Levensverhalen (pagina 1688)

Ben al 3 jaar depressief. Ben heel onzeker over mezelf en vind me veel te dik. Op de basisschool ben ik heel erg gepest hiermee, maar wil daar liever niet op in gaan.. ik ben iig op een gegeve moment gaan gelove dat ik egt dik was en zag mezelf gewoon elke sec dikker worde in de spiegel.. in de 2de klas middelbare ontwikkelde ik eetstoornis anorexia.. woog eerst 64 kilo (1.65 m toen) al snel was het niet meer dan 37kg. Me lichaam was toen helemaal uitgeput en ik kon niks meer qua activiteiten, was heel gauw moe en veel te slap.. maar vond me ook nog te dik... werd toen helemaal gek en heb toen 2 keer geprobeert er einde aan te maken. Ik heb egt veel spijt van want 1ste keer was egt lullig voor me moeder... k wou net overdosis pillen neme, toen me moeder naar boven kwam... ik al m'n pillen onder dekens verstoppen (ik lag al in bed). komt me moeder naast me zitten met bezorge blik en ook in paniek.. ze wist niet wat ze had zei ze.. ze voelde iets.. er ging wat gebeure zei ze... snap nog niet hoe dat kan... in eerste instantie dacht ze zelf dat ik gewoon niet meer wakker zou worden, omdat me lichaam op was.. aan zelfmoord dacht ze geloof ik niet.. maar lag helemaal te stresse daar in me bed, want me moeder moest weg! ze was alles aan het verpesten nu! ik werd kwaad en wist niet wat ik nou moest... me moeder moest weg.. dat schreeuwde ik toen op gegeve moment ook.. ze moest weg, ze verpeste alles... ik heb egt heel wat gezegt waar ik egt spijt van heb... toen me moeder begon door te krijgen waar ik mee bezig was raakte ze helemaal in paniek en toen ze me lakens wegtrok en de pille zag storte ze in.. alsof ze nooit meer op zou houden met huilen.. ze greep me vast en knuffelde heel lang.. ze zei dat ze zo van me hield en me niet kwijt wou... dat had ze nog nooit tege me gezegt.. eerlijk gezegt was de band nooit zo goed tusse ons... nog steeds schaam ik me zo erg dat ik haar zo'n pijn heb gedaan... toch heb ik vorige jaar weer poging gedaan, m'n anorexia was omgeslage in boulimia en ik was zOveel aangekomen! ik woog alweer in de 50 e walgde ervan... durfde de straat niet meer op of wat dan ook.. ik wist weer geen andere uitweg.. dit keer wel begonnen met slikken... maar ben gestopt... had iets van 14 parecetemols op met liter water en kon egt niet nOg meer naar binnen krijgen.. ook zag ik m'n moeder weer voor me... verdomme.. ik KON het gewoon niet... ik wil zo graag dood.. maar niet dat mensen hier pijn om hebben!
Nu is nu en woon ik een half jaar al op mezelf.. dit is egt een goeie stap geweest.. de band met m'n moeder word nu ook steeds beter... die afstand is goed voor ons.. maar ik ben eigelijk weer fout bezig... in februari dit jaar ging ik weer eens op de weegschaal staan wat ik al lang niet meer gedaan had omdat ik niet durfde.. 63kg (ben inmiddels 1.67m) Schrok hier egt van en walgde! Begon meteen weer drastisch aftevallen maar toen ik op 58 zat kwame de vreetbuie weer terug... werd helemaal gek van mezelf! en toen kwam k in aanraking met Speed... ik weet dat dit miss heel dom klinkt.. maar ik ben zOOO blij dAt ik ermee in aanraking ben gekomen! Ik weet zeker dat ik anders nu egt niet meer geleefd zou hebben.. Ik voel me egt dik en lelijk en walgelijk en wil gewoon niet met dit lichaam leven... ik zakte steeds verder in die depressie, waar ik nog nog steeds in zit.. Maar Speed houd me op de been... Wanneer ik genomen heb, voel ik me gelukkig, voel me zekerder en sta minder stil bij m'n uiterlijk... bovedien val je er ook van af en is het erg