Levensverhalen (pagina 1729)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Ik kan het niet meer

Mijn vriend en ik zin nu 4 maand uit elkaar, nadat hij is vreemdgegaan en een trio heeft gehad met zijn beste vriend en een wijf dat iedereen al heeft gehad.
Na lang nagedacht te hebben heb ik besloten om bij hem te blijven omdat ik echt heel veel van hem hou! Dat ging een tijdje goed totdat hij er niet meer mee kon leven en het heeft uitgemaakt. Ik ben nu al 4 maanden helemaal kapot, en ondertussen hebben we al weer 2 keer sex gehad en ik weet dat hij me gebruikt maar ik hou zoveel van hem dat het me gewoon niks kan schelen. Nu heb ik hem vertelt dat ik nog steeds net zoveel van hem hou als eerst maar hij wil het niet horen en sluit me weer buiten. Ik heb het nu helemaal gehad en kan er niet meer tegen vechten, ik kan het gewoon allemaal niet meer volhouden. Ik weet niet meer wat ik moet doen, zelfmoord is egoistisch en zwak misschien wel maar ik ben er nog niet uit, ik ben blij dat ik in ieder geval mijn verhaal even in het kort kwijt kan.
Datum:
10-04-2006
Naam:
Elana
Leeftijd:
19
Provincie:
Groningen

-

Ik vraag me vaak af, wat het leven nog voor zin heeft.. heb wel een vriend, maar als het aan hem ligt, zie ik 'm nooit, en vriendinnen heb ik ook genoeg.. Maar ze weten niet wie ik echt ben. ik heb een masker op, een masker waarachter ik mijn verdriet verschuil. niemand kent de echte Luna'. waarom niet? omdat ze zich anders zorgen zouden gaan maken, en dat wil ik niet. Ik automutileer al vanaf me 14e, vorig jaar kwam me vriend erachter. hij maakte zich zorgen, en heeft het aan zijn ouders verteld. het laaste is dat andere zich zorgen maken om mij, ik Luna' een meisje met problemen. Soms denk ik, dit is mijn enige verlossing, van alles, ja van alles en iedereen.. maar waarom doe ik het dan niet?
Datum:
10-04-2006
Naam:
Luna'
Leeftijd:
17
Provincie:
Gelderland

leven met astma

ik ben een vrouw van 28 en heb al 28 jaas astma maar de laatste jaren moet ik ziekenhuis in ziekenhuis uit ben nu op reveledatie tera pie maar zelfs dat gaat niet mer ben de laatste tijd heel erg zomber vrienden weeten niet meer hoe ze met je om moewten gaan mensen laten je barsten huishouding kan ik niet meer aan heb veder wel een lieve man met wie ik wel kan praten maar ik wil een normaal leven net als ieder ander maar de tijd zal het leren
Datum:
09-04-2006
Naam:
santje
Leeftijd:
28
Provincie:
Drenthe

mijn grauwe leven

Nou, zoals de meesten die op deze site terecht komen zit ik ook opgescheept met het idee dat het leven ook voor mij geen zin meer heeft. Ik ben nog maar 15 jaar, maar heb voor mijn gevoel al genoeg ellende mee gemaakt. Ik ben altijd heel zelfstandig geweest mijn neef heeft zelfmoord gepleegd, mijn grootouders zijn overleden, meerdere dichtbij staande mensen, en mijn broer heeft een ziekte gehad een psychose. Al deze dingen bij elkaar vallen zwaar op je dak, en dan ook nog het feit dat je niet voldoet aan het ideaalbeeld van de jeugd, doet pijn! Nouja, ik zit al meerdere jaren met zelfmoord in mijn hoofd. Ik heb al gepraat met mensen op school, mijn ouders, vriendinnen, maar ik kom er maar niet uit. Iedereen schuift me door omdat ze niks met me kunnen beginnen. Eigenlijk snap ik zelfs het nut niet van de reden waarom ik dit verhaal schrijf, want het boeit toch niemand. Nouja, voor iedereen die ook zo'n rotleven heeft, i know how you're feeling !
Datum:
09-04-2006
Naam:
sophie
Leeftijd:
15
Provincie:
Overijssel

waarom ik

ik ben 20 jaar heb van alles mee gemaakt daar door ben ik gaan eten en ben ik dikker geworden mensen lachen me uit ik heb vaak genoeg geprobeerd om er een einde aan te maken maar ik mag niet dood volgens mij want was iedere keer kantje boord ik weet niet wat ik moet doen of zeggen ik speel een toneel stuk ik ben altijd vrolijk maar van binnen is het kapot op waarom zou ik op zo'n jonge leeftijd niet meer willen ik heb zo iets van laat me gaan en laat me rusten altijd maar denken denken denken wanneer houd het op ik weet het niet ben bang dat het nooit ophoud daarom weet ik ook niet meer wat ik moet doen niets lukt of werkt ik maak alles kapot lijkt het maar voor mij houd het een keer op hoop dat ik geholpen kan worden zo gaat het niet langer
Datum:
09-04-2006
Naam:
danielle
Leeftijd:
20
Provincie:
Friesland

