Levensverhalen (pagina 1731)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Depressief.

Ik ben een vrouw van vijftig jaar en mijn leven bestaat uit een aan een schakeling van gebeurtenissen.
Mijn jeugd was warm en harmonisch, ik had epilepsie en mijn ouders werdopgedagen om emoties te ontwijken voor me.
Dus hebben ze altijd met een stoffer en blikje voor me uit gelopen om mij het leven zo makkelijk mogelijk te maken.
Ik ontmoette mijn man toen ik twintig was en trouwde op mijn 21.
Mijn moeder waarschuwde mij voor hem, maar ik dacht ik verander hem wel.
Hij was alcoholist en crimineel.
Ik kwam natuurlijk van een koude kermis thuis, veranderen was er niet bij.
Negentien jaar heb ik het uitgehouden, toen was de maat vol.
Al die jaren ben ik geestelijk mishandeld.
Ik stelde niets voor en zou het nooit alleen redden.
Heb door hem een fraudeschuld, waar ik van mijn leven niet af kom.
Nu moet ik volgende week voor de rechter verschijnen om een wsnp (schuldhulpverlening), de kans is klein dat ik aangenomen word.
Hij heeft in de gevangenis gezeten, toen had ik een uitkering voor een een oudergezin, nadat hij vrij kwam wou ik weer een uitkering voor een economische eenheid, dat mocht niet van hem, ik was bang, voor mezelf en de kinderen.
Hij was agressief.
Op een dag stond de economische recherche voor de deur en ik moest mee.
Ik ben veroordeeld en hij niet.
Al word ik tweehonderd, dan nog krijg ik het niet terug betaald.
Heb er tien jaar alleen voor gestaan om de kinderen groot te brengen, nadat het was gebeurt, heb ik eindelijk de moed gevonden om hem eruit te trappen.
Dat is nu haast twaalf jaar geleden.
Ik heb er nog dagelijks last van.
Zit nu in een diepe depressie en zie geen uitweg meer.
Al die wrok en haat, ik sta tegen de muur en mijn ex fraudeert maar door.
Volgende week sta ik voor de rechtbank en hoop dat het positief is, zoniet dan heb ik geen toekomst meer dus ook geen reden meer om te leven.

Tanja.
Datum:
04-04-2006
Naam:
Tanja
Leeftijd:
50
Provincie:
Noord-holland

Soms

Ik denk wel soms, wat heeft het nou zin om te leven? Waarom kan ik niet zijn zoals anderen. Waarom moet ik steeds depri worden om iets? Komt het door me exen die wat geflikt hebben of komt het door mij? Dat ik soms iets niej durf te zeggen tegen anderen wat er in me hoofd rond gaat? Jah ik heb ook zlefmoord pogingen waar ik niet echt trots op ben. Ik kan niet echt tegen iemand zeggen ik moet het van me afschrijven maar dat wilt soms niet lukken. Op ene moment ben ik ziels gelukkig loop ik stralend rond en de andere moment denk ik aan zelfmoord. Soms denk ik wel van wie gaat mij missen wie gaat er zeggen dat ze van me houden? Wie zou zeggen dat ze me terug willen hebben dat ik weer leefde? Ik wil weten hoe ik er aan gekomen ben maar toch wil ik die antwoord niet weten. Ik wil weer vrolijk zijn net zo als vroeger, ik wil geen zorgen kennen.. En nu heb ik toch een brok in me keel en lopen tranen over me wangen heen. Ik weet niet hoe ik het moet beschrijven weet afentoe niks meer...
Datum:
03-04-2006
Naam:
Susanne
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-holland

dood echt!

ik ben paranormaal en wil dood elke keer als ik iets sie moet ik huilen ensoo en ik snij mezelf ook :$ maar ik wil echt niet door en heb ook als pogingen tot dood gedaan:$:$
Datum:
03-04-2006
Naam:
anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Friesland

Weet niet waarom

Tja..waar moet ik beginne... ik weet egt niet waarom ik dood wil, ik wil dat al zoon kleine 3 jaar maar ik weet niet waarom...ik heb gewoon geen zin meer in sgool enz...het lijkt me gewoon lekker om dood te zijn, en als iemand aan me vraagt waarom? dan kan ik daarop geen antwoord geven ik WEET het gewoon niet, maar ik durf geen zelfmoord teplegen, bang dat het mislukt en dat mn ouders er achter komen en dat wil ik niet.
Ik heb mezelf ook tijden gesneden, en dat luchte egt erg op, ik was er een tijdje vanaf maar nu heb ik het gevoel weer, ik huil er erg vaak om,,,ik hoop dat ik er af kan komen, heel vaak denk ik ook, waarom steekt niemand me neer of krijg ik een autoongeluk zodat ik het niet zelf gedaan heb...
Datum:
02-04-2006
Naam:
anoniemm
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-holland

