Levensverhalen (pagina 1747)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

myn leve

hallo iedreen
ik wil even mijn gevoelens kwijt..
er zyn veel dingen gebeurt vroeger waar ik nu nog steeds last van heb,
toen ik 9 was ben ik sexueel misbruikt ik denk er nu nog constant aan en heb het pas 2 maande terug met moeite opgeschreven en aan me ouders laten lezen, ik vond het te moeilijk
voordat ik dat deed hadik me beste vriendin toen de tijd in vertrouwen genomen en vertelde het haar, eidnelijk me hart gelucht dat ik zegt ze ; ik geloof je niet ik wist niet wat er met me gebeurde maar ik voelde me helemaal leeg vn binnen ik kon wel direct naar het trein station lopen en onder de trein springen, maar dat gevoel heb ik al vanaf me 11e ik snij me elk jaar steeds dieper, en ik ben nu bijna 15 ik zie gewoon geen kleur meer in het leven alles zit tegen die vriendin probeert me leven te verzieken en t lukt er aardig ik heb nu al bijna 7 maande een vriend en daar ben ik zo blij mee hij woont alleen 2 uur verder weg als waar ik woon, maar ik heb veel steun aan hem gehad altijd, maar nog steeds heb ik geen zin meer in mn leven, ik ben lelyk, dik en mismaakt alles wat er fout gaat is mijn schuld en ik kan er niet meer tegen me spontanieteit voor alles is weg ik heb er gewoon geen zin meer in , me leven is niks waard en ik denk echt dat het toch over een maandje over is. ik kan er niet meer tegen . me ouders zijn alle 2 ziek wat als hun weg zijn voor wie leef ik dan? voor niemand voor helemaal niemand dus ik zal alvast weg zijn voordat hun er niet meer zijn heb ik hun verdriet niet, het klinkt onwijs egoisties maar ik kan er niet meer tege zoveel problemen dat ik der gek van word ik moet donderdag voor het eerst naar een maatschappelyk werkster en ik zie der onwijs tegen op want ik ben nog al gesloten ik kan niet goed praten tege een vreemde.. dus ik weet het niet
ik kan het in ieder geval niet meer aaan
Datum:
05-03-2006
Naam:
Kristel J.v
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

''Mijn mislukte leven''

HAVO is mislukt
VMBO nu is te makkelijk
Ik heb weinig vrienden
Vriendinnen heb ik maar 1
De meiden op wie ik echt viel, en waarvan ik d8 dat ze me leuk vonden, of ik t zeker wist, lieten me in de steek voordat ik een kans kreeg.
Ik ben mishandeld ,en heb daaraan een hersenbeschadeging.
Ik ben begonnen met roken en blowen
Ik kan niet stoppen ermee,, en dat is fucking moeilijk.
Ik ben gewoon mislukt in leven,
relaties, verslavingen,opleiding,contacten . . . alles!
Ik heb geen betere uitweg als dood,
als alles zo verneukt gaat,
Ik ben er achter dat ik iemand ben die waarschijnlijk, zn leven als mislukkeling doorbrengt, en niet de ware liefde meer zal leren kennen
En dat is wel hetgeen, wat ik zou willen
Zelfmoord is alleen nog een moeilijke uitweg , omdat ik wel goede vrienden heb,
maar meer houd mij niet meer tegen.

MISLUKT, is het woord, dat mijn korte leven beschrijft, en meer ook niet.
Datum:
05-03-2006
Naam:
Fiacha
Leeftijd:
16
Provincie:
Overijssel

KUT

Ik wil dood,,
ik ben gwoon slecht met meiden ofzo,,
want ik heb al 2 x gehad, dat ik bijna met iemand had,, en toen hadden ze ineens iemand anders. Tlukt me gewoon nie meer,
en dan heb ik ook nog is te weinig contact met nieuwe mensen , ik kom gewoon nooit een leuk iemand meer tegen , en de gene die ik wel tegenkwam, die zijn dus niet voor mij weggelegd. Ik heb ook maar weinig vrienden en (*&%O^P& ik wil gewoon dood, is dat zo erg!?
Datum:
05-03-2006
Naam:
ik
Leeftijd:
16
Provincie:
Overijssel