heeft geen zin meer

hoi .
heb zo veel verhalen gelezen en alles wat ik lees komt zo dicht bij. zo voel ik me al vanaf me geborte zo maar te zegen heb me nooit gelukkig gevoelt en voel me alleen maar slechter over me zelf. wat is het zin van leven alles wat ik om me heen zie ik k*t. de wereld word met de dag slechter.ik zie bij me zelf alleen maar tegenslagen en zie totaal geen een licht puntje. ik wil zooo graag dood alleen HOE! en laat wel me klenie zusjes en broertjes en moeder achter. ben nou sinds een paar dagen afscheidsbriefen aan het schrijfen voor iedereen eentje. ik zie niks meer waar voor ik ze zegen steeds je hebt zo veel om te leven (not) ik voel me jaren alleen was vroeger heel veel gepest gelukkig niet meer maar ben heel onzeker en voel me totaal niet happy. wil zo graag gelukkig zijn maar elke keer komen die tegen slagen. daarom zeg ik nou het is genoeg geweest ik wil geen pijn en geen verdriet meer hebben wil niet meer denken en energie in iets doen als het toch weer niet lukt.
ik weet wel van me zelf dat ik de lat te hoog leg voor me zelf maar dat zal nooit verandere zo zit ik in elkaar.
heb nou wel hulp maar dat werkt voor geen moer. ik weet dat de lente komt maar wat heb ik er aan als ik me niet gelukkig voel met me zelf.
ik weet niet of ik die stap kan zetten van het echt doen want ik wil me broertjes en zusjes niet nog meer pijn doen maar ik wil zooo graag gelukkig met me zelf zijn. ik word als alles snel verloopt snel opgenomen voor de zoveelste keer in me leven. en iedere keer weer komen ze weer met conclusie dat het niet heeft geholpen. denk nou ook wel als ik er niet meer ben heb ik rust en me familie vind zijn leven wel weer.
Datum:
09-04-2006
Naam:
Ellen
Leeftijd:
23
Provincie:
Utrecht

kut

ik voel me de laatste tijd egt k*t k sal alles op een rijtje setten wat ik heb megemaakt
1 moeder dood toen ik klein was
2 hond dood (dat gebeurdt wel vaker maar voor mij was mijn hond egt belangrijk hij was mijn leven)
3 broer cyndroom van asperger
5 ouders die mij altijd de sguld gaven
6een stiefmoeder die ik egt haat
7ik op de basisgool heel erg gepest wordt
8 ik die op de brugklas heel; erg gepest wordt omdat ik alleen zwart draag
9 ik die van die sgool wordt afgetrapt
10 wordt ook van de andere sgool afgetrapt
11 ik heb borderline
12 ik zit nu nergens op school ik sta op een w8lijst voor mensen met psygische problemen
ik heb hel vaak ruziej met men ouders en ik snij meself ik heb heel veel pijn ook ben ik verkracht door mijn opa en ondanks dat ga ik heel snel met jongens naar bed omdat ik geen nee kan zeggen
ik wil graag met mensen praten hierover dus als je wilt voeg me maartoe op msn
liefs esther
owjah ps: ik ben verslaafd aan wiet ik drink en rook
Datum:
08-04-2006
Naam:
Esther
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

Waarom nou ik?

Twee weken voordat ik geboren werd is me oma overleden toen ik 2 was me opa en toen ik 7 was de andere opa en een halfjaartje geleden is me oma overleden!
Ik wil graag bij ze zijn en zelfmoordplegen. maar dan doe ik me ouders weer verdriet ik weet het gewooon niet niet meer!!!
Datum:
08-04-2006
Naam:
S.
Leeftijd:
11
Provincie:
Gelderland

help

toen ik geboren werd hadde ze me beter gelijk af kenne maken tis nooit meer goed gekomen

