Levensverhalen (pagina 1815)

als ik al jullie berichten lees staan de tranen in men ogen.ik heb dit soort dingen ook.ik kan gelukkig met een meester er goed over praten!


vriendelijke groet jos

na heel vaak deze site bezocht te hebben, wil ik vandaag toch mijn verhaal vertellen. allereerst lijk ik een heel normaal meisje. blond haar, blauwe ogen en ik krijg vaak complimentjes over mijn uiterlijk. ik ben niet lelijk, en daar ben ik blij mee. Ik heb genoeg aandacht van jongens en leuke vriendinnen, ik mag pzich best van geluk spreken. Maar ik haat mezelf. Mezelf als persoon, mijn eigen gedachten, mijn eetstoornis, en mijn vrienden waarvan ik niet weet of het echte vrienden zijn. Ik haat de mensheid opzich, omdat ze alles schanden wat er bestaat in de wereld. de dieren, het milieu, en mensen zijn zo verschrikkelijk gemeen.

op mijn 13e kwam ik voor het eerst in aanraking met een mes op mijn huid. een diepe vleeswond maakte ik, waarvan nog steeds een duidelijk litteken te zien is. in de loop der jaren zijn er meer kleine littekens bijgekomen, amar ze vallen gelukkig niet zo op, vooral omdat ik telkens dezelfde littekens weer open snijdt. die ene grote, dat is een brandwond, vertel ik tegen iedereen.

ook zit ik aan de chemische shit, stacker 4 noemen ze die afslankpillen. en heb ik dus anorexia. Mijn leven doet pijn, omdat ik van buiten perfect lijk, maar van binnen zoveel pijn heb.

het ging de laatste tijd wat beter, ik was zwaar verliefd op een jongen van mijn sportvereniging. het was 2 uur snachts en we bleven daar slapen. 17 is hij, 15 ben ik. we hadden het altijd gezellig samen en een aantal vriendinnen van mij wisten dat i hem leuk vind. zo ook *** een goede vriendin van mij. de hele avond hing ze om hem heen. en langzamerhand werd iedereen dronken. ook *** en die jongen die ik leuk vind. ze werden close en hoewel *** nog heel helder kon denken zoende ze hem, en keek mij daarna erg trimfantelijk aan. wat haat ik haar, de smurf. ze wist het, en dit deed ze alleen maar om mij te treiteren. ik rendde naar de kleedkamer en pakte mijn sleutels, het was het enige scherpe dat ik kon vinden. Wat een opluchting als je die lichamelijke pijn voelt, alles stroomt eruit. k wachtte to het bloeden stopte en deed een truitje met lange mouwen aan, zo viel het weer eens niet op. die nacht heb ik in de armen van een goede vriend van mij, die ook op die sport was, gelegen. hij is weliswaar 26. maar een goede vriend van mij. toen voelde ik me wat beter.

aan de ene kant wil ik zo graag slapen, voor altijd, en geen ellende meer meemaken, aand e andere kant wil ik mezelf bewijzen dat ik wat van me leven kan maken, maar ik moet de kracht vinden.
hier stopt mijn verhaal, omdat ik nog niet weet hoe het verdermoet...
we zien wel, eerst overleven tot morgen...

Ik stond redelijk stevig op mijn ladder van het leven.
Was door de jaren redelijk hoog opgeklommen en kon de wereld aan
Maar zag niet op tijd dat de sporten onder mijn voeten werden door gezaagd.
De val was des te harder, raakte zowat alles kwijt, mijn baan, mijn ego, mijn trots.
Ben vernederd, door het slijk gehaald, er wordt op mij neer gekeken.
Raakte 2 Ooms kwijt aan kanker, een tante en verloor een liefde (die niemand wist).
Heb schulden waar ik zo maar niet uit kom, de bank laat me vallen.

En nu….
Denk dat alles wel zo’n beetje weg is, en des ondanks mijn geweldige ouders, broers, zussen, ooms, tantes, nichtje en aan getrouwde neef en mijn echte vrienden om mij heen, ben ik nog nooit zo eenzaam geweest.

Hoe kan het toch met altijd zoveel mensen om me heen dat ik me zo slecht voel, ja liefde genoeg aan mij besteed en toch voel ik die muur om me heen.
Ben begonnen met hem omver werpen die muur, maar hij wordt sneller gebouwd als dat ik hem afgebroken krijg

Zelf met een ladder kan ik de hoogte al niet meer zien, de dikte kan ik al niets eens meer schatten.