eetlust remmend... Een nadeel is wel dat wanneer je niet gebruikt je je eigen nOg depresiever voelt... en heb je juist vreetbuien... maar ik vind het belangrijk om na aantal 'gebruikdagen' iets van 2/3 'stopdagen' te hebben... om te voorkomen dat je lichaam steeds meer nodig heeft voor zelfde effect... Maar tog gaat ik er mee door.. ik heb liever een paar hele erge depresieve dagen maar dan afgewisseld met vrolijke dagen dan dat ik zowieso elke dag gewoon zwaar depresief ben... nu heb ik tenmisten dagen in m'n leven dat ik geniet, weeg onderhand ook alweer ongeveer 50 kg, dus dat gaat goed, maar eigelijk valt er niet zoveel te genieten op t moment... ben van m'n opleiding afgekickt.. ze maakten zich zorgen omdat ik zoveel afgevallen was en ontdekten dus m'n eetprobleem.. gelukkig niet het drugs-gebruik.. denk ik.. iig moest ik van hun hulp zoeken omdat ik anders m'n opleiding niet haalbaar zou zijn... en ik wou geen hulp.. dus tsjaah eige sguld.. maar ben nog steeds tege.. zit nu al wel 2 maanden zonder werk... maar moet wel huur betalen ed.. in feite zit ik mega in de shit... weet erges bij mezelf dat dit zo niet door kan gaan... ikvoel me afhankelijk van de speed.. anders benk niet gelukkig.. als ik nu die speed niet had, zat ik hele dag depresief te denken van dat m'n toekomst beeld weg is.. ik zie geen toekomst meer in mezelf... ik zit gewoon eigelijk nu wel weer op het punt dat ik liever helemaal dood ben.. maar wil dat nu niet vanwege die speed.. ik heb me voor mijn gevoel sinds het pesten niet meer egt gelukkig gevoeld en vind het nu zO heerlijk dat ik me wel gelukkig kan voelen! in feite pleeg ik dus nu gEEn zelfmoord omdat ik dan geen speed meer zou kunnen gebruiken... als ik daaraan denk.. dan denk ik egt: dit heel dom gedacht en hele stomme rede om te blijve leve natuurlijk... t is wachten op t moment dat het in feite ontdekt wordt en ik miss naar klinieke word gestuurd of weet ik veel... maar iig dat ik dan nooit meer speed kan gebruiken.. nja sorry jongens, maar k maak er dan egt een einde aan.. zelfs als ik aan m'n moeders reactie denk.. ik ben nu totaal nutteloos, doelloos en wordt nergens aangenomen omdat ik eerst aan m'n eetprobleem zou moeten werken... die 50 kg is namelijk niet alleen door de speed maar ik kots en laxeer ook af en toe weer... njaah.. iig mijn leven zou nooit een toekomst krijgen.. dus geniet ik nu lekker van de speed.. tot het moment daar is... pff vind het egt zO moeilijk.. ik WIL NIET dood!!! wil m'n hele leven gebruiken! (en geld hebben! en slank zijn!) ik weet het niet meer....
liefs me (K)

raar kind: ik voel me zo vaak alleen ik heb eenele leve vriend maar mijn werk is nooit iemand tevreden ik heb in verschillende kapsalons gewerkt en bijna allemaal ontslagen omdat ze niet te vreden zij ik ben 22 maar ik voel me nooit fit...
voel me meestal rot omdat ik me minder voel dan andere..
ik kan nie goed leren
pik dingen langzaam op
vind het erg moeilijk om m ojn aandacht te houden bij dingen waar ik mee ezig ben
als ik iets niet goed doe straf ik me er zelfs voor
net dacht ik even pitza maken hij was klaar wou ik hem uit de oven halen dacht ik ik moet uit kijken ander verbrant ik mijn hand nog
toen dacht ik wat maakt het ui en zonder dat ik vedder dacht verbrande ik mijn hand..
het enige wta mij weer houd is dat ik niet wil voelen en geen rommel wil maken dat mensen mijn zooi moeten op ruimen.. maar soms denk ik het zou mijwel lichter maken en van problemen verlossen
want wat heb ik nou
bij alles wat ik doe of aan denk denk ik dubbel over na..
