Levensverhalen (pagina 1750)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

moe van het moe zijn

bijna 30 jaar lang ben ik chronisch vermoeid. Sinds 2 jaar ben ik ziek thuis. enkele maanden geleden heb ik een revalidatieprogramma gevolgd. Pas nu wordt het voor mij duidelijk dat ik ziek ben en niet mij aanstel. Een verlaat rouwproces. Ik zit thuis en ben niet in staat een hobby uit te voeren. Ik heb geen kracht. En vandaag voel ik me weer zo machteloos, zovreselijk machteloos. Ik wil zo graag, zo graag zo veel dingen maar ik zit maar te wachten tot de dag voorbij gaat. En dan kan ik soms zo verlangen naar de dood. Naar mijn vrienden en familie die al aan de andere zijde zijn.
Datum:
24-02-2006
Naam:
pietje
Leeftijd:
43
Provincie:
Zeeland

Mijn verhaal.

Hoi.. waarom ik nu aan zelfmoord denk? Nou daarbij spelen verscheidene, vele momenten, personen en gevoelens een rol. Ze zijn een voor een anders en toch vormen ze met zijn drieën een negatieve effect op mijn 'leven'. Dat was heel oppervlakkig gezegd, maar goed. Die negatieve drie eenheid van mij, groeit met de tijd mee. Ze worden alsmaar groter en groter en groter. Hoe groot ze ook moge zijn, je zult ze niet snel zien. Nee, sterker nog, je merkt er niets van. Mijn negatieve drie eenheid zit verstopt,verstopt in mijn achterhoofd. Nee, als omstander zul je geen last hebben van mijn 3 eenheid. Maar ik wel, ik zeul ze mee. Als een last, een grote zware last dat mijn leven alsmaar onprettig maakt. En het ergste is, dat ik weet dat ze niet zullen verdwijnen. Ook niet door geluk, dat wéét ik zeker. Ik ken die last beter als geen ander. Mensen zeggen vaak dat alles kan, dat is waar maar dat betekent niet dat het ook zal gebeuren. En dat is nou het ergste juist. Mijn last kan wél verdwijnen, hoe weet ik niet, maar of het ook zal gebeuren? Ik betwijfel het. Ik denk het niet en dat móet je geloven, want zoals ik al zei: Ik ken mijn last beter als geen ander.

Op de vraag van: 'Denk je dat je met zelfmoord van je last verlost kan zijn?' Kan ik enkel beantwoorden met: 'Ik weet het niet. Het is een poging, een risico, een keuze die je neemt. En aangezien de dood een van de grootste mysteries is in het leven, is het een keuze, een risico, een poging, waarbij je niet zal weten wat de gevolgen zal zijn.' En ik ben bereid om die keuze, die risico en die poging te nemen. Ongeacht de gevolgen.

Wat die negatieve drie eenheden precies inhoud, is moeilijk te beschrijven. Het is net een smaak, voor iedereen zal het anders zijn. Over smaak valt immers niet te twisten. Bovendien is de kans groot dat ik ze zó oppervlakkig kan beschrijven. En dat wil ik niet. Mijn last is alles behalve oppervlakkig. Ik zal mijn drie eenheden om die redenen niet beschrijven. Maar denk aan de rollen die daarbij spelen, en wat voor verschrikkingen ze bewust en onbewust, direct en indirect kunnen richten.

Op dit moment ben ik op zoek naar pillen. Pillen met de dood als gevolg bij een overdosis. Pillen die ik zo snel mogelijk kan krijgen. Kortom: pillen die als snelle transport mij naar de dood kan leiden. Maar verdomme, tot nu toe heb ik nog niks. Het is zó moeilijk om aan die pillen te komen en op internet kom je niet verder dan sites die proberen om je zelfmoordneigingen te stoppen en/of te verminderen. Heel sneaky vind ik dat.
Toch wel aardig, dat ze daar de moeite voor nemen.

Tenslotte wil ik nog even kwijt dat men niet zo eenvoudig moet denken over mensen die zelfmoord plegen. Ik denk en ben ook van mening dat zulke mensen zo hun reden voor hebben om hun leven te beëindigen. Het leven ís mooi, de wereld daarentegen niet. Mijn mening althans.

En nee ik woon niet in Friesland.
Datum:
24-02-2006
Naam:
Tifa
Leeftijd:
17
Provincie:
Friesland

Ik weet het niet meer

Ik weet het niet meer... Eigenlijk wil ik helemaal niet dood, maar ik wil weg van alle pijn en ellende en mijn gevoelens. En de enige oplossing die ik zie is dood gaan...
Ik heb echt verschillende gevoelens.. Ik wil niet uit het leven stappen, ik wil trouwen, kinderen krijgen, een leuke baan hebben en gelukkig worden. Maar daar tegenover staat dat ik zoveel gevoelens heb, dat ik al dieper in de put raak.
Ik ben nu 2 en een halve maand bij een psycholoog, maar het idee dat ik daar nog maar 10 weken zal zijn, maakt mij enorm bang.. Daarna moet ik het weer alleen doen, en dat kan ik niet...

