Levensverhalen (pagina 1749)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

ben zo moe

hier vertel ik mijn leven...Het is al begonnen toen ik nog een klein meisje was.
wij zijn joods en mijn ouders zijn allebei oorlogs wees.
Vooral mijn moeder is daar erg verbitterd van geraakt en heeft tijdens mijn jeugd veel in opvanghuizen en ziekenhuizen gelegen,waardoor ik als klein meisje de gehele huishouding al deed en dus geen tijd had voor vriendjes en vriendinnetjes en dus erg eenzaam was.
Op een gegeven moment ben ik iemand tegen gekomen en ben daar ook mee getrouwd ,de eerste jaren ging het goed maar toen begon de ellende hij werd alcoholist en begon mij te mishandelen en vreemd te gaan.
Na 18 jaar huwelijk heb ik de moed gehad om op te stappen zonder steun van wie dan ook,mijn ouders hebben mij laten stikken want scheiden doe je niet hoe slecht je huwelijk ook is en ik moest het allemaal maar pikken en niet zo moeilijk doen.
Heb sinds dien ook geen kontact meer met mijn ouders en mijn broer.
Naar ongeveer een jaar ben ik mijn huidige man tegen gekomen en ben in die relatie erg gelukkig en toen dacht ik nu heb ik het voor elkaar maar nee het mocht niet zo zijn,mijn verleden begon mij op te spelen en ben toen een week na onze bruiloft helemaal in gestort en heb een jaar zwaar overspannen in de ziekte wet gelopen ,wat mij ook mijn baan heeft gekost.
Daarvan opgeknapt en een andere baan gevonden dacht ik he he nu kom ik eens aan leven toe maar nee hoor het mag niet zo zijn. Na veel lichaamlijke klachten in het ziekenhuis beland en de diagnose is kanker.
Wat mij nu dus wederom mijn baan heeft gekost omdat ze geen toekomst in mij zien.
weet het nu allemaal even niet meer ben erg ziek heb pijn en geen baan
Hoop dat mijn liefde voor mijn man mij de kracht geeft om te blijven vechten want het liefste ging ik slapen en werd niet weer wakker want geestelijk en lichaamlijk ben ik erg moe en wil niet meer
Datum:
28-02-2006
Naam:
sylvia
Leeftijd:
40
Provincie:
Flevoland

krassen

overal op onze armen
niet alleen daar
ook in ons geheugen

in onze ziel
zijn de krassen ook te zien
maar op onze rmen zichtbaar
in onze ziel voelen wij het enkel

eerst zijn ze rood
en bloeien ze wat
daarna worden ze wit
wit voor eeuwig

en keer op keer
als we korte mouwen
of onze mouwen naar boven doen
worden we eraan herrindert
aan jou
aan de pîjn
aan al de problemen

ben je het waard ?
andere mensen weten beter
behalve wij
voor ons ben jij alles

nu is alles weg
vrienden die ons verstoten
we hielden van jou
jij niet van ons

dat brak ons
en niet alleen ons hart
maar ook onze ziel
onze blije ziel
Datum:
28-02-2006
Naam:
yannick
Leeftijd:
16
Provincie:
Limburg

ach ze missen mij toch niet

ik ben in therapie,maar zelf's als mijn man erbij zit ben ik gesloten,een huwelijk waar ik nu helemaal van baal.ik wil dood,en het liefst zo snel mogelijk,ik denk al dagen dat ik medicijnen in moet nemen en dan heel veel,dat ik gewoon uit het leven kan stappen.niemand zal mijn missen,ben moe en ben totaal uitgeput ik kan niets meer,ben het zat,zoals ik in een woord kan zeggen ik ben Levensmoe!
Datum:
28-02-2006
Naam:
jannet
Leeftijd:
34
Provincie:
Flevoland

ik weet het niet meer

ik kan geen kant op mijn ouders willen mij niet en ik kan nergens terecht
ik ben net ontslagen en er is geen anderwerk omdat ik dislexy heb en heb geen geld en onderdak dit typ ik dan ook van mijn laatste geld in de bieb kan iemand mij helpen pliece.
Datum:
28-02-2006
Naam:
edwin
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-holland

My life is so hollow

Ik ben 42 en voel me gruwelijk eenzaam. Mijn man heeft een dwarsleasie. Ik ben dus al een jaar of tien-elf zijn steun en toeverlaat. Onze relatie heeft meer weg van een broer-zus relatie. Bij wie kan ik eens uithuilen, wie is ooit eens sterk voor mij. Ik wil meer ik wil passie.I k wil weg. Maar hoe kan ik het in godsnaam over mijn hart verkrijgen om hem te verlaten. Ik moet dan toch wel volledig gevoelloos zijn, of niet dan. Ik leidt het leven van een tachtig jarige, er kan niets. uitgaan is er niet bij want hij is liever thuis en als we al eens weggaan dan krijgt hij binnen de korste keren last van zitten of weet ik wat. Ik weet het niet meer. Ik wil bij hem weg maar ik weet niet hoe. Je laat en gehandicapte man toch niet alleen. Dan ben je toch wel een ontzettende trut of niet dan. Als ik wegga dan jaag ik iedereen om mij heen tegen me in het harnas, want iedereen vindt Peter geweldig. Hij is zo sterk en zo een doorzetter. En als je ziet wat hij de afgelopen jaren heeft meegemaakt dan is dit natuurlijk ook zo. Een paar jaar geleden heeft hij ook nog zijn dochter verloren. En geloof me ik vind dit verschrikkelijk, het is heus niet zo dat ik ongevoelig ben of zo, maar waar blijf ik in dit geval. Ik kan er al niet meer tegen als iemand aan mij vraagt hoe het met mij gaat. als ik daar echt op in zou gaan dan stort ik volgens mij helemaal in. Wanneer is ´s avonds laat van mijn werk naar huis rijdt dan zie ik het voor me, ik stop er gewoon mee. Ik slik pillen, ik rijdt me tegen een boom het zal me worst wezen, alles is beter dan de afkeuring van iedereen die belangrijk voor me is, of doorgaan met het lege leven dat ik nu leid.

