Levensverhalen (pagina 15)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Moe...

Ik ben er moe van een loser te zijn en iedereen continu teleur te stellen. Ik ben een slecht gezinslid en een slechte partner. Ik heb alle kennis om alle problemen te kunnen oplossen, maar het lukt niet.... Elke dag faal ik opnieuw en ik ben er klaar mee. ADHD en een extreme jeugd dragen ook rol bij. Maar ik ben het zat. Schulden, stress een chaotisch huis, nooit wat kunnen afmaken.

De mensen om mij heen hebben mij hoog zitten en vinden mij intelligent, maar ik niet...
Ik ben moe van falen, moe van huilen, moe van oplossingen, gewoon moe van het leven.

Zo vaak geprobeerd en soms korte ervaringen van geluk, maar ik trek dit niet nog eens 40 jaar.
Ik voel me eenzaam en haat mijzelf om alle tekortkomingen en de mensen die ik continu Laat zitten.

Binnenkort zal ik deze plek verlaten.. Ik hoopte altijd op een auto ongeluk of een aanrijding, maar ik moet het maar zelf doen.

Reactie van Zelfmoord.nl

Als ik je verhaal zo lees dan zijn er zeker mensen om je heen die je gaan missen. Je vind zelf dat je een loser bent, maar dat vinden de mensen om je heen niet. Waarom is veroordeel jij je zelf zo ? Zie jij andere mensen ook allemaal als losers ? Mag je mild zijn voor jezelf, net zoals je mild bent voor anderen ? 

Ik zou je toe wensen dat je met goede professionele hulp een goede uitweg weet te vinden. En dat je mag leren een beetje goed voor jezelf te zorgen !

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
24-01-2023
Naam:
V
Leeftijd:
25
Provincie:
Noord-holland

ik kan het niet meer

Ik weet gewoon echt niet meer wat ik moet doen. Ik ben een paar jaar geleden voor best lang de hele tijd seksueel misbruikt door jongens uit mijn klas, ik wilde dat ze stopte maar dat wilde ze nooit. Of ze dreigde met dingen als ik zou stoppen met de dingen doen die zij wilden. Toen hebben ze me geprobeerd te verkrachten en toen ik daarvan kon ontsnappen hebben ze het vertelt tegen anderen mensen uit mijn klas verteld, maar op een manier dat het leek dat het allemaal mijn fout was. Toen ben ik super lang gepest. Terwijl ik dat allemaal niet wilde, daarna ben ik naar de school gegaan waar niemand heen ging. zodat ze allemaal uit mijn leven waren, maar nu woont een van de jongens heel vlakbij mij weer omdat hij is verhuisd. En nu ben ik zo bang dat het weer gaat gebeuren. Ik heb het nooit mijn ouders verteld en het voelt als mijn eigen schuld. Nu is alles nog moeilijker geworden en wil ik gewoon niet meer leven. Ik vind mezelf lelijk, hoe mijn lichaam eruit ziet, mijn gezicht, wie ik ben. Eigenlijk gewoon alles. Ik weet niet wat er mis is met me, dat ik mezelf snijd en niet meer wil leven.

Reactie van Zelfmoord.nl

Knap dat je je berichtje hebt ingestuurd. Wat naar om dat te hebben meegemaakt en rot dat het ook zo je zelfbeeld heeft beïnvloed.

Weet dat het belangrijk is om je verhaal te vertellen aan mensen die je vertrouwt, bijvoorbeeld je ouders. Hoe moeilijk dit ook is, het kan erg opluchten en het kan er alleen maar beter van worden. Mensen die afweten van je situatie kunnen het voor je opnemen. Je hoeft het niet alleen te doen!

Probeer niet toe te geven aan de gedachten dat het je eigen schuld is, want dat is een leugen. Als ik je verhaal zo lees heb ik namelijk niet het idee dat het jouw schuld is, maar van de groep jongens die je hebben gemanipuleerd.

Hou vol en je mag het ons gerust laten weten als je nog iets kwijt wil!

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
23-01-2023
Naam:
Char
Leeftijd:
15
Provincie:
Flevoland

T leven

Ik heb al 4 jaar de drang om zelfmoord te doen, t helpt om r niet aan te denken om me zelf pijn te doen maar met me zelf pijn doen wil ik ook stoppen heel graag.