Mijn gevoelens: Ik voel mij in de steek gelaten, boos, alleen, verdrietig, heb het gevoel dat niemand van me houdt, ik kan mijn moeder niet uitstaan en dat zelfde gevoel begint nu ook bij mijn broertje te komen, ik heb geen vader (ook nooit gehad), mis mijn oma heel erg (zij was mijn alles en is helaas 23 juli 2003 overleden aan longkanker).
Sinds dat mijn oma is overleden, voel ik mij enorm alleen. Ik kan niet meer vertellen wat ik dagelijks heb gedaan, ik kan niet meer vertellen wat ik van me moeder vindt, waar ik me aan erger. Me oma luisterde altijd, en daar voelde ik me op mijn gemak. Ik had het gevoel dat zij echt van mij was... Bij mijn moeder heb ik dat niet.. ik wil haar het liefste uit mijn buurt houden.. Ik heb een soort van afkeer tegen haar gekregen en dat gevoel gaat niet weg...
Ik heb zo ongelooflijk
Datum:
24-02-2006
Naam:
MCatharina
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland

Als het leven zo blijft!!!!

Als een klein ventje ben ik verhuist vanuit Amsterdam naar het kleine dorp "Zwaagwesteinde." Vanaf het moment dat we in Zwaagwesteinde kwamen wonen, werden we als famillie niet gerespecteerd. Dit kwam omdat we ten eerste geen friezen waren, en niet een geloof uitdroegen.

Ik kom uit een gezin met drie kinderen, en hadden twee pleegkinderen in huis. Dit ging tot hun twaalfde erg goed, ik wasw op dat moment 11. Vanaf mijn elfde begonnen de pleegkinderen vreslijk te puberen en was geen land mee te bezeilen. Mijn ouders waren constant bezig met de pleegkinderen. Waar wij als gezin uiteindelijk onder kwamen te lijden. Tot mijn zestiende hebben we de pleegkinderen gehad, ze zijn allebei weggegaan omdat het echt niet meer ging.

Vanaf mij elfde/twaalfde ben ik aardig de verkeerde weg ingeslagen. Niet op het gebied van drugs/drank etc maar ben inmezelf geslagen. Het grootste probleem is dat ik alles opneem. Alle problemen die ik eigenlijk tegenkom neem ik op.
Natuurlijk snap ik zelf ook wel dat je er met iemand over kunt praten, maar dit vind ik toch wel heel erg moeilijk.

Hierdoor heb ik vaak dagen dat ik volledig dwars ben, in mezelf, en niet meer weet waarom ik eigenlijk leef. Waarom leven we, waarom moet ik leren om te gaan werken en dit vervolgens weer uitgeven en weer gaan werken.

Ik weet waar mijn probleem ligt, maar waarom zou je dit verbeteren. Ik vind het leven en genieten van het leven een bodemloze put, om altijd maar te leven, naar de standaard van hoe en de richtlijnen van het leven.
Datum:
23-02-2006
Naam:
Jens
Leeftijd:
21
Provincie:
Friesland

...

Ik wou zelfmoord plegen omdat ik me depresief voelde.
Dat ik gepest werd omdat ik anders was .
Dat ik 2 x ben blijven zitten .
En dat ik altijd ruzie had met mijn ouders .
En dat ik niet meer met mijn hartsvriendin om mocht gaan omdat ik niet spoor volgends haar ouders.
Omdat ik anders ben .
Omdat iedereen slecht denkt over mij .
Dat moest ik even kwijt .
mijn juf ,ouders,en psychiater weten dit nog niet ...
Maar ik moest dit gewoon even kwijt .
Het lucht wel op .


Melissa
Datum:
23-02-2006
Naam:
Melissa
Leeftijd:
13
Provincie:
Flevoland

Geloof

Ik ben een meisje van 17 en denk steeds vaker aan zelfmoord. Een echte poging heb ik nooit gedaan, maar ik was van plan me tijdens onze vakantie in de zomer vorig jaar te laten verdrinken. Maar ik ben er nu nog steeds.
De reden dat ik er nog ben, is mijn geloof in God. Ik weet dat Hij mij het leven heeft gegeven en dat het niet Zijn bedoeling is dat ik mijn leven weggooi. Maar ik vind het heel moeilijk om op God te vertrouwen, te geloven dat alles wel weer goed komt. Er is ook zoveel gebeurt.
Ook snij ik me sinds een jaar in mijn bovenbenen. Ook daar heeft God verdriet van, maar ik heb niemand met wie ik over mijn problemen kan praten en die mij begrijpt.
Mijn geloof is lang niet zo sterk als dat het geweest is, maar ik put er toch bijna elke dag hoop uit. Hoop op een eeuwig leven, waarin geen verdriet meer zal zijn.
Als ik daaraan blijf denken, is het soms een stuk minder zwaar.
God bestaat echt... Hij is er ook voor jullie!
Datum:
23-02-2006
Naam:
Renaatjuh
Leeftijd:
17
Provincie:
Groningen

