Levensverhalen (pagina 18)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

hi

ik zie het niet zitten
Datum:
09-10-2022
Naam:
anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Limburg

Je doet er toe!

Misschien niet bedoeld, voor deze website. Maar er is Iemand Die mij verlost heeft van mijn zelfmoordgedachten en neigingen.
En dat is de Drie-Enige God!
Jezus zegt: Komt allen tot Mij die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven!
Bij Hem is vrede, kracht voor vandaag en een blijde hoop voor de toekomst!
Datum:
01-10-2022
Naam:
Karel
Leeftijd:
20
Provincie:
Utrecht

Waar doe ik het voor?

Ik heb Asperger en daardoor ervaar ik al mijn hele leven allerhande belemmeringen in het dagelijks leven. Als baby sliep ik nauwelijks, ik was alleen maar aan het huilen, misschien voelde ik me toen al ongelukkig in deze wereld. Op school had ik nooit vrienden, maar dat vond ik niet erg. Ik was niet dom en kon het goed bijbenen. In 4 Havo begon ik na te denken over de zin van het leven en toen ging het mis. Ik heb de zin van het leven nooit geweten en daardoor ging het heel snel achteruit met mijn mentale gezondheid en ook met mijn schoolresultaten. De therapieën die ik toen kreeg vond ik totale onzin en hielpen geen moer. Want ik dacht: 'Deze planeet is al een paar miljard jaar oud en het universum is waarschijnlijk nog veel ouder, wat stelt een mensenleven van nog geen 100 jaar dan voor?!' Niet mijn denkwijze, maar deze filosofie was voor mij leidend. Ik vond het daarom niet meer dan logisch dat het een normale zaak zou zijn dat ik de regie over mijn eigen levenseinde in handen kon hebben. Mijn vermoeden dat dom gelul hier niks aan zou veranderen werd keer op keer bevestigd. En niemand wilde dat inzien.

Door mijn stoornis heb ik het leven nooit echt leuk gevonden. Ik had wel wat passies, maar die zijn allemaal verdwenen, omdat ik er simpelweg geen plezier en voldoening uit hield. En de dingen die ik nu nog doe voelen vooral als afleiding i.p.v. als iets waar ik echt naar uitkijk of waar mijn hart ligt. 'We kunnen wel handvatten bieden om je leed te verlichten, maar het blijft alsnog een levenslange gevangenisstraf', zo voelt het een beetje voor mij.

De laatste tijd merk ik ook dat ik bij films en series steeds meer sympathie opbreng voor de schurken, vooral als het gaat om schurken die hun doel proberen te rechtvaardigen met mijn mening over deze ethisch moeilijke kwestie waar ik al jaren mee worstel. Best een enge ontwikkeling, want ik ben normaal gesproken altijd een vredelievend iemand ben die geen vlieg kwaad doet. Maar de neerwaartse spiraal in mijn hoofd maakt me af en toe gewoon gek. Ik vind ook dat iedereen over zijn/haar eigen levenseinde zou moeten kunnen beslissen en ik kan me er echt boos om maken als er in de media verhalen verschijnen over mensen die dat niet vinden.

Ik voel me de laatste tijd steeds vaker uitgeput. Ik werk parttime, maar ik heb zelfs na een kort werkdagje vaak nergens meer zin in. Ik doe vaak alleen wat echt nodig is en bij de rest denk ik vaak: laat maar zitten. Je hoort vaak dat je zelf wat van je leven moet maken, maar dat wordt moeilijk in een steeds slechter wordende wereld. Met name de laatste 10 a 15 jaar nemen de problemen in de wereld steeds sneller toe. Vooral de afgelopen tijd laat de ellende in de wereld zo veel exponentiële uitschieters zien, dat ik af en toe het gevoel heb dat de wereld een wanordelijk, chaotisch, nihilistisch, giftig moeras is waar ik hoe dan ook in ga verzuipen. De enige reden dat ik na bijna 10 jaar met deze donkere gedachten in mijn hoofd nog altijd in leven ben, is dat ik bang was dat een zelfmoordpoging zou mislukken. Gelukkig heb ik nu wat voorbereidingen kunnen treffen voor een zelfmoordpoging, mocht het echt nodig zijn. Alleen al het feit dat ik dat plan heb, geeft me al wat rust in mijn hoofd. Die houvast is fijn, maar ik erger me vaak aan de kleinste dingetjes en prikkels waardoor ik me al snel weer doodmoe voel, dus het is gewoon niet makkelijk.
Datum:
21-09-2022
Naam:
R.
Leeftijd:
25
Provincie:
Zuid-holland