de enige uitweg

ik ben een meisje van 18 bijna 19 jaar, ik ben jaren gepesst, en er is veel gebeurd in mijn leven, ik heb het gevoel dat niemand me gelooft, ik leef in mijn eigen wereld, en ik weet niet weleke weg ik moet kiezen, de pijn het verdriet en de angt, die ik door mijn leven heb mee gekregen worden me te groot, mijn hoofd te vol, ik wet het niet meer, als enige weg zie ik nog zelfmoord, mijn hoofd is zo vol van herrinneringen aan het verleden, aan de dingen die zijn gebeurd en aan aklle keren dat ze me niet zagen en me pijn deden. wanneer komt er een einde aan.
Datum:
05-03-2006
Naam:
anoniem
Leeftijd:
18
Provincie:
Friesland

heb geen zin meer in mijn leven

hallo ik ben 27 jaar en ben getrouwd heb een zoon van drie jaar en een zoon van acht maanden heb huisje boompje en beestjes ja alles lijkt heel normaal
maar voor mij gevoel is dat niet zo ik heb een hele nare jeugd gehad vroeger alles wat een vrouw kan mee maken heb ik mee gemaakt de nare dingen
ik gun dit nooit iemand
en ik sta altijd voor de mensen klaar in mijn omgeving maar ook voor mensen die ik eigenlijk niet ken ik ben er altijd voor hun
sinds kort een paar maanden heb ik het gevoel dat ik niet meer wil leven de dokter zegt al dat komt omdat je net bent bevallen dat gaat wel weer over maar mijn gevoel word steeds sterker heb al paar keer in mijn polsen gesneden en nu wil ik dat graag weer of van het dak af springen mijn kinderen interesseren me niet meer daar word wel voor gezorgd als ik er niet meer ben ik kan er eigenlijk met niemand over praten je staat wel voor anderen klaar maar als je zelf wil praten dan kunnen de anderen niet of ze begrijpen je niet want ik heb toch alles wat een mens zou willen een lieve man twee kinderen die gezond zijn maar mijn man begrijpt me niet familie en vrienden ook niet maarja ik praat er ook bijna niet over doe altijd neof er niks aan de hand is maar ik kan niet meer ik heb geen zin meer
doei
Datum:
05-03-2006
Naam:
wilma
Leeftijd:
27
Provincie:
Gelderland

Verliefd...

Ik ben al een tijdje verliefd op een meisje die ik ken van school en heb dat gister verteld in een mailtje aan haar. Ik liep er de hele tijd mee om en ik moest het echt ff kwijt aan haar. Het bleek dat ze al lang wist dat ik haar leuk vond. Gisteravond in de kroeg heb ik haar proberen te zoenen, tot 2 keer toe, alleen ze wou niet. Ze vond me niet leuk genoeg en ze dacht dat als wij met elkaar gingen, dat ik dan meteen een relatie verwachtte. Maar ze kan zich niet goed/lang aan jongens binden. Ik zei dat het toch wel één keer kon. Toen zei ze dat ze geen object was om zomaar een keer mee te gaan, wat ik ook helemaal niet bedoelde. We zien elkaar regelmatig op school en daar moet je ook normaal tegen mekaar kunnen blijven doen, wat ook wel zo is natuurlijk.

Het doet gewoon zo'n pijn in mijn hart nu ik weet dat ik haar niet kan krijgen. Toen ik afgelopen nacht tuiskwam heb ik eerst een lekker potje zitten grienen. Elke keer als ik aan haar denk komen de tranen weer boven. Ik heb niet zoveel zin om verder te leven zonder dat meisje. Ik ben helemaal stapel op haar en nu ik weet dat ze mij niet zo leuk vind als ik haar, vind ik dat het leven geen zin meer heeft eigenlijk.