mijn pijn gaat als volgd

ik woon in zoetermeer en reis elke dag met de trein naar sgool maar elke dag als ik trug kom van sgool dan staan er meestal een groep longsdealers en elke keer sgelden ze me uit en zeggen dat ik een hoer ben en dat ik trug naar me eigen land moet....dat doet hartstikke pijn en ik ben onlangs nog mijn vriend kwijtgeraakt ... het ging opeens dat we niet meer met elkaar om gingen.... nog meer pijn duzzzzz en ik was het een keer zo erg zat dat ik met me sgerpste sleutel (omdat ik verder nix sgerps bij me had) im me arm diepe krassen heb gemaakt.... en nuj ben ik het egt sow zat dat ik zelfmoord wil plegen.... ik wil niet meer leven.... wat heeft het leven nou voor zin ??? liefst julliej gekwetste vriendin
Datum:
22-02-2006
Naam:
anoniempje
Leeftijd:
12
Provincie:
Zuid-holland

ik heb geen zin meer

hoi mensen,

mijn leven is een grote kankerzooi, me ouders gelove me niet meer wat ik ook zeg, me beste vriend die ziet in de dordtse poorten, ik raak steeds meer vriende kwijt, opschool gaat het ook niet lekken ik ben ok heel me leven opschool gepest en als ik er zelf wat aan dee was het niet goed kreeg ik op me kop, ik heb sinds 2 maanden geen werk meer en dus ook geen geld meer, en ik heb al zovaak zelfmoord willen pleggen alleen elke keer werdt ik net op het laatste nippertje gered van de dood.
ik heb gewoon geen zin meer in mijn leven, misschien kunnen jullie dat wel begrijpen
Datum:
22-02-2006
Naam:
Gaabje
Leeftijd:
18
Provincie:
Zuid-holland

Ik snap het niet...

Hoi,

ik weet even niet meer hoe het moet, ik snap er niets van. Ik ben een studente van 21 jaar oud en ik heb eigenlijk best een leuk leven. Ik doe de studie die ik wil doen, heb de liefde die iedereen wel zou willen hebben, ik zie er niet verkeerd uit, ik heb ontzettend veel vrienden en ga zo maar door. Het probleem is nu dat ik zelf vind dat ik dood moet. Dat zijn niet zomaar momenten, maar ik voel het constant. Ik heb het tegen niemand verteld en ik weet echt niet waarom ik me zo voel, maar ik word er zo moe van. Soms hoop ik gewoon dat ik word overreden of neergestoken ofzo. Ik heb het gevoel dat ik niet meer kan betekenen voor deze wereld. Het klinkt echt heel raar, ik weet het zelf ook, maar ik denk niet dat mensen het kunnen begrijpen. Natuurlijk is het gevoel soms sterken dan anders, ik vind mezelf ook vaak gewoon achterlijk en te lui. Ik heb dit gevoel al jaren en ik heb het al wel eens geprobeerd met pillen. Helaas lukte dit niet, maar ik ben bang dat als ik het toch doe, dat ik dan teveel mensen pijn doe en tóch eigenlijk meer van mijn leven had kunnen maken. Hebben meer mensen dit gevoel? Ik ben eigenlijk zelf tegen zelfmoord, aangezien 2 vrienden van m het ookal hebben gedaan. Wat moet ik doen? En zeg nou niet dat ik moet gaan praten met iemand, want dat helpt niet. Ik kan er niet zomaar over praten met iemand, het is al een grote stap dat ik dit typ. Ik weet het gewoon niet meer, echt niet...

Datum:
22-02-2006
Naam:
Breda
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-brabant

Geloof in God!!

Mensen, ik heb vandaag heel indirect ook te maken gehad met iemand die zelfmoord pleegde.. ik kan alléén maar zeggen: DOE HET NIET!!!!
Er is een God!!! Hij heeft een Zoon: Jezus Christus, en die is gestorven voor jou, als je echt in hem gelooft!! Echt ik kan je zeggen: als je echt gelooft wordt je gedragen door Hem!!! Je kan alles tegen Hem zeggen!! Vraag Hem om je eruit te helpen! Advies: koop een Bijbel, en lees hierin Psalm 142 die iemand geschreven heeft die ook in grote nood zat. Hij schrijft: Er was niemand die mij kende, maar toen riep ik tot U, o HEERE! en Hij zei: vlucht alsjeblieft naar Mij toe, je bent van Mij, in het land der levenden! en niet alléén dan! Want als je écht gelooft, wacht de eeuwige hemel voor je... Vraag God om hulp, dat kan waar je nu zit, achter je computer!! Ik wens je van harte Gods liefde toe! Want die is zo oneindig groot!
Datum:
21-02-2006
Naam:
Leonie
Leeftijd:
19
Provincie:
Zeeland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.