Levensverhalen (pagina 1732)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

verdriet

ik voel me vaak zo ellendig!!ik heb alles wat ik wil,ik heb een leeuk huis,leuke baan,lieve vriend,en toch ben ik ongelukkig!!niet altijd,er zijn ook hele gelukkig momenten,maar altijd als ik erg gelukkig ben,komt er gelijk daarna een depressieve periode..het lijkt erop dat ik niet gelukkig durf te zijn.
ik heb ook al bij het riagg gelopen,heb ook in een praatgroep gezeten,maar het leek erop dat ik alleen maar depressiever werd.nu heb ik al een aantal jaar een superlieve vriend,van wie ik heel veel hou,te veel eigenlijk.
ik voel me gewoon een dom iemand,en ik weet niet waarom..
vaak heb ik momenten dat ik totaal niet weet wie ik eigenlijk ben,dat vind ik zo'n rotgevoel!
mn vader is ook manisch depressief,maar dankzij medicijnen gaat het nu weer goed,gelukkig.maar mijn depressieve buien blijven altijd terugkomen,en ik weet niet hoe ik daar vanaf kan komen,tuurlijk denk ik vaak aan zelfmoord.maar nog geen jaar geleden heeft een vriendin van me zelfmoord gepleegd,dat totaal onverwachts voor mij kwam,en daar heb ik het nu nog steeds moeilijk mee..dus ik wil mijn nabestaande dat verdriet niet aandoen..
hopelijk wordt ik ooit echt gelukkig
Datum:
02-04-2006
Naam:
anoniem
Leeftijd:
22
Provincie:
Noord-brabant

Weet Niet

Kweet nie meer watk moet doen kzit me eigen nu kapot te janken en het meisje waar ik al een jaar verliefd op ben heeft me gedumpt kzit te twijfelen of ik nog wil blijven leven ktril helemaal en kheb mn deur op slot mn ouders maken alles alleen maar erger
Datum:
02-04-2006
Naam:
Geert
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

Ik kan de gevoelens niet van me af zetten

Op 7 januari 2006 heeft mijn toenmalige vriendin, besloten om een einde te maken aan onze relatie. Ik was 16 toen ik haar leerde kennen en we hebben bijna 4 jaar een relatie gehad. Ze betekende alles voor me. Ik was bijna klaar met mijn studie en dacht al aan samenwonen. Toch is er een abrupt einde gekomen aan onze relatie. Ze was verliefd op iemand anders zei ze. Later bleek dit wel een bevlieging te zijn, maar ze heeft me duidelijk gemaakt dat ze vrij wil zijn. Momenteel zie ik haar eens per week, namelijk op de zaterdagavond - doordeweeks zit studeer ik in Noord Holland. De zaterdagavond is standaard onze stapavond. De avond die vroeger altijd ontzettend gezellig is kenmerkt zich nu met verdriet en jaloezie. Iedere week zie ik 'mijn meisje' weer met andere jongens staan flirten. Iedere week probeer ik haar weer duidelijk te maken hoeveel ik om haar geef, maar de roep om liefde blijft keer op keer onbeantwoord. Ze was alles voor me, betekende zoveel voor me...Ik wilde mijn leven om haar heen bouwen. Nu ben ik haar kwijt. Keer op keer doet ze me onbewust zoveel verdriet dat ik steeds meer vragen krijg over de zin van het leven. Telkens speelt de gedachte in mijn hoofd, dat het in de hemel toch veel mooier moet zijn dan op aarde. Ik twijfel meer en meer aan het leven. Anderzijds ben ik ook wel bang voor de dood. Wat moet ik doen, voordat ik een keer zoveel verdriet heb, dat het echt uit de hand loopt??
Datum:
02-04-2006
Naam:
Ralph
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-brabant

zelfmoord???

Hallo,

Bij mij is het zo dat ik alleen maar problemen heb. Geen contact met mijn moeder meer, niet met mijn schoonouders en nu heb ik het gevoel dat mijn man me ook liever ziet vertrekken.

