Levensverhalen (pagina 1679)

Ik ben een meisje van 12 jaar.
Het begon allemaal vorig jaar.
Ik had een vriendin en had en geheime relatie met haar broer, ik dacht dat ze om me gaven maar dat had ik verkeerd gezien..
Achteraf ben ik erachter gekomen dat ze me gebruikt hadden.
Zij waren niet de enige daarna nog 1 vriendje.
Dat was moeilijk te verwerken maar ik ben er toch wel goed overheen gekomen, toen ik dat bijna verwerkt had hoorde ik dat de tante van mn moeder zelfmoord gepleegd had- ze is voor de trein gesprongen-.
Een half jaar later hoorde ik dat mijn achteroom-Die ik bijna niet gekend heb- van een kantoor gebouw is gesprongen.
Toen was ik echt al mijn vertrouwen kwijt in m'n familie gelukkig-dacht ik- kwam ik een hele aardige jongen tegen die mij probeerde te helpen.
ik zat namelijk in een dip en had op dat moment ook zelfmoord gedachten, ik had op dat moment allemaal stemmen in mn hoofd dat het allemaal mijn schuild was wat er gebeurde en ik begon ze gelijk te geven en heb mezelf beschadigd op m'n pols.
Ook heb ik 2 keer geprobeert voor de trein te springen en 1 keer van het dak.
Via die jongen die mij zo hielp kwam ik een andere jongen tegen, die deed zich voor als ook een aardige jongen en op een avond was ik alleen met hem en toen werd hij heel hitsig en wilde me aanraken en zoenen enzo.
dat is misschien geen aanranding maar doordat ik al die dingen al had meegemaakt en in een grote dip zat voelde het als een verkrachting.
Door die jongen heb ik ruzie gekregen met die andere jongen die mij hielp en die heb ik niet meer gezien- het bleek dus dat hij niks om mij gaf-.
een half aar laten kwam ik een hele leuke jongen tegen..
hij is nu mijn vriendje en als ik hem niet was tegen gekomen was ik nu misschien wel dood geweest..
ik voel me nu veel beter, mijn vriendje maakt me vaak aan het lachen.
Ik ben nu opweg naar een beter leven, dankzij m'n vriendje.
Het zal wel lang duren voordat ik al mijn zelfvertrouwen en in mn familie terug heb.

ben geboren in een gezin met 4 kinderen ben enigst meisje thuis. op 5 jarige leeftyd ben ik verkracht en misbruikt door mijn vader.ongeveer 1 jaar later werdt mijn lichaampje verkocht aan dronken mannen die mijn vader meenam vanuit de kroeg. ma vong het geld in een yzeren kistje. als ik stout was geweest werdt hein de alcoholist uit de straat gehaald die mocht dan doen met me wat hij wilde. vreselijk was het.toen ik 9 was heeft mijn oudste broer er een einde aan gemaakt door mijn vader en moeder te dreigen dat hij naar de politie zou gaan. maar toen ging mijn broer met de praktijken.zijn vrienden mochten toen tegen betaling mij nemen. want voor wat hoort wat zei hij. op 11 jarige leeftijd is hier een einde aan gekomen (hij kreeg verkering) toen hebben mijn ouders mijn moeders jongste broer in huis genomen deze heeft mij diverse keren op vreselijke wijze verkracht.ben op 18 jarige leeftijd getrouwd met andre heb met hem 3 kinderen. 3 jongens. nu ben ik er achter gekomen dat alle 3 de kinderen misbruikt zijn door een zoon van vrienden. voel me daar ontzettend schuldig aan. ik was toch degene die weg moest en hem vroeg om op te passen. nu is onze jongste zoon aan de drugs heeft al diverse instanties doorlopen zie geen uitweg meer ik heb gefaald. ps mijn man is een alcoholist dus ook dat heeft de nodige problemen met zich meegebracht. nu ben ik op een punt dat ik genoeg heb van mijn leven ik wil nu rust trek de zware kar niet meer . heb ongeveer een jaar geleden ook poging gedaan ben toen door mij n man gevonden. nu wil ik het goed doen help me daarmee aub

