Levensverhalen (pagina 1742)

Woede stroomt door mijn aderen..
de spiegel breekt in vele stukken ..
Mijn drinkbeker smijt ik op de grond..
Overal ligt glas...
Mijn hand zoekend tussen de scherven ..
Op zoek naar een vlijmscherpe rand..
waarmee ik me uit m'n leven kan bevrijden ..

In de spiegel zie ik een meisje ..
betraande ogen kijken me aan..

waarom heb je dit n0u gedaan ?
Ik kijk naar de r0de stepen,,

In haar hand zie ik een mes..
met tegenzin laat ze het vallen..

Waarom je leven laten verknallen?!
MAchtel00s kijk ik in haar 0gen ..

Ik kan het nu pas geloven ...
dat Ik naar MEZELF sta te kijken....

Dit zijn één van de 2 stukken in mn gedachten .. die maar in me hooft spoken .. waarom toch .. waarom kn ik ni gw00n d00d .. als iedereen mij niet meer wilt .. elke dag die pijn ! en de schuld ,,
mensen staan om je heen en juichen als je het 0pgeeft ,, dit is v00r mij te veel .. i give up...

Tja waar moet ik beginnen
ik weet het niet,
ik zal met vorig jaar beginnen:
nou vorig jaar,, vanaf de grote vakantie 2004 ging het niet zo lekker met mij
Mijn ''beste'' vriendin Had tegen ''vriende'' vertelt dat ze gestalkt zou worden brieven zou krijgen waarin stond dat ze der wouden vermoorden en al die shit, ik vond het heel erg en leefde met haar mee,
maar omdat de dinge steeds erger werden bij haar zei k van : heb je het er al eens met jullie mam over gehad, Tuurlijk zei ze ik ga morge naar de politie. Nou dat vond ik natuurlijk fijn voor der want dan zou er nu eindelijk iets aan gedaan worden dacht ik. Nou toen op een gegeve moment werden haar verhalen steeds hefftiger en zei ze dat ze glas door de brievenbus kreegf enzo, en ik vond het allemaal beetje raar te vinden, dus belde ik die moeder op op een moment waarvan ik wist da marloes niet thuis was. en ik vroeg van hoe was het bij de politie ? en die moeder zei van: welke politie? ik ze marloes word toch gestalkt?
Nee daar weet ik niks vanaf!
dus ja toen werd het mij duidelijk, ze had alles verzonnen, ik zei dat tege haar en toen werd ze RAZEND ze verbrak meteen de vriendschap en verergerde haar verhaal tegen anderen en die geloofde haar natuurlijk,, ons ''vriendeclubje'' werd helemaal tege mij opgezet dus ik stond eigenlijk goed alleen. Dar heb ik mij heel lang rot over gevoelt en heel mijn grote vakantie heb ik mij zwaar rot gevoelt. Ik ben bedrogen door me beste vriendin die ik alles toevertrouwde,, en al mijn ''zogenaamde vrienden'' zijn boos op me omdat ik haar niet steun en zeg dat het onzin is, Ik wou me eigen verddeingen maar mijn ouders zeiden dat ik het beter kon negere, dus ja ik zei niks he. ik denk het waait wel over. Nou het nieuwe schooljaar begon, ging opzich wel oke, ik zat bij marloes in de klas maar die hield zich kalm. Maar deed nogsteeds rot, in die tijd heft mijn moeder mij nooit gesteund en ik voelde me echt heel erg rot en wist het niet meer, Toen werd het Herftsvakantie, : Ik zat thuis, de hele vakantie. Ik voelde me down en beetje depri maar het viel wel mee allemaal zei mijn moeder en mijn vader trouwens ook.