Reactie van Zelfmoord.nl

Bedankt voor je berichtje! Goed dat je dat hier op hebt durven opschrijven, dat is een eerste stap. Heb je enig idee hoe het komt dat je zo rot voelt? Probeer er eens over te praten met iemand die je vertrouwt. Dat kan al helpen!

Weet dat God met je is en laat het ons gerust weten als je nog vragen hebt.

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
21-01-2023
Naam:
Vanessa
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

Wil niks meer voelen

Alles voelt zo intens en heftig ze zeggen dat je word geholpen maar maar je word altijd blij gemaakt met dooie mus je moet dit in dat doen denk dat stappen maakt zegt 1 ik ga weer weg mag weer op nieuw beginnen word er gezegt het leek zo goed te gaan als dan zegt om dat dacht duidelijkheid te krijgen omdat dood gaf rust nu moet er waarschijnlijk zelf over nadenken hoe je moet doen in omdat ze niet willen helpen zit ander met trauma moet naar blijven leven voor ander. Doet pijn Dat je niet geholpen word.

Reactie van Zelfmoord.nl

Dat is heel pijnlijk als je hulp zoekt en vraagt, maar niet op de juiste manier geholpen wordt. In deze tijd van bezuinigingen is het lastig om de juiste hulp te vinden. En dat ligt niet aan de hulpverleners zelf : zij hebben er voor gekozen om hulp te geven, maar er is zoveel bezuinigd en er moet zoveel administratie gebeuren dat ze te weinig tijd krijgen.
Daar ben jij niet verder mee geholpen, maar we hopen dat je misschien via vrienden, familie, buren, kerk wel de hulp kunt vinden die je nodig hebt!

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
19-01-2023
Naam:
Leen555
Leeftijd:
38
Provincie:
Groningen

Herstel en Nazorg na Zelfmoordpoging

Hierbij wil ik mijn leven binnen de psychiatrie beschrijven. Ik heb altijd gewerkt binnen de psychiatrie en ben dus ook ervaringsdeskundige.
Ik heb een vrij normale jeugd gehad. Ik kom uit een warm gezin, en ben beschermd opgevoed. Tot mijn 29ste levensjaar had ik een vrij normale ontwikkeling. Ik had de HBO-V afgerond en werkte binnen de forensische psychiatrie.
In die tijd werkte ik in onregelmatige diensten en een keer in de 5 weken draaide je ook 7 nachtdiensten. Dit heeft bij mij de bipolaire stoornis getriggerd. Na 7 nachtdiensten kwam ik niet meer in mijn normale ritme en kon ik niet meer slapen. Dit is ook de eerste keer dat ik depressief werd. Ik woonde samen met mijn toenmalige vriendin en woonde pas kort in Eindhoven. Ik voelde mij verloren, eenzaam en depressief. Ik besloot te verhuizen naar Groningen waar mijn zus woont en ging werken in een dorp voor verstandelijk gehandicapten.
De jaren daarna, verliepen grillig, en er wisselde zich periodes af dat het goed ging maar had ook periodes dat ik depressief was. Ik ben toen ook meerdere keren depressief geweest. In 1998 leerde ik mijn vrouw kennen waarmee ik ben getrouwd en wij hebben 2 schatten van kinderen. Een dochter van 21 jaar en een zoon van 19.
In 1995 maakte ik voor de eerste keer een manische periode door en in 1998 werd de diagnose bipolaire stoornis 1 gesteld,
Daarna heb ik een leidinggevende functie binnen een verpleeghuis gehad en ben sociotherapeut en leidinggevende geweest binnen de forensische psychiatrie voor mensen met een licht verstandelijke handicap.
Begin 2005 besloot ik te stoppen met mijn medicatie en werd al snel psychotisch/manisch. Dit ging in mei dat jaar over in een depressie. Op 3 juni, de dag van mijn verjaardag deed ik een suïcidepoging. Men dacht dat ik een kastplantje zou worden. Na 2 weken raakte ik uit coma. Restverschijnselen: cerebellaire ataxie en dysarthrie. Geen cognitieve schade. Ik raakte uit mijn depressie door ECT. Ik ben sinds 2005 stabiel.
Er volgde een lange weg van revalidatie. Ik werd voor 100% afgekeurd en moest dus op zoek naar een andere zingeving aan mijn leven (passies en hobby’s).
Het aanbrengen van een dagstructuur is van groot belang juist als je depressief bent. Mijn hobby’s geven mij structuur en zingeving. Mijn belangrijkste hobby’s zijn: muziek, tuinieren, fietsen (bij fietsen ben ik compleet onafhankelijk), lezen, films en series kijken.

