Levensverhalen (pagina 1732)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Alles kwijt

op het moment ben ik alles kwijtgeraakt in anderhalve week, al mijn vrienden, me vriendin.
ik zal beginnen bij het begin. a en b hadden verkering, het ging uit tussen hun, en ik ging met bedie goed om, ik was al een tijdje (half jaar) verliefd op B, maar je komt niet tussen een realtie. B vond bij ij veel steun, en A ook, maar B en ik kregen wat met elkaar, maarja, en A dan??? ik besloot het hem te vertellen, Hij zei tegen mij dat hij het had uitgemaakt om bepaalde redenen, dus dat ik op ijn hoede moest zijn, maar hij zij ook, maak er wat van met ze 2e..... de volgende dag op me werk (in de winkel) hoopr ik inene achter me: pep, dus ik kijjk om, en zie A staan met 2 andere vrienden van A en mij. en hij begint tegen me te schreeuwen en te schelden..... hij wilde me nooit meer zien zei hij..... dt was de eerste tegenslag, op die dag raakte k al mijn vrienden kwijt. diezelfde avond ging ik naar B oe, mijn vriendin, zij heeft het toen uitgemaakt. us op 1 fag a me rienden kwijt en me vrienidin.... nu hebben A en B weer wat met elkaar, en is het laatste stukje van mijn leven ook in elkaar gestort, voor me gevoekl sta ik ni een weiland, helemaal niks om me heen, er is niks meer waar ik voor leef, dus wil ik het leifste dood, ik luister nu alleen nog maar depressieve muziek (now playing) Unaimated - Die alone) en schrijf ik teksten over dat ik dood wil.....

pep
Datum:
01-04-2006
Naam:
Pep
Leeftijd:
17
Provincie:
Zuid-holland

kan iemand mij helpen of begrijpen?

Tja ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik moet zeggen of waar ik moet beginnen.
Ik kan me nooit zo goed verwoorden geloof ik tenminste dingen worden anders opgevat dan dat ik bedoel.

Ik zat het internet af te struinen omdat ik de laatste tijd een dood wens heb en dat is niet helemaal goed geloof ik.
Ik zoek eigenlijk hulp om van deze wens af te komen.

Ik ben zo ver dat ik begrijp dat mensen met een dood wens niet echt dood willen maar een ander leven willen.
Maar als je aan mij zou vragen wat zou je anders in je leven willen dan zou ik ‘niets’ zeggen.
Ik heb er wel met ander mensen over gepraat maar heb niet echt het idee dat ze het begrijpen.
Ze denken dat ik in een depressie zit en er niet in moet blijven hangen en wel moet proberen zoveel mogelijk naar buiten te gaan en contact met andere mensen te hebben.
Maar het is niet dat ik geen lol kan hebben en niet kan genieten.
Gister nog had ik een etentje met de zaak het was gezellig we hebben gepraat over van alles behalve werk, we hebben gelachen het was gewoon leuk.
En toch heb ik die avond wel tientallen keren gehad dat ik heel even afdwaalde en dacht ‘ik wil dood, ik hoor hier niet thuis’ en dan concentreer ik me weer en ben ik al weer vergeten dat ik dat dacht tot de volgende afdwaling.
Echt van uit het niets lijkt het wel of er een soort oer gevoel naar boven kom die ik niet begrijp.
Psychisch zit er iets niet goed geloof ik.

Er zijn natuurlijk wel dingen gebeurt maar dat is nu een jaar geleden en heb toen hulp gezocht bij een psycholoog en heb toen anti-depressiva gehad waar ik nu inmiddels 3 maanden mee gestopt ben omdat ik het rot spul vond en ik dacht het niet meer nodig te hebben.

Ik heb wel het gevoel dat ik hulp nodig heb maar ik wil niet naar een psycholoog of weer aan de anti-depressiva.

Weet iemand een oplossing?

