneden waarom ik dat geen heb.
ik voelde me kut wou niet meer leven net als nu ik heb het gevoel als of er niemand om me geeft volgens mij doet niemand dat ook en als dat wel zo is moeten ze het laten merken maar ik heb dat nog nooit van iemand gemerkt.
het liefst zou ik nu echt dood willen maar als ik die zelfmoord neigingen krijg en ik sta met een mes bij me pols denk ik aan me vader.
hoe erg hij het zou vinden alleen me vader geeft om me hij is de enige die dat laat merken.
ik wil nu dood en zit hier met een mes ik weet dat het niet de op lossing is maar ja het kan gwoon niet anders.
maar ik doe het toch niet want ik geef te veel om me vader......
daphne
Datum:
28-09-2005
Naam:
daphne
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

waarom zou zelfmoord verkeerd moeten zijn?

Mijn jeugd was niet gemakkelijk en ik verlangde van jongst af aan al naar een normaal gezinsleven. Toen ik 27 was ontmoete ik de jongen van mijn dromen, we hadden een zeer goede relatie en elke dag scheen in mijn ogen de zon. Na 3 en een half jaar kwam ik er achter dat hij was vreemdgegaan, mijn wereld storte in. We maakten een doorstart en grepen zoveel mogelijk middelen aan om onze relatie te redden. Na een half jaar besloot mijn vriend me te verlaten voor die andere jongen waarmee hij was vreemdgegaan. Daar ging mijn vriend, mijn toekomst, mijn geluk, mijn maatje. Ik had altijd veel liefde gegeven en was altijd trouw geweest en voorzover ik wist was ik een goede partner. Ik bleef achter in een bijna leeg huis. Ik was kapot van verdriet, mijn hart was verscheurd van pijn. Ik kon het gewoon niet meer aan. Mijn vader belande twee maanden daarna ook nog eens in het ziekenhuis terwijl mijn moeder aan het doodgaan was van de kanker. Mijn moeder heb ik vorige week begraven. De reden waarom ik nog wilde blijven leven was voor mijn ouders. Als mijn vader nu ook sterft dan wil ik er echt een einde aan maken. Ik heb geen begrip voor mensen die zeggen dat zelfmoord laf is. Er is ontzettend veel moed voor nodig en er gaat ontzettend veel aan vooraf, meer dan een mens kan verdragen. Natuurlijk zijn er altijd mensen die het erger hebben, maar moet ik me daar dan aan troosten? Dat zou eerder een reden zijn om mezelf nog eerder van kant te maken door alle allende die we om ons heen zien. Nee ik heb geen zin meer om nog te moeten vechten voor mijn geluk en met de feestdagen in het vooruitzicht wordt het alleen nog maar pijnlijker. Ik wil de dood omarmen als een verlosser, een vriend. Kwam hij me maar halen want eigenlijk ben ik te bang om het zelf te doen.
Datum:
28-09-2005
Naam:
christopher
Leeftijd:
31
Provincie:
Noord-holland

ooit

ik mag nix van mijn moeder. mijn stiefvader maakt het alleen erger,als ik wel wat mag van mijn moeder mag het niet van hem. dat is raar wat hij is mijn vader niet. en mijn moeder kiest altijd zijn kant. mijn moeder is weleens bedreigd door mijn vader. dan stond hij voor de deur met een mes en pistool en dreigde hij mijn moeder te vermoorden mijn moeder deed aangifte bij de politie en hun zeiden dat ze nix konden doen wat hij heeft nix gedaan ensow. toen zei mijn moeder als ik een keer daar op de grond lig dood kunnen jullie dan wat doen? en toen zeiden ze ja en ik voelde me langzaam down down en downer voelen en ik wou dood. ik hield niet van mijn moeder maar dat was egt erg. zover is het gelukkig niet gekomen maar om die zelfde vrouw heb ik nog steeds moord gevoelens niet dat ik haar wil vermoorden maar dat ik zelf dood wil
Datum:
28-09-2005
Naam:
iemand
Leeftijd:
16
Provincie:
Limburg

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.