Levensverhalen (pagina 1676)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

meisje in me klas

k ben kelly k had een meisje in me klas ze was 13 jaar. Op een dag kwam ze huilend naar me toe rennen met dat haar vader zelfmoord had gepleegd en dat ze niet meer door met haar leven wou gaan. Dat was de grootste schrok van me leven.
Ze snee in der polsen en had altijd bandjes om daardoor wist ik het. in mijn dromen hoorde ik dat ze dood was.
K sliep slecht, at slecht, praate bijna niet.
op school was ik een stil muisje geworden in plaats van een brutaal nest.
mijn vriendinnen begrepen me niet en probeerde me te helpen.
Toen op een dag hoorde ik dat ze zelfmoord had gepleegd ze was van een flat af gesprongen, mijn leven was voorbij. mijn beste vriendin was er niet meer.De volgende dag was is misselijk en kotste en kotste, eten dat deed k niet meer.K werd mager, me moeder propte het eten in me mond maar k kotste het weer uit, niet dat ik het zelf wou maar het ging gewoon, steeds als k aander dacht ging k kotste .K moest haar vergeten, na 2 weken begon k weer gewoon te eten en me leven op te pakken. het was echter moeilijk maar het moest.Op een dag ging ik weer naar school maar toen ik de lege plek was viel k op de grond.
Toen k wakker werd lach k in het ziekenhuis. K was flauwgevallen.
toen k thuis was d8 ik geen gezeik meer de volgende dag ging ik naar school het was erg moeilijk maar k was weer het brutalen kind van hoe k eerst was !
Datum:
14-07-2006
Naam:
Kelly
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

snap er niks van....

Ik vind mezelf niet knap, ik word gek thuis en heb het gevoel dat ik overal te veel ben. Mijn jeugd was niet echt geweldig.
Werd gepest, buitengesloten en ben aangerand. Ik weet het gewoon neit meer.... Heb al eerder een poging gedaan om zelfmoord te plegen met wat medicijnen van mijn vader.. Verder heb ik een keer geprobeerd mijn polsen door te snijden maar durfde dat niet..
Datum:
14-07-2006
Naam:
yolande
Leeftijd:
19
Provincie:
Friesland

Frhaal

toen ik 10 jaar was lag ik bij me moeder in bed, ze vroeg me of ik aan de kant wou schuiven om haar hand te strekken 2 sec later kreeg ze een hartaanval, dit zal ik nooit vergeten, krijg er nu nog nachtmerrie's over, en zie de beelden vaak voor me, een korte tijd erna ging me broer aan de drugs en me vader aan de drank, nu nog steeds, als ik ze zie hebben we vaak ruzie, ik ben nu 19 met me 18e woonde ik al op mezelf, op me 15e zijn we ons huis uitgezet, het was van toen tot nu om de paar maanden of soms weken een nieuw huisje zoeken, soms op de achterbank van de auto, tegenwoordig voel ik me vaak alleen, krijg ik dromen dat ik bij me moeder ben en het echt gezellig en mooi is, zit er de laatste tijd serieus overna te denken om bij haar te zijn, vrienden kan ik op 1 hand tellen, nu heb ik het gedaan met de vriendin van me beste vriend, ik weet het is stom, maar ik hield van haar, en toen ze met me was maakte ze me wijs dat ze geen gevoelens meer voor hem had, nu sta ik op het punt om die vriend kwijt te raken, en het enige wat ik hoor is Het komt goed, dat duurt wel lang
Datum:
14-07-2006
Naam:
Bart
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-brabant

ik haat het leven.

het begon al toen ik een baby was, mijn moeder moest me iet ze heeft me bijna dood laten gaan door mij niet te drinken te geven, mijn opa heeft geprobeerd toen ik op genomen werd in het ziekenhuis dat ik uit huis geplaatst zou worden maar dat is hem niet gelukt. Ik ging toen ik weer beter was naar een paar weken toen was ik iets van 3 mnd oud naar huis. Daar begonnen 7 lange ellendige jaren met lichamelijke en psychische mishandeling en uit eindelijk ben ik toen ik 7 was weer in het ziekenhuis belandt en vanuit daar ben ik naar een internaat gegaan. Ik heb in totaal heb 9 verschilleende internaten gezeten, en op elk internaat waar ik vertelde tegen een vertrouwens persoon wat mijn moeder had gedaan, werd ik niet geloofd en werd het aan mijn moeder verteld waardoor als ik een weekend thuis was weer klappen kreeg.
Ik heb tot mijn achttiende op internaten gezeten en toen ik naar begeleid wonen gegaan, en ben ik een opleiding gaan volgen. Op een geven moment heb ik vorig jaar mijn vriend leren kennen en zijn ouders en ik heb heel goed met zijn moeder kunnen praten over mijn verleden en ik voelde me veilig bij haar. Nu is zij een paar maanden geleden plotseling overleden en nu sta ik in het stuk van mijn verleden er alleen voor.
En de vader van mijn vriend heeft ook nog eens prostaatkanker en die is een tijdje geleden geopereerd en hebben mijn vriend en ik voor hem gezorgd, toen kwam er een moment dat de relatie tussen mij en mijn vriend op de klippen liep en we besloten om vrienden te blijven en ik ben ook nog steeds welkom bij zijn vader want die is mij een beetje als zijn dochter gaan zien en nu ze doen als of ik er niet ben als ik in de zelfde ruimte ben en ik krijg het gevoel dat ze me liever kwijt dan rijk zijn. En ik zit er nu aan te denken of om weg te gaan en nooit meer terug te keren of gewoon zelfmoord te plegen
Datum:
13-07-2006
Naam:
ilona
Leeftijd:
20
Provincie:
Overijssel

