Levensverhalen (pagina 1740)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Hoe heeft het zover kunnen komen???

Het feit dat ik een site als deze opzoek zegt genoeg over mijn gemoedsrust denk ik.
Ik ben een moeder van 41 jaar en heb 3 kinderen van 19, 17 en 5 jaar. Mijn kids zijn altijd mijn alles geweest , maar sinds een tijd hebben mijn 2 oudste besloten dat ze mij niet meer als moeder willen!!!
Au wat doet dat zeer zeg, alles heb ik aan ze geven al mijn goede gevoel, dat deed ik omdat ik ze een goede basis wou meegeven .
Maar waarom willen ze dat niet zien!!!!!
Mijn dochter heeft inmiddels zelf een kindje, zij zou toch moeten begrijpen wat moederliefde is?
Mijn oudste zoon heeft een verstandelijke beperking, altijd heb ik achter hem gestaan, maar hij laat mij niet meer toe.
Het eneige wat ze nog doen is mij uitschelden.
Als ik maar geef wat ze willen is alles goed en als ik maar geen regels stel gaat het ook prima, maar dat is niet haalbaar.
IK heb nog een kleintje nodig die regels nodig heeft. ikzelf heb ze ook nodig. wat is daar mis mee?
Ik kan er niet meer tegen zoals ik behandeld wordt.
Ik ben op!!!
Vrienden en vriendinnen blijven weg, ik ben niet meer vrolijk en gezellig.
6 jaar terug ben ik tijdens mijn zwangerschap mijn partner verloren aan een hartstilstand in zijn slaap, daarna is het met mij bergafwaarts gegaan.
Ik zie het leven niet meer zitten en wil er dan ook samen met mijn zoontje uitstappen.
Ik kan en wil de strijd met het leven dan ook niet meer
Is het in het hiernamaals fijner?
Het kan niet slechter zijn dan hier in deze klote wereld.
Ik wil niet meer!!1
Datum:
13-03-2006
Naam:
Sandra
Leeftijd:
41
Provincie:
Noord-holland

Telkens weer opnieuw

Hallo, ik ben een meisje van bijna 17 en er zijn nog maar 2 dingen die me tegenhouden: mijn vrienden en het schuldgevoel. Ik sta bekend als het altijd vrolijke meisje met altijd een groep om me heen. Maar ik ben niet altijd vrolijk. Lang niet altijd. Thuis gaat het niet goed, ik kan absoluut niet met mijn moeder en mijn zus opschieten. Wat ook aan mij licht. Ik weet dat ik brutaal ben, dat ik arrogant overkom en dat ik ook egoistisch lijk. Arrogant..ik voel me helemaal niks juist. ik BEN ook niks. ik ben niks anders dan een rot kind.
Als er weer een ruzie thuis is, en ik dan ook aan mijn verdere tegenslage denk, probeer ik alles weer op een rijtje te krijgen in mijn hoofd. Dit oe ik door mezelf te snijden. Ik heb dit zoon twee jaar verzwegen. Totdat ik het in een ruzie met mijn ouders er perongeluk uit heb gegooit. Mijn ouders werden ontzettend boos. Ik deed het om aandacht te vragen, ik was ondankbaar en probeerde ze een schuldgevoel aan te praten.
Ze zijn er nooit meer op terug gekomen. Van de ene kant ben ik hier blij mee, maar van de andere kant heb ik het idee dat ze me totaal niet serieus nemen.
Als ik begin te huilen als ze weer aan het schelden zijn hier thuis, vinden ze dat ik zelf medelijden heb. Maar dan wordt me gewoon duidelijk gemaakt wat ik ben, wat ze van me vinden. Ik geef dan een grote mond terug maar eigenlijk ben ik heel klein. Ik weet dat ik altijd bij mijn vrienden terecht kan. Maar voor hun ben ik de vrolijke meid. Niemand zal ooit denken dat dit achter me schuilt.
Van de ene kant wil ik verder, van de andere kant zou ik er NU uit willen stappen.
Ik ben verliefd, en dat houdt me tegen samen met mijn vrienden en de lol die ik met hun kan hebben. Maar ik weet niet hoelang dit nog de overhand heeft. Ik ben bang voor mezelf, kan ik over mijn eigen leven beslissen? leven of dood. Ik weet het niet meer. help....
Datum:
13-03-2006
Naam:
me
Leeftijd:
17
Provincie:
Limburg

