Levensverhalen (pagina 1740)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

wil...

ik ben heel deprisief en heb al vaak genoeg poging gedaan voor zelfmoord
maar steeds stoppen
omdat ik bang ben
bang voor de pijn van andere
vriendinne enzo helpe me wel...
maar ze weten niet echt wat ze moete doen
ik wil steeds liever dood omdat ikl me leven gruwelijk haat
maar durf niet
:(
Datum:
14-03-2006
Naam:
draakje
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

waarom leef ik nog

ik snap echt niet wat er allemaal met me aan de hand is voel me kut enzo
en me vriendinnen proberen me wel te helpen enzo
maar heb soms nog steeds de neiging om gewoon een mes te paken en me polsen door te snijden
ik weet wel dat dan veel mensen (denk) me gaan missen enzo
maar ik voel me gewoon altijd kut met veel vriendinnen heb ik ruzie en siten op me sites vb sugababes of partyflock
zitten ze in te breken en alles te veranderen en dan kan je daar weblogjes setten en dan staat er jij tieves hoer dit en dat
en dan voel ik me eenzaam en kut en heeft het leven voor mij er geen zin meer in
Datum:
14-03-2006
Naam:
loesje
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

nu...

Ik ben anders dan vroeger. heel anders. iedereen denkt anders over mij, dan dat ik werkelijk ben. Ik begon mij rot te voelen, toen het slecht ging met mijn zus. Ik mag haar helemaal niet, maar ik was er elke nacht wakker van. het voelde niet goed. ze dreigden mijn moeder neer te steken en vaak kwam de politie. die klap was al moeilijk voor me, maar ik kon er nog wel tegen. ik had nog genoeg dingen om te leven, het ging overigens over mijn zus. maar dat is toch een heel belangrijk deel van jou zelf. toen kreeg ik te horen dat ik een ziekte had, opeens heel onverwachts. eigenlijk wist ik het. want ik viel steeds meer af en had elke dag buikpijn, maar we waren er nooit achtergekomen. toen opeens was de diagnose er. Ik ging meteen naar het ziekenhuis en daar kreeg ik prednison. het heeft zo veel bijwerkingen, als je het kent weet je hoe rot het is. de ziekte die ik heb is de ziekte van Crohn. het heeft mijn hele leven op zn kop gezet. alles is anders. iedereen lijkt gelukkig, ik ook. maar ik voel me diep ongelukkig. ik ga bijna nooit naar school, ik verzin altijd wel een smoes of ik ga ergens anders naar toe. ik voel me lelijk en ik vind me waardeloos. ik heb het gevoel dat ik niet verder kan. ik leef ook alleen nog maar, omdat mijn moeder zegt, dat zij kapot zou gaan, als ik zm zou plegen. als dit de reden is, dan lukt het niet langer. ik weet niet hoe lang ik het nog vol ga houden. ik kan ook niet alles vertellen, alleen wel dt ik vaak pillen heb genomen, maar het nooit genoeg was tot 'succes' en snijden heb ik ook 1x gedaan, maar dat ging al helemaal mis.
Ik voel me opgsloten. omdat ik gewend ben om in het ziekenhuis te zitten, weet ik niet meer anders. maar nu ik weer 'beter' ben, moet ik wel anders doen. ik moet weer zoals elk mens leven....en dat wil ik helemaal niet. ik denk vaak aan nog een zelfmoordpoging, maar mn moeder houd me een soort van tegen, ik weet hoe kapot ze zou zijn. dat is de reden waarom ik leef, mijn moeder....
Datum:
14-03-2006
Naam:
....
Leeftijd:
15
Provincie:
Utrecht

zie het meer zitten

ik dit moment zit te denken wat doe ik op deze wereld hoe zal mij toekomst eruit zien het liefst zal ik mij kind gaan ophalen hij verblijf in een woongroep en dan ons eigen verlossen van deze ellende wereld ik zie niks meer zitten hoelang hou ik dit vol zonder mij kind is mij leven niks waard ik huil iedre dag ik denk waarom ik waarom ik mijn kind is niet bij ik zit iedere dag te denken ik ga hem ophalen en dan ons eigen verlossen ik vrees dat ik 1 van deze dagen het zal gaan doen want ik hou het niet meer vol echt niet lang meer
Datum:
14-03-2006
Naam:
anoniem
Leeftijd:
30
Provincie:
Noord-brabant

Zelfmoord

De wind fluistert
En de bomen kijken
Waar niemand heen gaat
Waar ik heen ga
Over de streep ga
Over lijken ga
Te ver ga

Ik kijk achterom
Ik kan niet meer terug
Mijn wonden zullen niet meer helen
Ik ben al te ver gegaan
Ik ben al te diep gegaan

De pijn is nog maar voor heel even
Het is maar tijdelijk
Niet opgeven
Nog even doorzetten
En het is voorbij
En ik ben voorbij
Alles is voor mij voorbij

Op de een of andere manier maakt dat mij blij
Door het idee voel ik me gelukkig

Ik geef me over
Aan mijn angst en mijn pijn
Aan de wereld om mij heen
Om op te gaan in mijn lot

Voor de laatste keer
Gaan mijn ogen open
Voor ik ze voor eeuwig sluit.