Het werd kerst : de twwede kerst dat we het samen met de ''familie'' zouden vieren, want wij hebben ''familiebreuk'' en daar hadden wij dus tot 2002 geen contact mee gehad. Dat is overigens de kant van mijn moeder. Mijn vader is enigskind en met zijn ouders gingen wij ook niet om, als ik vroeg waarom was het van ''je weet niet want ze ons hebben aangedaan'' later bleek dat dat om geld ging en weet ik wat, maargoed, we hadden dus kerst, en ik vond dat moeilijk want ja,, eerst had ik nooit familie en we zagen ze dus niet zo vaak dus het waren net vreemde die ik zag, nou en daar zaten we dan, met ze alle een happy familie te spelen met nadruk op SPELEN want thuis was vaak ruzie, om de kleinste dingen, als er anere bij zijn doet ze altijd zo schijnheilig maargoed, ik heb de eerste kerstdag in 2004 op me kamer doorgebracht omdat ik het simpel weg gwn niet kon, allemaal happy gedoe, en kerst had ik altijd al een happy familie gevoel dat er moet zijn maar er niet was, dus ja ik vond het raar. Toen in de kerstvakantie of de vakantie die erna komt trok ik het op een gegeven moment niet meer en heb ik gezegt van oke, ik wil hulp want ik ga eraan onderdoor, toen heb ik terecht gekung bij een psygoloog en tja dat ging wel goed, eindelijk iemand die naar me wo luisteren,! ik dacht dat het nu wel goed zou komen, en dat alles nu echt goed werd weet jewel.
niet dus,
met mijn verjaardag in maart 2005 was echt sucks, de dag erna ben ik weggelopen naar een vriendin de enige die ik al die tijd had gehad ik wist het echt niet meer, die vader was ''coach'' ofzoiets en die is toen snachts naar mijn ouders gereden om te zeggen dat ik helemaal overstuur daaraan kwam en daar bleef slape die hebben toen gepraat en mijn moeder is bij hem in terapie gegaan,, later is daar uitgekomen dat ze me geeste lijk verwaarloosd heeft, dat heeft lang geduurt voordat ze dat ZELF tege mij durfde toe te geven, maar ze deed het wel, ondertussen had ik dus mijn eigen psygoloog en ja ik kon met haar over alles praten en ze heeft me echt goed geholpen. moeder heeft nog een tijd bij die ''coach'' in terapie gezeten maar moes dat beeindigen omdat het simpel weg gwn te duur was. vanaf toen ging het wel even redelijk,, nodige ruzie''s gehad, maar de spanning in huis was weg en ik dacht nie meer aan zelfmoord enzo. Wat mss ook handig is om te weten is dat in groep 8 een gedoe met de politie was, wat met mij en een ander meisje te maken had, dat ik die andere iets aangedaan zou hebben, moes ik voor op t bureau komen ect, maar ik had het nie gedaan, ik von dhet echt zwaar erg om op t politie bureau te komen maar goed, Toen er uitkwam dat ik het niet had gedaan
