Levensverhalen (pagina 1743)

hoi allemaal,


ik kom nu eigenlijk redelijk vrolijk over maar jullie moesten eens weten hoe ik me voel...
toen ik klein was hadi ik gewoon een normaal leven dat ik nu eigenlijk nog steeds heb maar ik voel me altijd zo klote en mijn ouders worden zo snel boos ik krijg soms zelfs klappe van ze ! ik weet eigenlijk zelf niet meer wat ik wil.
kom ik uit school is me moeder nooit thuis, het hele huis is nog niet opgeruimd.. ik moet natuurlijk weer alles doen want al z ekomt en alles ligt nog op de grond.. maaja dit is geen probleem mijn probleem is ik heb een keer met een jongen gechat en we haden het zo leuk enz we dachten er echt serieus over..allen hij woont in Turkije en ik in Nl dus dat is al een grote reden om het niet te doen.
nu ben ik er achter gekomen dat hij dat aleen heeft gedaan om mij niet teleur te stllen dus omdat hij mij niet wil kwetsen heeft hij ja gezegd toen ik hem vroeg om met me te trouwen..uff ik heb er zo een spijt van ik voel me zo verdietig ik wet niet wat ik moet doen al dagen zit ik erover te piekren of ik nou wel of niet voor een trein moet springen om zelfmoord te plegen..dagenlang kan ik niks meer eten en denk ik aleen aan hem..
ik heb al eerder geprobeerd om zelfmoord te plegen toen mijn moeder me weer eens zloeg en zij dat ik dikzak was enz. toen heb ik gewoon een afwasmiddel ( van de wibra die gele) heb ik gewoon gedronken en het leek wel of de wereld stilstond.. pas toen ik er aan dacht dat ik nooit naar de hemel zou gaan als ik dit doe ben ik gestopt met drinken..ik kan er gewoon geen woorden voor vinden hoe vies en goor die afwasmidel was :(((
ik voel me nu zo verdrietig terwijl ik dit allemal schrijf.. maar ik kan er niks aan doen ik be gewoon zo een mislukkeling. op school haal ik aleen slechte cijfers, thuis doe ik niks goed en krijg ik soms klappe( ik krijg nieteens zakgeld!!) voor mijn geloof doe ik niks..


dus wat voor een nut heeft het eigenlijk om nog te leven?????

god help ons allemaall :((( ik voel ze weer .... dezelfde tranen van elke dag..

Niet alles is wat het lijkt. daarmee wil ik graag beginnen.

Al vanaf dat ik heel erg klein ben heb ik me mischien anders voorgedaan dan ik werkelijk ben. wilde altijd (en nu nog steeds) een beetje 'de clown' uithangen.

Zo lijken mensen mij erg leuk te vinden, en ik heb zelf dan ook veel plezier, terwijl ik me dan nog niet eens drastisch verander.

Maar dan kom ik thuis, dan word ik weer geconfronteerd met mijn leven.

Toen ik nog maar een paar weken oud was, gingen mijn vader en mijn moeder scheiden. Vader nieuwe vriendin, moeder nieuwe vriend. Ik kreeg er een stief broer en zus bij en uiteindelijk ook een half zusje (toen ik 11 werd) ik heb hier nog nooit echt een probleem mee gehad. Maar blijkbaar heb ik toch ergens verdriet, opgesloten in een kamer, en gaat de deur soms een klein beetje open, en voel ik me erg alleen, vervelend en gewoon ... Kut!

Sinds kort is mijn vader verhuist, hij heeft weer een andere vriendin en hij woont nu in het buitenland. Ik wist het een half jaar geleden al dat hij er waarschijnlijk zou gaan wonen, de precieze reden wist ik niet, tot dat ik later hoorde dat zijn nieuwe vriendin ook alweer zwanger was. (die dus in het buitenland woont) inmiddels heb ik er een broertje bij!