Zelfmoord is misschien egoistisch en verschrikkelijk voor de nabestaanden maar ik voel me zo ongelofelijk k*t.
Datum:
05-03-2006
Naam:
Jan de Boer
Leeftijd:
18
Provincie:
Friesland

Gelijkenis

Als ik al deze verhalen zie.. Er zijn zoveel dingen die ik ook heb. Elke ochtend opstaan met een rot gevoel. Sacherijnig naar school. Ze kijken je in de school aan of je lelijk bent, dik, van een andere planeet komt. Ik kan daar elk moment in huilen uitbarsten. En dan die jongen die ik elke dag tegen kom op school... Ik word er gek van. Ik doe echt verkeerde dingen met jongens en nu... Nu kan ik het mezelf niet meer vergeven. Ik kan andere mensen wel vrolijk maken maar mezelf niet.. Ik kan tegen andere mensen wel positieve dingen zeggen maar tegen mezelf niet. En NIEMAND niemand snapt me... Huilend laat je de hond uit.. Schamend MOET je je lichaam laten zien aan je moeder... Je moet naar de Maatschappelijk werkster want het "helpt" Maar, bij mij niet.. Elke keer de dag na het gesprek voel ik me klote... De moed zakt me in de schoenen. En dan dat gezeik van een dokter. Ik zit bij een natuurgenezer. En je krijgt pillen omdat je niet goed slaapt. Omdat je te veel huilt. Hoe moet ik leven hoe doe je dat? Hoe kun je makkelijk leven? Zonder dat je in de DIEPE shit zit. En of je uit die SHIT komt.. Is een mooie vraag.. De vraag: Wat doe je op deze wereld. Je hoort hier niet komt zo vaak voor.. Hij zit gewoon in mijn hoofd geperst... Ik wil iedereen helpen, het lukt me ook. Maar ik kan mezelf niet helpen..! Ik snap het gewoon niet meer! Het is net de omgekeerde wereld. Als ik in groep 8 niet zo HEVIG werd gepest... Had ik misschien nu een beter leven. Meer lachen, meer mensen aan het lachen maken. En mijn pa en ma hebben soms geldnood. Wat dan gelijk in me op komt is: Als jij zelfmoord pleegt hebben ze zometeen meer geld. Meer geld om rond te komen.... Ik wil gewoon Dood...
Datum:
04-03-2006
Naam:
Desirée
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

Onzeker

Het begon eigenlijk in groep 8. Dan moet je gewoon al in de mode lopen en dun zijn. En ik was dus NIET dun. Heel veel mensen pesten me der mee. En ik ben nu afgevallen maar de onzekerheid bijft. Soms lijkt het gewoon of ik de haat van de mensen voel. Alle verdriet die ik heb verwerk ik verkeerd. Of ik ga mezelf vewonden (branden, snijden) Of ik loop gewoon van mijn problemen weg. En de laatste tijd denk ik er aan HOE ik zelfmoord kan plegen. En telkens kom ik verder.. Ik denk dat als ik zo door blijf gaan.. Ik dan op het punt sta om het te doen...
Datum:
04-03-2006
Naam:
Desirée
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

problemen

ik heb problemen ik had met 2 vrienden een fiets gejat, en nu moet 1 van hun naar de jeugdrechter. de moeder van die vriend wil mijn ouders er nu over spreken en dan worden mijn ouders egt ******* boos en mijn oma is gister overleden en dus moeten ze eerst dat verwerken en ik wil mijn ouders geen/niet teveel pijn doen.

wat moet ik doen ik weet het egt niet meer
Datum:
04-03-2006
Naam:
onbekende
Leeftijd:
14
Provincie:
Groningen

het spijt me..

jullie zien het niet merken het niet voelen het niet..
maar ik maak het allemaal mee..
ik wil het niet meer..
ik kan er niet meer tegen..
er worden dingen gezegt wat niet waar is..
waardoor ik weer problemen krijg..
ik word geslagen..
school gaat slecht..
ruzie's...
het hoeft voor mij allemaal niet meer!
waar ik me echt thuis voelde gaat uit elkaar..
die gene die alles voor me betekende kan ik niks meer zeggen..
ik heb het verpest..
met iets wat ik niet gedaan heb..
ik haat me leven..
ik wou dat het anders was..
de gedachte die ik heb.. nu ik dit typ is niet leuk..
ik ga weg van hier..
weg van alles om me heen..
het is beter zo..
niemand die zich nog zorgen hoeft te maken..
ik wil niks meer..
ik luister naar niks meer..
ik wil niks meer voelen..
niks meer merken..
alleen spijt..
dat blijf ik voelen..
spijt voor wat ik jullie heb gedaan..

sorry
Datum:
04-03-2006
Naam:
NATH..
Leeftijd:
15
Provincie:
Gelderland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.