Omdat ik op zoek was naar lotgenoten ben ik bij toeval in gekomen met de Facebook groep:
Nazorg en Herstel na Zelfmoordpoging.
Een fijne groep met allemaal lotgenoten en nabestaanden vol energie, dynamiek en ervaringsdeskundigheid.

Reactie van Zelfmoord.nl

Bedankt voor je bericht! Heftig om te lezen wat je allemaal hebt meegemaakt. Hopelijk is het leven nu een beetje te doen voor je. Fijn dat je een groep met lotgenoten hebt kunnen vinden waar je je goed bij voelt!

Weet dat God met je is. Sterkte in de toekomst en laat het gerust weten als je nog vragen hebt.

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
17-01-2023
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
58
Provincie:
Groningen

Alles een beetje

Rianne is niet mijn echte naam maar ik ben wel 14. Er worden altijd grapjes over mij gemaakt, over hoe mijn haar zit, over mijn niet rechte tanden ect ect. Ik zie het zelfs gebeuren. Ik wordt raar aangestaard door me hele klas. 3D. Ik haat mijn klas. Ze maken altijd grapjes over hoe ik eruit zie en ik weet dat Florien het over mij had in de geschiedenis les. Ik weet dat dit al bijna anderhalf jaar bezig is en nu wil ik zelfmoord plegen. Ik haat me gezicht, me lichaam, me gedrag. Ik haat alles van mezelf door de haat die ik kreeg. Ik durf niet eens meer naar school. Ik jank elke nacht om alles wat ze over me zeggen. Ik wil dood en het is officieel.

Reactie van Zelfmoord.nl

Wat enorm rot dat je gepest wordt op school. Probeer iemand te vinden die je vertrouwt om aan te vertellen wat er speelt. Dat kan erg opluchten en een eerste stap zijn naar hulp. Praten helpt echt.

En vergeet niet dat zij het probleem zijn, niet jij. 

Mocht het pesten tijdens je middelbareschooltijd of vervolgopleiding niet afnemen: de kans is reëel dat het na die tijd wel afneemt. Wanneer mensen ouder worden beginnen ze vaak beginnen te beseffen hoe kwetsend het kan zijn voor slachtoffers. Hopelijk biedt dat een beetje toekomstperspectief.

Weet dat God met je mee wil gaan. Is alles hierdoor gelijk opgelost? Nee, maar Hij kan ons rust geven. Je hoeft het hem alleen maar te vragen.

Hou vol en laat het gerust weten als je nog vragen hebt!

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
16-01-2023
Naam:
Rianne
Leeftijd:
14
Provincie:
Zeeland

wil je zelfmoord plegen

Wil je zelfmoord plegen? Stel je dit dan eens voor. Je komt op een dag thuis van school. Je hebt een vreselijke dag gehad. Je bent net klaar om het op te geven. Dus ga je naar je kamer, sluit de deur, en haalt die zelfmoordbrief uit die je geschreven hebt en herschreven ! Pakt die fles pillen en neemt ze allemaal in. Je legt de brief op je borst, je sluit je ogen voor de laatste keer.

Een paar uur later, klopt je broertje op je deur. Je antwoordt niet, dus komt hij binnen. Het enige wat hij ziet is dat jij op je bed ligt, hij denkt dat je slaapt. Hij vertelt dit aan je moeder. Je moeder gaat naar je kamer om je wakker te maken. Ze merkt dat er iets vreemds aan de hand is. Ze pakt het papier in haar hand en leest het. Ze probeert je wakker te maken. Ze roept je naam. Je broer, helemaal verward, gaat tegen je papa zeggen dat 'mama huilt en zus' niet wakker wordt. Je vader rent naar je kamer. Hij kijkt naar je moeder, huilend en zittend naast je levenloos lichaam. Ze houdt de brief aan haar borst. Het raakt hem, wat is er aan de hand, en hij schreeuwt. Hij schreeuwt en gooit iets op de muur. En dan valt hij op z'n knieën, en begint hij te huilen. Je moeder kruipt naar hem toe, en ze zitten daar en houden elkaar huilend vast.

