Levensverhalen (pagina 1751)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

...

Ik wou zelfmoord plegen omdat ik me depresief voelde.
Dat ik gepest werd omdat ik anders was .
Dat ik 2 x ben blijven zitten .
En dat ik altijd ruzie had met mijn ouders .
En dat ik niet meer met mijn hartsvriendin om mocht gaan omdat ik niet spoor volgends haar ouders.
Omdat ik anders ben .
Omdat iedereen slecht denkt over mij .
Dat moest ik even kwijt .
mijn juf ,ouders,en psychiater weten dit nog niet ...
Maar ik moest dit gewoon even kwijt .
Het lucht wel op .


Melissa
Datum:
23-02-2006
Naam:
Melissa
Leeftijd:
13
Provincie:
Flevoland

Geloof

Ik ben een meisje van 17 en denk steeds vaker aan zelfmoord. Een echte poging heb ik nooit gedaan, maar ik was van plan me tijdens onze vakantie in de zomer vorig jaar te laten verdrinken. Maar ik ben er nu nog steeds.
De reden dat ik er nog ben, is mijn geloof in God. Ik weet dat Hij mij het leven heeft gegeven en dat het niet Zijn bedoeling is dat ik mijn leven weggooi. Maar ik vind het heel moeilijk om op God te vertrouwen, te geloven dat alles wel weer goed komt. Er is ook zoveel gebeurt.
Ook snij ik me sinds een jaar in mijn bovenbenen. Ook daar heeft God verdriet van, maar ik heb niemand met wie ik over mijn problemen kan praten en die mij begrijpt.
Mijn geloof is lang niet zo sterk als dat het geweest is, maar ik put er toch bijna elke dag hoop uit. Hoop op een eeuwig leven, waarin geen verdriet meer zal zijn.
Als ik daaraan blijf denken, is het soms een stuk minder zwaar.
God bestaat echt... Hij is er ook voor jullie!
Datum:
23-02-2006
Naam:
Renaatjuh
Leeftijd:
17
Provincie:
Groningen

mijn pijn gaat als volgd

ik woon in zoetermeer en reis elke dag met de trein naar sgool maar elke dag als ik trug kom van sgool dan staan er meestal een groep longsdealers en elke keer sgelden ze me uit en zeggen dat ik een hoer ben en dat ik trug naar me eigen land moet....dat doet hartstikke pijn en ik ben onlangs nog mijn vriend kwijtgeraakt ... het ging opeens dat we niet meer met elkaar om gingen.... nog meer pijn duzzzzz en ik was het een keer zo erg zat dat ik met me sgerpste sleutel (omdat ik verder nix sgerps bij me had) im me arm diepe krassen heb gemaakt.... en nuj ben ik het egt sow zat dat ik zelfmoord wil plegen.... ik wil niet meer leven.... wat heeft het leven nou voor zin ??? liefst julliej gekwetste vriendin
Datum:
22-02-2006
Naam:
anoniempje
Leeftijd:
12
Provincie:
Zuid-holland

ik heb geen zin meer

hoi mensen,

mijn leven is een grote kankerzooi, me ouders gelove me niet meer wat ik ook zeg, me beste vriend die ziet in de dordtse poorten, ik raak steeds meer vriende kwijt, opschool gaat het ook niet lekken ik ben ok heel me leven opschool gepest en als ik er zelf wat aan dee was het niet goed kreeg ik op me kop, ik heb sinds 2 maanden geen werk meer en dus ook geen geld meer, en ik heb al zovaak zelfmoord willen pleggen alleen elke keer werdt ik net op het laatste nippertje gered van de dood.
ik heb gewoon geen zin meer in mijn leven, misschien kunnen jullie dat wel begrijpen
Datum:
22-02-2006
Naam:
Gaabje
Leeftijd:
18
Provincie:
Zuid-holland

Ik snap het niet...

Hoi,

ik weet even niet meer hoe het moet, ik snap er niets van. Ik ben een studente van 21 jaar oud en ik heb eigenlijk best een leuk leven. Ik doe de studie die ik wil doen, heb de liefde die iedereen wel zou willen hebben, ik zie er niet verkeerd uit, ik heb ontzettend veel vrienden en ga zo maar door. Het probleem is nu dat ik zelf vind dat ik dood moet. Dat zijn niet zomaar momenten, maar ik voel het constant. Ik heb het tegen niemand verteld en ik weet echt niet waarom ik me zo voel, maar ik word er zo moe van. Soms hoop ik gewoon dat ik word overreden of neergestoken ofzo. Ik heb het gevoel dat ik niet meer kan betekenen voor deze wereld. Het klinkt echt heel raar, ik weet het zelf ook, maar ik denk niet dat mensen het kunnen begrijpen. Natuurlijk is het gevoel soms sterken dan anders, ik vind mezelf ook vaak gewoon achterlijk en te lui. Ik heb dit gevoel al jaren en ik heb het al wel eens geprobeerd met pillen. Helaas lukte dit niet, maar ik ben bang dat als ik het toch doe, dat ik dan teveel mensen pijn doe en tóch eigenlijk meer van mijn leven had kunnen maken. Hebben meer mensen dit gevoel? Ik ben eigenlijk zelf tegen zelfmoord, aangezien 2 vrienden van m het ookal hebben gedaan. Wat moet ik doen? En zeg nou niet dat ik moet gaan praten met iemand, want dat helpt niet. Ik kan er niet zomaar over praten met iemand, het is al een grote stap dat ik dit typ. Ik weet het gewoon niet meer, echt niet...

