Levensverhalen (pagina 1683)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Ik haat mijn leven wou dat ik het kon om ruilen.

Hi
Ik ben Jalya 16 jaar oud bijna 17 eigenlijk.Ik kom uit wat lijkt een normaal gezin van vrouw kind vader ik zeg vrouw omdat mijn enige echte moeder is overleden door kanker toen ik 6 was en na mijn moeders doodt is miijn vader direct een nieuwe vrouw gaan zoeken.Hij heeft altijd mijn moeder belazerd en mishandel geestelijk emotioneel en lichamelijk toen mijjn moeder tegen Lucas(mijnvader)zij dat ze kanker had zij hij nou dat wordt dan wel tijd dat ik een nieuwe hoer ga zoeken hij heeft nooit een beetje respect aan mijn moeder gegeven hij ziet haar niet eens alles een mens .Een vrouw (dus ik ook) is voor seks huishouden en haar mannetje blij houden en natuurlijk kinderen geven en hij wil jongens en mijn moeder heeft hem dat niet gegeven ze gaf hem mij een meisje.
En hij heeft me sinds mijn 10 tot nu misbruikt want ja hij wou het eerder maar toen was mijn moeder er en die bescherm de mij tegen hem maar nu heeft hij ze kans omte doen wat hij wil en hij heeft een nieuwe vrouw (Christina best wel oke maar echt een zielige zwake mens) zij doet haar best maar wat moet je doen tegen een man die het ook meent wanneer hij zegt ik ga je doodt maken .
Dus ik hem een kut leven en zal altijd zo blijven dus mijn enige weg uit is doodt gaan door mijn handen in plaats van de zijne en ik weet dat ik de politie kan bellen of school vertellen of iemand die mischien kan helpen ook alle helpen ze mij hij leeft nog en dus zal ik altijd bang zijn en niet normaal kunnen leven ook ale zit hij achter tralies hij zal altijd een controle over mij hebben.
Datum:
05-07-2006
Naam:
Jayla
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

geen

Het klinkt misschien als de minste reden.. Ik heb ongeveer 2 jaar een relatie gehad... en het is pas over met mn vriendin.. maar nu wil ik niet verder leven.. ze was al het enige wat ik had, en ik heb nu totaal geen doel meer.. ik heb me nooit zo ongelukkig gevoeld en ik wil het niet meer.. alleen er is niemand tegen wie ik dit kan zeggen.. hopelijk is er dan nu iemand..
Datum:
05-07-2006
Naam:
liever anoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
Gelderland

Verloren verleden

Ik was zeventien en keek nog steeds met verbazing en goed vertrouwen de wereld in. Toen leerde ik een mooie, lieve, zorgzame vrouw kennen die veel ouder was dan ikzelf. Ik stond op het punt mijn diploma van de middelbare school te halen en had echt zin om iets te gaan studeren en te groeien in mijn leven. Ze zei dat het veilig was haar te vertrouwen, ze hield van me en probeerde me te vertellen hoe kort het leven is en hoe waardevol het is om jong te zijn. Ik gaf haar mijn hart in bewaring als we de liefde bedreven en ze zei dat het goed was. Ik voelde de me sterk en gelukkig en instaat om de wereld te veroveren. Tot die dag toen een goede schoolvriend mij belde om te zeggen dat ze mij graag wou zien om zeven uur die avond. Ik was in de val gelopen, de details zal ik besparen maar het scheelde niet veel of ik was getuige van al de jongens of tenminste een deel daarvan die haar misbruikte en met haar bezig waren. Ze bleek een sexverslaafde van het ergste soort te zijn. Ik sloeg dicht en tien jaar later kwamen de emoties van die gebeurtenis los. Ik had een trauma opgelopen en mijn hart brak in duizend stukken op dat moment. Door de publiekelijke vernedering door haar, op school en het verlies van het geloof in mijn zelf en mensen in het algemeen heb ik mijzelf nooit goed kunnen ontwikkellen zowel sociaal en maatschappelijk. Dan is er ook nog de liefde die ik voel voor die vrouw, die er nog steeds is na al die jaren. Met een glimlach en een goed gevoel zou ik terug moeten denken aan haar maar daar voor in plaats is nu alleen maar pijn en verdriet voor het geen ze me heeft aangedaan. Zolang ik van haar hou zal ik die pijn voelen en de machteloze leegte die het verlangen om met haar te praten veroorzaakt. Om de pijn en het verdriet te verzachten ben ik heroine gaan gebruiken maar ook dan glippen de jaren aan mij voorbij en blijven de emoties waar ze gebleven waren als de drugs uitgewerkt is. Wat kan ik doen met mijn leven dat in een spiraal van pijn en verdriet opgesloten zit. Zelfmoord is in me opgekomen maar ik ben er van overtuigd dat ik mijn koffertje met gevoelens, die nog geen plaats in mijn hart hebben gevonden, gewoon meeneem naar de andere wereld. Dat is dus ook geen oplossing. Waarom is mij dit overkomen en moet ik lijden, God zal er een plan mee hebben en zal het een betekenis hebben die ik nog niet kan bevatten. Als ik wil groeien en een normaal gevoelsleven wil hebben met iemand die wel het beste met mij voor heeft, dan moet ik daar zelf aan gaan werken en hulp vragen aan mensen die verstand hebben van dit soort problemen. En daar ben ik nu mee bezig. Ik zie nog geen resultaten maar ik heb vertrouwen in de toekomst. Ik hoop dat iemand mij begrijpt.
Datum:
05-07-2006
Naam:
Richie
Leeftijd:
41
Provincie:
Overijssel