Ik heb behoorlijk veel lichamelijke klachten en daarom denk ik dat mijn man ook zoiets heeft van ach ze heeft weer daar pijn en de volgende dag daar weer. Tja dan heeft hij gelijk is heb iedere keer wel wat vooral met de sex dat ik pijn heb. Zoenen krijg ik zelfs pijnlijke lippen van.

Ik ben gewoon een mislukkeling en ik kan er niks aan doen om dit te veranderen.

Er zit dus nog maar 1 ding dan op.
Zou wel veel moeite hebben om mijn dieren achter te laten en ook mijn man maar dan stelt het me gerust dat het volgens mij hem niet veel uitmaakt.

Als ik dit zo schrijf weet ik dat er iets niet klopt maar het is gewoon wat ik denk.

Ik weet gewoon niet waar ik nog voor moet leven.
Datum:
02-04-2006
Naam:
DD
Leeftijd:
24
Provincie:
Friesland

weg..

Ik ben een meisje van 16 jaar,
zit al 1,5 jaar met mezelf in de knoop. Ook heb ik al heel vaak zelfmoord neigingen gehad, het begon allemaal toen ik mezelf niet kon accepteren, ik heb zulke hoge eisen die ik allemaal niet kan waarmaken, maar als ik er niet aan voldoe, walg ik van mezelf. Ik sta ook nog eens onder een grote druk, sporten in het eerste team, waar ik altijd goed moet presteren. School dat als ik niet op pas helemaal de verkeerde kant op gaat. Ouders waarmee ik heel vaak ruzie had, en waarvoor ik de perfecte dochter moet zijn. ik hield het niet meer, maakte plannen en snee mij heel vaak in mijn polsen, mijn ouders kwamen erachter en stuurde me naar een therapeut. Ik ga daar nu een half jaar heen, het bleek allemaal wat beter te gaan. maar ik was zo depri dat het snel weer terug kan komen. Toen kwamen er herinneringen terug uit het verleden, dat mijn broer mij misbruikt had, en dat verklaarde ook waarom ik moeite had met mensen om me heen. Hij is 1 van de belangrijkste personen in mijn leven, waarom deed hij me dat aan? Ik ben nu heel bang dat andere belangrijke personen waaraan ik me ga hechten, mij ook pijn gaan doen. Nadat ik dat heb moeten verwerken, kwam het toppunt. Een goede vriend van me pleegde zelfmoord precies 4 weken geleden. Ik hield het niet meer, zoveel schuldgevoelens, dat ik het had moeten zijn in plaats van hem. Maar zag ook hoeveel pijn hij mensen aandeed, hoeveel verdriet. dat is ook het enige wat mij hier houd, de mensen om mij heen. Voor mezelf hoef ik hier niet meer te zijn. Maar deze week maandag ging het weer mis.. er gebeurde iets waardoor ik helemaal geobsedeerd was en niet meer mezelf. ik moest asperines hebben, mijn moeder wilde het pakje niet geven en ik werd helemaal agressief. Ik was toen helemaal in mijn eigen wereld, en niemand kon me tegenhouden, maar dat had ik mis, mijn moeder.. het was dus niet gelukt. 2 dagen later had ik weer een inzinking, toen kwam ik wel aan de pillen en nam ze allemaal in. mijn ouders weten het niet, maar ik was daarna echt ziek. gelukkig was het goed afgelopen, wil mijn ouders niet zoveel pijn bezorgen. Ik ben nu wel gestopt met het snijden met een stendie in mijn polsen, maar ik hoop dat ik het nog lang volhou.. niet voor mij, maar voor de mensen om mij heen.
Datum:
01-04-2006
Naam:
anoniempje
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

Ik word gek!