Datum:
22-02-2006
Naam:
Breda
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-brabant

Geloof in God!!

Mensen, ik heb vandaag heel indirect ook te maken gehad met iemand die zelfmoord pleegde.. ik kan alléén maar zeggen: DOE HET NIET!!!!
Er is een God!!! Hij heeft een Zoon: Jezus Christus, en die is gestorven voor jou, als je echt in hem gelooft!! Echt ik kan je zeggen: als je echt gelooft wordt je gedragen door Hem!!! Je kan alles tegen Hem zeggen!! Vraag Hem om je eruit te helpen! Advies: koop een Bijbel, en lees hierin Psalm 142 die iemand geschreven heeft die ook in grote nood zat. Hij schrijft: Er was niemand die mij kende, maar toen riep ik tot U, o HEERE! en Hij zei: vlucht alsjeblieft naar Mij toe, je bent van Mij, in het land der levenden! en niet alléén dan! Want als je écht gelooft, wacht de eeuwige hemel voor je... Vraag God om hulp, dat kan waar je nu zit, achter je computer!! Ik wens je van harte Gods liefde toe! Want die is zo oneindig groot!
Datum:
21-02-2006
Naam:
Leonie
Leeftijd:
19
Provincie:
Zeeland

de grote vraag waarom ?????

hallo ik ben youri ik heb op 10-02-06 een poging tot zelfmoord gedaan ik heb nog geluk en toch ook niet ik heb geluk gehad want de reden was een geintje die de emmer deed overlopen ik had een overdosis genoemen van een 150 pillen ritalin ik ben adhd'er van wat ik van me ouders heb gehoord wil ik al dood vanaf dat ik 9 a 10 jaar was ik weet niet beter dat ik dood wou tot voorkortals het was gelukt hadden me familie en vrienden my kunnen begraven op me verjaardag want die was 5 dagen later eerlyk gezegd had ik nooit verwacht dat ik het echt zou doen maar ik liep er al een tydje mee en ik had de plannen al klaar liggen maar door dit voorval zyn myn ogen wel geopend naar de mensen die ik om me heen heb en die om my geven en van me houden ik heb erg veel mensen pyn gedaan en gekwetst ik ben nu druk bezig om de juiste hulp te krygen want dit mag niet nog een x gebeuren het is het niet waard de gedacht die ik altyd byme droeg was deze en ik vind et een goeie omschryving van hoe ik mezelf zag en de wereld om me heen

ik voel me zo eenzaam ik weet niet hoelang ik dit nog vol ken houden vind ik ooit een uitweg of een oplossing voor het te laat is en zoniet hoe zal myn einde er uit zien

denk goed na voor je iets verkeerds doet ik heb nog geluk gehad inprincipe maar het had ook anders af kunnen lopen
peace n love 2 ya all youri
Datum:
21-02-2006
Naam:
youri
Leeftijd:
26
Provincie:
Flevoland

ik begin er meer en meer aan te denken

hallo.
ik ben een dertiger getrouwd en 1 kind.
men situatie is ronduit slecht ik zit zonder werk men vrouw werkt wel maar de financiele put word diep veel te diep.
normaal ben ik daar vrij rustig onder maar de laatste dagen spookt het door men hoofd de gedachte om er een eind aan te maken.
het is een gedachte waar ik geen controle over heb het is als een dagdroom die meer en meer realiteid word.
ik heb mischien het geluk dat ik bang van de dood maar ik vrees de dag dat ik dit laatste overwin.
ik probeer een oplossing te zoeken voor men problemen maar ik geraak er niet uit en dan komt die vreselijke gedachte.
ik hoop hier uit te geraken.
Datum:
21-02-2006
Naam:
mario
Leeftijd:
30
Provincie:
Limburg

waarOm??