Ben begonnen aan het afsluiten van hoofd stukken zodat ik een nieuwe ladder kan gaan beklimmen, maar begin steeds meer te geloven dat dit de laatste ladder zal worden in mijn menselijk bestaan.

Hoe kan het zijn dat ik zelfmoord de meest egoïstische daad ter wereld vind, en hem toch steeds meer begin te begrijpen.
Begin er zelfs bang van te worden dat ik er zomaar over kan stil staan.
Schrik maar niet, ben het absoluut niet van plan, daar help ik mezelf niet mee, laat staan de gene die ik achter laat.

Ik weet wel dat je door de jaren ervaringen tegenkomt die niet allemaal even positief zijn, en dat je daarvan geacht wordt sterker te worden, nou kan je vertellen dat ik laatste jaren redelijk heb moeten vechten voor wat ik tot op heden was, heb ook geleerd dat je 2 treden op je ladder kunt klimmen maar dat je net zo makkelijk ook weer 1 tot meerdere treden naar beneden geschopt kan worden.

En dan wordt die strijd soms net even teveel, en ook uit dat dal ben ik vaker geklommen.
Maar helemaal opnieuw beginnen is toch net even iets teveel gevraagd

Ik modder nu maar wat aan, en leef van dag tot dag, in het weekend zelf van uur tot uur.
Kan me niet voorstellen dat ik zo lang verder kan blijven gaan.
Als ik in de spiegel kijk en me zelf zie, zie ik ook wat andere zeggen, zie er slecht uit, val in hoog tempo af.

Waar is de noodrem voor dit soort situaties ??????

Ik weet heel goed dat ik moet veranderen en dat alleen ik de persoon ben om dat te doen.
Maar wie steunt me en geeft me op mijn flikker, wie jaagt me er doorheen.

Ben een beetje de weg kwijt
Ruud

ik weet niet goed wat ik moet doen en denk dagelijks aan zelfmoord heb ook al vaak met een mes op me pols gestaan maar ik heb steeds het lef niet, Ik groeide op met vele ruzie's en me moeder en ik werden vaak geslapen, op me 5e gingen mijn ouders scheiden en ik moes bij mij vader wonen die heeft mij al die jaren misbruikt en geslagen iedere dag weer op nieuw, Ik had geen zelf vertrouwen en op school merkte ze dat ik werd het zwarte schaap uit de klas. Mijn moeder kreeg kanker toen ik 12 was en is inmiddels ook overleden ik kon nu duz nergens meer terecht en moes bij mijn vader blijven wonen ondaks de omsandig heden, naar de polittie durfde ik niet te gaan, bang voor waar ik terecht zou komen als ie opgepakt werd, Ik begon in me zelf te snijden omdat je je dan op dat moment goed voelt en de pijn die je heb even vergeet maar het snijden werd steeds erger en zit nu onder de littekens en wonden, Ik ben sinds kort het huis uit maar kan heel erg moeilijk rondkomen omdat ik ook nog op school zit de kans is dus groot dat ik toch weer bij mijn vader moet gaan wonen en alles gewoon weer verder gaat, Ik ben voor me leven verminkt en na al die jaren van pijn en verdriet zie ik geen andere uitweg meer dan zelfmoord plegen, niemand die mij zal misen de einige die mij zou gaan missen die is er zelf ook al niet meer (me moeder)

ik heb een vrien din friesland wonen die daar een vriendin heeft eleke keer als ik er ben doen we samen van allen het si echt gezelig hoor maar als ik dan weer weg moet is het jammer maar dat meisje heeft ook een vriend en ze wil het niet uitmaken terwijl ze ook gevoelens voor mij heeft van mij hoeft het niej meer kan iemand em helpen!!!!!!!!!!!!!!!!!