jullie kunnen het ook

hoi ik zit hier achter mijn pc en schrik werkelijk waar van al die verhalen vooral als ik lees dat het hier om soms hele jonge mensen gaat. ik wil jullie een hart onder de riem steken. ik ben een vrouw van 25 jaar oud. al vanaf dat ik 4 jaar oud ben is mijn leven een grote hel geweest. ik was 4 jaar oud toen mijn neef begon met mij seksueel te misbruiken dit heeft 2 jaar geduurd dit heeft heel erg veel impact gehad op mijn verdere jeugd. ik heb daarvoor therapie gehad en dat heeft mij goed geholpen. toen ik 10 jaar was kregen we te horen dat mijn broertje kanker had 6 jaar later overleed hij. 10 maanden erna overleed mijn vader ook aan de gevolgen van kanker en 6 weken daarna mijn opa. ik had toen een heel lieve vriend en toen ik 20 jaar was kochten wij een huis en we hadden het heel goed voor elkaar. alleen kwam ik erahter dat hij een ander had en ik op dat moment zwanger was van mijn eerste kindje. ik moest alles wat ik bezat opgeven want hij ging met haar verder en daar zat ik dan zwanger en terug bij mijn moeder in huis.
je snapt al dat ik t toen eht niet meer zag zitten zoveel in de loop der jaren veloren.
maar toch bleef ik er altijd in geloven dat het ooit met mij weer goedkwam en heb altijd een lichtpuntje blijven zien en nu gaat t goed ik heb een schat van een zoon en een heel lieve vriend die zielsveel van mij en m,n zoontje houdt. lieve mensjes blijf er in geloven en geef de moed niet op weet dat voor jullie ook de zon zeker gaat schijnen houdt hoop en breng de moedt op om door te gaan laat zien waar je voor staat en overwin je problemen hoe moeilijk ook... STERKTE
Datum:
13-03-2006
Naam:
winnaar
Leeftijd:
25
Provincie:
Friesland

verloren...

weet het niet meer..zoveel jaren bezig om mijzelf op het goede pad zien te houden.heb geenprettig verleden, ouders die het niet aankonden,"gedumpt"in internaten waar ze mij nog verder de vernieling in hielpen en niemand die je dan enigzins helpt of een goede richting aanwijst.Na 7 jaar alles onder controle van de Leiders gedaan en uiteindelijk krijg je een enkeltje naar amsterdam en mag je het zelf uitzoeken. niemand die je vertelt dat in deze maatschappij net zo hard op je bek kan gaan en niemand die er om geeft.zoveel pogingen gedaan om mijzelf te helpen, therapie etc etc. ben nog meer in de war dan ooit, schrik me elke dag een stuip met alle ellende die mensen op elkaar loslaten. zou er een betere plaats bestaan in dit leven of ergens anders?
wil er een einde aan maken maar heb het lef niet...wat nu?......weet het niet geef het langzaam op ,voel me prettiger in mijn eentje en al noemt men het eenzaam, ik weet wat ik aan mijzelf heb...
Datum:
13-03-2006
Naam:
martin
Leeftijd:
35
Provincie:
Flevoland

Tevèell

Het begOnn vOriig jOarr iik werd verkraChtt dOorr een grOep jOngen's 2 weken ltOrr giing me tante dOod,het giing niiet gOett mett me maar iik bleef altYd laChenn tOenn heb iik geprObeertt me pOlsen dOorr te snYdee niiemand weet dat iik diit prObeer 't gOat tniiemand iietS Oann Totdat iiedereen vrOegg watt et op men pOlsen waS iik lOogg maar tegen 1 meiisjje vertelde iik de waaarheiid iik blOoff het niiet te dOenn maar iik kan niiet stOppen !!
Datum:
13-03-2006
Naam:
gwOonn iik
Leeftijd:
16
Provincie:
Gelderland

mijn verlede

ik heb vroeger zo vel mee gemaakt me ouder hadden iedere dag ruzie en dan werd me moeder geslagen met de stofsuiger slang . toen ik 7 was gingen me ouders scheiden k was er helmaal kapot van m emoeder nam me mee helemaal naar limburg . ik kende daaro neimand K wou het niet maar durfde niks te zeggen toen naar ong 6 maanden mocht ik ijdelijk me vader weer een keertje zien maar de vrined van moeder was er ook .. en me broer en die vriend krgen ruzie .
dus dat was helmaal niks meer ze gingen vechten en al snel werden we bij het restaurand weg gestuurd
ik ging weer mee met me moeder .
ik zat daar op school en er werd exstra ged op mij geled me vader wiats namelijk dat k in limburg op school zat dus hij was aan het zoeken naar mij en me susje
toen had iemand besloten dat k bij me vader ging wonen ,,
nu woon ik nog steeds bij me vader
het is er wel gezelig maar k heb heel vaak ruzie en me moeder loopt maar te zijken aan me kop over of k bij haar wil wonen .
maar ik wil niet meer bij me moeder wonen
dan zegt me moeder dat ze zelfmoort wil plegen en nu weet k niks meer nu wil ik het doen omdat neimand om me geeft
soms heb ik al wel eens de neiging m me uit het raam te laten vallen maar dat durf k dan net weer niet.
omdat me vader van me houd..
dus Nu weetk het echt niet meer
k heb zoo vaak ruzie met iedereen ..
niemand geeft meer om me behalve me vader
ik doe alles fout hoezoo lleef ik nog ..
Datum:
13-03-2006
Naam:
angela
Leeftijd:
12
Provincie:
Utrecht

***

Samen komen we erdoorheen
Samen hoor je, nooit alleen!