mijn leven is een puinhoop

hey ik heb al 2 jaar geprobeerd maar kan t steeds gewoon niet..
t begon toen ik 8 was mijn ouders werden opgepakt wegens drugs.. ik moest naar een kindertehuis
in dat kindertehuis werd ik mishandeld
toen ging ik 3 dagen voordat me moeder naar huis kwam naar een pleeggezin.. nog erger daar werd tege me gelogen..
dat n half jaar lang
toen ik thuis kwam kreeg ik de verkeerde vrienden en kwam aan de drugs
k wil niet meer verder leven ik kan het gewoon niet meer
gtrsz ik
Datum:
04-07-2006
Naam:
ik
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

net optijd

hoi
ik ben gelukkig nu weer thuis.
gister was ik op een feest en kreeg ruzie met mijn vriendje het ging al langer niet goed tussen ons ,ik zag dat hij een vriendin van mij wou kussen op ons liedje.
ik was boos en heel verdritig toen ik hem later sprak zei hij tegen mij dat hij me na vanavond niet meer wou zien.
ik was heel erg verbaasd later werd ik zo boos op hem dat ik het liedje zij die ik heel erg graag op mijn begravinis wilde en ben weg gegaan en thuis aan gekomen heb ik het hele huis doorgezocht naar allerlij pillen en heb ze allemaal ingeslikt ff later ben ik bewusteloos geraakt en viel op de grond ong. een half uur later werd ik gebeld door een vriendin waardoor mijn moeder wakker werd en ging naar beneden en vond mij ze dacht eerst dat ik gewoon flougevallen was maar toen zag ze de lege stips en doosjes en riep mijn vader en mijn broer op ze hebben 112 gebeld en mijn broer heeft me geholpen om te braken de ambulance was er snel in het zieken huis hebben ze vanalles gedaan om voor mij geen blijvende scade te krijgen en mocht toen naar de ic en smiddag mocht ik weer naar huis ik denk als ik het over had kunnen doen had ik het niet gedaan ben ook blij dat iedereen er snel bij waren wand nu besef ik dat ik heel veel mensen egt heb laten schikken en ik ben ook eigenlijk van mezelf ook geschokken......
Datum:
04-07-2006
Naam:
vicky
Leeftijd:
19
Provincie:
Limburg

waarom moest ik dit mee maken

ik heb al twee keer zelfmoord proberen te plegen.
toen ik 11 was wou ik mijn pols door snijden omdat ik op de basisschool erg werd gepest maar mijn pa kwam binnen hij heft gelukkig niks mee gekregen ik proberde het te vergeten maar ik kon het niet en ik wou er met mijn ouders niet over praten uit eindelijk kreeg ik een vriendin( beste) en ik dacht haar kan ik vertrouwen ik heb haar het verteld maar dus niet ze is naar mijn juf gegaan en heeft alles verteld. mijn juf die wou dus met mij er over praten het was moeilijk maar we waren er over eens dat het zo niet kon we hebben weken lang gepraat en het hielp mijn ouders hoefden het niet te weten en mijn juf hield zich eraan toen ik naar de middelbare school ging dacht ik het word beter nu maar dus niet het werd alleen maar erger het gepest hield niet op ik was echt kapot op mijn 13de begon ik met pillen slikken. maar toen bedacht ik me dat het geen zin had ik ben naar mijn mentor gegaan en heb hem verteld wat er was en ook over mijn verleden hij heeft mijn juf van de basisschool gebeld en ik heb haar zelf ook gesproken ze zei dat het nu tijd was om mijn ouders er bij te halen maar ik wou het niet dus heeft mijn mentor belooft om het niet te doen maar hij hield zich er niet aan hij heeft het toch gedaan en weet je ik was blij dat ie dat heeft gedaan want na een tijd lang praten met me ouders ging het beter ik begon me weer steeds beter te voelen mijn ouders hebben er voor gekozen om mij naar terapie te sturen en het is wel fijn om met anderen te praten en tip voor jullie bij praten over je gevoelens maakt niet uit met wie met je ouders je vriendin je mentor maakt niet uit als je het maar kwijt bent dat helpt !!...
Datum:
04-07-2006
Naam:
denise
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