vroeg ik aan mijn moeder, Jij geloofde het niet he, jij dacht dat ik het had gedaan he,m en toen zei ze JA, mijn bloedeigen moeder dacht dat ik het wel had gedaan terwijl ik zelf zei van niet, en steun nodig had, en het niet kreeg, dat is voor mij ook altijd belangrijk geweest, mijn moeder zei toen van Nee ik vertrouw je niet. nou lekker, dat heb ik altijd meegenomen.
maar goed,,, het ging dus wel redelijk ect, paar keer flinke ruzie gehad maaar ik dacht niet meer aan zelfmoord.
Nu is het sinds een maandje weer goed mis,
3 maanden geleden is er ook iets voorgevallen waarin ik HEEL hard de stein van me ouders ofja moeder nodig had, maar had die weer niet gekregen
en dat deed pijn en alles kwam weer bove,
ik voelde me er down door en nu,, zo een 2 weken is het weer echt MENENS,. weer lekker net voor me verjaardag
en ik denk weer aan zelfmoord, weglopen ect
want gister,, ws ik dus weggegaan en toen kwam k thusi omda k wou gaan slapen en toen Bleek dus, dat ze mijn gedichtenbundel hadden gelezen : ik dicht om me eigen te kunnen uiten het is net een dagboek voor mij,, ik schrijf er elke dag wel eentje in mijn gedichtenbundel, en daar stond dus in heozeer ik mijn moeder haate en dat hadden ze dus geleze,, en toen zeide ze bij de deur van Ja je moet naar je eigen kijken en het ligt aan jou en tja mam segt ook altijd dat ik dik aan t worden ben ( ik ben 1.71 en weeg 58 kilo oordeel zelf. ) en ik d8 dus dat ik niet dik was, maar zij zegt steeds vaker van wel dus ik twijfel , ik twijfel gewoon aan me eige,
ik twijfel echt of ik niet gek ben
of ik er mss wel allemaal te zwaar aan til ik weet het niet ik weet het echt niet meer,
vorig jaar toen * 2 jaar geleden twijfelde ik ook kei erg an mezelf en toen zei mijn psygoloog ook van Ja het loigt niet aan jou,, want ik was dan alles behalve goed volgens mijn ouders en zolang ik me kan herinnnere hebbe we altijd ruzie gehad en dat was dan mijn schuld,. maar mijn psygolloog zei toen van,,
als jij je altijd maar ruzie kunt herinnere kan het nie jou schuld zijn
want als klein kind van 3 kun je niet zegge van oe kut moeder ik vind je stom laat ik ruzie met je gaan make, snap je wat ik hiermee bedoel? het probleem ligt bij je ouders.
ik ben er ook schuldig aan
maar het begon bij mijn ouders ofja voornamelijk dan mijn moeder
maar goed weet je,, daar twijfel ik nu aan
want als k naar me ouders,, zelf als ik naar pap moet luistere,, die normaal me nooit afkraakte dan ligt het aan mij
en als het aan mij ligt
Ik wil gwn een fucking eigen moeder die van me houd en om me geeft,, maar dat is schijnbaar teveel gevraagt..
ik weet het echt niet meer..