verdriet

ik voel me vaak zo ellendig!!ik heb alles wat ik wil,ik heb een leeuk huis,leuke baan,lieve vriend,en toch ben ik ongelukkig!!niet altijd,er zijn ook hele gelukkig momenten,maar altijd als ik erg gelukkig ben,komt er gelijk daarna een depressieve periode..het lijkt erop dat ik niet gelukkig durf te zijn.
ik heb ook al bij het riagg gelopen,heb ook in een praatgroep gezeten,maar het leek erop dat ik alleen maar depressiever werd.nu heb ik al een aantal jaar een superlieve vriend,van wie ik heel veel hou,te veel eigenlijk.
ik voel me gewoon een dom iemand,en ik weet niet waarom..
vaak heb ik momenten dat ik totaal niet weet wie ik eigenlijk ben,dat vind ik zo'n rotgevoel!
mn vader is ook manisch depressief,maar dankzij medicijnen gaat het nu weer goed,gelukkig.maar mijn depressieve buien blijven altijd terugkomen,en ik weet niet hoe ik daar vanaf kan komen,tuurlijk denk ik vaak aan zelfmoord.maar nog geen jaar geleden heeft een vriendin van me zelfmoord gepleegd,dat totaal onverwachts voor mij kwam,en daar heb ik het nu nog steeds moeilijk mee..dus ik wil mijn nabestaande dat verdriet niet aandoen..
hopelijk wordt ik ooit echt gelukkig
Datum:
02-04-2006
Naam:
anoniem
Leeftijd:
22
Provincie:
Noord-brabant

Weet Niet

Kweet nie meer watk moet doen kzit me eigen nu kapot te janken en het meisje waar ik al een jaar verliefd op ben heeft me gedumpt kzit te twijfelen of ik nog wil blijven leven ktril helemaal en kheb mn deur op slot mn ouders maken alles alleen maar erger
Datum:
02-04-2006
Naam:
Geert
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

Ik kan de gevoelens niet van me af zetten

Op 7 januari 2006 heeft mijn toenmalige vriendin, besloten om een einde te maken aan onze relatie. Ik was 16 toen ik haar leerde kennen en we hebben bijna 4 jaar een relatie gehad. Ze betekende alles voor me. Ik was bijna klaar met mijn studie en dacht al aan samenwonen. Toch is er een abrupt einde gekomen aan onze relatie. Ze was verliefd op iemand anders zei ze. Later bleek dit wel een bevlieging te zijn, maar ze heeft me duidelijk gemaakt dat ze vrij wil zijn. Momenteel zie ik haar eens per week, namelijk op de zaterdagavond - doordeweeks zit studeer ik in Noord Holland. De zaterdagavond is standaard onze stapavond. De avond die vroeger altijd ontzettend gezellig is kenmerkt zich nu met verdriet en jaloezie. Iedere week zie ik 'mijn meisje' weer met andere jongens staan flirten. Iedere week probeer ik haar weer duidelijk te maken hoeveel ik om haar geef, maar de roep om liefde blijft keer op keer onbeantwoord. Ze was alles voor me, betekende zoveel voor me...Ik wilde mijn leven om haar heen bouwen. Nu ben ik haar kwijt. Keer op keer doet ze me onbewust zoveel verdriet dat ik steeds meer vragen krijg over de zin van het leven. Telkens speelt de gedachte in mijn hoofd, dat het in de hemel toch veel mooier moet zijn dan op aarde. Ik twijfel meer en meer aan het leven. Anderzijds ben ik ook wel bang voor de dood. Wat moet ik doen, voordat ik een keer zoveel verdriet heb, dat het echt uit de hand loopt??
Datum:
02-04-2006
Naam:
Ralph
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-brabant

zelfmoord???

Hallo,

Bij mij is het zo dat ik alleen maar problemen heb. Geen contact met mijn moeder meer, niet met mijn schoonouders en nu heb ik het gevoel dat mijn man me ook liever ziet vertrekken.

Ik heb behoorlijk veel lichamelijke klachten en daarom denk ik dat mijn man ook zoiets heeft van ach ze heeft weer daar pijn en de volgende dag daar weer. Tja dan heeft hij gelijk is heb iedere keer wel wat vooral met de sex dat ik pijn heb. Zoenen krijg ik zelfs pijnlijke lippen van.

Ik ben gewoon een mislukkeling en ik kan er niks aan doen om dit te veranderen.

Er zit dus nog maar 1 ding dan op.
Zou wel veel moeite hebben om mijn dieren achter te laten en ook mijn man maar dan stelt het me gerust dat het volgens mij hem niet veel uitmaakt.