Dit hele gedoe zit mij erg dwars! ik huil hier vaak om en soms kan ik er echt niet meer tegen. ik heb nu echt al zo vaak zitten denken aan zelfmoord, maar een meerderheid van mij wil het gewoon niet.

Ik heb naast mijn Familie probleem ook een ander probleem...

Ik lieg erg snel. Dit wil ik absoluut niet, maar ik heb het vroeger vaak gedaan en uiteindelijk word het een naar 'trekje'. Ik heb nu al zoveel mensen hier pijn mee gedaan, en ik wil dit echt niet, Wat is mijn leven nou waard als ik dat van anderen miserabel maak!!? Dat is gewoon echt zo fout van mij!

ja, ook hiernaast heb ik weer een groot probleem.

Wat ik dus al in het begin zei, ik doe me soms anders voor dan dat ik mischien echt ben! het komt er dus op neer, dat ik wil dat mensen mij erg graag mogen! Nu ben ik nou niet iemand die gepest word of wat dan ook! ik heb erg veel vrienden, veel mensen kennen mij en ik ben altijd sociaal om mensen te helpen. Ik heb ook echt het gevoel dat mensen mij mogen! (dat weerhoud mij ook veel van de gedachte bij zelfmoord)

Alleen al heb ik dat gevoel, ik wil altijd graag meer! Zo ben ik materialistisch gezien erg jaloers! Heel erg jaloers! Daardoor ga ik niet helder denken en doe ik foute dingen om er aan te komen! Nu zal je meteen denken dat ik geld steel of de producten steel, nee, dat doe ik niet! Ik heb alles wat ik heb gekocht! van mijn Eigen geld!

Alleen was dat geld van mijn spaarrekening! voor als ik 18 zou worden!
ik heb op mijn 15 jarige leeftijd, binnen een kleine 8 maanden €4.000,- uitgegeven! Aan een ipod, Computer, Dvd's, TV etc etc. noem maar op! Hiermee heeft het verband weer erg te maken met het liegen! want hoe vertel je je moeder dat je opeens een nieuwe tv hebt en een nieuwe pc! zo vertelde ik de een na de andere leugen en mijn moeder ( echt een geweldig mens) slikt het allemaal.. Mijn moeder is echt zo lief! en ik kan hier amper mee leven op mijn geweten!

ook hiernaast heb ik schoolproblemen! mijn schoolproblemen hebben erg veel te maken met het Familie probleem gebeuren! omdat dat nog steeds zo vers is! Ik ben ontzettend afwezig de laatste tijd, en let echt helemaal niet op! ik zit inmiddels op het MBO. Ik ga mijn hele leven lang al met mijn hakken over de sloot, alleen nu ziet het er naar uit dat ik het toch niet haal!

Als ik dit allemaal zo bekijk, en alles bijelkaar gooi, dan begrijp je (of niet) dat dit gewoon te veel voor me is! Het is voornamelijk van mijn slechte eigenschappen, maar mijn slechte eigenschappen hebben weer met onzekerheid, verlatenheid noem maar op te maken, wat weer met mijn familie problemen in verband ligt!

daarnaast heb ik ook niet echt het gevoel dat ik helemaal thuis hoor op het mbo! Dit kan erg frustrerend zijn!

Ik heb waarschijnlijk wel gewoon het Niveau qua onderwijs van het MBO,
maar vrijwel bijna al mijn vrienden doen VWO of universiteit! Dan voel je je toch gewoon erg het buitenbeentje!

Zo nu en dan, denk ik aan zelfmoord! helemaal sinds dat ik kort geleden voor het eerst verliefd ben geworden en mijn vriendin het uit heeft gemaakt! Alleen realiseer ik me wel, hoe erg liefdesverdriet ook kan zijn, ik daar altijd wel weer boven op kom!

Maar of dat geldt voor de rest van mijn problemen, ik heb geen flauw idee!

Ik denk aan zelfmoord op mijn problemen te vernietigen, en om andere mensen (die ik pijn doe met leugens etc.) te besparen!