ik weet niet wat ik moet doen ik heb vrij vaak ruzzie met een vriendin van mij om de reden weet ik niet maar ik stel haar dan voor dat ik haar dan beter met rust kan laten en dan word ze boos en dan wil ze zelfmoord plegen en ze zegt dat ze niet verliefd op me is maar ik mag haar niet met rust laten wat moet ik doen ik voel me er best kloten door ook schuldig wat moet ik doen bedankt voor de gene die dit heeft gelezen :) vriendelijke groet jamie

Eiglk zou ik niet goed weten waar te beginnen.
Het is geloof ik allemaal begonnen met het feit dat we naar duitsland verhuisden. Voor mijn vader met mijn moeder trouwde was hij al eens een keer getrouwd geweest en hij heeft uit dat vorige huwelijk 2 kinderen. Mijn stiefbroer en stiefzus. Hun moeder overleed in de periode dat we in Duitsland woonden en ze kwamen dan ook bij ons wonen. Mijn moeder had het hier moeilijk mee omdat ze nogal kortaf tegen haar deden en begon zich dan ook op hen af te reageren. In die periode is mijn vader dan ook beginnen drinken en hij bleef dan ook tot 's morgens vroeg weg. De weinige keren dat hij wel thuis was ontstond er altijd ruzie. En soms hadden mijn ouders wel eens last van losse handen. Toen ik naar het lager onderwijs moest, verhuisden we weer naar België. de 6 jaren dat ik op de basisschool zat waren er thuis constant ruzies. Over mij, over mijn stiefbroer en zus, over het drinkgedrag van mijn vader, over de domste dingen. Toen ik naar de middelbare school zou gaan besloten mijn ouders uit elkaar te gaan. Ik ging met mijn moeder mee. Mijn moeder heeft het een hele tijd moeilijk gehad om een baan te vinden en reageerde dat regelmatig op mij af. roepen, tieren, slaan, vernederen. In het eerste middelbaar kwam ik er al gauw achter dat ik niet in de juiste richting zat, maar ik kon er niet over praten en haalde ontzettend slechte punten. Hierdoor moest ik na dit jaar toch zakken. Ondertussen begonnen mijn ouders opeens weer met elkaar om te gaan en gingen ze het verliefde koppel uithangen. Dit terwijl ze mekaar maanden aan een stuk zwart hadden lopen maken en mij alles verwijtten. In het derde middelbaar werd ik gepest omdat ik van nature een nogal bleke huid heb. Het is ook in dit jaar dat ik ben beginnen snijden. Niemand heeft er ooit iets van gemerkt. Het kon toch niemand schelen. In het vierde middelbaar is mijn grootvader dan ziek geworden. De enige persoon in mijn leven die er echt voor me was als hij kon. Al van kinds af aan was hij er voor me geweest en hij was zowat het enige dat ik nog als steun had. Ik zag hem helemaal aftakelen. De kanker maakte hem helemaal kapot en hij snel achteruit. 1 van zijn laatste zinnen tegen mijn grootmoeder was " ik had ze zo graag nog 18 zien worden". In het begin van dit schooljaar (het vijfde dus) werden we in klassen ingedeeld waarbij mijn 2 beste vriendinnen opeens van klas veranderden zonder het me te zeggen. Ze vonden het leuker met hun tweeën. Hierna ben ik van school veranderd. Ik zou een nieuw begin krijgen. Nieuwe vrienden, nieuwe school, nieuwe kansen. Ik kreeg zelfs een vriend. Maar het is ook begin dit schooljaar dat mijn ouders besloten terug te gaan samenwonen waarna de ruzies al snel herbegonnen. Gelukkig woonden mijn stiefbroer en stiefzus nu al apart, maar nu kreeg ik alles over mij alleen heen. De enige plaats waar ik graag was, was school. Omdat ik daar een hele goede vriendin had. Maar niet zolang geleden kreeg ik ook ruzie met haar om iets waar ik niks aan kon doen. Ze heeft zelf heelveel problemen en reageerde die gewoon af op de mensen die het dichtst bij haar stonden. Maar toch deed het me pijn. Hierbij kwam nog dat het na 5 maand bijna uitgeraakte met mijn vriend. Hij wou een tijdje zijn vrijheid terug en hierdoor kreeg ik ook een klap omdat hij echt ongelooflijk vel voor me betekent.
Ik wissel periodes van snijden af met periodes van huilbuien.
Ik loop de hele tijd rond met slechte gedachten. Negatieve gedachten. De hele dag lang denk ik aan zelfmoord en 's nachts droom ik ervan. Niemand merkt het en ik probeer zo goed als ik kan de schijn op te houden dat alles goed met me gaat. Maar ik ben zo moe. Zo verschrikkelijk moe. Ik heb er gewoon geen zin meer in. Niets kan me nog schelen. Iedere morgen word ik wakker met de gedachte dat ik nóg een dag moet leven, nog een dag moet doen alsof. Ik kàn dat niet meer. Ook ik heb grenzen en die zijn nu overschreden.
Constant voel ik die doffe pijn, constant heb ik het gevoel dat alles aan me voorbijgaat en ik kan er niet meer tegenin gaan. Ik wil er niet meer tegenin gaan.