Ik zoek voor verlossing op welke manier dan maar ook.
Ik ben een getrouwd vrouw moet een GROTE geheim.
Ik heb geen kinderen(graag gewild) mijn man heeft daar voor gezorgt.
Ik en mijn man zijn nu 10 jaar getrouwd voor we getrouwd waren hadden we een relatie van 1 jaar lang en zijn daar na getrouwd.
Mijn geheim is dat mijn man mij mishandeld zo 9 half jaar en ik heb geen contact meer met mijn familie en heb niemand om terug te vallen.
Wat erg is dan de mishandeling is dat hij zich op mij dwingt zich zelf op mij als ik zeg ik heb geen zin in seks dan zegt hij pech voor je want ik heb wel zin en dan gebeurt het en soms gebruikt hij voor werpen en slaat hij mij en brand hij mij of snijd hij in me dij of arm bijten ook.
Ik heb geprobeerd weg te gaan maar ik kom niet ver want ik heb geen geld geen plek om heen te gaan dus is hij de baas.
Mijn enige weg uit is doodt gaan door mijn eigen handen dan die van hem.

Met mij gaat het gewoon slecht. Ik ben altijd moe. Weet ik veel wat er allemaal is, ik kan het niet meer bijhouden. Gelukkig is mijn gymleraar een hele lieve man die me helpt. Maar ik wil heel graag dood. Dat zal altijd blijven, en snel komen.

Liefs.

PS sorry, maar ik kan geen uitgebreid verslag doen, dat doen teveel pijn.

Soms, nogal vaak, ben ik even de weg kwijt en weet ik niet wat ik met mezelf aan moet !

Ik heb niet echt iemand met wie ik echt goed kan praten en vertrouw om dingen als dit aan te vertellen;;

Toen ik nog niet op deze aarde was is mijn moeder sexueel misbruikt door mijn opa, haar vader, die ik toen ik klein was er vaak zag en echt heel gek op hem was ..
Mijn opa en oma wouden altijd graag op me passen maar vroegen daar altijd geld voor !
Toen besefde ik daar niks van en wist niet dat dat niet normaal was, ik was 2 of 3, en vond dat toen heel normaal ..

Voordat mijn moeder mij ooit heeft verteld dat achter dat ik mijn opa en oma, nu al 8 jaar, niet heb gezien iets ernstig zit !
Toen ik dit te horen kreeg ben ik een aantal dagen goed vanslag geweest !

Ik was toen 11 en begon me na die tijd echt anders te voelen, ik zat in groep 7 werd ongesteld, verandere, kreeg andere intresse's en voelde me veel vaker elendig en alleen ..

Toen was het eindelijk zover, ik ging naar de hogere school en voelde me heel veel groter en ouder ik ging als enige uit mijn ouwe klas daar heen en werd al snel voor gek verklaard door mensen die mij niet eens kende er werd vaak ' hoer ''naar me geroepen als ik door de gangen liep .. ik voelde me op een geven moment zo erg dat ik dat afreageerde op mijn ouders en op mensen die ik eigelijk echt nodig heb/had !!

Dat is gelukkig nu allemaal minder geworden, ik durf voor mezelf op te komen al loop ik nog vaak met m'n hoofd naar beneden door de gangen .

Door wat er vroeger met mijn moeder is gebeurd durfde ik haast geen contact met jongens te hebben, totdat ik een jongen ontmoeten op school waar het heel goed mee klikte, hij had de zelfde grote passie als ik;; Music !!

Ik deelde na een tijdje alles met hem en voelde me de hele dag door vrolijk en gelukkig maar eens gaat ook iets over zoals laats;; hij ontmoeten een meisje en is helemaal in de wolken en voelde me zo ongelukkig en alleen.. hij vertelde me dat hij me nooit alleen zou laten dat ik het moest zeggen waneer ik wat voor hem moest doen of ik hem nodig had en hij was er zekker 24 uur per dan en 7 dagen in de week voor en dat is hij nog steeds !!
Ook ik heb de jongen van mijn dromen ontmoet en ben helemaal in de wolken .

Ik heb in die tijden veel ruzie met mijn ouders gehad en veel zelfmoord pogingen gedaan, maar dankzij die 2 jongens is er toch een zonnetje in mijn leven gaan schijnen !

Tegen alle meiden en jongens wil ik zeggen;; Maak er iets van in je leven en bedenk dat zelfmoord geen een zin heeft, er zijn genoeg mensen die van je houden ookal denk je van niet !!