De volgende dag op school is er een aankondiging. De directeur vertelt iedereen over je zelfmoord. Het duurt een paar seconden om het te laten bezinken, iedereen wordt stil. Iedereen geeft zichzelf de schuld. Je leraren denken dat ze te hard voor je waren. Die gemene populaire meisjes denken aan alle dingen die ze tegen je hebben gezegd. Die jongen die je plaagde en lelijk noemde haat zichzelf omdat hij je niet vertelde hoe mooi je echt bent. Je ex-vriendje, degene die je alles verteld hebt kan het niet aan. Hij breekt en begint te huilen, en loopt weg uit de school. Je vrienden? Ze huilen ook, zich vragen zich af hoe ze nooit konden zien dat er iets mis was, wensen dat ze je hadden kunnen helpen voordat het te laat was. En je beste vriendin? Ze is in shock. Ze kan het niet geloven. Ze wist dat het niet goed met je ging, maar ze had nooit gedacht dat het zo erg zou worden... dat je er niet meer zou zijn. Ze kan niet huilen, ze kan niets voelen. Ze staat op, loopt uit de klas en valt op de vloer. Schudden, schreeuwen, maar er komen geen tranen.

Het is een paar dagen later, op je begrafenis. De hele stad is er. Iedereen kende je, dat meisje met de stralende glimlach en sprankelende persoonlijkheid. Degene die er altijd voor hen was, de schouder om op te huilen. Veel mensen praten over alle goede herinneringen die ze met je hadden, er waren er veel. Iedereen huilt, je kleine broer weet nog steeds niet dat je zelfmoord hebt gepleegd, hij is te jong. Je ouders zeiden hem enkel dat je dood was. Het doet hem veel pijn. Je was zijn grote zus, je had er altijd voor hem moeten zijn. Je beste vriendin, ze blijft sterk gedurende de hele dienst, maar zodra ze je kist in de grond laten zakken, verliest ze het gewoon. Ze huilt en huilt en stopt dagen niet met huilen.

Het is twee jaar later. Je leraren hebben ontslag genomen uit schuldgevoel dat ze je niet hebben kunnen helpen. Die gemene meisjes hebben nu aandoeningen. Die jongen die je plaagde snijdt zichzelf. Je ex weet niet meer hoe je moet liefhebben en slaapt alleen met meisjes. Je vrienden zinken weg in depressies. Je beste vriendin? Ze probeerde zelfmoord te plegen. Ze is er niet in geslaagd maar ze probeerde... je broer? Hij heeft eindelijk de waarheid ontdekt over je dood. Hij huilt zich ' s nachts in slaap, hij doet precies hetzelfde wat jij jaren hebt gedaan voor je zelfmoord. Je ouders? Hun huwelijk is uit elkaar gevallen. Je vader werd een workaholic om zichzelf af te leiden van je dood. Je moeder kreeg de diagnose van depressie en ligt de hele dag in bed.

Mensen geven er om. Je denkt het misschien niet, maar dat doen ze wel. Je keuze beïnvloedt jou niet alleen. Ze beïnvloedt iedereen. Beëindig je leven niet. Je hebt zoveel om voor te leven. Het kan niet beter worden als je het opgeeft.

Reactie van Zelfmoord.nl

Bedankt voor je bijdrage! Al heeft maar 1 iemand er iets aan om het op die manier te bekijken is het al waardevol.

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
06-01-2023
Naam:
Mike
Leeftijd:
14
Provincie:
Overijssel

Ik wil niet meer maar hoe, en toch sommige dingen niet achter kunnen laten

Ik ben een moeder van 26, nu een dochter van 2,5 en zoontje van 6 weken.
Bij mijn dochter postnatale depressie gehad, deels opgelost.
Ik heb een maagverkleining ondergaan en buikwandcorrectie.

Stukje over mijn jeugd etc. Van bassischool tm mbo gepest incl met de dood bedreigd. Mezelf in die tijd gekrast, maar ook zelfmoordgedachtes gehad.
Veel psychologen gezien en gesproken.
Nooit geen vrienden gehad en nog steeds niet. Mijn ouders zijn op mn 18e gescheiden omdat ik en mn zusje erachter zijn gekomen dat hij vreemd ging. Nooit geen contact meer met hem gehad tot op heden.