hoi allemaal,


ik kom nu eigenlijk redelijk vrolijk over maar jullie moesten eens weten hoe ik me voel...
toen ik klein was hadi ik gewoon een normaal leven dat ik nu eigenlijk nog steeds heb maar ik voel me altijd zo klote en mijn ouders worden zo snel boos ik krijg soms zelfs klappe van ze ! ik weet eigenlijk zelf niet meer wat ik wil.
kom ik uit school is me moeder nooit thuis, het hele huis is nog niet opgeruimd.. ik moet natuurlijk weer alles doen want al z ekomt en alles ligt nog op de grond.. maaja dit is geen probleem mijn probleem is ik heb een keer met een jongen gechat en we haden het zo leuk enz we dachten er echt serieus over..allen hij woont in Turkije en ik in Nl dus dat is al een grote reden om het niet te doen.
nu ben ik er achter gekomen dat hij dat aleen heeft gedaan om mij niet teleur te stllen dus omdat hij mij niet wil kwetsen heeft hij ja gezegd toen ik hem vroeg om met me te trouwen..uff ik heb er zo een spijt van ik voel me zo verdietig ik wet niet wat ik moet doen al dagen zit ik erover te piekren of ik nou wel of niet voor een trein moet springen om zelfmoord te plegen..dagenlang kan ik niks meer eten en denk ik aleen aan hem..
ik heb al eerder geprobeerd om zelfmoord te plegen toen mijn moeder me weer eens zloeg en zij dat ik dikzak was enz. toen heb ik gewoon een afwasmiddel ( van de wibra die gele) heb ik gewoon gedronken en het leek wel of de wereld stilstond.. pas toen ik er aan dacht dat ik nooit naar de hemel zou gaan als ik dit doe ben ik gestopt met drinken..ik kan er gewoon geen woorden voor vinden hoe vies en goor die afwasmidel was :(((
ik voel me nu zo verdrietig terwijl ik dit allemal schrijf.. maar ik kan er niks aan doen ik be gewoon zo een mislukkeling. op school haal ik aleen slechte cijfers, thuis doe ik niks goed en krijg ik soms klappe( ik krijg nieteens zakgeld!!) voor mijn geloof doe ik niks..


dus wat voor een nut heeft het eigenlijk om nog te leven?????

god help ons allemaall :((( ik voel ze weer .... dezelfde tranen van elke dag..

Niet alles is wat het lijkt. daarmee wil ik graag beginnen.

Al vanaf dat ik heel erg klein ben heb ik me mischien anders voorgedaan dan ik werkelijk ben. wilde altijd (en nu nog steeds) een beetje 'de clown' uithangen.

Zo lijken mensen mij erg leuk te vinden, en ik heb zelf dan ook veel plezier, terwijl ik me dan nog niet eens drastisch verander.

Maar dan kom ik thuis, dan word ik weer geconfronteerd met mijn leven.

Toen ik nog maar een paar weken oud was, gingen mijn vader en mijn moeder scheiden. Vader nieuwe vriendin, moeder nieuwe vriend. Ik kreeg er een stief broer en zus bij en uiteindelijk ook een half zusje (toen ik 11 werd) ik heb hier nog nooit echt een probleem mee gehad. Maar blijkbaar heb ik toch ergens verdriet, opgesloten in een kamer, en gaat de deur soms een klein beetje open, en voel ik me erg alleen, vervelend en gewoon ... Kut!

Sinds kort is mijn vader verhuist, hij heeft weer een andere vriendin en hij woont nu in het buitenland. Ik wist het een half jaar geleden al dat hij er waarschijnlijk zou gaan wonen, de precieze reden wist ik niet, tot dat ik later hoorde dat zijn nieuwe vriendin ook alweer zwanger was. (die dus in het buitenland woont) inmiddels heb ik er een broertje bij!

Dit hele gedoe zit mij erg dwars! ik huil hier vaak om en soms kan ik er echt niet meer tegen. ik heb nu echt al zo vaak zitten denken aan zelfmoord, maar een meerderheid van mij wil het gewoon niet.

Ik heb naast mijn Familie probleem ook een ander probleem...

Ik lieg erg snel. Dit wil ik absoluut niet, maar ik heb het vroeger vaak gedaan en uiteindelijk word het een naar 'trekje'. Ik heb nu al zoveel mensen hier pijn mee gedaan, en ik wil dit echt niet, Wat is mijn leven nou waard als ik dat van anderen miserabel maak!!? Dat is gewoon echt zo fout van mij!

ja, ook hiernaast heb ik weer een groot probleem.