Ik wou/wil het ook

Hey allemaal.
Ik weet hoe moeilijk het is om je klote te voelen. Ik ben vanaf de basisschool al gepest werdt ook geslagen. Nu ik op het VMBO zit wordt ik ook nog gepest, ze wete me altijd te pakken. Ik heb wel vrienden en vriendinnen gelukkig maar ook verkeerde vrienden die ik op een verkeerde manier heb lere kennen bedoel ik. neem nooit iemand in vertrouwe die je nog nooit in het echt hebt gezien. Het maakt je hele leven kapot. Ik heb hier zelf ervaring mee. Als ik me klote voel dan zeg ik het direct tegen mijn vrienden en vriendinnen. Alleen kun je het niet aan. Toen ik zelfmoord wou plegen zijn ze HEEL erg geschrokken ik heb het een hele tijd voor me gehouden voor mijn ouders. Maar van mijn vrienden en vriendinnen MOEST ik het hen zeggen. Ik heb dit pas geleden ook maar gedaan. Ze schrokken HEEL erg. Ik ben blij dat ze het nu weten. Maar soms hou ik dingen nog voor me voor hen. Maar ik weet dat het verkeerd is maar ik kan het gewoon niet vertellen. Het is gewoon te moeilijk op dit moment. Ik hoop nu ook nog wel eens dat ik weg zou zijn maar dan denk ik aan de mensen die WEL om mij geven zoals mijn vrienden, vriendinnen, familie, buren enz. Ik zeg dan altijd tege mezelf ik kan het hun niet aandoen. Ik wil binnenkort eigenlijk ook naar een psycholoog gaan omdat ik het alleen niet aan kan mijn vrienden en vriendinnen kunnen me helaas niet helemaal hieruit halen.
Maar je moet probere om er met mensen over te praten. Stop het niet in je want op een gegeven moment ben je weg en dan weten ze nergens van af en zeggen ze HADDEN WE MAAR WAT GEDAAN. Laat ze je helpen, alleen kun je het echt niet aan.
Iedereen HEEL VEEL STERKTE het lukt wel om er bovenop te komen ook al is het op dit moment HEEL MOEILIJK. In het leven zitten ook mooie moment.
Datum:
04-07-2006
Naam:
Nienke
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

al zo lang..

IK wil al zo lang dood, vanaf mijn 12e.. Het begon met dat ik werd bedreigd, die jongen wilde me vermoorden, en zo klein als ik was zag ik daar ook echt een serieuse bedreiging in.. Toen dacht ik, dan kan ik het beter zelf doen.. Op de school waar ik zat werd ik gepest, omdat ik doordat ik in coma heb gelegen toen ik nog klein was niet goed kan lopen en daardoor dus mankt loop.. Ook heb i kdaar jaren bijles gehad van een leraar, die me zowel psychisch als lichamelijk misbruikte, wat ik pas vorig jaar heb durven vertellen, maar waar niemand me in geloofd.. Ik hield in die tijd een dagboek bij, maar ik schaamde me zo voor die dingen dat ik het niet had opgeschreven, dus had ik geen bewijs..
Ik ging toen naar een andere school waar ik het laatste jaar over mocht doen, ik hoopte op een nieuw begin, maar daar was het nog erger.. Ik werd zo onzeker en walgde van mijn lichaam, dat ik begon met snijden.. Nogsteeds wilde ik dood, ik haatte mezelf, ook omdat anderen mij haatte en ik dacht dat ik gewoon geen persoon was om lief te hebben.. Ik heb jaren lang gesneden tot het gewoon een beetje rood zag, nog helemaal geen bloed, alleen de pijn, maar sinds een jaar of 4 ga ik gewoon door totdat het bloedt..
Veel mensen waar ik omgeef, mijn vader, andere familie en vriendinnen, zijn dood gegaan, ik verlang er naar om bij hun te zijn, al weet ik niet of ik wel geloof in een leven na de dood.. Ik haat mezelf nu jaren, ben van alle dagen van het jaar er zeker 320 depressief, en ookal heb ik proffecionele hulp, vooruitgang is er niet geboekt.. Mensen laten me vallen, die waarvan ik dacht te kunnen vertrouwen kon ik dus juist niet vertrouwen.. Ik hecht me vaak aan mensen, als die me laten vallen dan voel ik me nog mislukter.. Via internet eb ik een jaar terug een vriend gehad, ik was zo naïf, heb hem naar hier laten komen, heb alles voorgelogen omdat mijn moeder me al zo in de tang hield, 3 keer is hij hier geeest, ik hield van hem, dacht hem te vertrouwen, maar hij stopte niet daar war mijn grenzen lagen, en heeft me verkracht.. Na alle ellende die ik met mannen heb mee gemaakt ben ik voor elke man die ook maar een stap te dicht in mijn buurt zet bang.. Dat is ook een van de redenen waarom ik dood wil.. Het enige waarom ik hier nog ben, en de pogingen mislukt zijn, is omdat ik niet weet hoe mijn moeder verder moet.. Hoezeer ik ook vooral NIET van haar hou, ik maak me zorgen over hoe zij verder zal gaan.. Ook zou ik mijn vader teleurstellen.. Mjn moeder heeft naast haar familie en war vrienden niet zo veel mensen, en alleen in dit huis, hoe zal ze dat trekken? Ik zie voor me hoe kapot ze moet zijn.. Maar aan de andere kant kan t me ook weer niet schelen, er is dan meer geld over, maar ik ben er dan niet om haar te helpen.. Door een handicap die ze heeft help ik haar namelijk veel in het huishouden.
Vrienden heb iok niet, tenminste niet die ik kan aanraken, via een site waar ik gedichten schrijf heb i kwel een paar goede vrienden, maar die ijn nog te ver weg, en ook daarvan heeft een van de belangrijkste me laten vallen.. Ik beleef nu dezelfde pijn daaraan als die ik jaren lang, nu 3 denk ik, heb geleden omdat mijn neef, die ik ook heel goed vertrouwde en waar ik ziels veel van hield, me ook heeft laten vallen en waar ik geen contact meer mee heb..