ik draag het zo dat niemand me ziet. zo dat de mensen waar ik van hou niet zien hoe onvolmaakt ik ben, ik lieg om me zelf beter telaten lijken dan ik ben. als er iemand bij me thuis langskomt ga ik heel heveig me huis poetsen zo dat ze maar niet zien hoe het er uitziet als ik dat 2 dagen niet heb gedaan.ik durf niet naar buiten als ik dat wel doe zweet ik me heelemaal suf en wil ik zo het liefste weer naar huis. ik heb nergens zin in ik heb moeite met het behouden van mijn vrienden. ik ben heel erg aangekomen, ik doe net als of dat me niets doet ze hoeven niet te weten dat ik het zwaar heb als ze het weten gaan ze me bellen en proberen ze me te helpen maar dat wil ik niet wand hun hulp helpt niet dus doe ik maar weer als of het beter gaat, als of ik aan het genezen ben dan bellen ze me niet meer en heb ik weer wat rust. ben het zat altijd te moeten doen als of. ben het zat om te vechten ben moe van al mijn leugens ben de waarheid zelfs kwijt ben me zelf kwijt. het is beter als ik ga en nooit meer trugkom zo maken jullie je ook geen zorgen meer woord er ook niet meer gezeurd om waneer ik nu een zwanger van mijn vriend zou zijn, ik kan geen nieuw leven geven als ik het leven zelf ook niet leuk vind dit wil ik mijn kinderen niet aan doen dit is niet eerlijk. volgens god ik het leven een cado nou neem het maar trug ik wil het niet volgens de bijbel ga je naar de hel als je zelf moord pleecht maar wees eerlijk is dat zo veel erger als nu? iedereen wil geld van je en dat heb ik niet iedereen wil dat ik mijn opleiding af maak maar ik wil het niet meer ik heb 2 audere zussen maar eigelijk zijn het 2 exstra moederes en ik kan er met een al niet mee uit de voeten al zal mijn ma dat zelf niet weten wand zij kent aleen mijn masker en mijn masker is nooit boos nooit eenzaam en is gelukkig met haar relatie en heeft het op deze weereld heelemaal niet zwaar en mijn masker heeft zin in elke dag maar het meisje achter het masker is het zat en staat op knappen ze durft geen hulp te zoeken wand ze heeft er geen geld voor ze is ongelukkig met haar relatie en ze vind haar moeder eigelijk niet zo lief om over haar zussen maar te zwijgen het meisje wil op reis weg van al deze bezitterige mensen en ze wil vrij zijn zonder pijn stress en druk van andere mensen ze wil een permanente vakantie van haar lichaam, haar masker haar leugens haar leven en ze wil weg weg van hier voorgoed.

hallo ik heb heel veel problemen met een vriend van me andre en met me vader en moeder.
hij slaat me altijd en me moeder laat hem altijd bij me slapen.
mijn vader en moeder slaan me ook altijd en zitten te drijgen.

we waren vrienden maar nu niet meer hij slaat me altijd in elkaar en nu wil ik zelfmoord plegen en me pols doorsnijden.

Hallo,

Ik hoop dat iedereen dit stuk tot het einde uitleest, of het je wat doet of niet, doe het alsjeblieft voor mij.

Ik ben sinds 2 jaar neerslachtig, dit komt vooral doordat ik me eenzaam voel en ik nooit ergens in uitblink of met mijn ouders kan opschieten. Het allerergste is nog dat ik al veel te lang vrijgezel ben terwijl ik zeer sterke gevoellens koester voor een relatie. Ik denk dat ik het niet waard ben om gelukkig te worden.

Genoeg over dat, ik heb in het verleden in mezelf gesneden als ik me rot voelde, het hielp geen zier want je lost er niets mee op. Ik heb beloofd het nooit meer te doen, dit is tot nu toe nooit meer gebeurd.

Nou ben ik toevallig twee jaar geleden tot geloof gekomen, precies op het goede moment zeg maar. Anders had het waarschijnlijk snel met me zijn afgelopen. Denk nou niet, o weer zo'n gezalvde ik lees niet eens meer verder. Ik ben niet zo'n spring-zing en klapkerk persoon. Ik zit in een serieuzere kerk, ik heb het licht nog niet gezien zeg maar..

Ik wil jullie vragen om over de volgende dingen serieus na te denken :
- Is jouw leven uitzicht loos? Probeer tenminste 5 dingen te bedenken die zinvol zijn aan jou bestaan.
- Wie zullen er in veel verdriet achter gelaten worden door zelfmoord?
- Wat is er na de dood volgens mij?
- Wat houden de hemel en de hel in? En stel dat ze bestaan, waar zou ik komen en hoe erg (vreselijk - leuk) zou het volgens zeggen van anderen daar zijn?