Wat ik dus al in het begin zei, ik doe me soms anders voor dan dat ik mischien echt ben! het komt er dus op neer, dat ik wil dat mensen mij erg graag mogen! Nu ben ik nou niet iemand die gepest word of wat dan ook! ik heb erg veel vrienden, veel mensen kennen mij en ik ben altijd sociaal om mensen te helpen. Ik heb ook echt het gevoel dat mensen mij mogen! (dat weerhoud mij ook veel van de gedachte bij zelfmoord)

Alleen al heb ik dat gevoel, ik wil altijd graag meer! Zo ben ik materialistisch gezien erg jaloers! Heel erg jaloers! Daardoor ga ik niet helder denken en doe ik foute dingen om er aan te komen! Nu zal je meteen denken dat ik geld steel of de producten steel, nee, dat doe ik niet! Ik heb alles wat ik heb gekocht! van mijn Eigen geld!

Alleen was dat geld van mijn spaarrekening! voor als ik 18 zou worden!
ik heb op mijn 15 jarige leeftijd, binnen een kleine 8 maanden €4.000,- uitgegeven! Aan een ipod, Computer, Dvd's, TV etc etc. noem maar op! Hiermee heeft het verband weer erg te maken met het liegen! want hoe vertel je je moeder dat je opeens een nieuwe tv hebt en een nieuwe pc! zo vertelde ik de een na de andere leugen en mijn moeder ( echt een geweldig mens) slikt het allemaal.. Mijn moeder is echt zo lief! en ik kan hier amper mee leven op mijn geweten!

ook hiernaast heb ik schoolproblemen! mijn schoolproblemen hebben erg veel te maken met het Familie probleem gebeuren! omdat dat nog steeds zo vers is! Ik ben ontzettend afwezig de laatste tijd, en let echt helemaal niet op! ik zit inmiddels op het MBO. Ik ga mijn hele leven lang al met mijn hakken over de sloot, alleen nu ziet het er naar uit dat ik het toch niet haal!

Als ik dit allemaal zo bekijk, en alles bijelkaar gooi, dan begrijp je (of niet) dat dit gewoon te veel voor me is! Het is voornamelijk van mijn slechte eigenschappen, maar mijn slechte eigenschappen hebben weer met onzekerheid, verlatenheid noem maar op te maken, wat weer met mijn familie problemen in verband ligt!

daarnaast heb ik ook niet echt het gevoel dat ik helemaal thuis hoor op het mbo! Dit kan erg frustrerend zijn!

Ik heb waarschijnlijk wel gewoon het Niveau qua onderwijs van het MBO,
maar vrijwel bijna al mijn vrienden doen VWO of universiteit! Dan voel je je toch gewoon erg het buitenbeentje!

Zo nu en dan, denk ik aan zelfmoord! helemaal sinds dat ik kort geleden voor het eerst verliefd ben geworden en mijn vriendin het uit heeft gemaakt! Alleen realiseer ik me wel, hoe erg liefdesverdriet ook kan zijn, ik daar altijd wel weer boven op kom!

Maar of dat geldt voor de rest van mijn problemen, ik heb geen flauw idee!

Ik denk aan zelfmoord op mijn problemen te vernietigen, en om andere mensen (die ik pijn doe met leugens etc.) te besparen!

Aan de ander kant! ik ken zoveel mensen, ik hou van veel mensen, en ik weet dat mensen veel van mij houden! Daarnaast heb ik een aantal talenten onder de muziek (het is raar omdat over mezelf te zeggen, maar op mijn 5e speelde ik stukken van Mozart) Dit is toch wel weer zonde om weg te gooien!

Ik sta voor een ZO lastige keuze, en ik weet het maar niet!

De ene keer heb ik er geen zin meer in!
De andere keer ben ik zo blij met mijn leven! het klopt gewoon niet! en ik raak helemaal in de war! ik wil zoiezo niet nog meer problemen veroorzaken, en ik wil mensen geen pijn meer doen!