Groetjes,
Datum:
01-04-2006
Naam:
daantje
Leeftijd:
33
Provincie:
Zuid-holland

LIEGEN

Ik ben een meisje van 15 en zit op een middelbare school.
Ik lieg al vanaf me 9e en kan er neit meer mee ophouden.
Laatst heb ik meerdere leugens verteld en me beste vriendinnen geloven mij niet meer.
Ze willen niks meer met me te maken hebben.
Dat deed me zo'n pijn.
Ik kijk in de spiegel en dan denk ik wie ben ik/wat ben ik?
Ik weet niet wei ik ben omdat ik telkens leugens vertel.
Ik durf niets meer.. MAandag kom ik ze allemaal onder ogen en dat durf ik niet daarom wil ik dit weekend nog weg gaan.
voor altijd.
Ik weet dat mensen zeggen van doe het nou niet we houden van je maar dat houden van zie ik niet.
Ik had het al moeilijk maar na die ruzie met me 2 beste vriendinnen zie ik het helemaal niet meer zitten..
Ik zit nu op google.nl te kijken waar ik goede, pijnloze zelfmoord pogingen kan vinden want ik heb er echt geen zin meer in.

xx .....
Datum:
01-04-2006
Naam:
Leugenaar
Leeftijd:
15
Provincie:
Flevoland

het gaat niet zo goed met me

Bijna elke week krijg ik slaag van mijn 20-jarige zoon. Gelukkig ben ik chauffeur en ben ik niet elke dach thuis. ik sta vol blauwe plekken. mijn vrouw heeft al geprobeert de politie in te lichten maar daar kwam-ie achter en toen heeft hij haar ook bedreigd. het is een echte hel. soms denk ik eraan met mijn vrachtwagen van een brug te rijden maar ik durf niet. mijn zoon gaat om met negers die drugs verkopen. ik denk dat hij ook neemt want ik zag naalden liggen in zijn kast. ik weet het allemaal niet meer. vorige week heeft-ie de banden van men vrachtwagen kapot gesneden waardoor ik mijn baan verloren heb. op de koop toe leid ik al 6 jaar aan bloedarmoede waardoor ik heel snel vermoeit ben. mijn familie kijkt niet meer naar me om en ik denk dat mijn vrouw met een ander optrok toen ik de baan op was. toen ik 28 was heb ik ook al een zelfmoord poging gedaan maar dat mislukte. ik had de wagen in de garage laten draaien maar er zat niet genoeg benzine in de tank en hij viel stil. heb er lange tijd een longaandoening van gehad met bloedhoesten en zo. ik wil echt niet meer verder zo.
Datum:
01-04-2006
Naam:
erik
Leeftijd:
46
Provincie:
Noord-holland

