ik ben 14 en ik ben heel ongelukig thuis ik word altijd achteruit gestoken mijn 2 zussen zijn ales voor mijn moeder ik heb elke dag ruzie me haar als ze me slaag is het altijd in men gezicht of ze trekt aan men haar of ze speekt ik mijn gezicht of ze
stampt mij tis altijd iets ze scheld mij uit dan heb ik een tijd gehad dat ik in men armen begon te snijden en putjes maakte in men arm met het puntje van een scherpe schaar toen werd ik betrapt men moeder begon te huilen en kreeg azma aan valen ik sloeg in paniek op den duur was het gedaan 2 uur later begon ze weer zo te doen ze begon me weer te slagen en zit tegen de mensen te liegen over mij en ze begon ook te liegen tegen men vader over mij en ja hij gelovde haar als ze me slaagt wil ik zo graag iets terug doen maar ik kan het niet en toch blijf ik met haar wonen dan paar dagen later ging ik met de school naar de aardene heb ik me super ge amuzeerd kwam weer thuis en weer van tzelfste dus ben ik maar naar mijn vader gegaan maar ik had het echt moeilijk vroeger kon ik niet naar men vader gaan om dat hij vroeger heel veel dronk en dat deet me ook zeer maar hij was heel lief voor mij maar dan graakte hij ook in de put een deed hij zelmoord met pile te paken zijn vrindin was toen al lang aan het slapen en wij ook dus ik met men stief zus en broer mijn vader hat onder tusen pile gepakt en ja hij lag daar voor de zetel in de living zijn vrouw werd waker om naar de wc te gaan en de radio uit te doen want dat stond ook nog aan en zij lag mijn vader ligen ze probeerte hem waker te maken maar dat lukte haar niet ze maakte mij waker en zij wat er was ik vlug naar bine en probeerte mijn vader waker te maken maar het lukte mij ook niet en hij begon blouwe lipen te krijgen en een zwaare in halings ademing ik sloeg in paniek en we belde de ambulans ze hadde hem mee genomen em wij maar wachte en en dokter kwam vertelen dat hij in coma lag voor leve en dood ik had echt bang toen moesten we naar huis en we zaten we alemaal in de zetel we zeide niets tegen elkaar en du muziek stond op waar hij het hed gedaan en maar afwachte tot er nieuws was maar gelukig is ales terug goed gekomen met hem maar nu ik terug mij mijn moeder ben ben ik terug ongelukig en ik snij mijn armen niet over ik doe die stomi tijd niet weer ik zal wel zien hoe ik hed aan vabg het zal ooit hoop ik terug goe komen xxxjes shana
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.