Ik wil dat dit stopt!!!!!!


Mensen aan zien mij aan de buitenkant als de grappige, lieve en altijd 'beschikbaar om een praatje te maken' ...

maar aan de binnenkant ben ik onzeker en ontevreden.

Lang niet alles is wat het lijkt..
Ik weet dat deze zin vaak word gebruikt in films! Maar het slaat ergens op!

ik ben al vanaf de eerste sChooll dag Verlieft Op Een Meisje en Dat isAl heel Lang En Dat Meisje Weet Dat k Op haat Ben ik kan niet meer normaal eten slapen denken in de klas denk k alleen nog maar aan haar...
ik dee bynaalles voorr haar op een dag gingen we wat di nge doen maar dat ging nog goed ik sprak haar elke dag aan de tel. elke ochtent voor sGool elke Avond Voor het Slapen ik sMste Haar Wel 100en sMsjes toen klonk het steeds bttr tussen Ons Maar k had haar al gevraagt maar ze wouw Pas andwoort geven als k het in het egt wou seggen en niet via mSn via de tel. Of Via sMsjes of brieven k Probeerde het maars teeds al k het wouw vragen durvde k het nie

en vandaag sprk k haar weer aan de tel. op sgool en op msn
ik vroeg of ze nou een x andwoord zou geven ze zij als jj het egt meent en het in het egt zecht
maar iiCk Drufdee Da Nie

dus k had haar blooft het morge tegen haar te zeggen maar toen zij k iets verkeerds en het hield opeens somaar op
we belden elkaar nie we spraken elkaar nie meer op msn enz...
en elke keer asl iiCk aan Haarr denKk Sgietten De Tranen Omhoog

ik kan er nie meer tegen ik wil dat het ophout ik heb al een paar x geprobeert Zm te plegen steedsla ik de MEs paktee Om me polsen door te snijden d8 ik aan haar en ik barstte in tranen uit..
en liet het mess vallen omda k Nie Zonder Haar Kan maar nu Wil k Er van af k Kan Er niet Meer Tegen Alleen haar Glimlag kon menog geluk in me leven brengen
maar nu is het te laat IK WIL DOOD!!!

elke dag huilen denken aan zelfmoord je familie haten je hoord tog van ze te houden verdrietig zijn als naar huis moet want dar wachten je vijanden om je de grond in te stampen je te treiteren en te pesten tot je moet huilen waarom doen ze dit nou?? ziet nou niemand mijn pijn en mijn ideen bij de dood?? ziet niemand de tranen in mijn ogen de sneen in mijn pols de pijn die ik meeneem 24 uur per dag de angst in mijn ogen .het verdriet de pijn de angst de onzekerheid de neer geslagenheid gevangen in mijn eigen pijn mijn tranen het houd niet op huilen tot je tranen op zijn niemand die om je geeft verdien ik deze pijn? verrtel me wat heb ik jullie fout gedaan? als dit nog even doorgaat ben ik weg mischien naar de hemel mischien naar de hel mischien nergens maar dit houd ik niet vol dit is voor mij al de hel in de spiegel zie ik een lelijk dik persoon met een betraand gezicht die van niemand liefde krijgt ze zeggen wel dat ze van je houden maar ze zien je pijn niet... ze helpen je niet de pijn die ik meedraag die ik niet kan verdragen een gebroken hart het doet zoo pijn ik kan hier niet langer mee leven de dood lijkt de enige oplossing de oplossing voor de problemen, de haters,de pijn hoevaak heb ik wel niet gewenst dat ik gelukkig zou zijn.. waarom komt het nooit uit.. al jaren deze pijn.. het lukt me niet meer mijn hoofd omhoog te houden en blij te blijven.. gezellig te zijn .. te lachen.. mijn pijn word steeds erger tot ik het niet meer aan kan.. het vreselijke verdriet..elke dag...waarom liegt iedereen tegen me? de onzekerheid verkloot mijn leven.. dus dit leven is tog nergens goed voor ik loop tog maar in de weg..ik ben gewoon een lelijk varken die niks kan... mijn leven is gewoon een kk zooitje die ik niet op orde krijg:'( dit kk leven houd nooit op..alleen als ik er een einde aan maak