ik wil bij mijn werk weg maar denk ik dan overal is wel wat wany ik ben onzeker bij alles wat ik knip kleur of permenent denk ik kijkenze naar mij doe ik het wel goed ik word er zo moe van
of ik denk ik ben mijn vriend niet waart enz
ben vroeger op school gepesty en wat mij het meest dwar zat is als ik weer eens huilend thuis kwam mijn moeder school op belde en vroeg wat er precies gebeurt was en de leerkrachten vervolgen zijden dast ik het uitlokte ze de leerkrachten geloven en mij niet
en kwam ik tyhuis van school moest ik van mijn moeder op tennis ik zat namenlijk niet in ons dorp op school en vond zij het belangrijk dat ik nog wel contact had met kinderen uit het dorp en ik moest dus op tennis maar werd daar ook gepest.
wij woonde aan de rand van van het dorp enmijn oppas in het dorp moest op een gegeven moment daar weer heen werd ik plotseling tegen ge houden dppr een groep je jongens ik vergeet het nooit meet het was winter en ik had een sjaal om ze hielden me tegen en trokken de sjaal strak om me nek ik kreeg geen lucht mee vreselijk vond ik het.. waarom gebeurt zul;ke dingen ik was toen tien maar ik snap er nog steeds nix van ik zit er nog steeds mee
ik ben inmiddels al 4 jaar uit het dorp maar ben er nog steeds niet meer geat ik het fout doe op deze manier met die zelf medelijden zo zegt mijn moeder het gte noemen weest ik durf niet terwijl mijn oma er nog wel woont ik ben zo bang en ik ben zo mislukt wat moet ik ik ma niet huilen ik heb het toch zelf gedaan mijn vinger doet nu ook zoon pijn maar het is mijn eige schuld had ik maar niet zo dom m oeten doen je moet de gevolgen er van dragen ik weet zo goed dat ik het gevoel er van moet nemen zo als het komt ik ben gewoon in de war zo veel vragen geen antwoorden ik denk ook zo vaak wat ziet tim (mij vriend)in mij dan vraag ik het hem en hij geeft antwoord dat doet mij op dat moment zo veel maar ik ben het de volgende dag vergeten
ik vertrouw hem wel..maar..
ik word gek van mijn onzekerheid en dan sta ik mij zelf in de weg en wat het ergste is iedereen die echt van mij houd...........
ik word gek van rekening houden met iedereen dat doen ze ook niet bij mij en ik wil niet aandacht trekken eccht niet..
ik haad het om in de middel te staan ik ga volgend jaar trouwen maar wat heeft hij aan mij als ik er eigenlijk nie wil zijn ik zie toch trouwens er ook erg tegen op ik ben gek op grote feesten als ik maar niet in het middel punt staat zoon dag zijn alle ogen op jou gericht... vreselijk..
maar kleine trouwerij lijkt me ook jammer ik ben radeloos wat moet ik ik zit gewoon in de weg dan is het toch beter als je er niet meer ben je zitg even dan wat meer in de weg maar dan zijn ze vrij en mijn vrienden en fam weten dan echt nioet meer na een paar jaar hoe ik was ik weet het echt niet meer
ik wil ze geen verdriet doen maar nu zit ik ze ook in de weg en op het werk ook ik breng toch nix anderes dan problemen van af ik heel klein was mijn moeder is gescheiden van mijn vader omdat hij homo is maar ze was nog aan hem verbonden omdat ze mij had moest ze contacgt houden ik ben op de lagereschool gepest op middekbare school in het dorp gepest n\\\\en nu op het werk daar word je noet bepaalt vrolijk of zeker van ik doe snel dingen fout omdat ik niet na denk voor dat ik wat doe of zeg als ik ruzie heb zeg ik altijd zij hebben ruzie met mij ik nie met hun ik ben nie snbel boos te krijgen heb met iedereen gedult maar alleen niet met mij zelf..kan ik ook nie op brengen omdat ik altijd sneller en beter dan een ander wil zijn maar dat kan ik niet hoe graag ik ook wil
het is geen beginnen aan met mij een hopeloos geval..