nog zo jong en dan toch al zo depressief word er gezegt. "ze wil zeker aandacht."word er gezegt. "doe niet zo achterlijk!""ben je gek geworden?!" nou,eigelijk wel ja... wat!? dat ben ik echt!
Ik ben achtsig en agressief tegen mensen die met pleegzorg te maken hebben. Ik MOET elke avond mijn bloed zien, dus ik snijdt mezelf in de pols. Ik kan mijn gevoeldens niet echt laten zien. Dat doe ik door alleen maar grapjes te maken en maar vrolijk te doen. Zogenaamt het maar vrolijk in zien. Maar wat er vanbinnen speeld weet niemand. Dat zal niemand ook te weten komen. Want mijn gevoelens laten zien kan ik niet. Wel vertellen. Maar praten met mensen kan ik niet. Dus opschrijven . In gedichten of verhalen. Zoals nu. dus, ik zal het jullie vertellen. Mensen denken dat ik alles vrolijk bekijk. Maar geboren worden is slecht voor de wereld. Je vreet andermans eten op,je kost fucking veel geld dat je ouders of pleegouders moeten betalen,je gaat autorijden je verneukt de ozonlaag en je help de wereld met je aardgenoten te vermoorden. Als je de krant leest zie je erge dingen. Irak,aardbevingen,weer iemand vermoord... Wat heeft 't voor een nut om nog op de aarde te leven?er is toch alleen maar elende op de wereld.en blijven leven maakt het er niet beter op ofzo.

afz. Demi
Datum:
01-04-2006
Naam:
Demi
Leeftijd:
13
Provincie:
Flevoland

Alles kwijt

op het moment ben ik alles kwijtgeraakt in anderhalve week, al mijn vrienden, me vriendin.
ik zal beginnen bij het begin. a en b hadden verkering, het ging uit tussen hun, en ik ging met bedie goed om, ik was al een tijdje (half jaar) verliefd op B, maar je komt niet tussen een realtie. B vond bij ij veel steun, en A ook, maar B en ik kregen wat met elkaar, maarja, en A dan??? ik besloot het hem te vertellen, Hij zei tegen mij dat hij het had uitgemaakt om bepaalde redenen, dus dat ik op ijn hoede moest zijn, maar hij zij ook, maak er wat van met ze 2e..... de volgende dag op me werk (in de winkel) hoopr ik inene achter me: pep, dus ik kijjk om, en zie A staan met 2 andere vrienden van A en mij. en hij begint tegen me te schreeuwen en te schelden..... hij wilde me nooit meer zien zei hij..... dt was de eerste tegenslag, op die dag raakte k al mijn vrienden kwijt. diezelfde avond ging ik naar B oe, mijn vriendin, zij heeft het toen uitgemaakt. us op 1 fag a me rienden kwijt en me vrienidin.... nu hebben A en B weer wat met elkaar, en is het laatste stukje van mijn leven ook in elkaar gestort, voor me gevoekl sta ik ni een weiland, helemaal niks om me heen, er is niks meer waar ik voor leef, dus wil ik het leifste dood, ik luister nu alleen nog maar depressieve muziek (now playing) Unaimated - Die alone) en schrijf ik teksten over dat ik dood wil.....

pep
Datum:
01-04-2006
Naam:
Pep
Leeftijd:
17
Provincie:
Zuid-holland

kan iemand mij helpen of begrijpen?

Tja ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik moet zeggen of waar ik moet beginnen.
Ik kan me nooit zo goed verwoorden geloof ik tenminste dingen worden anders opgevat dan dat ik bedoel.

Ik zat het internet af te struinen omdat ik de laatste tijd een dood wens heb en dat is niet helemaal goed geloof ik.
Ik zoek eigenlijk hulp om van deze wens af te komen.