Twijfels zijn het enige wat me hier houdt, maar dat ik dood wil is zeker, dat ik dood ga ook, alleen nog niet wanneer..
Datum:
04-07-2006
Naam:
elieve
Leeftijd:
18
Provincie:
Limburg

Heeft weglopen voor je problemen ooit weleens geholpen??

Hallo, ik heb wat verhalen van jullie gelezen en vind het allemaal heel erg. Het is goed dat je je verhaal op deze site kwijt kan.
Ik hoop dat mijn mening niet verkeerd overkomt maar zelfmoord, is nogal makkelijk om van je problemen af te komen. Ik geloof in god. Toen je geboren werd kreeg je de kans om te leven. Dat is toch zo fijn!! En daar moeten we ook dankbaar voor zijn.
Hoewel we het allemaal weleens of heel vaak moeilijk hebben, moeten we niet vergeten dat we niet de enige zijn!! Iedereen heeft wel wat, maar de een gaat er anders mee om dan de ander.
De een gaat zn probleem liever aan, dan er voor proberen weg te lope. Zoals zelfmoord.
Wat ik wil zeggen is, je hebt het grootste geschenk gekregen toen je werd geboren. Je mocht leven!
Doe dit ook, ga praten met mensen, ga je probleem aan, en probeer er mee te leven. Maak niet te vroeg een einde aan je leven. Daar ga jij niet over.
Hij heeft ervoor gekozen dat jij mocht leven en hij bepaalt ook wanneer jij het leven mag verlaten.
Ookal geloof je niet, ik vind dat je er niet zomaar een einde aan mag maken. Hoe moeilijk het ook is! Je kan het nooit meer terug draaien, en er zijn nog zoveel andere mooie dingen in het leven!!

Kop op mensen!!
Datum:
04-07-2006
Naam:
Anoniempje
Leeftijd:
18
Provincie:
Utrecht

Moe

ik ben een vrouw van 21 jaar ik heb veel dingen meegemaakt ik ben toen ik 4 was sexsuweel misbruikt heb tot me 18 in terapie gezeten maar ik herinder me niks meer ik heb verdrongen zeggen ze terapie heeft ok nie geholpen ik ben ook heel flink dat komt als ik ergens mee zit dan ga ik eten om het maar tevergeten ik woon nu ook 2 en half jaar samen met een jongen van 23 jaar in het begin ging het kei goed tussen ons maar nu nie meer zo hij gebruikt drugs en blowd veel en ik doe niks ik gebruik niks en ik kan er gewoon nie meer tegen ge mag ook niks zeggen tegen hem een ding verkeerd en hij flipt hij heeft me best vaak geslagen als ie zn zin nie krijgt en ik geef hem dan altijd zn zin en dan komt ie weer slijmen hij zegt ok zo vaak dat het over is tussen ons maar dan na een 1 uur dan heeft ie er weer spijt van dan komt ie weer slijmen ik wil het eigenlijk wel uit maar ik kan het gewoon nie ik weet nie waarom meschien ben ik dan wel bang dat ik alleen kom testaan maja ik wil gewoon rust in me leven ik hbe er gewoon geen zin meer soms zou ik wel willen dat ik dood was door alles
Datum:
04-07-2006
Naam:
anoniem
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.