Ik vind het erg zijn dat er zulke site's al dit zijn waar mensen hun hart even kunnen luchten .
Gr. J ..

Hallow mensen,

Waarom ik nou m'n levensverhaal ga vertellen op een site, naja ik wil er gewoon van af. Veel zullen me een aansteller vinden, net zoals alle andere om me heen. Maar het maakt me niet meer uit, ik ben toch leeg. Ik zal maar eens beginnen.
M'n leven begon ooit eens op een of andere dag, op deze kut wereld. Toen ik met een leeftijd van wel 1 maand verhuisde samen met mijn 2 ouders kwamen we in een straat terecht met vele andere kinderen van mijn leeftijd. Na mate ik ouder werd en vriend(inn)en kreeg begon het met pesten. De kinderen uit m'n straat begonnen me te treiteren zoals kleine kinderen dat nou eenmaal doen, gewoon schelden enzo. Ik had er weinig erg in toen. Toen ik naar de kleuter school ging was ik altijd vrolijk en op gewekt. Ik kwam met een stel pest koppen in de klas en het gepest werd erger. Ik werd buitengesloten en uitgescholden en kwam regelmatig met een blauw oog thuis of werd van de fiets af getrokken. Mijn moeder is duitse net als ik en mijn vader is van indonesische afkomst, ook hiermee werd ik gepest. Ik woon op een klein dorp en daar zijn weinig mensen buitenlanders gewend. Ook sommige leraren van m'n basisschool hadden iets tegen me, ze zeiden dat ik een domme mof was en dat ik niets goed kon doen. Als ik niets goed kon doen waarom was ik dan altijd de beste leerling van de klas? Nadat ik 6 jaar lang op deze school heb gezeten heeft me moeder mij van die school afgehaald. Ik kwam op een andere school met erg leuke leerlingen, en leraren... Daar heb ik de laatste 2 jaar van de basisschool verbracht.. Ik had een leuke tijd en had verkering met de populairste jongen van de klas, precies 6 maanden lang. Toen hij het met me uitmaakte dat was in groep 8 veranderde alles. Het gepest ging weer verder en ik kon inmiddels niet eens meer rustig over straat lopen zonder dat er weer iemand kwam om me uit te schelden of een poging te doen om me te slaan..

Ik kwam na de zomervakantie op de middelbare school, ik vond het echt geweldig daar. In de eerste had ik 2 beste vriedinnen, en met meer mensen ging ik eigenlijk niet eens om. Ze hadden altijd ruzie met elkaar en zij zijn dan ook na een tijdje uit elkaar gegroeid. Hoe meer ik met beide mensen om ging hoe beter ik merkte dat ze me gebruikten, ik moest voor ze stelen en moest van alles voor ze kopen. Ik moest wel van me zelf, het waren me enige vriendinnen... Na een tijdje ging ik alleen door het leven, zonder kennissen, zonder vrienden, en zonder liefde... Toen ik in de 2e terecht kwam had ik een rot klas, het waren allemaal maar een stel macho's vond ik. Er waren alleen 2 meisjes waar mee ik heel goed overweg kon. 1 van die meisjes had veel problemen en ik probeerde haar altijd te helpen. Dit liep op een gegeven moment de verkeerde kant op. Ik vond het lekker om 's middags wat te drinken en deed dit ook vaker. Vaak kwam ik gewoon dronken thuis. Toen begonnen ook de problemen thuis. Ik werd vaker het huis uitgeschopt dan dat ik thuis was. Toen kreeg ik een vriend, een heeele liefe maar een stuk ouders dan ik zelf. Mijn ouders waren het er niet mee eens om dat hij zelf geen makkelijk leven had vroeger. Zo liepen de problemen thuis steeds erger op. Ik kreeg problemen met m'n vriend en begon me te snijden. Ik kreeg steeds vaker ruzie met hem. Hij sloeg me net als een ander exvriendje van me. Het deed geestelijk meer pijn dan lichamelijk. Met mijn 2 vriendinnen kreeg ik op een gegeven moment ook ruzie, omdat zij het ook niet eens waren met de relatie van mij en mijn vriend. Met een van hen heb ik het later weer goed gemaakt en ik voelde me ook weer een tijdje op. Mijn vriend en ik kregen echter steeds ergere en vaker problemen, hij had zelfmoord neigingen en heb hem vaker moeten tegen houden. Ik ging langzamerhand kapot aan onze relatie. Ik ben in die tijd veel gaan snijden en m'n armen zijn momenteel niet meer dan 1 groot litteken.. Hij vond het leuk om porno te kijken, hij ging vreemd en had cybersex met vriendinnen die hij kon via MSN. Dit deed me pijn, vooral omdat hij geen sex meer met me wou. Omdat ik vroeger ben gepest heb ik een heel slecht zelf beeld. En ik had het gevoel alsof hij me gewoon niet meer aantrekkelijk vond. Langzamer hand gingen we allebei kapot en hij had geen zin meer.

