Levensverhalen (pagina 1729)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Altijd zo rot voelen...

Ik weet niet hoe het komt, maar ik heb elke dag wel even een gevoel van depressiviteit. Ik denk dan aan de dingen die ik vroeger heb gedaan, waar ik spijt van heb. Ik heb mijn school verknalt en ik voel me daar vaak schuldig over. Ik heb een vriendin.. Ik voel me niet altijd even goed bij haar. Ze is heel mooi enzo, maar soms is het toch allemaal een beetje vreemd. Soms heb ik zoveel werk van school dat ik door de stress alles aan de kant haal en ga zitten piekeren in mezelf. Ik voel mezelf een sukkel, het voelt alsof ik alles verpest. Mijn ouders hebben vaak ruzie, ik ben veel vrienden kwijtgeraakt omdat ik 2 keer ben verhuist. Soms werk ik mezelf zo in de problemen dat ik 'S nachts in bed diep nadenk over zelfmoord, maar er nooit echt iets mee heb gedaan. Ik zou zo graag van al mijn problemen af willen zijn, ik zit altijd ergens heel snel mee. Ik weet niet wat ik moet. Het voelt goed om te weten dat als je dood bent je zorgen voorbij zijn. Ik zou zo graag dood willen.. Ookal klinkt dit wat overdreven ofzo.. Ik wil het. De tranen lopen in mijn ogen als ik denk aan het feit dat iedereen mijn begrafenis zou moeten meemaken. Maar ik kan niet altijd aan anderen denken. Ik heb maar 1 wens; Mijn zorgen laten verdwijnen. Daarvoor is maar 1 optie.. helaas.
Datum:
11-04-2006
Naam:
Nick
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

ik wil niet meer maar moet verder

Ik wil niet meer!! Maar ik moet wel verder... Ik ben moeder van 2 kinderen en die mag ik het niet aandoen, maar hoe vaak ik al dacht, en nu veroorzaak ik een enorm auto-ongeluk is niet meer op 2 handen te tellen. Maar misschien ben ik ook gewoon te zwak en durf ik niet. Nee springen doe ik niet, voor de trein geeft zo;n troep. Misschien ooit met slaappillen. Verder gaan is vaak geen optie maar doorgaan ook niet. Ik gebruik anti-depressiva en heb in therapie gezeten. De therapie verergerde mijn gevoel alleen maar. Ik weet het gewoon allemaal niet meer.
Datum:
11-04-2006
Naam:
Anno
Leeftijd:
38
Provincie:
Gelderland

ik wil niet meer..

ik, mijn leven heeft gewoon geen zin meer in mijn ogen ik heb altijd ruzie met mijn ouders ze willen me zelfs weg uit huis hebben omdat ik moeilijk opvoedbaar ben. maar buiten dat ik heb verkeerde vrienden, ik doe alles verkeerd, haal aleen maar onoldoendes, mijn allerliefste en beste maatje mun opa is overleden waarmee ik altijd kon praten en alles hij weet alles van me, ik word wel gesteund door iedereen maar ik voel me gewoon niet mezlef. ik snij mezelf heel vaak in me pols ook ik wil het egt gewoon maar ik hebniet zoveel vrienden maar eenn paar een stuk of 3 á 4. en die weten niej dat ik met dit probleem zit, en het ergste is ik doe heel bot tegen me vriendje waardoor hij het waarschiojlijk wil utmaken nog dieper in de put. maar nu klnkt het nu alemaal niet zo erg maar het is wel zo ik ben al vaak genoeg van huis wegegelopen om egt goed \na te denken ik stop nu maar want hoe meerik schrijf hoe verdrietiger ik wordt
Datum:
11-04-2006
Naam:
doet er niet toe
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

ik wil niet meer echt niet

hallo ik ben 12 en ik wil echt niet meer wat moet ik nu doen ik weet eigenlijk nuet echt waarom niemand geeft om mij iedereen haat me

groetjes
Datum:
11-04-2006
Naam:
anoniem
Leeftijd:
12
Provincie:
Gelderland

Ik weet het niet meer.

Ik zit al zo lang ik me kan herinneren in de knoop met mezelf. Ik kan hier nu een ellenlang verhaal over op gaan hangen, maar dat heeft niet echt heel veel zin. Ik weet eigenlijk heel goed waar mijn problemen liggen en heb best een redelijk zelfkennis. Ik ben perfectionistisch en onzeker, dat is eigenlijk de hoofdoorzaak van mijn gevoel van ongelukkigheid. Het zit echt tussen mijn oren, natuurlijk heb ik minder leuke dingen mee gemaakt, maar dat is niet de oorzak van mijn gevoel. Nu schrijf ik hier eigenlijk omdat ik me op het moment weer eens heel erg ongewenst en ongelukkig voel, maar vooral niet weet wat ik nu moet. Ik ben al naar 5 psychologen geweest en ben dat inmiddels echt helemaal zat, vrienden en familie wil ik er niet meer mee lastig vallen en ook begrijpen zij het echt niet. Als ik zeg dat het niet goed gaat denken zij dat ik gewoon een beetje verdrietig ben. Ze zien niet hoe serieus het is, zelfs de psychologen niet. Ik wil regelmatig echt dood, maar weet ook dat ik dat niet kan, daarvoor denk ik te lang na over wat goed is en hoe, wat, waar en wie er misschien toch (ook al kan ik me dat vaak niet voorstellen) verdriet om zullen hebben. Soms denk ik dan dat ik misschien toch maar bewust een mislukte poging moet doen, maar zo wil ik niet zijn, alleen ik weet gewoon echt niet meer hoe ik hier anders uit moet komen en kan laten zien dat het niet een beetje verdriet is. Misschien is dit een heel raar verhaal en ik zou nog veel meer willen zeggen, maar dan wordt dit veel te lang.
Datum:
11-04-2006
Naam:
maar
Leeftijd:
20
Provincie:
Utrecht

Waarom?

