Levensverhalen (pagina 1734)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

a

wat heef het allemaal voor zin?
schoolprestaties zijn matig, ik ben niets bijzonders en zal nooit iets bijzonders bereiken. thuis veel ruzie, ik heb er geen zin meer in. waarom besta ik? ik vraag me vaak af, hoe het zou zijn om een ander te zijn. nooit dit leven te hebben, ik wil zelfmoord plegen. maar ik heb de durf niet om een mes te pakken, en paracetamol blijken niet 100% te zijn..
ik zou liever een manier hebben om er een einde aan te maken, dan een reactie hierop..
Datum:
28-03-2006
Naam:
a
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

bedrogen

haay ik ben 18 jaar en ik heb gewoon een normaal doorsne gezinnetje moeder vader en een zusje,
ik zie het zelf allemaal niet meer zitten.
ik weet niet helemaal waarom maar ik zal het proberen te zeggen ik zit met meerdere problemen ik zit op school universiteit utrecht alleen ik wil he niet meer en ik spijbel alleen me ouders zijn er nu achter gekomen en ik voel me nu zo kut tegen over mijn ouders dat het allemaal niet meer goed gaat
Datum:
28-03-2006
Naam:
####
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-brabant

Ups en downs

Hallo allemaal,

Mijn verhaal is niet zo anders als die van jullie. Heel vaak wil ik dat ik er niet eer ben. Er zijn momenten en omstandigeheden in mijn leven waardoor ik me alijd slecht voel. Over mijn echte gevoelens praat ik alleen nog maar met therapeuten. Ik weet niet of het helpt maar het is goed om te weten dat ze erzijn en bereid zijn mij ltijd te steunen. Maar lang niet altijd lukt het ze mij te helpen, vooral als ik "thuis"ben. Vaak is er wel iets waarom ik moet huilen, me onbegrepen voel of wat dan ook. Maar het ergste vind ik dat ik gestigmatiseerd wordt en altijd moet doen alsof het me niets doet. Wanneer ik het niet trek komen al die gevoelens van wanhoop weer naar boven en wil ik niet meer. Altijd vind ik wel een lichtpuntje om door te zetten, maar net zo vaak vraag ik me weer af wanneer kan ik gaan? Wanneer heb ik rust? En wat nou als ik die ene keer het lichtpuntje niet meer zie of niet meer kan opbrengen deze te zien?
Datum:
28-03-2006
Naam:
Kasha
Leeftijd:
33
Provincie:
Noord-holland

een gevoel dat ik niet begrijp

ik ben al een tijdje erg ongelukkig, eerst verlaat na 14 jaar relatie en een halfjaar huwelijk na een miskraam mijn man mij omdat ik de miskraam gehad had. ik was in een dag alles krijt, mijn ongeboren kind, mijn man,mijn huis mijn baan, mijn honden ALLES. ik heb in anderhalf jaar 3 huizen gehad. maar nu gaat het goed, ik heb weer een relatie en en u een hele lieve vriend, een kind van 15 maanden en een geweldig huis, mijn hond terug. maar ik heb me nog nooit zo alleen en ongelukkis gevoeld. ik kan nergens van genieten en ben snel agressief en verdrietig en ik weet niet waarom. als het allemaal wel gaat speelt het dood willen niet zo, maar er hoeft maar iets simpels te gebeuren en ik wil echt heel graag dood. tot nu toe kan ik het stoppen omdat ik me besef wat ik andere aandoe maar ben bang dat ik op een punt ga komen dat me dat ook niets meer kan schelen. liefs m
Datum:
28-03-2006
Naam:
m
Leeftijd:
32
Provincie:
Noord-brabant

overdosis pillen

Ik ben een meisje van 23 jaar. Ik heb al een aantal zelfmoordpogingen achter de rug. Dat is nu een paar jaar geleden. Ik ben al heel vaak in therapie geweest, en ik dacht dat het wel over was, maar nu komt het weer terug. ik heb eigenlijk niets te klagen, ik woon samen, we hebben in december 2005 een huis gekocht, we hebben trouwplannen, heb een vaste baan, wat wil ik nog meer?
maar sinds de dood van mijn opa vorig jaar, gaat het steeds slechter met mij.
Datum:
28-03-2006
Naam:
ikke
Leeftijd:
23
Provincie:
Limburg

het leven

ik had een beeld over mijn leven , verliefd getrouwd en kinderen.
getrouwd ben ik geweest met een man wat mijn leven wou regeren.
10 jaar lang heb ik geleefd zoals hij wilde. anders had ik ruzie,
nu leef ik met mijn huidige vriend ,maar laat mij niets meer bestellen.
foute boel dus want ik wil ook niets meer annemen.
op dit moment leef ik als moeder en als huisvrouw en zie ik mij niet meer geliefd als vrouw
ik leef voor mijn kinderen maar zie op dit moment de dood als oplossing voor al mijn problemen.
iedereen is dan weer gelukkig.
mijn kinderen zijn nog maar klein en zullen niet beseffen wie hun moeder is ,
ikzelf hou ontzettened veel van mijn kinderen en van mijn vriend maar vind niet datgene wat mij de voldoening geeft om te blijven leven.
ik denk al tijden aan zelfdoding ,maar weet niet hoe en wanneer
Datum:
27-03-2006
Naam:
tineke kragt
Leeftijd:
36
Provincie:
Overijssel