hartelijk dank dat ik op deze site even van mij af heb mogen schrijven julie zullen het wel druk genoeg hebben je hoeft er ook niet op te reageeren anderen gaan voor ik moet me gewoon redden an dere hebben jullie meer nodig maar ik weet gewoon dat jullie lezen en anders maar nie ik heb van me af kunnen schufen door op te schrijven.. succes met ergere gevallen ik hoop dat jullie veel mensen hies mee kunnen helpen...want eigenlijk is zelfmoord echowistisch is mij verteld wnt je denkt alleen maar aan je zelf je na bestaande zitten met jou gevolgen maar aan de andere kant kan ik het wel begrijpen als je niet gelukkig ben en je na bestaande zijn er nooit voor je geweest kan je ze zo op het beste manier terug pakken ik zou dan het liefste mijn begrafenis iedereen willen zien of ze echt verdriet hebben en de mensen die je peste dat zer spijt hebben dat is het al bijna waart maar ja! bedankt en succes jullie doen goed werk denk ik

Ongeveer 5 jaar geleden overleed mij opa ,sins toen vond ik het leven niks meer aan .
mij opa was mijn alles ...
sins toen gebeurde alles ineens .
alles veranderde in een jaar tijd .
me ouders gingen scheiden ..
ik hoorde dat me opa niet me egte opa was ..
me vader was ineens transseksueel.
de familie van me vaderse kant willen me niet meer kennen .
ik mis ze heel erg.
als ik contact zoek geven ze geen antwoord .
me oma heeft nu een nieuwe vriend ..
en ik ben heel erg verandert ..
vroeger was ik een lief meisje ..
nu ben ik kwaad boos ...
ik draag alleen nog maar zwart
alleen daar in voel ik mij oke ..
ik verberg mij vaak .
ik laat nooit mij gevoelens zien .
ik heb ook veelte veel verkeerde dingen gedaan .
ik wil wel anders zijn .
maar ik kan het gewoon niet .
ik had ook een keertje een vriend over msn ...
ik had hem nog nooit in het egt gezien .
ik had een paar dagen met hem ik ken de hem al een hele tijd .
hij werd geslagen door zun vader enzo ..
hij had al een keertje zelfmorod poging gedaan ..
we hadden afgesproken het niet te doen ..
en als 1 iemand het deed macht de andere het ook ..
op een avond vond ik het niks meer dat ik hem niet egt kende enzo ...
toen wou ik het uit maken ..
maar hij kon niet zonder me leven zei die ..
hij is van huis weg gerend en zijn vader was toen met mij op msn aan het praten ..
later gingen ze hem met zun allen zoeken ..
ze hadden hem gevonden .. maar op zun kamer heeft hij zun polsen door gesneden ..
hij was dood .. en het was mijn schuld ...
het was ook nog op mijn verjaardag zijn dood ...
ik vertel dit met tranen ..
ik mis hem super erg. .
ik wil achter hem aan maar ik kan het niet .
ik wil de mensen hier geen pijn doen ..
maar ik hou het niet lang meer vol ..
het liefst wou ik nu dood ...
niet meer leven ..
geen pijn meer voelen ...
dit is mijn verhaal ..
ik moest het gewoon even kwijt ..
kweet dat me vrienden hun best doen ..
maar ze kunnen me niet helpen ..
me moeder heeft het ook al geprobeert ...
het lukt gewoon niet

Het is allemaal begonnen aan het begin van dit schooljaar. ik was met de spreekwoordelijke hakken over de sloot over naar 4 vwo, ik werkte kei hard maar ik kon nou niet echt zeggen dat het resultaat had. ik bleef maar onvoldoendes halen. ik durfde het niet aan mn ouders te vertellen omdat ik bang was dat ze me dom zouden vinden en omdat ik graag wilde dat ze ook eens trots op mij konden zijn, in plaats van mn broertje. uiteindelijk zijn ze er toch achter gekomen (dat was ergens begin februari) en sinds dien zijn er bijna geen dagen meer geweest dat ik en mn ouders geen ruzie met elkaar hadden. ik krijg steeds vaker het idee dat ik beter weg kan zijn, dat ze me toch niet zouden missen en dat ze gelukkiger zouden zijn als ik er niet meer ben. misschien zouden ze het niet eens erg vinden. ik weet het echt niet meer. ik heb een puinhoop van mijn leven gemaakt en ik weet niet hoe ik dit moet oplossen. ik word zo moe van al die elle lange ruzies die nooit op lijken te houden. ik weet het niet meer

Ik voel me zo eenzaam
heb al zovaak inmezelf gesneden
kom gwn ik vind een meisje leuk zij deed gwn egt lief tegen mij ma nu... heeft ze weer contact met zijn ex.. =(
Ik wil gwn dood
maar ik weer als ik zelfmoord ga plegen dat ik dan mijn ouders ook veel pijn ga doen..