Het leven is kut

Hallo mensen... Ik weet niet of tnou wel zo handig is om hier me verhaal te zetten en ik wil helemaal niet dat iemand er ooit achter komt, maar ik moet het gewoon kwijt. Ik ben dus 15 (bijna 16) en de laatste keer dat ik me ECHT gelukkig voelde kan ik me niet herinneren. M'n jeugd is gewoon klote geweest (althans, zo ervaar ik het) en liep de hele basisschool al depressief rond. Ik had een pesthekel aan mezelf, vond mezelf dom, dik, lelijk, stom en boven alles: ik had geen vrienden. Dat is allemaal nooit veranderd: ik ben nog steeds dik (1.72 en 73kg) en lelijk, ik zit nu in 4vwo, maar ik voel me nog steeds dom. Dat alles heeft er wel voor gezorgd dat ik misschien wel een nog grotere hekel aan mezelf heb gekregen. Ik heb nog steeds geen vrienden en ik heb het gevoel dat er niemand is die om me geeft. Zelfs m'n ouders niet, die zijn alleen maar geinteresseerd in hoe het gaat op school (en dan dus alleen de cijfers die ik haal). Vrienden heb ik nooit gehad, vertrouwenspersonen ook niet. Ik ben altijd anders geweest dan anderen (qua doen en laten, muzieksmaak, kleding (maar dat kwam vooral door m'n ouders), sporten, interesses etc.) en daarom ben ik nooit echt geaccepteerd zoals ik ben, denk ik. Soms zou ik het liefst op school willen gaan zitten janken, maar jongens huilen niet, alleen als ik thuis ben lig ik soms uren op me bed te denken, te huilen, te balen van m'n leven. Ik voel me nu dus TE kut en soms denk ik er serieus over om zelfmoord te plegen. Maar ik denk dan ook aan daarna: zou er iemand zijn die het erg zou vinden? Zou iemand me missen? Daarom zou ik me eigen begrafenis willen meemaken ofzo om te zien of iemand zich er druk om zou maken, zoniet dan blijf ik lekker dood en anders wil ik weer leven. Maargoed, dat kan dus niet en dat weerhoudt me tot nu toe ervan om mezelf te vermoorden. Toen (nu bijna een jaar geleden) kwam er opeens een meisje in m'n leven die mijn hart stal. Zij gaf me hoop op gelukkig zijn en ze zorgde ervoor dat ik weer wilde leven. Ik werd smoorverliefd op haar (en dat ben ik nu nog steeds, helaas), ik droom nog steeds praktisch elke nacht over haar, denk de hele dag aan haar en ik kan haar gewoon niet vergeten. Maar ik ben jammer genoeg zo'n prutser dat ik niet op haar af durfde te stappen, dus ik heb haar via msn benaderd... en dat ging fout. Ze heeft al een paar keer gezegd dat ze niks met me wil, no matter what ik doe. Ik heb gedichten voor haar geschreven en verder alles fout gedaan wat ik maar fout kon doen. Toen is ze op valentijnsdag (na het zoveelste gedicht) heel boos geworden en besta ik niet meer voor haar. Maw, ik moet haar dus gewoon uit me hoofd zetten, maar dat lukt me nog steeds niet. Zij was al die tijd het enige waarvoor ik nog leefde (zo voelde het in ieder geval), ik ging naar school om haar te zien. Als zij naar me lachte (want dat deed ze vreemd genoeg wel soms:S) voelde ik me toch wel gelukkig en bijzonder. Ik hoopte dat ik tenminste 1 keertje samen zou mogen zijn met haar, om me dan heel even supergelukkig te voelen ('t lijkt me echt geweldig om bij haar te zijn). Maar helaas, dat mocht blijkbaar niet, ik verdien het niet om gelukkig te zijn. Nu voel ik me al bijna 2 maanden heel erg verdrietig en waardeloos (nog veel erger dan eerst in ieder geval) en ik wil gewoon dood het grootste deel van de tijd. Naast dat heb ik een heel groot probleem met mezelf (zoals ik eerder al zei) omdat ik mezelf niet kan accepteren zoals ik eruit zie en zoals ik doe/ben. Ik heb geen vrienden en ik voel me compleet nutteloos in dit leven. Ik vraag me heel vaak af waarom ik nou leef en of ik ooit nog gelukkig word. Zoniet dan wil ik het liever gister dan vandaag dood, maar voor een heel klein beetje geluk zou ik willen blijven leven. Ik word echt gek van mezelf, ik weet echt niet meer wat ik er mee moet. Het ergste is dat ik er met niemand over kan praten (geen vrienden en me ouders mogen het niet weten!), vandaar dat ik nu hier me verhaal maar dump. Nouja, 't lucht wel een klein beetje op om dit allemaal op te schrijven...
Datum:
01-04-2006
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-holland

het heeft geen rede

hallo.ik heb las van selmoord gedagtes en de hele shit die er bij hoort,
dit is de eerste keer dat ik er overpraat/schrijf
ik heb er nu 2.5 jaar last van ik weed niet hoe het komt het is een diep tragiesch gevoel van binnen,ik voel me heel zwaar en huil veel op zulke momenten
ik snij krap me self ook,de pijn van binnen voel ik dan niet meer maar alleen de pijn van buiten
op school draag ik een masker ik ben vrolijk en laggerig ,maar so ben ik niet in het egt
ik weet niet egt hoe ik hier overpraten moet met anderen,ik voel me beter als ik muziek luister dan word ik rustig ,het is dan net of ik in mijn eigen wereldje zit er kan me niks gebeuren.ik heb een tijdje geleden 2jaar op min rug gevallen toen zijn de gedachtes begonnen
ik werd gepest en had heel veel pijn innenlijk en aan de buiten kant( het is nie so dat ik geen vriendinnen heb , se zijn heel aardig tegen mij)ik dagt een half jaar geleden er af te zijn maar het begon op n ieuw ,uit het niets
ik heb de gedagte in mijn hoofd dat ik me ooit gavermoorden ik weed niet waneer de ene keer is het genoeg geweest en dan duurt het nog een hele boos