Zet het op een rijtje, schrijf het op. Ik kan me voorstellen dat niet ieddereen geloofd, helaas niet. Maar als je je leven uitzichtloos en doelloos vindt, neem dan tenminste de moeite om een keer met een christen te praten, of naar de kerk te gaan (welke kerk dan ook), of te bidden tot God.

Ik kan je zeggen dat ik zeker weet dat God bestaat, dat hij de enige is die je kan helpen, helaas kan ik dat niet overbrengen, alleen Hij zal dat kunnen.

Ik smeek jullie, doe hier iets mee, het kan je redding zijn! Ik weet dat het leven bij Hem onuitsprekelijk veel mooier is dan je je kunt voorstellen, en het bestaan in de hel ontelbaar zoveel keer vreselijker dan hier op aarde. God heeft ons het leven gegeven, daar mag je niet aankomen.

Hij zal al blij zijn als er tenminste één persoon is die zich tot hem wendt. Ik bid voor jullie.

Groeten

tja... dit lijkt voor mij veel , maar voor julliej bijna niks ik denk . ik sit in de 1e en wordt onsettend gepest i.v.m. dat ikgothic ben. ik ben al me vrienden kwijt geraakt , kheb nog maar 1 beste vriendin , diej ik nauwelijks spreek omdat se in un andere plaats woont.Mijn (ex)vriendje gaat vreemd , en daar ben ik dus ook 8er gekomen door mijn beste vriendin. Ik heb hele erge neigingen om in de rijn te springen en nooit meer naar boven te komen. Mijn moeder mishandelt me , ik moet thuis egt bijna alles doen, ik heb nauwelijks tijd voor huiswerk.Ik wordt door jongens vaak gebruikt. Zelfs als ik heel vel van hem hield , dan kreeg ik later te horen dat se me gebruikten. Voor de rest nou ja... ik snijd mezelf... en om eerlijk te sijn : ik heb mijn beste vriendin beloofd het niet meer te doen.. maar als k egt klem zit in mijn eige problemen , snijd ik mezelf tog. En daarom tog even : Het spijt me Lieve Yessica!!!
Ik ben ook bijna toegelaten bij een groep , diej altijd blowt en joints nemen enzo... ik weet niet maar zo maak je jezelf alleen maar kapot segt iedereen. nou ik ben al kapot... mijn leven is gewoon nks meer waard!!1 vriendin , bedrogen worden door vriendjes ( en bedankt hoor rico!!) bijna vermoord door mijn ex.... mezelf snijden... nijgingen tot zelfmoord.....en dan ook nog eens me moeder..... dit is me teveel...