(copyright F)
Datum:
13-03-2006
Naam:
??
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland

waarom?

waarom leef ik?
waarom ben ik bestaan?
ik heb soms het gevoel het gevoel dat ik niet meer verder wil gaan.
waarom?
omdat ik gebruikt ben door me ex vriend en nu niemand meer vertrouw.
ik heb nu 10 maanden een vriend die nog heel close omgaat met ze ex.
hij weet het maar zegt.
ik kan moeilijk tegen der zeggen ik mag niet meer met je omgaan want me vriendin vind dat niet leuk en dat wil ik ook niet maar kon ik er zelf maar wat beter mee leren omgaan. met vrienden met je ex?is dat wel normaal? als hij naar der toe gaat (zij heeft zelf ook een nieuwe vriend)
lig ik alleen maar te piekeren zallen de geveols weer terug komen zijn er spanningen ik weet het niet ik ben er niet bij.
want zijn ex en ik liggen elkaar niet.
ik weet dat ik heel erg jaloers ben maar wat doe ik eraan niks.
is zelfmoord plegen een optie!
NEE want daar los je niks mee op
JA want dan ben ik van alles af en hoef ik me nergens meer druk om te maken
Datum:
13-03-2006
Naam:
chan
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-holland

Hoe heeft het zover kunnen komen???

Het feit dat ik een site als deze opzoek zegt genoeg over mijn gemoedsrust denk ik.
Ik ben een moeder van 41 jaar en heb 3 kinderen van 19, 17 en 5 jaar. Mijn kids zijn altijd mijn alles geweest , maar sinds een tijd hebben mijn 2 oudste besloten dat ze mij niet meer als moeder willen!!!
Au wat doet dat zeer zeg, alles heb ik aan ze geven al mijn goede gevoel, dat deed ik omdat ik ze een goede basis wou meegeven .
Maar waarom willen ze dat niet zien!!!!!
Mijn dochter heeft inmiddels zelf een kindje, zij zou toch moeten begrijpen wat moederliefde is?
Mijn oudste zoon heeft een verstandelijke beperking, altijd heb ik achter hem gestaan, maar hij laat mij niet meer toe.
Het eneige wat ze nog doen is mij uitschelden.
Als ik maar geef wat ze willen is alles goed en als ik maar geen regels stel gaat het ook prima, maar dat is niet haalbaar.
IK heb nog een kleintje nodig die regels nodig heeft. ikzelf heb ze ook nodig. wat is daar mis mee?
Ik kan er niet meer tegen zoals ik behandeld wordt.
Ik ben op!!!
Vrienden en vriendinnen blijven weg, ik ben niet meer vrolijk en gezellig.
6 jaar terug ben ik tijdens mijn zwangerschap mijn partner verloren aan een hartstilstand in zijn slaap, daarna is het met mij bergafwaarts gegaan.
Ik zie het leven niet meer zitten en wil er dan ook samen met mijn zoontje uitstappen.
Ik kan en wil de strijd met het leven dan ook niet meer
Is het in het hiernamaals fijner?
Het kan niet slechter zijn dan hier in deze klote wereld.
Ik wil niet meer!!1
Datum:
13-03-2006
Naam:
Sandra
Leeftijd:
41
Provincie:
Noord-holland