Na precies 1 jaar heeft hij het uitgemaakt. De datums kloppen precies. Zoals je je kunt voorstellen, was ik echt helemaal kapot. Hij was de enige die ik nog overhad. Want die vriendin tja.. die had geen tijd meer voor me. Zo was ik helemaal alleen.. maar we besloten wel vrienden te blijfen..
Op een gegeven moment waren er 3 meiden waar ik wel mee kon opschieten. Ik ben daar kort mee om gegaan.. ik voelde me weer een btje happy maar ik kon niet met ze praten over m'n ex of wat dan ook. Op een gegeven moment begon ik gevoelens te krijgen voor 1 van die personen. het leek me beter om het haar te vertellen dus dat deed ik.. sinds dien wil ze me niet meer zien. Diezelfde dag nog zei mn ex ook dat hij me niet meer wil zien. Die andere 2 meiden.. tja met 1 van hen ga ik nog wel om.. maar die heeft het te druk met haar andere vriendinnen.. 1 dag later hebben 3 mensen, de mensen waar ik het meest om geef uit de wereld zelfmoord proberen te plegen.. en ikzelf later ook een paar keer.. jammer genoeg is het niet gelukt en ik wil het nog steeds.. waarom ik het niet doe weet ik niet.. waarscheinlijk omdat ik toch stiekem hoop dat er ooit iemand zal zijn die om me zal geven en bij me blijft hoe kut en hoe depressief ik ook ben.. ik ben aangemeld bij de politie wegens graffiti, ik ben gezocht omdat ik weg was gelopen..

en ik weet dat ik een aansteller ben, dat wordt me nu al 11 jaar lang verteld.. maar dat wat er in m'n hoofd zit, kan ik niet op papier krijgen en al helemaal niet vertellen.
Het laatste deel van mijn verhaal, is vanaf eind april tot nu. Ik mis mijn ex nog steeds heel erg, en ik mis vrienden en vriendinnen met wie ik lol kan hebben en bij wie ik kan huilen. Ik mis een knuffel als ik me niet goed voel en ik mis het uitgaan met mensen.. ik blow steeds meer en ik drink steeds meer.. ik ben nouwlijks nog nuchter behalve nu.. iedereen vind me een aansteller en er is nog nooit iemand geweest die me heeft geprobeerd de snappen of me gesnapt heeft.. iedereen die ooit door mijn blije drukke buiten kant heeft kunnen kijken heeft me verlaten omdat ik te depressief ben volgens hun..
Maar ik trek het niet meer.. ik spreek geen mensen meer en zie geen mensen meer.. ik ben blijfen zitten op school en wordt nu waarscheinlijk naar een andere school gestuurd.. m'n psygoloche heeft altijd gezegd dat het aan de hormonen ligt.. maar toch kan ik me dat niet voorstellen..

ik heb geen zin meer om te leven, en geen zin meer om te bestaan, ik heb geen zin meer om te huilen iedere avond in mijn bed, ik heb geen zin meer om moe te zijn van het leven en ik heb geen zin meer om me druk te maken over anderen en mij zelf..
Ik wil niet meer.