ik geloof in god waarom heb ik altijd zoveel pijn en pech =(
ik kan het egt niet meer

Mijn leven is bager..
elke dag rusie..Zeg tegen me vader hou je bek homo.tegen me moeder bek houden slet..ik wil er mee stoppen maar het lukt me niet.:'( Op school voel ik me niet thuis,,Me broer kan aleen boos tegen me doen..hij slaat me en doet me van alles aan..K zit 's avonds vaak te denken ik ga nu dood ik wil nu dood.. Laat iemand me ontvoeren.. dan geeft ook eindelijk iemand om MIJ..Ik wil vaak ziek zijn.. bedenk dingen om zielig te zijn.. Mijn broer krijgt vaak veel aandacht.,. hij zit op wielrenne en is vaak gevallen..nu heeft ie gebroken staartbeentje.. hioj krijg nu veel aandachtr van iedereen en allemaal mensen.. ik word gewoon vergeten.. ik zit er erug mee .. ik had een jongen onmoet hij zei allemaal leuke dingen over me heb 1x hem gezien.. hij was altijd zo lief voor me .. en toen zouden we weer afspreken hij is niet gekomen,ik hem bellen hij zeggen dat ik slecht voor hem ben dat ik te lelijk te dik en te onaardig voor hem was..dat heeft me heel erg pijn gedaan..ik heb nachten liggen huilen..en op een avond tegen 2uur werd ik gebelt door geheim nummer..Iemand aan de andere kant van de lijn helemaal over stuur huilen dat ie mij misde en dat ie me terug wou.. ik had geen idee wie het was..ik heb die nacht niet meer geslapen..de volgende ochtend naar school gegaan..in de pauze werd ik weer gebelt ik nam op iemand zei heel rustig ik ben de zus van Erik ( mijn ex ) erik ligt hier nu al weken op zijn kamer hij zegt niks hij wil niet eten.. weet jij misschien wat er met hem is.. ik haar verteld wat ie allemaal tegen me had gezegt..ze schrok heel erg..ze was de volgende dag gelijk gekomen met erik..hij helemaal huilen dat ie spijt had en dat ie onder in vloed van drank was en dat zijn vrienden mij lelijk vonden en dat hij zich liet op praten maar hij wilde dat eigelijk niet..
Maar ik heb gezegt ik wil eerst weer gewoon vrienden worden voor ik weer iets met je neem,,hij was het daar mee eens en ik zie hem nu bijna elke maand 5 a 6 keer..Hij weet ook hoe kut ik me voel en dat ik heb zitten denken over zelfmoord..als er iets is moet ik hem bellen ookal is hij in de klas..hij gaat mee naar de camping waar ik alleen heen zou gaan met me beste vriendin..dan zijn we dus met zijn 3tjes..Ik heb op een avond na een verschrikkelijke rusie met me vader en moeder op mijn kamer gezetten met een mes,,ik werd gebelt..ik nam op het was erik ik was heel erg aan het huilen..hij zei wat is er..ik het hele verhaal verteld dat ik mezelf bijna door de polsen sneed hij zei dat ik het niet moest doen dat hij de volgende dag langs zou komen..hij kwam en heeft me flik gestroost ik kon die dag weer helemaal aan,.. hij is mijn steun en toeverlaat..ik hoop dat we later samen door het leven kunnen gaan..hij is de enige persoon die me nog van de dood weg kan houden..ik wil hem daar erg voor bedanken maar weet niet hoe.. xxx me

Sinds ruim 3 jaar weet ik dat ik Borderline heb. Ik kan hier helemaal niet mee omgaan. Ik voel me bijna dagelijks depressief en denk al, al die tijd, dag in dag uit, aan de dood. Al heb ik wel eens een betere dag ertussen zitten, maar dat verbleekt in het niets. Als het me teveel wordt, dan snijdt ik mezelf en ik heb al meerdere malen zelfmoord proberen te plegen. Het is me ook een paar keer bijna gelukt, zover dat ik in coma lag, maar helaas kwam ik iedere keer weer naar een aantal dagen bij. Ik ben ook al diverse malen (gedwongen en vrij) opgenomen geweest op de PAAZ en in Borderlineklinieken, maar toch blijf ik zo'n enorme hekel aan mezelf hebben. Ik heb ook last van stemmen in mijn hoofd, die zeggen dat ik dood moet, dat ik niets waard ben en dat ik mezelf wat moet aandoen (maar ik wil het zelf ook). Dus ik ben alweer druk bezig met pillen opsparen. Ik heb ook al meerdere malen voor de trein gestaan, maar om een of andere reden durf ik het nog niet en dan staan de treinen weer stil, voor ik kan springen! Tja.... en dan word ik weer door de politie opgepakt. Ik heb niets om voor te leven, ja, het enige is mijn ouders en zussen, maar om voor hen nou door te blijven knokken? Ze leven wel heel erg met me mee. Ik heb nu nog 3 x per week therapie/gesprekken met therapeuten/psychiater maar toch blijft mijn leven zo klote en blijft mijn wens om dood te gaan. Borderline gaat nooit over, je moet ermee leren leven, maar ik weet niet of ik dit nog veel langer aan kan?! Het is zo uitzichtloos en ben vaak wanhopig, het is dat ik nog niet genoeg pillen heb, want anders was het al lang gebeurd!

