Levensverhalen (pagina 1733)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Ik trek het niet meer!!!!!

Ik ben 18 jaar en ik heb een heel moeilijk leven achter de rug...Mijn ouders zijn gescheiden toen ik een paar weken oud was , ik ben seksueel misbruikt , financieel zit ik erg krap , ik kan nooit op vakantie of iets leuks doen, ik ben blijven zitten dit jaar ,ik ben een aantal jaar geleden mijn beste vriendin verloren , mijn vader is vorige maand overleden en ik heb een vriend die schijt aan me heeft.. Ik kan het gewoon allemaal niet meer aan ,echt niet! Ik zie geen andere uitweg dan zelf moord plegen..De enigste reden waarom ik het niet moet doen is mijn moeder..Ik woon nu alleen met haar en ik wil haar echt niet alleen laten..Maar de zelfmoordgevoelens worden met de dag sterker en ik weet zeker dat ik het niet lang meer vol hou zo..
Datum:
30-03-2006
Naam:
Ikke....
Leeftijd:
18
Provincie:
Utrecht

Eenzaam

Ik wil dood. Liever heb ik iets dat mijn verdriet in 1 x doet oplossen, maar dat bestaat niet.

Ik wil dood omdat ik eenzaam ben. Omdat ik al 12 jaar sterk verlang naar intimiteit (in de vorm van een relatie) maar dit nooit gekregen heb. Gevoelens nooit wederzijds beantwoord worden, ik altijd meer wil van de ander dan hij/zij van mij. Op liefdesgebied, sexgebied, maar ook op vriendschappelijk gebied. Ik heb geen echte vrienden meer gehad sinds mijn 12e en ook geen vriendenclubje, dus uitgaan/uitjes doe ik alleen of met mijn ouders.
Ik ken heel veel mensen, heb leuke kennissen, maar ik ben altijd een leuk 'extra' vriendinnetje voor erbij, want iedereen is altijd voorzien van beste/echte/goede vrienden en heeft het druk. Nooit heeft iemand de behoefte een relatie met MIJ te verdiepen, het blijft allemaal aan de oppervlakte. Ik ben in sociaal opzicht ontzettend gegroeit maar alleen aan de oppervlakte. Ik kan doen wat ik wil, maar het blijft aan de oppervlakte. Mensen vertrouwen me nooit iets toe.

Een andere reden is dat ik het verleden met mijn ouders niet kan verwerken. Het ging mis op mijn 3e en nu verlang ik terug om 3 te zijn: ik wil ook continu bij mijn moeder zijn maar mijn verlangens zijn bodemloos.

En nog een reden is dat ik als ik aan mijn ouders denk intens verdrietig wordt. Zij weten alles van mijn zelfmoordverlangen en ellendige gevoelens, maar ze kunnen me niet helpen. Als ik aan ze denk denk ik aan het verdriet dat ik ze aandoe door te bestaan, en door zelfmoord te plegen. Gek genoeg wil ik dan alleen nog maar liever dood.

Ik slik antidepressiva en dat heeft 4 jaar lan.g redelijk geholpen maar werkt nu helemaal niet meer, en het verhogen van de dosis ook niet.
Ik ben bij heel veel verschillende psychmensen geweest en organisaties en ze hebben me nooit kunnen helpen.

Ik heb alle hoop verloren op een gelukkige toekomst. Ik voel me een mislukkeling.
Datum:
30-03-2006
Naam:
Gaat niemand wat aan
Leeftijd:
19
Provincie:
Utrecht

zelfmoord..

Ik heb een half jaar zelfmoord proberen te plegen het was niet gelukt maar me ouders kwamen er wel achter..
mijn vader was hee erg verdrietig maar mijn moeder gaf geen emotie misschien was die er wel.. nu een paar maanden verder gaat het weer helemaal fout met me ik zit weer met de gedachten om zelfmoord te plegen.
Ik moet continu maar aan horen dat ik het schuld bne dat mijn vriedinen me laten zitten zelfs op de verjaardag van me vriendin, die was niet zoals geplant en ik had meedelijden met haar,en daarom had ik dus een dag ernaa en feestje georganizeerd maar tervergeefs ze belde af..
mijn moeder verdedigt altijd mijn grote broer en ik word er zo gek van..
dat is dus ook een reden waarom ik zelfmoord wil(de) plegen en en mijn omstandigheden kan niemand helpen zoals velen..
Datum:
29-03-2006
Naam:
jacqueline
Leeftijd:
14
Provincie:
Limburg

Angst!

Ik voel me alleen, de pijn die diep van binnen zit is bijna niet meer houdbaar. Mijn ouders hebben me `gedumpt', ze begrijpen mijn keuze voor mijn gezin niet. De vraag die steeds weer bij mij opkomt is; Waarom hebben ze me op deze wereld gezet? Nooit heb ik iets van hun liefde kunnen ervaren. Er zit niets van liefde in hun , niet naar elkaar, niet voor zichzelf en niet naar ons en anderen. Nu ik zelf ouder ben van twee kinderen ervaar ik dat gemis heel erg, ik kan wel verklaren waarom zij niet dat vermogen hebben maar dat maakt me ook verdrietig. Er kan geen contact meer groeien tussen mijn ouders en mij, er is teveel kapot en er is alleen maar boosheid en veel verwijten. Het laatste kontakt met mijn moeder, twee weken terug was zo naar en het heeft mij zoveel verdriet gedaan, ergens in mij zat nog altijd een stukje hoop dat zij misschien op anderen gedachten zouden komen, maar dat is niet zo! De afstand is vele malen groter geworden. Ik weet niet meer wat ik moet voelen, pijn, verdriet, teleurstelling of boosheid. Bij mijn tranen kom ik niet meer, ik voel me alleen nog maar intens moe! Moe en leeg.
Ik voel me somber. al dagen en dat wil ik niet meer. Ik had een blije moeder willen zijn, maar dat lukt niet. Ik voel me in zo`n cocon zitten, afgesloten van alles, van m`n gevoel, gedachten en de werkelijkheid.
Ik weet niet meer wat ik moet doen.
Datum:
29-03-2006
Naam:
anja
Leeftijd:
39
Provincie:
Gelderland