toen ik 1 en 3 was heeft me opa aan me gezeten ik ben daardoor makkelijker naar jongens geweest we hadden 2 jongens wonen in onze str het is nooit goed gegaan op school iedereen schopte me in elkaar mijn moeder ook ze was alcolist me vader verslaaft aan weken of het was om me moeder te ond lopen ik ben later detast door meisjes op de camping mijn ouders hadden altijd ruzie pollitie er bij me pa het huis uit toen ik 8 was wilde met me vader mee mocht niet iik was de jongste ne broer mocht wel ook nooit gegaan me pa woonde ff bij me oma later kreeeg tie een vriendin vera kut wijf ze zei dat ik lelijik was en mocht me vader geen hand meer geven op het winkelcentrum het ging wel een beetje goed de weeekende bij me pa maar mijn ma had ook al een ander de eerste dag al toen was me vader net weg dick kloos hij zei waar willen ik en me broer heen spanje of bobbyaanland wij bobbyaanland we kregen een reuzachtige lolly me moeder en dick zaten in het resturandje terwijl wijaan het spelen waren ik moest naareen andereschool niet goed kreeg geen eten meer mee je beschimmeld en bedorveb ik denk dat mijn stief pa dat deed alles bedorven kregen wij niemand smeerde ons brood deede we zelf ja tuurlijk namen we snoep mee en alleen maar lekkere dingen nee we werdn de tivus geslagen ik moesrt ook uit school gelijk boodschaape halen ze was de hele dag thuis ik ben op mijn 14de uit huis gezet inmiddels verhuist naar hoogvliet ik kwam uit school en ik was me abonnement verloren ze zei wegwezen en dat heb ik ook gedaan van mei tot november gezworven ik ben meerdere malen verkracht en in elkaar geslagen toen 3 jaar naar een tehuis groot emous emaal daar weg hier in r.dam naar een kamrertraining eruit gegooit bleef helenachte weg ik heb bij een jonge gewoont met zijn vader ghing niet goed ook weg ik had een uitkeering en een huis maar nu ook niet meer woon bij een maat ik heb ook een kat wqaar ik ziels veel van hou hij is ook bij me maat en nu haat ik hetr hier en ik wou dat het vandaag de laatste dag hier was ik zou iedereen belle bedanken vijsnde dood maken en zegge dat niemand me mag misse ik zou heel graag op het podium wille schittere ik ben mooi en heb hersens soms bniet op de goede plek maar ik kan werkelijks alles ik wil niet dood wel nu maar ik kan toch nog wel een keer gewlukkig zijn ik heb noggeneens allees vertelt ik heb ook brderline agst stoornisse bang in het donker hoor stemmen enzie geesten word opgenomen nin het dijkzicht zieken huis hoop dat ik weer beter word en mischien kunne jullie me helpen nikita
Datum:
08-04-2006
Naam:
nikita gooyer
Leeftijd:
20
Provincie:
Zuid-holland

Gedachten

Ik ben een jongen van 17 jaar. Altijd ging alles goed, ik ben enigst kind, gelukkig en heel warm gezin, leuke vrienden, fantastische school. Op vakantie in 2005 ook nog een heel mooi meisje ontmoet. Slaagde ook nog voor de HAVO. En ja ik ging studeren. De vakantie liep op zijn einde. Een maand of 2 later ging de verkering uit op een hele vervelende manier waar ik veel meer last van had dan ik dacht. Ik moest een dag later beginnen aan mijn studie in Zwolle en het was rampzalig. Het hele jaar is zo langzamerhand rampzalig geworden. Ik mistte haar heel erg, mijn vrienden gingen allemaal ook een andere kant uit, ik zag ze alleen nog in het weekend. Met de mensen uit mijn klas kon ik niet overweg, veel kwamen uit andere delen van het land die op heel veel dingen een andere kijk hadden. Ook met de vakken ging het niet goed, want ik kreeg cijfers terug die ik nog nooit gehad had. Ik stond elke ochtend met een rotgevoel op om weer naar school te gaan. Dat had ik nooit gehad, ik was nooit en te nimmer ziek, spijbelde niet en vond naar school gaan heel belangrijk en een groot feest! Wat was er toch gebeurd met me. Inmiddels weet ik dat ik dit jaar niet ga halen en ik wil ook niet verder met deze opleiding. Ik voel me meer alleen en zie dat mijn vrienden het wel erg naar hun zin hebben op hun opleiding. Ik moet nu en nieuwe keuze maken en ik zoek me rot, ik kan he tniet, ik weet niet wat ik wil. Het begint te malen in je hoofd. Waar doe je het nog voor? Waarom moet ik nog keuzes maken, ik verlies mijn goeie vrienden, ik moet meer voor mezelf kiezen, en ik kan he tniet. Ik heb hulp gezocht, maar ik ben er niks mee opgeschoten. Ik zou me mijn ogen uit mijn kop moeten schamen. Ik heb alles wat je maar zou willen. Ik lees verhalen van mensen die veel ergere dingen hebben meegemaakt en daarom zelfmoord zouden willen plegen en er ook bovenop zijn gekomen. Maar nu op dit moment zie ik geen toekomst voor mij, ik zit in een diep en donker dal voor mijn gevoel en ik kom er niet uit. Ik denk steeds vaker na over zelfmoord. Ik ben protestants opgevoed, maar we zijn niet echt standvastig hierin en heel ruimdenkend. Ik bid dus nu ook veel voor God, hopen dat hij mij wil helpen. Maar ik heb het nog niet gevonden. Straks moet ik knopen doorhakken en ik ben bang dat het niet lukt. Ik heb al geprobeerd om met een touw om mijn nek me van het leven te beroven omdat ik voor mijn gevoel vast zit. Ik kon het niet, zo laf als ik was! Er is mij toch meer dierbaars dan dat, hoe kan ik het mijn ouders aandoen denk ik dan. Ik heb hier verhalen gelezen en ben diep onder de indruk. Ik moet mij schamen dat ik zelfmoord wil plegen om niks in verhouding tot wat sommige hier hebben geschreven. Ik wilde me ei kwijt. Ik heb geleerd van deze verhalen op deze site dat je niet met de mintste tegenslag moet opgeven. Ik wens iedereen sterkte toe, en misschien komt inderdaad na de vele regenbuien eeuwige zonneschijn!

Ciao
Datum:
07-04-2006
Naam:
Johan
Leeftijd:
17
Provincie:
Utrecht

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.