Levensverhalen (pagina 1741)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Tevèell

Het begOnn vOriig jOarr iik werd verkraChtt dOorr een grOep jOngen's 2 weken ltOrr giing me tante dOod,het giing niiet gOett mett me maar iik bleef altYd laChenn tOenn heb iik geprObeertt me pOlsen dOorr te snYdee niiemand weet dat iik diit prObeer 't gOat tniiemand iietS Oann Totdat iiedereen vrOegg watt et op men pOlsen waS iik lOogg maar tegen 1 meiisjje vertelde iik de waaarheiid iik blOoff het niiet te dOenn maar iik kan niiet stOppen !!
Datum:
13-03-2006
Naam:
gwOonn iik
Leeftijd:
16
Provincie:
Gelderland

mijn verlede

ik heb vroeger zo vel mee gemaakt me ouder hadden iedere dag ruzie en dan werd me moeder geslagen met de stofsuiger slang . toen ik 7 was gingen me ouders scheiden k was er helmaal kapot van m emoeder nam me mee helemaal naar limburg . ik kende daaro neimand K wou het niet maar durfde niks te zeggen toen naar ong 6 maanden mocht ik ijdelijk me vader weer een keertje zien maar de vrined van moeder was er ook .. en me broer en die vriend krgen ruzie .
dus dat was helmaal niks meer ze gingen vechten en al snel werden we bij het restaurand weg gestuurd
ik ging weer mee met me moeder .
ik zat daar op school en er werd exstra ged op mij geled me vader wiats namelijk dat k in limburg op school zat dus hij was aan het zoeken naar mij en me susje
toen had iemand besloten dat k bij me vader ging wonen ,,
nu woon ik nog steeds bij me vader
het is er wel gezelig maar k heb heel vaak ruzie en me moeder loopt maar te zijken aan me kop over of k bij haar wil wonen .
maar ik wil niet meer bij me moeder wonen
dan zegt me moeder dat ze zelfmoort wil plegen en nu weet k niks meer nu wil ik het doen omdat neimand om me geeft
soms heb ik al wel eens de neiging m me uit het raam te laten vallen maar dat durf k dan net weer niet.
omdat me vader van me houd..
dus Nu weetk het echt niet meer
k heb zoo vaak ruzie met iedereen ..
niemand geeft meer om me behalve me vader
ik doe alles fout hoezoo lleef ik nog ..
Datum:
13-03-2006
Naam:
angela
Leeftijd:
12
Provincie:
Utrecht

***

Samen komen we erdoorheen
Samen hoor je, nooit alleen!

Samen vechten
Voor ons gezamelijke doel
Samen voor het mooiste gevoel!

Als je het samen doet
En ook samen aanvaard
Is zelfs de donkerste hemel
Snel weer opgeklaard

Samen zijn doe je niet alleen
Als de een ooit zal vallen
Helpt de ander hem….. Meteen!

Samen houden
Heel dicht bij elkaar
Zodat iedereen het duidelijk ziet
Kijk zij horen bij elkaar

Dus samen schat
Dat is wat ík wil
En ik ben zo blij met onze relatie
Dat ik helemaal tril
Wie had dit ooit kunnen denken.
Dat jij me zelfs een zoon zou schenken

Dus onthoud nu heel erg goed
Hoe moeilijk het ook is,
Wat het ook is
Je kan alles aan
Als je het maar samen doet!
Datum:
13-03-2006
Naam:
D
Leeftijd:
20
Provincie:
Utrecht

voor iedereen die het moeilijk heeft...

Hoi hoi allemaal....