Nu samen met mijn man (geregistreerd partnerschap) die heeft ook een moeilijke jeugd gehad en hij praat nooit en kan ook niet praten. Samen hebben we een koophuis en de 2 kids. In huis en zorg om kinderen doet hij amper tot niks. Ik ben dood dood op. Hij geeft qua liefde ook niks 1 kus op een dag of knuffel is teveel gevraagd. Nu ben ik steeds vaker aan het kijken om uit elkaar te gaan alleen vind ik dat super eng waar te beginnen ook qua kosten, ouderschap etc.

Ik heb nu ook alweer gevoelens en ideeën om uit het leven te stappen, maar wil ik deels niet ivm het achterlaten van kinderen.
Ik weet het gewoon niet en het wordt van kwaad tot erger

Reactie van Zelfmoord.nl

Je zit in een heel moeilijke situatie. Wat het nog lastiger maakt is dat je er niet met je man over kunt praten. Zou je iemand kunnen vinden die je wel durft te vertrouwen ? Misschien iemand in je familie, of via de huisarts ?

Soms is het leven te ingewikkeld om alles alleen te dragen. Dat je dan hulp zoekt is heel normaal. Voor jezelf, en voor je kinderen zou het zo goed zijn om steun te krijgen.

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
04-01-2023
Naam:
Ks
Leeftijd:
26
Provincie:
Zuid-holland

Mijn schuld

Het is altijd mijn schuld wat ik ook doe. Dan zeggen ze nee niet de schuld weer op jou nemen dat doe je alleen maar. Maar ze vergeten dat ze mij de schuld hebben gegeven van tevoren en ik het niet "extra" doe. Dan is het zo ver dan breekt er een discussie uit en dan is het mijn stiefvader en mijn moeder tegen mij. Je bent net zoals papa zeg ik want ze toont hetzelfde gedrag. (mijn vader en zijn vriendin hebben een groot stuk van mijn leven verpest door de hele tijd allebei tegen mij in te gaan en te schreeuwen en schelden en al dat soort dingen) Ineens komt mijn stiefvader er aangelopen en zegt hoe durf je zoiets tegen je moeder te zeggen de enige die hier op je vader lijkt ben jij! Dan breekt het hetzelfde als vroeger 2 tegen 1. Dan krijgen ze het zo ver nog om mij nog een schuldgevoel aan te praten en vervolgens te zeggen dat ik het gebruik als excuus. Dan is het klaar en begin ik super hard te huilen want ik zie het gewoon niet meer zitten. We hadden een hele duidelijke afspraak gemaakt en dat is als de andere zegt dat hij weg moet gaan ga dan weg. Ik was op mijn kamer aan het huilen en schreeuwen totdat ze ineens mijn kamer binnenliep ik schreeuwde GA WEG.. GA WEG.. Maar ze bleef en zorgde voor meer stress en verdriet. Toen wist ik het gewoon echt niet meer ik had te veel verdriet en pijn in me en wist geen andere oplossing. Ik probeerde het maar op de een of andere manier lukte het niet. En nu ben ik hier.
Datum:
03-01-2023
Naam:
.
Leeftijd:
1
Provincie:
Anders

Ik weet het gewoon niet

Hallo mijn naam is ....... en ik ben 17 jaar .ik heb voor mijn gevoel een game verslaving en dat is mijn enige uitweg voor alles ik ben mensen schuw geworden. Mijn familie blijft maar zeggen ga eens werken ga eens naar buiten maar ik doe het gewoon niet omdat ik denk dat mensen mij gaan uitlachen en m’n gaan pesten om m’n uiterlijk en me voor lul gaan zetten. Daarom denk ik een beetje aan zelfmoord. En dat mensen naar mij kijken en zeggen wat een sukkel of waardeloze l.

Reactie van Zelfmoord.nl

Wat naar dat je in die situatie zit. Het is voor buitenstaanders vaak makkelijk praten om 'maar even een baan te zoeken' of om 'gewoon de deur uit te gaan'. Probeer je angsten uit te spreken tegen iemand die je vertrouwt. Grote kans dat diegene er begrip voor heeft en beter begrijpt waarom die dingen voor jou juist een drempel zijn.

Weet dat je ook altijd bij God mag komen. Doordat Zijn Zoon in onze plaats aan het kruis is gegaan, zijn de zonden van de wereld overwonnen.

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
31-12-2022
Naam:
Geen naam
Leeftijd:
17
Provincie:
Limburg
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.