het lijkt onzin wat ik denk,,,die jonge om en toen werd ik een b

hallo mensen,ik wil mijn verhaal hier ook kwijt,

mijn leven is ook rot,mijn vader woont niet meer bij ons,ik mis hem enorm ,ik zie hem alleen in de weekend.Tussen mij en mijn moeder gaat het slecht,ook tussen mij en mijn zus.Ze nemen mij nooit serieus.Ze denken alleen aan hun zelf.Ze stressen mij heel erg.Ik weet het klinkt heel dom,stress op deze leeftijd kan niet (denk ik)Ik krijg geen liefde van mijn moeder.Ik krijg de liefde niet dat ik nodig heb,ook niet van me zus.Soms geloof ik zelfs niet dat ik met hun familie ben.Mijn zus kijkt altijd zo naar me alsof ik waardeloos kind ben,misschien is dat ook waar..??Ze maakt me helemaal gek.Ik snij me zelf,toen ze hier achter kwamen hadden ze zelfs geen schuldgeveoel ze zeiden van dat ik alleen het me zelf aan deed dat het hun niet raakte.Ik kwam erachter dat ik een ziekte heb.Ik heb het proberen te vertelle aan hun,maar ze vonden het onzin ,," ze vonden het mijn flauwekul zoals altijd" Ik dacht al heel lang aan zelfmoord.Al 2 jaar..Totdat ik 3 maanden geleden een jonge uit mijn buurt ontmoette.Het leek wel alsof hij de enige reden was waarvoor ik ging leven..Ik was helemaal gek op hem,,door hem werd ik blind,niks kon mij schelen,zelfs niet dat ik geen liefde van mijn moeder kreeg..Hij vond mij ook leuk dat weet ik zeker.Toen een keertje ,paar dagen geleden ik een buurmeisje meenam naar buiten.Ze ging met een ander moest vinden,hij zei dat hij geen verkering met mij wilde enzo.Ik werd gek.Ik vind me zelf zielig als ik tegen hem ga zeggen dat ik nog gek op hem ben,dat ik niet zonder hem kan.Ik ben bang dat hij me zielig gaat vinden,dat hij gaat denken dat ik onzin zit uit te kraaien.Ik voel me zo alleen.Ik ging zelfs een keertje moord plegen voor die jonge,maar hij belde ambulance.Dus het mislukte.Zelfs dat raakte mijn zus en me moeder niet.Ik ga weer plegen,maar dit keer gtaat niemand mij redden,zelfs hij niet.Niemand gaat mij toch missen,waar zijn de vrienden die ik had als ze egt om me gaven? Waar is die jonge?zijn liefde was een leugen,net als mijn moeder en me zus.Niemand geeft om me.Nu zit ik dit allemaal te schrijven in tranen.Ze rollen over mijn wangen.Zoals altijd.Maaar ik stel me niet aan,dit zijn mijn egte gevoelens.Ik voel me heel erg eenzaam,eenzaam ga ik ook dood..ik wil het niet,ik wil een andere leven,een betere maar ik heb ook geen andere keus,want ik kan het niet meer verdragen...

ik bedank de mensen die moeite hebben genomen mijn verhaal te lezen,,,
Datum:
13-07-2006
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

BEN HET MOE EN BUE

Hallo,
Mijn verhaal begint van mijn juegd, heb altijd voor alles alleen gestaan vader sloeg mij.De laatste 10 jaar was ik gelukkig en had mijn hart geopend voor mijn vrouw en dochter.Nu ik een beslissing genomen had om een paar maand van huis weg tezijn voor werk is mijn 10 jarige relatie gedaan met mijn vrouw en heeft ze mijn dochter meegenomen.Ik heb nu niets meer en voel mij totaal alleen, al mijn dromen en alles wat ik had opgebouwd was rond ons 3, ik kan niet meer slapen ik heb zo een slecht gevoel vanbinnen dat het ondraagelijk is om verder tegaan , ik zou het liefst slapen en nooit meer wakker worden ben het echt bue dit leven , het ergste van al is dat mijn dochter opgemaakt word door haar famillie ze is zo een mooie meid en puur van gedachten en nu spreekt ze niet meer tegen mij , dat doet zo'n pijn je kan het je niet voorstellen ik wil dat dit stopt en dat ik nooit meer ontwaakt in dit leven , ik heb niets meer.
Datum:
13-07-2006
Naam:
alain
Leeftijd:
37
Provincie:
Zeeland

Altijd gaat alles fout....