Ik heb hier zo vaak geschreven
ene keer gaat het slecht dan weer goed
zo is het al jaren aan de gang
er zit geen rechte pad in me leven
iedereen beloofd me zoveel
maar tot nu toe zie ik niks
zo vaak wil ik schreeuwen maar het lukt niet
lichamelijk ben ik op
liefde is ook al iets wat ik niet snap
èèn van der manier word ik alleen maar pijn gedaan
en ik met me goed hart blijf maar proberen
en dan word je de vraag gesteld als je alles over zou mogen doen wat doe je?
ja niet geboren worden natuurlijk
want ik snap mensen niet die een kind nemen maar eigenlijk niet aan toe zijn
wat voor leven geef je zo'n kind?
alles word me echt TE veel constant flashbacks van vroeger alle narige dingen slaapeloze nachten
zo moet ik door het leven?
nou schiet mij maar lek
enigste optie wat ik nog zie is dood
ik wil rust in me hoofd rust in me hart
waar ik ook ga alles gaat met me mee
dus dood lijkt me beter zodat ik van alles af ben
en nee begin me hoofd niet moe te maken met er zijn nog zoveel dingen om voor te leven er zijn wel mensen die van je houden want geloof mij nou maar als 3 ooms je verkrachten en je ex en je verteld alles aan je moeder maar die gelooft je niet dan is er niks meer om naar uit te kijken en is de hoop weg
en maatschappelijk werkster
word je alleen maar gekker van
want door hun word je meer herinnerd aan al je ellende
lichamelijk kom ik gewoon niet voor uit
beter neemt God me mee
want zo door gaan betekend dood....

ik kan niet goed schijven maar ik wil dit gewoon even kwijt ik wil heel graag dood maar mijn kinderen die houden mijn nog wel een beetje tegen ik ben erg aan de drank en dan voel ik mijn weer lekker en dan denk ik weer heel anders ik zie het echt niet meer zitten en ik ben ook niet gelukkig ik voel mijn zo kl*tten

ik ben op de basisschool en op het middelbare in het eerste gepest. daar heb ik altyd last van gehad, en doordat iedereen zei dat ik dik en lelyk was begon ik er zelf in te geloven. het maakte me onzeker en erg bang. ik dacht dat ik nooit iemand zou kunnen krygen, en had nog nooit verkering gehad [ja in groep 3, maar dat was niet egt.. egt zeg maar]. toen had ik een jongen op msn, hy was heel erg lief, ik ontmoette hem, en we kregen verkering. hy was egt heel erg lief. door hem was ik helemaal in de wolken, en voelde me niet zo vreselyk lelyk en dik en whatever. maar hy woonde niet zo dichtby en we zagen elkaar byna nooit [we hebben elkaar maar 3x gezien, we hadden een relatie van byna 2 maanden]. het ging op een gegeven moment ook uit.