Dit is een gedichtje waar ik heel veel hoop uitgeput heb wat ik (toen ik het allemaal niet meer zag zitten) van mijn vriend heb gehad...
Ik hecht er nog steeds veel waarde aan want door zo'n stom gedichtje (want dat is het eigenlijk) ben ik het leven van een hele andere kant gaan bekijken en zie nu... Ben getrouwd en heb een geweldig zoontje van 3 maanden. Woon samen en boven alles ben ik GELUKKIG!! iets waar ik nog nooit van had durven dromen! Nou mensen... ik hoop dat jullie er ook iets aan hebben

Achter de groene takken
Groeit voor ieder mens de plant
“geluk”
soms lijkt het bos je ondoordringbaar
soms trap je een teer plantje stuk
maar met geduld en heel veel leifde
vaak met water van een traan
kun je het plantje weer zien groeien
maar je moet het weten te staan!
****************************

Ik voel me een engel
Als je dreigt te vallen
En ik je vangen mag
Ik krijg vleugels
Als ik je tranen in kan ruilen
Voor een lach
Ik voel me vrij
Als ik de deuren open in jouw leven
Ik voel me rijk
Als ik jou alle liefde van de wereld mag geven
Ik voel me warm
Als ik je hand vasthou in de kou
Ik voel het leven
Als ik jou mag vertellen
Hoeveel ik van je hou
************************

Veel liefs en een dikke kus en heel veel sterkte voor iedereen die het nodig heeft!!!!

Diana
Datum:
13-03-2006
Naam:
Diana
Leeftijd:
20
Provincie:
Zeeland

ik ben moe

ik ben moe kzie het leven niet meer zitten heel men leven naar de knoppen ben vreselijk bang ik sta voor iedereen en altijd doe ik het fout kheb 3 kids en 2 kleinkids waar ik veel van hou maar als ik kijk dan heb ik zoiets ze kunne zich toch redden waarom moet ik nog op aarde zijn
Datum:
13-03-2006
Naam:
a
Leeftijd:
47
Provincie:
Groningen

een gat

Een tijd lang heb ik gedacht dat ik niets waard was... waardeloos en genegeerd. Niemand deed de moeite om zich in mij te verdiepen. Tijdens gesprekken, ook al wilde ik wat zeggen, werd er niet naar mij geluisterd.

Ik vroeg me af wat ik te betekenen had in deze wereld. Ben ik te missen en zou niemand om mij rouwen.

Ik heb mijzelf weer gevonden. Door goed na te denken over wat ik wilde doen in het leven wat je alleen in het leven kan doen heb ik weer zin gekregen in het leven. De mensen die van mij hielden (onvoorwaardelijk) maar die niets om mij leken te geven in het begin, maakte zich ook zorgen om mij.

De kleine dingen.... DAAR GAAT HET OM! je kunt niet alles gelijk groots aanpakken, maar doe het klein. Leer tevreden met je zelf te zijn voor wie bent, niet om wie je niet bent, want die kan je toch niet worden. Leer te houden van je zelf. Geniet van de kleine dingen: een lekker kopje thee. of een mooie zomerdag... ook die gaan weer komen! het geluid van vogels of een mooie bloem.

Kijk wat je wilt in dit leven, wat je anders nooit kan doen en volg die dromen. Je hebt niets te verliezen... In deprimerende tijden zit je voor je gevoel op je laagste punt... zelfs de dood maakt dan niets meer uit. Moet je nagaan hoeveel beter het dan kan zijn als je op je laagste punt zit!

Maak er wat van
Als ik het kan, kan iedereen het!
Datum:
13-03-2006
Naam:
kris
Leeftijd:
20
Provincie:
Zuid-holland

ruzie en depressiviteit

sins enige tijd heb in n relatie wonen ook samen sins 3 maanden ben ik depresiev voor de 2 keeer in 8 jaar het is cronisch helaas in de relatie loopt het vaal tot ruzie,s watmij wanhpoig maakt en nog deprssiever soms praten helpt soms nen reeds in behandeling met medicatie en gsprekken gat alleeen slechter tot nu toe zit er ver te denken om van huis weg tegaan en maar de straat op te gook gaat de gedachhte om er maar uit te stappen of om iets raars te doen had vorie weet n thuis crisis had geen zin on te leven naar weer n ruzie nu gaat het weer rdelijk zover het kan maar toch blijven de negatieve gedachtes moet m me maar op laaten nemen dan ?weet het niet meer rob
Datum:
13-03-2006
Naam:
rob
Leeftijd:
42
Provincie:
Zuid-holland