Als ik dit zo schrijf weet ik dat er iets niet klopt maar het is gewoon wat ik denk.

Ik weet gewoon niet waar ik nog voor moet leven.
Datum:
02-04-2006
Naam:
DD
Leeftijd:
24
Provincie:
Friesland

weg..

Ik ben een meisje van 16 jaar,
zit al 1,5 jaar met mezelf in de knoop. Ook heb ik al heel vaak zelfmoord neigingen gehad, het begon allemaal toen ik mezelf niet kon accepteren, ik heb zulke hoge eisen die ik allemaal niet kan waarmaken, maar als ik er niet aan voldoe, walg ik van mezelf. Ik sta ook nog eens onder een grote druk, sporten in het eerste team, waar ik altijd goed moet presteren. School dat als ik niet op pas helemaal de verkeerde kant op gaat. Ouders waarmee ik heel vaak ruzie had, en waarvoor ik de perfecte dochter moet zijn. ik hield het niet meer, maakte plannen en snee mij heel vaak in mijn polsen, mijn ouders kwamen erachter en stuurde me naar een therapeut. Ik ga daar nu een half jaar heen, het bleek allemaal wat beter te gaan. maar ik was zo depri dat het snel weer terug kan komen. Toen kwamen er herinneringen terug uit het verleden, dat mijn broer mij misbruikt had, en dat verklaarde ook waarom ik moeite had met mensen om me heen. Hij is 1 van de belangrijkste personen in mijn leven, waarom deed hij me dat aan? Ik ben nu heel bang dat andere belangrijke personen waaraan ik me ga hechten, mij ook pijn gaan doen. Nadat ik dat heb moeten verwerken, kwam het toppunt. Een goede vriend van me pleegde zelfmoord precies 4 weken geleden. Ik hield het niet meer, zoveel schuldgevoelens, dat ik het had moeten zijn in plaats van hem. Maar zag ook hoeveel pijn hij mensen aandeed, hoeveel verdriet. dat is ook het enige wat mij hier houd, de mensen om mij heen. Voor mezelf hoef ik hier niet meer te zijn. Maar deze week maandag ging het weer mis.. er gebeurde iets waardoor ik helemaal geobsedeerd was en niet meer mezelf. ik moest asperines hebben, mijn moeder wilde het pakje niet geven en ik werd helemaal agressief. Ik was toen helemaal in mijn eigen wereld, en niemand kon me tegenhouden, maar dat had ik mis, mijn moeder.. het was dus niet gelukt. 2 dagen later had ik weer een inzinking, toen kwam ik wel aan de pillen en nam ze allemaal in. mijn ouders weten het niet, maar ik was daarna echt ziek. gelukkig was het goed afgelopen, wil mijn ouders niet zoveel pijn bezorgen. Ik ben nu wel gestopt met het snijden met een stendie in mijn polsen, maar ik hoop dat ik het nog lang volhou.. niet voor mij, maar voor de mensen om mij heen.
Datum:
01-04-2006
Naam:
anoniempje
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

Ik word gek!

nog zo jong en dan toch al zo depressief word er gezegt. "ze wil zeker aandacht."word er gezegt. "doe niet zo achterlijk!""ben je gek geworden?!" nou,eigelijk wel ja... wat!? dat ben ik echt!
Ik ben achtsig en agressief tegen mensen die met pleegzorg te maken hebben. Ik MOET elke avond mijn bloed zien, dus ik snijdt mezelf in de pols. Ik kan mijn gevoeldens niet echt laten zien. Dat doe ik door alleen maar grapjes te maken en maar vrolijk te doen. Zogenaamt het maar vrolijk in zien. Maar wat er vanbinnen speeld weet niemand. Dat zal niemand ook te weten komen. Want mijn gevoelens laten zien kan ik niet. Wel vertellen. Maar praten met mensen kan ik niet. Dus opschrijven . In gedichten of verhalen. Zoals nu. dus, ik zal het jullie vertellen. Mensen denken dat ik alles vrolijk bekijk. Maar geboren worden is slecht voor de wereld. Je vreet andermans eten op,je kost fucking veel geld dat je ouders of pleegouders moeten betalen,je gaat autorijden je verneukt de ozonlaag en je help de wereld met je aardgenoten te vermoorden. Als je de krant leest zie je erge dingen. Irak,aardbevingen,weer iemand vermoord... Wat heeft 't voor een nut om nog op de aarde te leven?er is toch alleen maar elende op de wereld.en blijven leven maakt het er niet beter op ofzo.

afz. Demi
Datum:
01-04-2006
Naam:
Demi
Leeftijd:
13
Provincie:
Flevoland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.