Aan de ander kant! ik ken zoveel mensen, ik hou van veel mensen, en ik weet dat mensen veel van mij houden! Daarnaast heb ik een aantal talenten onder de muziek (het is raar omdat over mezelf te zeggen, maar op mijn 5e speelde ik stukken van Mozart) Dit is toch wel weer zonde om weg te gooien!

Ik sta voor een ZO lastige keuze, en ik weet het maar niet!

De ene keer heb ik er geen zin meer in!
De andere keer ben ik zo blij met mijn leven! het klopt gewoon niet! en ik raak helemaal in de war! ik wil zoiezo niet nog meer problemen veroorzaken, en ik wil mensen geen pijn meer doen!

Ik wil dat dit stopt!!!!!!


Mensen aan zien mij aan de buitenkant als de grappige, lieve en altijd 'beschikbaar om een praatje te maken' ...

maar aan de binnenkant ben ik onzeker en ontevreden.

Lang niet alles is wat het lijkt..
Ik weet dat deze zin vaak word gebruikt in films! Maar het slaat ergens op!

ik ben al vanaf de eerste sChooll dag Verlieft Op Een Meisje en Dat isAl heel Lang En Dat Meisje Weet Dat k Op haat Ben ik kan niet meer normaal eten slapen denken in de klas denk k alleen nog maar aan haar...
ik dee bynaalles voorr haar op een dag gingen we wat di nge doen maar dat ging nog goed ik sprak haar elke dag aan de tel. elke ochtent voor sGool elke Avond Voor het Slapen ik sMste Haar Wel 100en sMsjes toen klonk het steeds bttr tussen Ons Maar k had haar al gevraagt maar ze wouw Pas andwoort geven als k het in het egt wou seggen en niet via mSn via de tel. Of Via sMsjes of brieven k Probeerde het maars teeds al k het wouw vragen durvde k het nie

en vandaag sprk k haar weer aan de tel. op sgool en op msn
ik vroeg of ze nou een x andwoord zou geven ze zij als jj het egt meent en het in het egt zecht
maar iiCk Drufdee Da Nie

dus k had haar blooft het morge tegen haar te zeggen maar toen zij k iets verkeerds en het hield opeens somaar op
we belden elkaar nie we spraken elkaar nie meer op msn enz...
en elke keer asl iiCk aan Haarr denKk Sgietten De Tranen Omhoog

ik kan er nie meer tegen ik wil dat het ophout ik heb al een paar x geprobeert Zm te plegen steedsla ik de MEs paktee Om me polsen door te snijden d8 ik aan haar en ik barstte in tranen uit..
en liet het mess vallen omda k Nie Zonder Haar Kan maar nu Wil k Er van af k Kan Er niet Meer Tegen Alleen haar Glimlag kon menog geluk in me leven brengen
maar nu is het te laat IK WIL DOOD!!!

elke dag huilen denken aan zelfmoord je familie haten je hoord tog van ze te houden verdrietig zijn als naar huis moet want dar wachten je vijanden om je de grond in te stampen je te treiteren en te pesten tot je moet huilen waarom doen ze dit nou?? ziet nou niemand mijn pijn en mijn ideen bij de dood?? ziet niemand de tranen in mijn ogen de sneen in mijn pols de pijn die ik meeneem 24 uur per dag de angst in mijn ogen .het verdriet de pijn de angst de onzekerheid de neer geslagenheid gevangen in mijn eigen pijn mijn tranen het houd niet op huilen tot je tranen op zijn niemand die om je geeft verdien ik deze pijn? verrtel me wat heb ik jullie fout gedaan? als dit nog even doorgaat ben ik weg mischien naar de hemel mischien naar de hel mischien nergens maar dit houd ik niet vol dit is voor mij al de hel in de spiegel zie ik een lelijk dik persoon met een betraand gezicht die van niemand liefde krijgt ze zeggen wel dat ze van je houden maar ze zien je pijn niet... ze helpen je niet de pijn die ik meedraag die ik niet kan verdragen een gebroken hart het doet zoo pijn ik kan hier niet langer mee leven de dood lijkt de enige oplossing de oplossing voor de problemen, de haters,de pijn hoevaak heb ik wel niet gewenst dat ik gelukkig zou zijn.. waarom komt het nooit uit.. al jaren deze pijn.. het lukt me niet meer mijn hoofd omhoog te houden en blij te blijven.. gezellig te zijn .. te lachen.. mijn pijn word steeds erger tot ik het niet meer aan kan.. het vreselijke verdriet..elke dag...waarom liegt iedereen tegen me? de onzekerheid verkloot mijn leven.. dus dit leven is tog nergens goed voor ik loop tog maar in de weg..ik ben gewoon een lelijk varken die niks kan... mijn leven is gewoon een kk zooitje die ik niet op orde krijg:'( dit kk leven houd nooit op..alleen als ik er een einde aan maak