ik ben een meisje van 15 en ik weet niet wat ik hier nog doe.
op de basisschool werd ik altijd heel erg gepest. dat begon in groep 3 en stopte toen ik van school afging. daarna, overal waar ik kwam deden mensen vaag tegen me ze negeerde me vooral. op me famielie kon ik ook niet rekenen. ik was zeg maar het zwarte schaap, er werd nooit naar me geluisterd of wat dan ook iedereen was altijd maar met zichzelf bezig en keken gewoon niet naar me om.
toen ik 9 was heeft me vader me voor het eerst geslagen en zei dat ik nils voorstelde, ik ben toen ook voor het eerst weg gelopen. dat herinner ik me nog heel goed. me moeder rende me achterna de straat op. en ik rende voor haar weg. IK WOUW NIET TRUG. ik dacht altijd dat me gezin een soort van clubje tegen mij had opgericht. ik kan me niet egt veel herinneren van vroeger. denk dat ik het gewoon verdrongen heb omdat ik het niet meer wil weten. wat ik wle weet is dat ik altijd ruzie had met me ouders en dat ze nooit egt van me gehouden hebben. die liefde die ik miste van uit me famielie zogt ik trug in realties, en dat heeft me uit eidelijk allen maar meer pijn gedaan. het ergste was wel dat een jongen die ik egt kei en kei en kei leuk vond er met me beste vriendin van door ging. nja beste vriendin..? ze scheld me uit voor slet en kraakt al me vriendjes af. (pppff ze moet eerst is naar der zelf kijken) me ouders schelde me trouwens ook voor van alles uit.. en dan maar zeike dat ik zun slecht zelf beeld heb..:S ja vind je het heel gek!!:@ ik heb het gevoel afof niemand me hier nodig heeft, als ik weg ben is er egt niemand die me zal missen hoor! als ze vargen wie er allemaal komen bijvoorbeelt als we uit gaan, en ik ga ook mee word mijn naam er nooit bij genoemt. mensen vergeten me altijd. ik weet egt niet waarom ik eigelijk nog leef. ik heb wel eens eerder zelfmoord willen plegen maar uit eindelijk durfde ik tog niet. ik heb het me zelf al zo vaak af gevraagt..? waarom leef ik eigelijk. waarom moest ik geboren worde ik beteken toch niks in deze maatschapij! mensen hebben allen maar last van me.

vandaag weet ik dat de gene die mij helpt wel ECHT is .. maar de rest niet .. vandaag gevochten 0p scho0l .. tóén 0p dat m0ment was er NIEMAND voor me !!!! iedereen roepen dt ze me moesten slaan .. nou .. ik maak me zelf wel kapot dan dat andere dat doen ... het liefst ga ik dood .. volgende week doe ik weer een paar pogingen ... en dan ben ik waarschijnlijk overal vanaf .. niemand die het zou merken dat ik er niet meer ben .. zelfs als ik dood ga doet me ziel pijn ,.. en dat zal noooit meer helen ... wat kapot is is kapot .. je kan het niet meer maken ...de pijn neem je overal mee naar toe .. ik zie zo geen toekomst meer... ben nergens meer welkom ! iedereen haat me !! .. geef mij maar weer de schuld van alles .. ik ga toch dood .. leraren , HAAT ME MAAR .. iedereen haat me !! .. vreselijk zijn mensen bah bah b ah.. 1 iemand die voor me klaar staat .. en die dat ''niet mag'' .. (auw)nou mensen ... ik hoop dat dit mijn laatste bericht op deze site is ..
vaarwel ... -=xxxxxxxxxxxx-= deb..(K)