opgeven

Ik kan niet meer, het komt steeds terug, vaak gaat het beter en het gaat ook echt beter maar waarom komt het dan steeds terug. Mijn vriendje houdt van me maar ik geloof het niet,ik zoek alleen maar naar bevestiging dat hij niet van me houdt. Ik heb niemand, niemand begrijpt me ook hij niet. Ik ben het gewoon zat, ik ben zo bang voor morgen, zo bang voor het leven, ik moet nog zo lang en dit zijn nog wel mijn beste jaren en ik gooi ze gewoon weg, ik doe zoveek dingen fout omdat ik zo bang ben, ik wil het gewoon opgeven en mn polsen doorsnijden, gewoon doen zoals altijd maar dan dieper, maar ik ben te laf, ik durf niet, ik durf niet iets van mijn leven te maken en ik durf er ook geen eind aan te maken. Ik wil bijna nooit echt dood maar de laatste tijd meen ik het als ik dat denk en dan stel ik me voor hoe ik het doe en dat is zo lekker, en dan is het gewoon voorbij. elke dag is een worsteling, elke dag een strijd om de moed erin te houden, elke dag weer word ik geconfronteerd met mezelf en mijn fouten die ik elke dag weer maak, elke dag weer besef ik dat iedereen alleen is. Ik kan het niet, ik kan het niet ik kan het niet ik kan het echt niet. ik weet niet wat ik nog moet zeggen. ik kan het niet. echt niet. ik kan het niet.
Datum:
12-03-2006
Naam:
L
Leeftijd:
19
Provincie:
Groningen

Het beroerde toneelstuk genaamd "leven der mensen"

De enige reden waarom ik nu nog leef is vanwege het feit dat er mensen om me heen zijn die om me geven en op me steuen. Ik vind het vreemd, maar om een of andere reden zien zij nog het nut van mijn bestaan. Toch zou heel wreed van me zijn om ze nu zomaar in de steek te laten. Maar aan de andere kant heb ik echt geen zin meer in die eeuwenoude strijd die een mens voor de rest van zijn leven moet voeren. Ik ben moe om mezelf voor de gek te houden door te geloven in lege dromen die toch nooit realiteit zullen worden. Ik ben moe om mezelf zoet te houden met lege gedachten alleen om ons onvermijdelijke blok der depressie te ontkennen. Geloven in huisje boompje beestje, in zogenaamde schoonheid, populariteit, geliefd zijn in de samenleven. Nee ik houd mezelf niet langer voor de gek door te denken dat ik in mijn eentje uniek genoeg ben om maar iets positiefs te kunnen betekenen in deze hele grote prachtige wereld.Want de wereld is prachtig, maar de mens is dat niet. Als het kon zou ik mijn leven zo afstaan aan iemand die denkt er nog wat van te kunnen maken. En als ik mocht komen te overlijden draag ik mijn gezonde organen graag over aan mensen die het echt nodig hebben. Want als ik heel eerlijk ben haat ik niet de mensheid met haar onverklaarbare gedragingen en onvolkomenheden, maar mezelf. Omdat ik zwak ben te zwak en te laf om te blijven vechten. Omdat ik met zekerheid wil weten waar ik voor vecht. En tot nu toe heb ik niks in mijn leven meegemaakt wat mij maar een beetje het idee geeft dat mijn geboorte ergens goed voor is geweest. Op dit moment is de dood het meest aantrekkelijkste wat me ooit zou kunnen overkomen. Ik heb immers geen ambities voor onsterfelijkheid, zelfs al is er geen hiernamaals maar hiernaniksmeer. Al zou mijn hele bestaan uitgewist worden. En als ons lot eeuwige reaincarnatie is, dan zou ik noooit meer mens willen zijn. Nooit meer peinzen, nooit meer onomvatbare en onverklaarbare gevoelens hebben, nooit meer beseffen incompleet te zijn, nooit meer verlaten worden nooit meer schreeuwen om acceptatie, nooit meer jezelf verachten, nooit meer het gevoel hebben langzaam je verstand te verliezen , nooit meer bewust zijn van alles wat er fout aan je is, nooit meer afhankelijk zijn van de heilige graal genaamd "liefde" nooit meer verlangen naar onbereikbaarheden, nooit meer vragen naar het doel van het leven, nooit meer het altijd aanwezige, intense gevoel van eenzaamheid in de menigte. Ik kan zo eindeloos doorgaan en ik weet dat de lijst van alles wat ik zal missen minstens even lang kan zijn, als ik mijn best ervoor doe. Maar ik heb er geen zin in want het kost zoveel energie, verspeelde energie. Kortom ik voel me net een gedwongen actrice die door een verkeerde afslag achter het decor van een beroerd toneelstuk terecht is gekomen. En het voor te dragen stuk ziet er vanaf achter de schermen nog beroerder uit dan het al is. Ik wil zo graag mijn rol inleveren, maar ik moet verder want om een of andere reden kom ik niet van het podium af voor ik mijn rol uit heb gespeeld.........
Datum:
12-03-2006
Naam:
Marie
Leeftijd:
27
Provincie:
Zuid-holland