daarvoor had ik gesneden. de eerste keer was dit jaar [2006] in maart. ik had het verteld aan myn mentrix en vriendinnen. die wilde me graag helpen. ik moest beloven dat ik het niet meer zou doen en had ook niet het idee het nog een keer te doen. een week later overleed myn konyntje. hy was 7jaar, dus ik was erg met hem op gegroeid. ik had weer gekrast. ik heb die dag op school met veel mensen gepraat. omdat myn vriendinnen weer naar myn mentrix waren gegaan omdat ik het weer had gedaan. iedere keer als iemand een rotopmerking maakte, ging ik helemaal kapot van binnen. ik trek het me namelyk heel erg aan, terwyl anderen dat juist niet doen. ook 'lachte ik altyd myn problemen weg'. ik deed altyd alsof ik vrolyk was, terwyl ik soms van binnen helemaal kapot ging.
by de kleinste tegenslagen ging ik al helemaal kapot.
een tydje geleden ging ik met ons gezin en familie op vakantie [met nog 2 andere gezinnen]. ik kreeg constant k0mmentaar van een oom van me. ik kon het echt niet meer aan en toen me broertje my ook nog eens helemaal uitscheldde voor van alles en nog wat liep ik het bos in. ik was van plan zelfmoord te plegen, maar had niets by me. ik heb het dus niet gedaan.
ik praat iedere week met myn mentrix, die wist dus ook dat het steeds slechter met me ging en heeft myn ouders opgebeld [er waren nog wel veel meer dingen gebeurd maar dat ga ik niet allemaal vertellen]. er is een afspraak gemaakt by de dokter, die heeft me door gestuurd naar de GGZ [wat eerst RIAGG heette]. ik had al een paar keer zelfmoord geprobeerd te plegen en sneed mezelf nog steeds. ik heb ongeveer een maand geleden myn intakegesprek gehad en moet morge terug om te horen wat ze allemaal gaan doen.
ook deed ik een cursus 'sociale weerbaarheid omgaan met pesten' voor mensen die gepest werden/worden, faalangst waar ik ook last van heb, en voor nog meer dingen. de cursus duurde 10 weken, en 1x per week moest ik erheen. we hadden een leuke groep. het is 2dagen geleden afgelopen.
veel mensen die ik ken snyden of sneden zichzelf ook, zoals
-myn nicht
-goeie vriendin
-meisje uit myn klas
-meisje met wie ik het goed kan vinden
-een vriend van me
en misschien nog iemand, maar dat weet ik niet zeker.
die goeie vriendin en ik probeerde elkaar te helpen om niet meer te snyden. ik heb al een tydje niet meer gesneden. by haar gaat het niet zo goed thuis, omdat ze steeds ruzie heeft met haar ouders. ook vind ze zichzelf te dik terwyl ze dat absoluut niet is en eet ze niet goed meer [vertelde ze me]. dat vind ik ook vreselyk. gelukkig krygt ze nu wel wat hulp. ze praat met mensen op school. zy heeft ook al vaak zelfmoord willen plegen.
met myn nicht gaat het ook niet goed. ze heeft al een tydje geleden zelfmoord willen plegen, en snyd zichzelf ook. nu wil ze weer zelfmoord plegen. maar die kent echt het zowat alle treintyden uit haar hoofd, als je snapt wat ik bedoel. ze heeft al een paar keer op het station gestaan, maar heeft het [gelukkig] niet gedaan. ze woont niet dichtby en ik zie haar ook niet zo vaak. als ik haar verraad, help ik haar niet en gaat het misschien alleen maar slechter met haar, en raak ik haar kwyt. als ik myn mond hou, raak ik haar misschien ook kwyt omdat ze dan alsnog voor de trein springt.
ik wil myn vriendin en nicht echt niet kwyt raken. wat moet ik nou doen? ik weet het niet meer. gelukkig gaat het met my nu wat beter. ik heb al een tyd niet gesneden, maar het is een tyd terug ook goed gegaan, maar toen is het ook weer terug gekomen. dus ik weet dat het nog niet over is. ook stond een hele vriendinnen groep voor me klaar. een iemand heeft allemaal dingen tegen me gezegt en heeft me daardoor helemaal kapot gemaakt. met hun ging het niet zo goed, ze sliepen slecht, konden zich niet goed concentreren, en daarom moesten ze afstand nemen. by hun kan ik dus niet terecht [al doe ik nu wel weer dingen samen met ze]. ik wil iedereen zo graag helpen en vooral myn vriendin en nicht met wie het nu minder gaat. maar ik zal tog ook zelf ervoor moeten stryden dat het niet weer slechter met me gaat. dat was zo'n beetje wel me levensverhaal.
xxx een onzeker meisje