waarom alleen

Hallo ik ben jip vandaag 25 geworden alleenstaand moeder van een zoontje van 3 jaar.Ik denk vaak aan zelfmoord maar dan denk ik in dezelfde gedachte ook aan hoe het verder met m,n kleintje moet.Ik doe alles alleen er is zelden tot nooit iemand die me helpt en krijg ook weinig tot nooit bezoek van oude vrienden of kennisen mocht ik iemand ontmoeten dan willen ze nooit een vriendschap opbouwne maar alleen sex.Ik voel me alleen en is het niet menselijk dat je wel wat steun kan gebruiken iemand hebt om mee te kletsen of gewoon iemand die laat weten dat je ok bent dat het ok is om je heen.Als ik met iemand wil praten of contact zoek hebben ze nooit tijd voor me ,ik heb zelfs al een paar x tegen m,n familie laten doorschemeren dat ik het zo niet meer trek ik hulp nodig heb en wat gezelligheid en menselijk contact buiten dat van m,n zoontje ze praten er gewoon langs,er is geen tijd voor iedereen is met m,n broer bezig hij is junk en dat is nutuurlijk ook heel erg veel erger als eenzaamheid.Dat klinkt vies he! maar ik weet het nu echt niet meer vandaag wer de zoveelste ruzie in de familie m,n broer die door het dolle heen is en blijft bellen om geld m,n verjaardag na 30 min naar de klote door de telefoontjes en de spanning die stijgt ik verlangde zo naar een gezellig etentje en gezelligheid maar helaas en als ik dan zeg dat het me verdriet doet dan ben ik het monster die nooit blij is en ruzie maakt .Het is niet m,n bedoeling maar als ik al niet kan zeggen dat ik het niet trek dat iedereen constant met hem bezig is wat mag ik dan nog wel zeggen.Ik schreeuw om een klein beetje aandacht herkenning van een thuis situatie en dat het bla bla bla laat maar het is dit en nog zoveel meer.EENZAAMHEID dat maakt me kapot ik ben kapot er is geen dag meer dat de gedachte me met rust laten .dag jip
Datum:
27-03-2006
Naam:
jip
Leeftijd:
25
Provincie:
Zuid-holland

Uit gepraat

Ik ben 34 jaar en heb veel therapie ervaring. Mijn problematiek lijkt veel op borderline. Op dit moment ben ik uit ge-therapiet. Ik heb al vaker het gevoel op te zijn. Nu weer; de borderline symptonen bestieren mijn leven. Ik heb door de tijd heen een aardige veerkracht gekregen. Maar nu weet ik even echt niet meer. Ik ben uitgepraat en heb me leeg gedacht. Misschien is het nu tijd om te voelen. Ik wil er geen einde aan maken, tegemakkelijk maar heb ook geen zin meer in therapie.
Datum:
27-03-2006
Naam:
Rocky 6
Leeftijd:
34
Provincie:
Zuid-holland

eenzaam

ik ben een meisje van 17 jaar en ik heb vroeger meegemaakt dat mijn vader me moeder altijd sloeg ( nu niet meer) en dat komt nu allemaal weer boven water. Ik heb niet veel echte vriendinnen en aan mjin familie heb ik ook niet echt veel. met me vader kan ik echt niet opschieten en mijn moeder is altijd weg en heeft nooit tijd voor mij. Ik kan ook niet met haar praten. Niemand begrijpt me en mijn vader zegt ook al tijd rare dingen als hij boos en dat doet me echt wat en omdat ik altijd eenzaam ben en niet veel vrienden hebt en met niemand kan praten die het begrijpt. en daarom denk ik al eeen paar jaar over zelfmoord, ik probeer verder te gaan maar het wordt steeds moeilijker. ik hoop dat ik ooit weer gelukkig wordt
Datum:
27-03-2006
Naam:
tessie
Leeftijd:
17
Provincie:
Friesland

depressief

hallo ik ben een moeder van 34 jaar ik heb drie pracht kids.ik ben al jaren depressief heb sinds een jaar hulp gezocht bij het ggz,toch zie ik het niet veel beter worden ik voel me steeds meer alleen ik sleep me door de dagen ik heb gewoon geen kracht meer om door te gaan.ik vind het het heel erg dat ik me kids moet achter laten daar voel ik me het meest schuldig over,ik laat ze zo goed mogelijk verzorgt achter en hoop maar dat ze goed terecht komen.
ik ben zelf slachtoffer van incest en kan dit niet verwerken,leef in het hier en nu zeggen ze dan,maar door elk dingetje luchtje verkeerde woord foute omgeving word ik terug getrokken naar het verleden.de zon schijnt maar ik zie hem niet.
groetjes een mama
die pijn ik kan het niet meer.
Datum:
26-03-2006
Naam:
een mama
Leeftijd:
34
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.