Telkens weer opnieuw

Hallo, ik ben een meisje van bijna 17 en er zijn nog maar 2 dingen die me tegenhouden: mijn vrienden en het schuldgevoel. Ik sta bekend als het altijd vrolijke meisje met altijd een groep om me heen. Maar ik ben niet altijd vrolijk. Lang niet altijd. Thuis gaat het niet goed, ik kan absoluut niet met mijn moeder en mijn zus opschieten. Wat ook aan mij licht. Ik weet dat ik brutaal ben, dat ik arrogant overkom en dat ik ook egoistisch lijk. Arrogant..ik voel me helemaal niks juist. ik BEN ook niks. ik ben niks anders dan een rot kind.
Als er weer een ruzie thuis is, en ik dan ook aan mijn verdere tegenslage denk, probeer ik alles weer op een rijtje te krijgen in mijn hoofd. Dit oe ik door mezelf te snijden. Ik heb dit zoon twee jaar verzwegen. Totdat ik het in een ruzie met mijn ouders er perongeluk uit heb gegooit. Mijn ouders werden ontzettend boos. Ik deed het om aandacht te vragen, ik was ondankbaar en probeerde ze een schuldgevoel aan te praten.
Ze zijn er nooit meer op terug gekomen. Van de ene kant ben ik hier blij mee, maar van de andere kant heb ik het idee dat ze me totaal niet serieus nemen.
Als ik begin te huilen als ze weer aan het schelden zijn hier thuis, vinden ze dat ik zelf medelijden heb. Maar dan wordt me gewoon duidelijk gemaakt wat ik ben, wat ze van me vinden. Ik geef dan een grote mond terug maar eigenlijk ben ik heel klein. Ik weet dat ik altijd bij mijn vrienden terecht kan. Maar voor hun ben ik de vrolijke meid. Niemand zal ooit denken dat dit achter me schuilt.
Van de ene kant wil ik verder, van de andere kant zou ik er NU uit willen stappen.
Ik ben verliefd, en dat houdt me tegen samen met mijn vrienden en de lol die ik met hun kan hebben. Maar ik weet niet hoelang dit nog de overhand heeft. Ik ben bang voor mezelf, kan ik over mijn eigen leven beslissen? leven of dood. Ik weet het niet meer. help....
Datum:
13-03-2006
Naam:
me
Leeftijd:
17
Provincie:
Limburg

jullie kunnen het ook

hoi ik zit hier achter mijn pc en schrik werkelijk waar van al die verhalen vooral als ik lees dat het hier om soms hele jonge mensen gaat. ik wil jullie een hart onder de riem steken. ik ben een vrouw van 25 jaar oud. al vanaf dat ik 4 jaar oud ben is mijn leven een grote hel geweest. ik was 4 jaar oud toen mijn neef begon met mij seksueel te misbruiken dit heeft 2 jaar geduurd dit heeft heel erg veel impact gehad op mijn verdere jeugd. ik heb daarvoor therapie gehad en dat heeft mij goed geholpen. toen ik 10 jaar was kregen we te horen dat mijn broertje kanker had 6 jaar later overleed hij. 10 maanden erna overleed mijn vader ook aan de gevolgen van kanker en 6 weken daarna mijn opa. ik had toen een heel lieve vriend en toen ik 20 jaar was kochten wij een huis en we hadden het heel goed voor elkaar. alleen kwam ik erahter dat hij een ander had en ik op dat moment zwanger was van mijn eerste kindje. ik moest alles wat ik bezat opgeven want hij ging met haar verder en daar zat ik dan zwanger en terug bij mijn moeder in huis.
je snapt al dat ik t toen eht niet meer zag zitten zoveel in de loop der jaren veloren.
maar toch bleef ik er altijd in geloven dat het ooit met mij weer goedkwam en heb altijd een lichtpuntje blijven zien en nu gaat t goed ik heb een schat van een zoon en een heel lieve vriend die zielsveel van mij en m,n zoontje houdt. lieve mensjes blijf er in geloven en geef de moed niet op weet dat voor jullie ook de zon zeker gaat schijnen houdt hoop en breng de moedt op om door te gaan laat zien waar je voor staat en overwin je problemen hoe moeilijk ook... STERKTE
Datum:
13-03-2006
Naam:
winnaar
Leeftijd:
25
Provincie:
Friesland

verloren...

weet het niet meer..zoveel jaren bezig om mijzelf op het goede pad zien te houden.heb geenprettig verleden, ouders die het niet aankonden,"gedumpt"in internaten waar ze mij nog verder de vernieling in hielpen en niemand die je dan enigzins helpt of een goede richting aanwijst.Na 7 jaar alles onder controle van de Leiders gedaan en uiteindelijk krijg je een enkeltje naar amsterdam en mag je het zelf uitzoeken. niemand die je vertelt dat in deze maatschappij net zo hard op je bek kan gaan en niemand die er om geeft.zoveel pogingen gedaan om mijzelf te helpen, therapie etc etc. ben nog meer in de war dan ooit, schrik me elke dag een stuip met alle ellende die mensen op elkaar loslaten. zou er een betere plaats bestaan in dit leven of ergens anders?
wil er een einde aan maken maar heb het lef niet...wat nu?......weet het niet geef het langzaam op ,voel me prettiger in mijn eentje en al noemt men het eenzaam, ik weet wat ik aan mijzelf heb...
Datum:
13-03-2006
Naam:
martin
Leeftijd:
35
Provincie:
Flevoland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.