ik had een lieve vriend.Hij is mijn levenspartner, maar mijn familie accepteerde hem niet. en dan denk natuurlijk dat is mijn keuze niet hun keuze. Ik woon allang niet meer thuis, maar ik wilde altijd de utopische familie hebben een familie die jouw geluk toe juicht maar helaas mijn familie heeft er alles aan gedaan om mijn vriend en mij uit elkaar te drijven. daar zijn ze heel ver in gegaan. ik heb mijn vriend voor die pijn die zij mij deden beschermd want nadat mijn moeder door de telefoon schreeuwde dat ze niets met de verjaardag van mijn vriend te maken had. hij is op 7 december jarig en zij wilde st klaas op zijn verjaardag vieren. Mijn vriend stond naast mij en hoorde haar dit schreeuwen ik keek in zijn ogen en zag wat dat met hem deed. mijn hart schrok niet alleen van mijn moeder maar ook de pijn die ik in mijn vriends ogen zag. toen besloot ik hem tegen haar te beschermen. ze heeft de ergst dingen gezegt en gedaan. Ze heeft mij zoveel pijn gedaan dat ik niet meer wist wat ik moest doen. ik wilde het contact verbreken, maar mijn vriend wilde niet dat ik dat deed en ik deed het dus ook niet want ze is en blijft je moeder. mijn moeder zocht steun bij mijn zus en toen moest ik tegen 2 mensen vechten voor mijn relatie. mijn vriend is een heel lief mens waarom zij hem niet accepteerden is nog steeds onduidelijk. mijn moeder stuurde andere mannen op mij af en duwde bijna een man bij in het bed. mijn vriend ging niet meer mee op wintersport en ik heb daar gewoond dus ik ging wel mee en ging daar ook werken mijn moeder nam een jongen mee en ik moest met hem het bed delen. gelukkig had ik een huid ziekte en kon onder die smoes er van af. maar ik was heel boos op mijn moeder en op die jongen want hij wist dat ik een vriend heb en dat ik heel veel van mijn vriend houd. dit ging van kwaad tot erger. ik trok het niet meer ik zat voor mij uit te staren op de bank zei mijn vriend en hij dacht dat hij mij ongelukkig maakte maar dat was niet zo ik zat na te denken over hoe nu verder met mijn familie maar mijn vriend zei dat hij dacht dat hij mij niet gelukkig kan maken en nu heeft hij mij verlaten. we hebben nog contact en ik houd heel veel van hem en heb hem nu alles verteld, maar hij is erg gekwetst en weet het nu ook niet meer. ik ben hem kwijt dankzij mijn moeder en zus. ik heb het contact met hun verbroken maar toch nog een brief naar mijn moeder gestuurd of zij mij uberhaupt dan behandelen met respect want dat heeft ze dus duidelijk niet. zij reageerde niet en iedereen heeft mij nu laten vallen want mijn moeder en zus verspreiden nu roddels over mij. mijn zus zegt tegen iedereen dat ik geen telefoon beantwoord dat is niet waar zij beld mij niet nee hoe kan iemand dat dan rond bazuinen? ik weet het niet wat hun bezielt. mijn vader heb ik contact mee en een vriendin mijn schoonfamilie waar ik ook heel van houd laten niets van zich horen want zij vinden dat mijn vriend en ik het uit moeten zoeken tenminste dat zegt mijn vriend maar we zijn nu 3 maandan uitelkaar en het doet elke dag pijn ik houd van hem met heel mijn hart en ik weet dat hij ook van mij houd dat heeft hij laten zien toen hij hier was. maar mijn geluk word door niemand gegund ik wil niet meer ik heb een galg in mijn huis hangen ik ben alleen bang dat mijn vader mij vind dat vind ik het ergste. ik heb gelezen met paracetamol duurt het wel 4 tot 6 weken en is een lange martel gang. ik ben eigenlijk op zoek naar een manier dat mijn vader een minder dramatisch aangezicht heeft. ik heb 4 jaar lang moeten vechten voor mij en mijn vriend en ik hem niemand pijn willen doen en ook niet gedaan. Maar het is gewoon niet eerlijk. ik houd zoveel van hem. en het wordt mij gewoon niet gegund. nou ze krijgen hun zin ik wil niet meer leven. het leven heeft voor mij geen zin meer. ik wil niet meer. Nu wil mijn zus contact volgens mijn vader ik vraag me waarom om me nog meer pijn te doen. ik wil dit leven verlaten. de enige reden waarom ik het nog niet gedaan heb is voor mijn vader, vriendin en vriend hij zou helemaal kapot ervan zijn. en ik wil hem geen pijn doen. Ik denk eraan om vandaag te proberen mezelf te doden. ik heb al maanden geleden brieven geschreven aan iedereen zelfs mijn moeder. misschien ben ik morgen gewoon nog. maar als je in de shit zit weet je hoeveel vrienden je hebt. nou niet veel 1 vriendin en mijn vader de rest laat je gewoon stikken. Dus zullen ze me ook niet missen. ik ben wel blij dat zo een site bestaat. waarom mag je hier eigelijk nooit over praten waarom moeten mensen je redden als iemand gewoon niet meer wilt mag ik nu een keer egoistisch zijn een keer in mijn leven. en wil kiezen voor de dood=rust. voor mensen die zich ook altijd hebben ingezet voor andere niet doen, want ze zullen jou niet helpen als je het nodig hebt voor het eerst in mijn leven had ik mensen nodig en ze laten je stuk voor stuk vallen want ze vinden dat ze moeten kiezen tussen jou en je fam en ze kiezen voor mijn fam. nou prima maar wat heb ik mij vergist in mensen ik heb altijd geprobeerd het iedereen naar zijn zin te maken niet naar mijn zin maar die van hun. ik stond altijd voor ze klaar en financieel ook. maar wat krijg je ervoor terug helemaal niets ze zijn allemaal egoisten. en daar wil ik niet meer mee leven. ik hoop dat als ik dood ben eindelijk rust zal vinden en ook misschien 1 keer in mijn leven liefde die niet meer overgaat gewoon iemand die je respecteerd.