Ja of nee

Datum:
20-09-2022
Naam:
Donkere wolk
Leeftijd:
33
Provincie:
Zuid-holland

Weet het niet

Ik kan het niet meer
Datum:
17-09-2022
Naam:
Yes
Leeftijd:
51
Provincie:
Zuid-holland

Waarom zijn we hier?

Als iedereen vroeg of laat toch dood gaat, waarom zouden we dan moeite stoppen in het leven? Het kan toch niet voor niets zijn? Waarom vinden we het als mensen zo erg dat er verschrikkelijke dingen gebeuren in de wereld? Als het voor niets is, zou dat toch niet uitmaken?

Waar voor veel mensen de erge dingen in de wereld een teken zijn dat er geen God zou zijn, en zo wel, dat deze niet liefdevol zou zijn, is het voor mij juist een bevestiging dat er wel degelijk meer is. En ik snap het ook wel. Veel christenen, vooral in de meer evangelische hoeken zijn mensen vaak alleen maar van 'God is liefde dit en God is liefde dat'. Niet dat het niet zo is, maar het is erg eenzijdig en een Bijbelse onderbouwing mist hierbij vaak. Het is namelijk niet altijd alleen maar mooi en euforisch. Wat vaak vergeten wordt is dat God ook een rechtvaardig God is, en daarmee het slechte in de wereld op een rechtvaardige manier veroordeelt. De Bijbel geeft een verklaring voor goed en kwaad, en ook een antwoord op wat er gebeurt na de dood. Dit geeft zin en perspectief aan het leven.

Graag dood willen of jaloers zijn op de mensen wie het is gelukt ben ik door de tijd heen daarom ook gevaarlijke gedachtes gaan vinden. Wie zegt dat het leven na de dood beter zal zijn dan de situatie waar je nu in zit?

Hopelijk hebben jullie hier iets aan. Hou vol!
Datum:
13-09-2022
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
29
Provincie:
Noord-holland

Heeft het leven zin?

Al sinds mijn jeugd vraag ik me af wat de zin is van het leven. Ik heb het nog steeds niet ontdekt. Als uitvaartfotograaf ben ik vaak jaloers op de mensen die ik fotografeer. Zij hebben rust en zijn verlost van alle problemen! Hopelijk is mijn leven snel voorbij. Soms kan het leuk zijn en anderzijds hoeft het van mij niet meer. Ik ben niet alleen maar voel me heel eenzaam en verlaten. Als ik zou weten dat ik morgen dood zou gaan dan zou ik vandaag nog een groot feest geven! Afscheidsplechtigheid wil ik niet. Bij plechtigheid heb ik al zo vaak gehoord hoe goed de overledene wel niet was! Ook paar keer hoe slecht iemand was. Heel bijzonder, maar dat zouden ze van mij ook kunnen zeggen. Nee hoor, kist snel dicht en de grond in. In de vuilcontainer mag ook. Over en uit! In mijn werk heb ik keer iemand gevonden die zelfmoord had gepleegd, en het was gelukt! Ik weet dus hoe het kan. Ik hoop dat ik vannacht nog doodga.
Datum:
11-09-2022
Naam:
Diederik
Leeftijd:
58
Provincie:
Overijssel

mijn gevoelens...

hey
ik heb autisme, periodiek agressie stoornis, PTSS en al 4,5 jaar lang een depressie. ik woon in een instelling.
ik heb al 3 pogingen geprobeerd. en ik snij ook in mijn armen. al gaat het de laatste tijd ook weer wat beter!