Ik zie het niet meer zitten

Dit schrijf ik niet zomaar, ik meen het oprecht. Het is begonnen met mijn verlies van baan.
Ik ben altijd een hulpverlener geweest die stond voor zijn klienten en medewerkers. Door een stom beheer van de organisatie door mijn managers is mijn contract niet verlengt.
Ik heb nu zo ongeveer 120 sollicitatie gedaan, maar allemaal afwijzingen, terwijl ik een prima CV bezit en veel aandacht besteed aan e brief.

Er komt nog bij dat ik door verveling naar een porno site zat te kijken, zonder daarbij nau van die opwinddende gedavjte bij te hebben.. Mijn vouw zag waar ik weleens naar keek en maakte daar een hele grote zaak van en ik was de grootste viespeuk die er was.
Ik heb me daarover vreselijk beschaamd gevoelt , niet wetende dat het haar zo vernederde, ik voel elke dag de pijn.
Ze heeft compleet het vertrouwen in mij opgezegd en communiceer nauwelijks nog.

Ons romantische o0mgang is eigenlijk nooit goed geweest, ze vond sex maar gedoe en gedoogde me soms, daar moet je ongeveer 1 maal per maand gemiddeld aandenken. Dit was eigenlijk nooit prettig omdat ze het toeliet en er niet van genoot.

Ondanks mijn excuses en uitleg en het elke dag toch weer met goede moet te beginnen raak ik steeds depressiever, geen werk , geen geluk meer in mijn huwelijk en mijn gezondheid gaat sterk achteruit.

Telkens blijft zij het mij onder mijn neus duwen. Als ik vertel hoeveel brieven ik schrijf om werk te krijgen bij verjaardagen , dan moet ze nodig vertellen dat ik ook nog andere faforiete bezighedden doe, terwijl het alweer maanden geleden is en daarna nooit meer iets gedaan in die richting.

Ik hoiu zoels veel van haar, maar zij niet van mij.

Ik ben nu 58 en zie dat mijn toekomst er niet meer is, ik probeer alles, maar het heeft geen enkel effect.

Ik zoek alleen nog maar een methode die geen schade verricht bij iemand anders.

Cees van Winden
Datum:
12-03-2006
Naam:
Cees van Winden
Leeftijd:
58
Provincie:
Gelderland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.