ik ben een meisje van 15 en ik weet niet wat ik hier nog doe.
op de basisschool werd ik altijd heel erg gepest. dat begon in groep 3 en stopte toen ik van school afging. daarna, overal waar ik kwam deden mensen vaag tegen me ze negeerde me vooral. op me famielie kon ik ook niet rekenen. ik was zeg maar het zwarte schaap, er werd nooit naar me geluisterd of wat dan ook iedereen was altijd maar met zichzelf bezig en keken gewoon niet naar me om.
toen ik 9 was heeft me vader me voor het eerst geslagen en zei dat ik nils voorstelde, ik ben toen ook voor het eerst weg gelopen. dat herinner ik me nog heel goed. me moeder rende me achterna de straat op. en ik rende voor haar weg. IK WOUW NIET TRUG. ik dacht altijd dat me gezin een soort van clubje tegen mij had opgericht. ik kan me niet egt veel herinneren van vroeger. denk dat ik het gewoon verdrongen heb omdat ik het niet meer wil weten. wat ik wle weet is dat ik altijd ruzie had met me ouders en dat ze nooit egt van me gehouden hebben. die liefde die ik miste van uit me famielie zogt ik trug in realties, en dat heeft me uit eidelijk allen maar meer pijn gedaan. het ergste was wel dat een jongen die ik egt kei en kei en kei leuk vond er met me beste vriendin van door ging. nja beste vriendin..? ze scheld me uit voor slet en kraakt al me vriendjes af. (pppff ze moet eerst is naar der zelf kijken) me ouders schelde me trouwens ook voor van alles uit.. en dan maar zeike dat ik zun slecht zelf beeld heb..:S ja vind je het heel gek!!:@ ik heb het gevoel afof niemand me hier nodig heeft, als ik weg ben is er egt niemand die me zal missen hoor! als ze vargen wie er allemaal komen bijvoorbeelt als we uit gaan, en ik ga ook mee word mijn naam er nooit bij genoemt. mensen vergeten me altijd. ik weet egt niet waarom ik eigelijk nog leef. ik heb wel eens eerder zelfmoord willen plegen maar uit eindelijk durfde ik tog niet. ik heb het me zelf al zo vaak af gevraagt..? waarom leef ik eigelijk. waarom moest ik geboren worde ik beteken toch niks in deze maatschapij! mensen hebben allen maar last van me.

vandaag weet ik dat de gene die mij helpt wel ECHT is .. maar de rest niet .. vandaag gevochten 0p scho0l .. tóén 0p dat m0ment was er NIEMAND voor me !!!! iedereen roepen dt ze me moesten slaan .. nou .. ik maak me zelf wel kapot dan dat andere dat doen ... het liefst ga ik dood .. volgende week doe ik weer een paar pogingen ... en dan ben ik waarschijnlijk overal vanaf .. niemand die het zou merken dat ik er niet meer ben .. zelfs als ik dood ga doet me ziel pijn ,.. en dat zal noooit meer helen ... wat kapot is is kapot .. je kan het niet meer maken ...de pijn neem je overal mee naar toe .. ik zie zo geen toekomst meer... ben nergens meer welkom ! iedereen haat me !! .. geef mij maar weer de schuld van alles .. ik ga toch dood .. leraren , HAAT ME MAAR .. iedereen haat me !! .. vreselijk zijn mensen bah bah b ah.. 1 iemand die voor me klaar staat .. en die dat ''niet mag'' .. (auw)nou mensen ... ik hoop dat dit mijn laatste bericht op deze site is ..
vaarwel ... -=xxxxxxxxxxxx-= deb..(K)