Ik ben zo ver dat ik begrijp dat mensen met een dood wens niet echt dood willen maar een ander leven willen.
Maar als je aan mij zou vragen wat zou je anders in je leven willen dan zou ik ‘niets’ zeggen.
Ik heb er wel met ander mensen over gepraat maar heb niet echt het idee dat ze het begrijpen.
Ze denken dat ik in een depressie zit en er niet in moet blijven hangen en wel moet proberen zoveel mogelijk naar buiten te gaan en contact met andere mensen te hebben.
Maar het is niet dat ik geen lol kan hebben en niet kan genieten.
Gister nog had ik een etentje met de zaak het was gezellig we hebben gepraat over van alles behalve werk, we hebben gelachen het was gewoon leuk.
En toch heb ik die avond wel tientallen keren gehad dat ik heel even afdwaalde en dacht ‘ik wil dood, ik hoor hier niet thuis’ en dan concentreer ik me weer en ben ik al weer vergeten dat ik dat dacht tot de volgende afdwaling.
Echt van uit het niets lijkt het wel of er een soort oer gevoel naar boven kom die ik niet begrijp.
Psychisch zit er iets niet goed geloof ik.

Er zijn natuurlijk wel dingen gebeurt maar dat is nu een jaar geleden en heb toen hulp gezocht bij een psycholoog en heb toen anti-depressiva gehad waar ik nu inmiddels 3 maanden mee gestopt ben omdat ik het rot spul vond en ik dacht het niet meer nodig te hebben.

Ik heb wel het gevoel dat ik hulp nodig heb maar ik wil niet naar een psycholoog of weer aan de anti-depressiva.

Weet iemand een oplossing?

Groetjes,
Datum:
01-04-2006
Naam:
daantje
Leeftijd:
33
Provincie:
Zuid-holland

LIEGEN

Ik ben een meisje van 15 en zit op een middelbare school.
Ik lieg al vanaf me 9e en kan er neit meer mee ophouden.
Laatst heb ik meerdere leugens verteld en me beste vriendinnen geloven mij niet meer.
Ze willen niks meer met me te maken hebben.
Dat deed me zo'n pijn.
Ik kijk in de spiegel en dan denk ik wie ben ik/wat ben ik?
Ik weet niet wei ik ben omdat ik telkens leugens vertel.
Ik durf niets meer.. MAandag kom ik ze allemaal onder ogen en dat durf ik niet daarom wil ik dit weekend nog weg gaan.
voor altijd.
Ik weet dat mensen zeggen van doe het nou niet we houden van je maar dat houden van zie ik niet.
Ik had het al moeilijk maar na die ruzie met me 2 beste vriendinnen zie ik het helemaal niet meer zitten..
Ik zit nu op google.nl te kijken waar ik goede, pijnloze zelfmoord pogingen kan vinden want ik heb er echt geen zin meer in.

xx .....
Datum:
01-04-2006
Naam:
Leugenaar
Leeftijd:
15
Provincie:
Flevoland

het gaat niet zo goed met me

Bijna elke week krijg ik slaag van mijn 20-jarige zoon. Gelukkig ben ik chauffeur en ben ik niet elke dach thuis. ik sta vol blauwe plekken. mijn vrouw heeft al geprobeert de politie in te lichten maar daar kwam-ie achter en toen heeft hij haar ook bedreigd. het is een echte hel. soms denk ik eraan met mijn vrachtwagen van een brug te rijden maar ik durf niet. mijn zoon gaat om met negers die drugs verkopen. ik denk dat hij ook neemt want ik zag naalden liggen in zijn kast. ik weet het allemaal niet meer. vorige week heeft-ie de banden van men vrachtwagen kapot gesneden waardoor ik mijn baan verloren heb. op de koop toe leid ik al 6 jaar aan bloedarmoede waardoor ik heel snel vermoeit ben. mijn familie kijkt niet meer naar me om en ik denk dat mijn vrouw met een ander optrok toen ik de baan op was. toen ik 28 was heb ik ook al een zelfmoord poging gedaan maar dat mislukte. ik had de wagen in de garage laten draaien maar er zat niet genoeg benzine in de tank en hij viel stil. heb er lange tijd een longaandoening van gehad met bloedhoesten en zo. ik wil echt niet meer verder zo.
Datum:
01-04-2006
Naam:
erik
Leeftijd:
46
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.