ik vind het heel fijn dat ik hier mijn verhaal kweid kan ---dag -xxx- mij---
Datum:
31-03-2006
Naam:
---
Leeftijd:
13
Provincie:
Drenthe

het leven is stom ! ! !

het leven is stom... ik zit vaak met gedachten in mn hoofd om er een keer een eind aan te maken. Ik vind er niks meer aan,ik heb altijd ruzie, ik zie het niet meer zitten ik wil dood. Snel en niet pijnlijk.
Datum:
31-03-2006
Naam:
Jimmy
Leeftijd:
12
Provincie:
Gelderland

ik wil graag dood, maar mag niet van mezelf

Wat me van zelfmoord weerhoudt is mijn moeder die zo zielsveel van mij houdt, ik kan haar dat verdriet niet aandoen. Ze wil zo graag dat ik wat maak van mn leven, dat ik gelukkig ben. En ik probeer dat ook, maar diep van binnen voel ik me zo leeg, zinloos en rusteloos en ook heel verdrietig.

Het liefste wil ik hier niet zijn, het liefst zou ik bevrijd willen worden van het leven. Dat mn geest opstijgt naar de hemel en het aardse leven voorgoed achter zich laat. Dat ik een soort van hogere dimensie betreedt, me compleet gelukkig voel en inzie dat mijn bestaan wel zin heeft. Maar ik ben bang dat als ik zelfmoord pleeg, mn geest op die plek blijft rondhangen (of in het ergste geval naar een soort van ' hel' gaat) omdat zelfmoord slecht is. En ik zou het ook ontzettend egoistisch vinden als ik zelfmoord zou plegen, de mensen die van mij houden (moeder, oma en broertje) verdienen dat verdriet niet. Ik moet wat maken van mn leven, voor hun, vooral voor mn moeder. Maar eigenlijk heb ik daar helemaal geen zin in en zou ik het liefst een eind aan mn leven maken.
Datum:
31-03-2006
Naam:
anoniem
Leeftijd:
21
Provincie:
Utrecht

De persoon die een mafkees is...

Heej ik ben een mafkees omdat iedereen zegt dat ik een mafkees ben en dat vind ik helemaal niet leuk, ik heb ook problemen met men ouders want die vinden mij ook een mafkees ik heb problemen op school want een leraar (Mr. ven de Belt) noemt mij ook een mafkees... als ik door de stad loop noemen mensen mij ook een mafkees misschien komt het omdat ik gevallen was op men hoofd viel en sins die gedraag ik me volgens een mafkees zegt iedereen...
kusje Beertje Peddington
Datum:
31-03-2006
Naam:
Beertje Peddington
Leeftijd:
13
Provincie:
Overijssel

"Keep smiling" is soms wel heel moeilijk!

In 1974 kreeg ik een ernstig auto-ongeluk in België. Daarbij kwam mijn vrouw om het leven. In 1980 pleegde mijn vader zelfmoord. In 1984 deed mijn oudste broer hetzelfde. In 1996 deed een andere broer een poging tot zelfmoord. Een jaar later benam een neef zich van het leven. Duikend in het verleden van mijn familie bleek dat zelfmoord regelmatig voorkwam en komt. Ik ben opnieuw getrouwd, heb één zoon en hoop dat ons gezin zoiets afschuwelijks bespaard blijft. Wel blijf ik mijn nog enige broer in de gaten houden...
Datum:
30-03-2006
Naam:
Gert F. Kolkman
Leeftijd:
60
Provincie:
Limburg

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.