Beja
Datum:
28-02-2006
Naam:
bejarama
Leeftijd:
42
Provincie:
Limburg

Waarom leef ik?

Waarom ben ik op de wereld terecht gekomen? Dat vraag ik me steeds af en ik ben best wel verwend maar daar moet ik me aan aanpassen. Ik verdien het niet om te leven. Het gaat overal slecht op school, Thuis gewoon overal. Ik wil niet meer leven want er komt toch niks meer van het leven goed terecht.
Datum:
27-02-2006
Naam:
Gideon
Leeftijd:
13
Provincie:
Utrecht

Kies voor LEVEN

Hej allemaal

ik heb een paar verhalen van jullie gelezen..
zelf heb ik ook een klote jeugd gehad..
maar heb altijd gedacht..niemand kan me breken..Niemand en dat heeft me overeind gehouden..je moet voor jezelf gaan..ook als je voor een tijdje depressief bent geweest..oke heb me depri periodes ook wel gehad..denk niet zo zwaar als sommige van jullie..

heb 1 x een poging gedaan..was 16 a 17..
ja me puberteit begon zijn tol te vragen..
me verleden(seksueelmisbruik) werd weer overwoeld..me moeder en vrienden konden me niet helpen..maar het top punt was me vader.hij is een alcoholist en had me inelkaar gemept..echt, was bont en blauw..arm gebroken..blauw oog..jeweet wel..|toen heb ik alle asperines zitten slikken die ik kon vinden..
me moeder heeft me gevonden..(en daar schaam ik me dus het meest voor)zij heeft altijd voor me klaar gestaan..terwijl ze zelf ook moeilijk heeft..ze heeft net op tijd de ambulance gebeld..en daar heb ik dus een paar dagen gelegen..nu ben ik 20..heb het een en andere wel mee gemaakt(verlies van dierbaren..finaciele problemen..volwassen worden)..maar jezelf van het leven nemen..is een van de makkelijkste beslissingen die je kunt maken..JEMOET VOOR JE LEVEN VECHT...DUS KOM OP en laat zien dat je het aan kunt..
Datum:
27-02-2006
Naam:
TwentheMesjuh
Leeftijd:
20
Provincie:
Overijssel

fuck dit

geen vrienden geen vriendinnen
klinkt rot?
geen vader broer kan het niks schelen
erger?
school saai niks spannends niks leuks
iedereen negeert mij

geen zin meer in.
Datum:
27-02-2006
Naam:
anoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
Overijssel

Het wordt teveel

Eerst ben ik zo dom om vreemd te gaan. Mijn vrouw verlaat me. Eigen schuld. Maar wel heel pijnlijk. Dan 5 moeilijke jaren. Overleven. Dan eindelijk weer een fijne relatie. We gaan trouwen. we verhuizen naar het buitenland. Ineens verbreekt ze de relatie. Na 2 jaren eindelijk weer een nog fijnere relatie. Ik verhuis naar de andere kant van het land. We gaan trouwen en ze verbreekt de relatie. Ik kan het deze keer niet meer aan. Ik heb zo'n verdriet!
Datum:
26-02-2006
Naam:
Gerard
Leeftijd:
35
Provincie:
Groningen

heel triest

Ik heb geen vrienden, ongeveer evenveel zelfbertrouwen en dat terwijl ik midden in het levensta. Ik woon in een studentenhuis met 14 anderen, zij hebben allemaal vrienden en clubjes. Vandaag is iedereen brak want iedereen is uit gegaan, maar ik niet want ik wil niet alleen uit en heb ook geen vrienden in de buurt om ff aan de haren mee te sleuren. Op zich ben ik gelukkig, of ik hoor dat te zijn. Ik heb alles, geld, nou ja genoeg waar ik van rond kan komen. Ik woon op mezelf ik kan studeren. Ik kan op zich doen wat ik wil en iedere droom verwezenlijken. De lef ontbreekt echter een beetje. Ik wil geen zelfmoord plegen, maar kan er af en toe wel geinteresseerd naar kijken vooral op dagen als deze. Ach het valt allemaal wel mee.
Datum:
26-02-2006
Naam:
M
Leeftijd:
20
Provincie:
Utrecht

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.