T begon allemaal als kind's af aan, teveel meegemaakt, ik ben nu 27 jr en de gedachte om een einde te maken speelt veel door mijn hoofd. Ik krijg proffesionele hulp van het ggz, maar de gedachte's blijven ik heb tot nu toe 3 x een poging ondernomen en ik ben er nu schter hoe ik t nu kan doen dat t zeker te weten lukt, ik pak al mijn slaappillen die ik heb opgespaard en mijn parafluoxetine met sterke drank, heb t al eens gedaan 2 x zelfs maar dan zonder sterke drank , weet wel dit zijn mijn gedachte's dat wil niet zeggen dat ik t ook doe, t is voor mij rust gevend, als ik mijn mail zo lees, ben ik bang van mijn eigen gedachte's, alleen kan ik niet uitsluiten dat ik niet nog een poging waag, wel weet ik dat de volgende keer t me 100% zeker gaat lukken, ik heb lieve vrienden en vriendinnen en een leuke toffe vader een mooi appartement voor mezelf en ik heb lieve dieren, toch.......
heb ik t gevoel dat er een rode draad van ellende door mijn lijf giert!
Ik ben onzeker over mezelf, terwijl iedereen zegt dat ik zo'n mooie meid ben, vind ik niks mooi aan mezelf.......
Je krijgt telkens de opmerking, t komt wel goed!!! OH JA!!! wanneer dan??? Ik zit nu al een ruim in de ziekte wet aan de medicatie thuis........
Dus..........
Af en toe de enige uitweg voelt dan voor mij
zelfmoord,,,,,

Waarom is het leven zo oneerlijk! Alles zit tegen.
Op jongere leeftijd werd ik verkracht door mijn eigen broer, die gehandicapt is.
Ik zat met mijn oren die vond ik lelijk, mijn zelfbeeld was niks ben erg onzeker.
Al mijn relatie's gaan ook mis!
Ik heb bijna 5 jaar een relatie gehad met een jongen waar ik zoveel van hield en waar ik nu nog van hou! ik mis hem!Maar heb het zelf toen uitgemaakt, omdat ik dacht dat ik verliefd was op een ander stom he!!!
Mijn ouders zijn nu net anderhalf jaar gescheiden waar ik heel erg mee zit mijn moeder had gelijk al een nieuwe vriend.
Ik moest bij mijn vader blijven wonen waar ik helemaal niet mee op kan schieten ik moet alles doen
Op school en mijn werk is het ook allemaal zwaar en gaat het ook niet goed!
Alles zit tegen en ik geef mezelf overal op de kop van ik wil gewoon niet meer ik trek het niet meer.
Wat heeft het leven voor zin, ik heb overal zo'n spijt van kon ikalles maar terug draaien!!


dikke knuffel.....

Ik ben nu al 22 jaar aan het vechten tegen alle dingen die gebeurt zijn de afgelopen jarenen ik heb maar heel weinig gelukkige momenten gekend.
en de drang naar zelfdoding begint weer te groeien.
Ik heb het gehad in de tijd dat mijn moeder overleed op 8 jarige leeftijd ik bleef achter met 2 grote broers en mijn vader die ook niet meer wilde leven maar toch bleef omdat ik er nog was.
5 jaar geleden is hij zelf gestorven en hebben ze weer het geluk samen gevonden in het hiernaarmaalse.
Ik hunker ook naar een leven zonder verdriet pijn pesterijen problemen enz je zult het wel kennen.
Ik begin steeds dieper en dieper te zakken tot het niet meer kan van mijn over gebleven familie hoef ik niet veel te verwachten die zie ik nooit een ander heeft ooit gezegd doe niet zo gek als ik dan denk wat als iknou eens uit de bocht vlieg.
Ik ben getrouwd met een lieve man maar helpt ook niet om mij hier te laten de brief heb ik al af nu alleen de daad nog.
Ik heb verteld hoe het komt dat ik zo denk een vriendin heb ik nooit gehad en had ik er een was het als misbruik en dat is nu ook nog.
Ik lieg om het geld bang dat ik bestraft wordt zoals vroeger.
Mensen mogen me niet aan raken of ik wordt bang doordat een neef zijn handen niet thuis kon laten.
ik werd altijd naar boven gestuurd en mocht nergen bij zijn.
Nu ben ik al 1 jaar op zoek naar een baan omdat ik verhuisd ben naar de grens streek dat wil ook niet lukken.
ik heb het iedee dat er een duiveltje in mij zit dat speelt met je humeur en gedachten ik heb alles al afgezegd op het gebied van abonnementen enz.
De brief staat in de computer.
hopelijk komt de dag gauw.

ik ben een meisje dat geleefd word door iedereen ik heb geen eigen inbreng en darom denk ik er vaak over om er een eind aan te maken vooral op de manier hoe nu alles gaat niemand neemt me serieus en daar heb ik genoeg van en alles wat ik doe is toch niet goed