iiCk weet niiet eCht sO gOed waarOm iiCk Op dese siite ben,, en waarOm iiCk wat intyp. iiCk ben geschrOkke hOeveel mensen zelfmoOrd wille plegen. twee jaar gelede wOu ik het Ook graag doOd,, alles wat ik dee was verkeerd,, met iedereen kreeg ik ruzie.. het vOelde net als Of ik in een zwart gat viiel. in die tusse tijd had iiCk iemand leren kenne en had iiCk verteld dat ik doOd wOu,, iiCk vOelde me veilig bij hem,, hij hielp me een tijdje,, daarna had ik geen cOntact meer met hem en giing het weer slecht met me. Sommige mensen zegge dat je met je Ouders erOver mOet gaan praten. maar hOu kan ik dat gaan dOen. hOu zOuden ze reageren? verklaren ze me dan als gek? zelf heb iiCk er met niiemand Over gesprOken,, alleen emt 1 iemand. maar die heb ik nu al een half jaar niiet meer gesprOken.
Datum:
21-02-2006
Naam:
A,,
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-holland

waarom ik nog leef?

hallo donkere wolken,

ik heb heel wat gelezen en heel wat herkend. ik zou jullie graag mijn verhaal vertellen in de hoop dat het opklaart. mijn vader is alcoholieker, ik heb een groot gezin en mijn moeder zorgt nog eens voor de kinderen van de hele wijk. ik ben de jongst en ik ben 5 jaar oud. de enige herinneringen die ik heb van die tijd zijn flarden van geweld politie angst geschreeuw. ik herineer me dat we vaak van huis door de sneeuw naar de buren moesten, als het koudst was, was papa het kwaadst.
nadat mijn vader mij bijna had vermoord, is mijn moeder bij hem weggegaan. hierdoor plus het feit dat ik een lage weerstand had en 3/4 van mijn kindertijd aan de ademhalings apparaat zat resulteerde tot een eenzaam, omaanvaard, gesloten depressief, gepest kind. bimijn eerste poging was ik 8, ik was op een flatgebouw geklommen en op het dak gaan staan. ik stond te huilen en over de rand te kijken, moed bijeen te rapen om ts springen toen ik plots een oude vrouw zag aan de andere kant van de straat op een terras. ik wou geen getuigen, als ik alleen lijd, wil ik ook alleen sterven. ik heb het op mijn 11, mijn 13 ook nog geprobbeerd, maar toen durfde ik niet. toen ik 14 was bleek mijn vader die ik nog af en toe zag mijn vader niet te zijn. ik heb dan een identieitscrisis gehad. ik ben weggelopen, ik leefd op straat, sliep in stadsparken, bedelde voor geld. mijn moeder en haar vriend hebben me teruggevonden, mijn echte vader was wel mijn vader, hij had het alleen gezegd om me te kwetsen. toen kwam ik ook te weten dat mijn moeder ooit abortus overweegt had, omdat ze geen kind op de wereld wou zetten met zo'n vader. ik heb het haar toen kwalijk genomen dat ze het niet gedaan had. toen ik zestien was, kwam mijn oudere broer weer thuis wonen en doordat hy hypernervosia heeft, krijgt hij zware kalmerings middelen. ik heb er een keer een stuk 3 geslikt terwijl hij een halfje per dag gebruikte, en ik ben in bad gekropen in de hoop in mijn slaap te verdrinken, ik had ergens gelezen dat deze manier de minst pijnlijkste was en met de grootste kans van slagen. ik ben uren later wakker geworden met mijn hele torso en bekken over de badrand. dat was der laatste poging die ik ooit heb gedaan.
maar dat heeft mijn donkere wolken niet opgeklaard. maar als ik dan ben gaan nadenken. mijn hele leven lang hing mijn leven aan een zijde draadje. de abortus, mijn ziektes als kind, een auto-ongeval, mijn depressies, mijn hele familiale toestand. en ik ben er nog steeds. mijn moeder en mijn vader hebben geprobeerd mij weg te krijgen, virussen, bacteries hebben geprobeerd mijn leven te verpesten, mijn broer heeft mij overreden. ik heb zelf 5 geprobeert mijn leven te ontnemen en het is mij nog niet gelukt.
ik ben nu al sinds een jaar of 8 intensief bezig mezelf tot een beter mens te krijgen, zonder therapie, zonder medicijnen, zonder vrienden. (ik heb vrienden, maar zij kunnen mijn problemen niet aan). ik steek nog vaak de straat over en ik hoop dat er een vrachtwagen langskomt die mij niet ziet. soms hoop ik s'avonds te stikken in mijn slaap om de volgende dag niet te moeten doorgaan. ik haat het leven, maar net daarom ga ik verder. het leven heeft mij alleen maar ongeluk gebracht, life is truly a bitch. maar het leven krijgt mij niet klein. ik heb op vele momenten mensen en aandacht en hulp nodiggehad en ik heb die niet gekregen. ik probeer nu die peroon te zijn voor de anderen, ik probeer mensen te doen nadenken, ik help, ik luister, ik geef raad. ik ben de persoon die ik als kind nodig had.
in jou zit er ook zo iemand.
Datum:
21-02-2006
Naam:
Benn
Leeftijd:
24
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.