a

wat heef het allemaal voor zin?
schoolprestaties zijn matig, ik ben niets bijzonders en zal nooit iets bijzonders bereiken. thuis veel ruzie, ik heb er geen zin meer in. waarom besta ik? ik vraag me vaak af, hoe het zou zijn om een ander te zijn. nooit dit leven te hebben, ik wil zelfmoord plegen. maar ik heb de durf niet om een mes te pakken, en paracetamol blijken niet 100% te zijn..
ik zou liever een manier hebben om er een einde aan te maken, dan een reactie hierop..
Datum:
28-03-2006
Naam:
a
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

bedrogen

haay ik ben 18 jaar en ik heb gewoon een normaal doorsne gezinnetje moeder vader en een zusje,
ik zie het zelf allemaal niet meer zitten.
ik weet niet helemaal waarom maar ik zal het proberen te zeggen ik zit met meerdere problemen ik zit op school universiteit utrecht alleen ik wil he niet meer en ik spijbel alleen me ouders zijn er nu achter gekomen en ik voel me nu zo kut tegen over mijn ouders dat het allemaal niet meer goed gaat
Datum:
28-03-2006
Naam:
####
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-brabant

Ups en downs

Hallo allemaal,

Mijn verhaal is niet zo anders als die van jullie. Heel vaak wil ik dat ik er niet eer ben. Er zijn momenten en omstandigeheden in mijn leven waardoor ik me alijd slecht voel. Over mijn echte gevoelens praat ik alleen nog maar met therapeuten. Ik weet niet of het helpt maar het is goed om te weten dat ze erzijn en bereid zijn mij ltijd te steunen. Maar lang niet altijd lukt het ze mij te helpen, vooral als ik "thuis"ben. Vaak is er wel iets waarom ik moet huilen, me onbegrepen voel of wat dan ook. Maar het ergste vind ik dat ik gestigmatiseerd wordt en altijd moet doen alsof het me niets doet. Wanneer ik het niet trek komen al die gevoelens van wanhoop weer naar boven en wil ik niet meer. Altijd vind ik wel een lichtpuntje om door te zetten, maar net zo vaak vraag ik me weer af wanneer kan ik gaan? Wanneer heb ik rust? En wat nou als ik die ene keer het lichtpuntje niet meer zie of niet meer kan opbrengen deze te zien?
Datum:
28-03-2006
Naam:
Kasha
Leeftijd:
33
Provincie:
Noord-holland

een gevoel dat ik niet begrijp

ik ben al een tijdje erg ongelukkig, eerst verlaat na 14 jaar relatie en een halfjaar huwelijk na een miskraam mijn man mij omdat ik de miskraam gehad had. ik was in een dag alles krijt, mijn ongeboren kind, mijn man,mijn huis mijn baan, mijn honden ALLES. ik heb in anderhalf jaar 3 huizen gehad. maar nu gaat het goed, ik heb weer een relatie en en u een hele lieve vriend, een kind van 15 maanden en een geweldig huis, mijn hond terug. maar ik heb me nog nooit zo alleen en ongelukkis gevoeld. ik kan nergens van genieten en ben snel agressief en verdrietig en ik weet niet waarom. als het allemaal wel gaat speelt het dood willen niet zo, maar er hoeft maar iets simpels te gebeuren en ik wil echt heel graag dood. tot nu toe kan ik het stoppen omdat ik me besef wat ik andere aandoe maar ben bang dat ik op een punt ga komen dat me dat ook niets meer kan schelen. liefs m
Datum:
28-03-2006
Naam:
m
Leeftijd:
32
Provincie:
Noord-brabant

overdosis pillen

Ik ben een meisje van 23 jaar. Ik heb al een aantal zelfmoordpogingen achter de rug. Dat is nu een paar jaar geleden. Ik ben al heel vaak in therapie geweest, en ik dacht dat het wel over was, maar nu komt het weer terug. ik heb eigenlijk niets te klagen, ik woon samen, we hebben in december 2005 een huis gekocht, we hebben trouwplannen, heb een vaste baan, wat wil ik nog meer?
maar sinds de dood van mijn opa vorig jaar, gaat het steeds slechter met mij.
Datum:
28-03-2006
Naam:
ikke
Leeftijd:
23
Provincie:
Limburg

het leven

ik had een beeld over mijn leven , verliefd getrouwd en kinderen.
getrouwd ben ik geweest met een man wat mijn leven wou regeren.
10 jaar lang heb ik geleefd zoals hij wilde. anders had ik ruzie,
nu leef ik met mijn huidige vriend ,maar laat mij niets meer bestellen.
foute boel dus want ik wil ook niets meer annemen.
op dit moment leef ik als moeder en als huisvrouw en zie ik mij niet meer geliefd als vrouw
ik leef voor mijn kinderen maar zie op dit moment de dood als oplossing voor al mijn problemen.
iedereen is dan weer gelukkig.
mijn kinderen zijn nog maar klein en zullen niet beseffen wie hun moeder is ,
ikzelf hou ontzettened veel van mijn kinderen en van mijn vriend maar vind niet datgene wat mij de voldoening geeft om te blijven leven.
ik denk al tijden aan zelfdoding ,maar weet niet hoe en wanneer
Datum:
27-03-2006
Naam:
tineke kragt
Leeftijd:
36
Provincie:
Overijssel

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.