ik heb al is een x een reactie gezet op deze site. ik ben een meisje dat al veel zenuwcrissen heeft gehad en veel problemen met men ouders heb ik ook. ik wordt vaak (altijd) niet geaccepteerd door andere mensen, men vriendje heeft me gedumpt na een relatie van 6 maanden, en ik krijg de neiging om naar portugal te gaan ( waar ik de afgelopen 9 jaar heb gewoond) maar ik woon in nederland al 9 maanden, en me ouders accepteren mij niet in hun huis, men broer begint een hekel aan me te krijgen en ik ben begoonen met in me te snijden alleen maar om pijn te voelen en ik vin het een heerlijk gevoel. ik wil graag met iemand praten en ik ben al naar een psichiater geweest maar die wouden mij opsluiten en ik ben gek verklaard door hun, maar het enige da ik wil op de wereld is da ik met iemand kan omgaan en die mij begrijpt. ik sluit me van iedereen af en ik vertrouw niemand, ik weet da als ik met slegte companie omga da ik me goe voel maar da wil ik nie dus sluit ik me op in huis en ik zit na men werk heel de dag in men kamer en kom er alleen maar uit om te eten, het zou fantastisch zijn als ik van het balkon mogt springen, ik zou graag met iemand willen praten want ik weet dat men einde nadert

Er zijn momenten dat ik denk/hoop het. Het komt allemaal goed. Maar nu, nu zie ik het niet meer zitten.

Hij is weg en wil niet meer. Ik kan niet zonder hem. En ik wil niet zonder hem. Hij is mijn alles. Ik heb hem zo nodig.Wat zal ik doen?

Ik heb het net geprobeerd. Polsen doorsnijden, maar het mes is niet scherp genoeg en ik durf het niet harder te doen.

Ook heb ik op internet al opgezocht hoe de wurgknoop moet. Ik heb het touw al om mijn nek gehad. Maar stel dat hij vanavond toch van gedachten verandert en toch verder met mij wil.

Dan ben ik er niet meer. Misschien wil hij toch verder en kunnen we samen oud en gelukkig worden. Ik heb alleen een beetje meer hulp nodig. De bordeline is op het moment te heftig.

En ik mis me moeder zo.... Mam, ik hou van je en wie weet zien we elkaar binnenkort. Ik wil eerst weten of er nog een kans in zit dat het goedkomt tussen ons.

Ik hou zoveel van hem.

M'n tranen blijven binnen.
Ik neem een mes en kijk naar m'n bloed op m'n lichaam
Ik weet niet hoe het te vertellen, da's zo verschrikkelijk onmogelijk te zeggen, te uitleggen

ben al dood

Ik voel me alleen niemand die mij kent,
ik wil geholpen worden maar voel mij een hopeloos geval. Ik heb A gezegd ik heb B gezegd.. waarom zal ik nog moeite doen om C te gaan zeggen? Ik heb alles geprobeerd maar ik red het gewoon niet, ik heb schijt aan mijn leven het kan me allemaal niets meer schelen. Waarom heeft het leven nou geen doel. Ik weet het niet ik ben kapot van binnen. Ik wil dood en niks anders maar kan het gewoon niet omdat ik de mensen die blijken om te geven geen pijn wilt gaan doen, maar om langer te blijven leven doe ik alleen maar mezelf veel pijn. En toch blijf ik bij het standpunt. Waar doe ik het eigenlijk nog voor? Niet voor mezelf in ieder geval...