- ik heb ondraaglijke last van mijn PTSS voornamelijk de herbelevingen die ik soms overdag ervaar en heel vaak in de nacht heb. gemiddeld 5 uit de 7 nachten meestal meer dan een keer per nacht.
mijn Trauma's zijn:
1. Incident Lucy mijn hond.
2. Een meegemaakte woningbrand.
3. Politie en justitie.
4. Openbaar vervoer.
5. seksueel misbruikt toen ik 10 jaar jong was.
- Ik heb autisme en periodiek agressie stoornis ik heb al 2 x in de gevangenis gezeten door de oncontroleerbare woede uitbarstingen hierdoor ben ik eigenlijk constant bang voor mijn eigen boosheid en loop ik dus eigenlijk altijd op Mijn tenen.
- De rouwpijn omtrent mijn overleden papa.
- Heel veel spijt en schuldgevoelens over het incident met Lucy de hond.
- Ik zit al sinds dat ik een jongen van 6-7 jaar was in allerlei instellingen. En heb al veel soorten therapieën, behandelingen en medicatie gehad door de jaren heen. Niks heeft echt goed geholpen. En de voor mij zo bekende cirkel is: bij de ene instelling leer ik iets bij en bij de volgende instelling of groep gaat dat weer helemaal de fout in. En ben ik weer terug bij af. Ik ben dus ook de volledige hoop op verbetering kwijt en het vertrouwen in de hulpverlening is volledig weg.

groetjes
w.
Datum:
04-09-2022
Naam:
wouter
Leeftijd:
26
Provincie:
Gelderland

Moeilijk

Het is heel vaak zo moeilijk in mijn hoofd. Ik heb de diagnose borderline persoonlijkheidsstoornis, sinds ik dit weet, is alles alleen maar lastiger geworden i.p.v. een opluchting o.i.d. Mijn vriend heeft het uitgemaakt een tijdje terug en ik mis hem zo enorm. Ik wilde helemaal niet verder zonder hem. Ik probeer mijn leven op te pakken met therapie maar alles is moeilijk. Ik voel me zo ontzettend eenzaam. Ik wil zo graag, maar het lukt me niet. Al vanaf mijn 12e heb ik klachten wat betreft depressie, zelfbeschadiging etc. Ik doe echt heel hard mijn best maar ik ben bang dat ik altijd klachten blijf houden.
Ik heb heel erg verlatingsangst en ook dat maakt me zo moe. Ik ben gewoon zo ontzettend moe. En ik heb het gevoel dat iedereen moe van mij wordt, dat iedereen uiteindelijk weggaat. “Aan het einde van de dag heb je alleen jezelf”, maar wat als je niet met jezelf kan leven. Love yourself first, maar wat als je voor iedereen liefde kan voelen behalve voor jezelf? Ik wil niet alleen zijn.
Ik doe mijn best maar het is nooit genoeg. Kon ik maar verdwijnen. Was ik maar nooit geboren. Ik denk dat ik niet op deze wereld pas.
Datum:
03-09-2022
Naam:
Evie
Leeftijd:
21
Provincie:
Zuid-holland

Bodemloze put

Ik heb er nog weinig puff voor, ik ben te lastig om van te houden. Ik geef teveel om anderen en te weinig om mezelf.
Aan de buitenkant merk je niks. Thuis ga ik kapot, ik blowde al 10 jaar elke dag zeker 1 gram per dag. Om alles maar te stoppen de moderne slavernij waar je aan vast zit, de illusie van carrière. Kinderwens is weg want hé zelf nooit gelukkig geweest en ga dat ook niet worden denk ik. 5 jaar een relatie gehad waar niks van mezelf goed was. Maar wie wil het horen. Wie geeft er iets om, zo hopeloos dat ik zelfs bid voor verlossing. In wat voor soort dan ook.
2 jaar eenzaam en alleen, vrienden heb ik ook niet echt meer. En het liefste hou ik het voor gezien. Maar dan richt je weer schade aan bij andere en dan is het nog niet goed. Oftewel het leven doet pijn maar wanneer is het fijn. Op seks en drugs na is het soms beter als ik niet meer besta.
Datum:
01-09-2022
Naam:
Nelis
Leeftijd:
28
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.