Soms weet je het gewoon allemaal niet meer. 5 maanden geleden heeft mn toenmalige vriendin een punt achter onze 2 jarige relatie gezet. De reden waarom ze het uitmaakte bleef achteraf één grote leugen te zijn. Ik kreeg overal de schuld van en zij had al snel een ander. Ik heb toen alle contact verbroken, en heb geprobeerd verder te gaan, mn dingen weer te doen die ik normaal ook altijd deed. Er is toen een tijdje een meisje waanzinnig lief voor me geweest, maar ze kon mn gevoel niet wegnemen. nadat we hadden besloten om als vrienden verder te gaan ben ik weer terug gevallen in mn oude ik, zoals het was nadat mn relatie uit ging. Een aantal ruzies met vrienden die totaal neit nodig waren, omdat ik niet lekker in elkaar zit zijn ze helaas toch gebeurd. Dan denk ik soms, waarom allemaal nog, kan het hier niet gewoon ophouden? Kzou hier zo graag uit willen komen, maar dat is echt heel moeilijk ....
Datum:
11-04-2006
Naam:
Hugo
Leeftijd:
17
Provincie:
Zuid-holland

Ik kan het niet meer

Mijn vriend en ik zin nu 4 maand uit elkaar, nadat hij is vreemdgegaan en een trio heeft gehad met zijn beste vriend en een wijf dat iedereen al heeft gehad.
Na lang nagedacht te hebben heb ik besloten om bij hem te blijven omdat ik echt heel veel van hem hou! Dat ging een tijdje goed totdat hij er niet meer mee kon leven en het heeft uitgemaakt. Ik ben nu al 4 maanden helemaal kapot, en ondertussen hebben we al weer 2 keer sex gehad en ik weet dat hij me gebruikt maar ik hou zoveel van hem dat het me gewoon niks kan schelen. Nu heb ik hem vertelt dat ik nog steeds net zoveel van hem hou als eerst maar hij wil het niet horen en sluit me weer buiten. Ik heb het nu helemaal gehad en kan er niet meer tegen vechten, ik kan het gewoon allemaal niet meer volhouden. Ik weet niet meer wat ik moet doen, zelfmoord is egoistisch en zwak misschien wel maar ik ben er nog niet uit, ik ben blij dat ik in ieder geval mijn verhaal even in het kort kwijt kan.
Datum:
10-04-2006
Naam:
Elana
Leeftijd:
19
Provincie:
Groningen

-

Ik vraag me vaak af, wat het leven nog voor zin heeft.. heb wel een vriend, maar als het aan hem ligt, zie ik 'm nooit, en vriendinnen heb ik ook genoeg.. Maar ze weten niet wie ik echt ben. ik heb een masker op, een masker waarachter ik mijn verdriet verschuil. niemand kent de echte Luna'. waarom niet? omdat ze zich anders zorgen zouden gaan maken, en dat wil ik niet. Ik automutileer al vanaf me 14e, vorig jaar kwam me vriend erachter. hij maakte zich zorgen, en heeft het aan zijn ouders verteld. het laaste is dat andere zich zorgen maken om mij, ik Luna' een meisje met problemen. Soms denk ik, dit is mijn enige verlossing, van alles, ja van alles en iedereen.. maar waarom doe ik het dan niet?
Datum:
10-04-2006
Naam:
Luna'
Leeftijd:
17
Provincie:
Gelderland

leven met astma

ik ben een vrouw van 28 en heb al 28 jaas astma maar de laatste jaren moet ik ziekenhuis in ziekenhuis uit ben nu op reveledatie tera pie maar zelfs dat gaat niet mer ben de laatste tijd heel erg zomber vrienden weeten niet meer hoe ze met je om moewten gaan mensen laten je barsten huishouding kan ik niet meer aan heb veder wel een lieve man met wie ik wel kan praten maar ik wil een normaal leven net als ieder ander maar de tijd zal het leren
Datum:
09-04-2006
Naam:
santje
Leeftijd:
28
Provincie:
Drenthe

mijn grauwe leven

Nou, zoals de meesten die op deze site terecht komen zit ik ook opgescheept met het idee dat het leven ook voor mij geen zin meer heeft. Ik ben nog maar 15 jaar, maar heb voor mijn gevoel al genoeg ellende mee gemaakt. Ik ben altijd heel zelfstandig geweest mijn neef heeft zelfmoord gepleegd, mijn grootouders zijn overleden, meerdere dichtbij staande mensen, en mijn broer heeft een ziekte gehad een psychose. Al deze dingen bij elkaar vallen zwaar op je dak, en dan ook nog het feit dat je niet voldoet aan het ideaalbeeld van de jeugd, doet pijn! Nouja, ik zit al meerdere jaren met zelfmoord in mijn hoofd. Ik heb al gepraat met mensen op school, mijn ouders, vriendinnen, maar ik kom er maar niet uit. Iedereen schuift me door omdat ze niks met me kunnen beginnen. Eigenlijk snap ik zelfs het nut niet van de reden waarom ik dit verhaal schrijf, want het boeit toch niemand. Nouja, voor iedereen die ook zo'n rotleven heeft, i know how you're feeling !
Datum:
09-04-2006
Naam:
sophie
Leeftijd:
15
Provincie:
Overijssel

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.