Samen vechten
Voor ons gezamelijke doel
Samen voor het mooiste gevoel!

Als je het samen doet
En ook samen aanvaard
Is zelfs de donkerste hemel
Snel weer opgeklaard

Samen zijn doe je niet alleen
Als de een ooit zal vallen
Helpt de ander hem….. Meteen!

Samen houden
Heel dicht bij elkaar
Zodat iedereen het duidelijk ziet
Kijk zij horen bij elkaar

Dus samen schat
Dat is wat ík wil
En ik ben zo blij met onze relatie
Dat ik helemaal tril
Wie had dit ooit kunnen denken.
Dat jij me zelfs een zoon zou schenken

Dus onthoud nu heel erg goed
Hoe moeilijk het ook is,
Wat het ook is
Je kan alles aan
Als je het maar samen doet!
Datum:
13-03-2006
Naam:
D
Leeftijd:
20
Provincie:
Utrecht

voor iedereen die het moeilijk heeft...

Hoi hoi allemaal....

Dit is een gedichtje waar ik heel veel hoop uitgeput heb wat ik (toen ik het allemaal niet meer zag zitten) van mijn vriend heb gehad...
Ik hecht er nog steeds veel waarde aan want door zo'n stom gedichtje (want dat is het eigenlijk) ben ik het leven van een hele andere kant gaan bekijken en zie nu... Ben getrouwd en heb een geweldig zoontje van 3 maanden. Woon samen en boven alles ben ik GELUKKIG!! iets waar ik nog nooit van had durven dromen! Nou mensen... ik hoop dat jullie er ook iets aan hebben

Achter de groene takken
Groeit voor ieder mens de plant
“geluk”
soms lijkt het bos je ondoordringbaar
soms trap je een teer plantje stuk
maar met geduld en heel veel leifde
vaak met water van een traan
kun je het plantje weer zien groeien
maar je moet het weten te staan!
****************************

Ik voel me een engel
Als je dreigt te vallen
En ik je vangen mag
Ik krijg vleugels
Als ik je tranen in kan ruilen
Voor een lach
Ik voel me vrij
Als ik de deuren open in jouw leven
Ik voel me rijk
Als ik jou alle liefde van de wereld mag geven
Ik voel me warm
Als ik je hand vasthou in de kou
Ik voel het leven
Als ik jou mag vertellen
Hoeveel ik van je hou
************************

Veel liefs en een dikke kus en heel veel sterkte voor iedereen die het nodig heeft!!!!

Diana
Datum:
13-03-2006
Naam:
Diana
Leeftijd:
20
Provincie:
Zeeland

ik ben moe

ik ben moe kzie het leven niet meer zitten heel men leven naar de knoppen ben vreselijk bang ik sta voor iedereen en altijd doe ik het fout kheb 3 kids en 2 kleinkids waar ik veel van hou maar als ik kijk dan heb ik zoiets ze kunne zich toch redden waarom moet ik nog op aarde zijn
Datum:
13-03-2006
Naam:
a
Leeftijd:
47
Provincie:
Groningen

een gat

Een tijd lang heb ik gedacht dat ik niets waard was... waardeloos en genegeerd. Niemand deed de moeite om zich in mij te verdiepen. Tijdens gesprekken, ook al wilde ik wat zeggen, werd er niet naar mij geluisterd.

Ik vroeg me af wat ik te betekenen had in deze wereld. Ben ik te missen en zou niemand om mij rouwen.

Ik heb mijzelf weer gevonden. Door goed na te denken over wat ik wilde doen in het leven wat je alleen in het leven kan doen heb ik weer zin gekregen in het leven. De mensen die van mij hielden (onvoorwaardelijk) maar die niets om mij leken te geven in het begin, maakte zich ook zorgen om mij.

De kleine dingen.... DAAR GAAT HET OM! je kunt niet alles gelijk groots aanpakken, maar doe het klein. Leer tevreden met je zelf te zijn voor wie bent, niet om wie je niet bent, want die kan je toch niet worden. Leer te houden van je zelf. Geniet van de kleine dingen: een lekker kopje thee. of een mooie zomerdag... ook die gaan weer komen! het geluid van vogels of een mooie bloem.

Kijk wat je wilt in dit leven, wat je anders nooit kan doen en volg die dromen. Je hebt niets te verliezen... In deprimerende tijden zit je voor je gevoel op je laagste punt... zelfs de dood maakt dan niets meer uit. Moet je nagaan hoeveel beter het dan kan zijn als je op je laagste punt zit!

Maak er wat van
Als ik het kan, kan iedereen het!
Datum:
13-03-2006
Naam:
kris
Leeftijd:
20
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.