Hoi,ik ben nooit eerder op zo'n site geweest.IK zit de laatste tijd weer met zelfmoord gedachtes,ik dacht dat ik daar van af was,dus niet.Ik typte voor de gein 'zelfmoord' bij google en kwam hier terecht. IK heb een slecht jeugd gehad,maar daar wil ik het liever niet over hebben,ik haat het het om het daarover te hebben.Ik heb 1 persoon over de ergste dingen in mijn jeud verteld,en dat is de jongen waar ik verliefd op werd.Helaas was hij anders dan ik dacht.Ik ben nog nooit zo open tegen iemand geweest als tegen hem.Hij gaf mij een veilig gevoel.Hij had me van het zelfmoord afgeholpen en door hem kwijt te raken is het weer terug gekomen.Ik weet nu dat hij niks om mij geeft,terwijl iki ontzettend veel van hem hou.Al die wijze woorden van hem waren gewoon leugen.In het begin waren we goed bevriend,we knuffelde veel en hij gaf me aandacht.Toen chantal kwam en hij haar leerde kennen werden zij ook heel goed bevrien en begon hij zijn handen van mij af te trekken.Op een gegeven moment had ik daar vrede mee.Opeens begon hij me weer aandacht te geven en begonnen mijn gevoelens voor hem te groeien.Toen we alleen waren begon hij aan me te zitten en kuste ik hem.Ik voelde me in de 7e hemel.En dat deden we een paar keer.IK stripte zelfs voor hem enz.Hij maakte zich zorgen dat chantal erachter zou komen.Ik vroeg aan hem of hij iets met haar had,hij ontkende het steeds tot de dag van nu.Maar ergens wist ik dat hij loog en dat werd bevestigd toen een goeie vriendin me vertelde dat ze steeds met elkaar naar bed gaan.Ik was er helemaal kaopt van en voelde me gebruikt.Paar dagen later liep ik naar buiten om mezelf te laten overrijden door een auto.Ik liep die lange weg op en zag de auto met een snelle vaart op me afkomen en mij hart ging als een gek tekeer.Helaas had de auto me net ontweken.Van hem had ik echt niet verwacht dat hij me zoveel pijn zou aandoen,terwijl hij wist dat ik al veel pijn had.En hij zegt dat ie een goed hart heeft.Als hij echt een goed hart had zou hij zich niet als zo'n vuile klootzak gedragen.Ik had het al die tij kunnen weten.Met mij wou hij zelden afspreken terwijl hij met haar wel veel afspreekte.En voor mij verjaardag kocht hij iets kinderachtig en voor haar iets duur.En voor mij heeft hij de moeite niet voor over om mij op te zoeken,omdat hij bang is dat ie gezien word.Terwijl hij haar bijna overal mee naar toe neemt met zijn andere vrienden er bij.En voor mij heeft hij geen respect.Door hem zie ik iemand niet meer waar ik om geef.Hij heeft mijn vertrouwen afgenomen in mensen en mijn enige goeie vriend.Ik heb geen reden meer om door te leven,want ik heb geen leven meer.Ik heb ontzettend spijt dat ik hem zoveel over mezelf verteld heb,terwijl het hem niks kan schelen....
Datum:
13-07-2006
Naam:
Sarah
Leeftijd:
21
Provincie:
Utrecht

Wel gedachte nooit de daad...

Ik ben een jongen van 20 jaar die in een normale stad woont. Ik heb echter geen normaal leven. Ik ben heterosexueel, iets wat vele mensen niet geloven omdat ik me er niet naar gedraag. Vaak ben ik te enthausiast en te vrolijk waardoor de letters homo vaak op mijn voorhoofd word afgelezen. Ik zie er niet uit als homo maar het doet erg veel pijn als mensen je constant in een doosje stoppen en je betitelen als iets wat je niet bent. Begrijp me niet verkeerd, ik heb niks tegen homo's maar je word er erg moe van... Dit is niet het enige waarom de zelfmoord-kwestie in mijn gedachte komt. ''Nice guys always finish last''... een zin die in mijn geval totaal en volledig klopt. Als ik aardig ben ben ik homo, als ik niks zeg ben ik chagerijnig, als ik onbewust een keer geen hoi zeg tegen iemand wat ik dat normaal wel doe ben ik geen goede vriend. Het is ook werkelijkwaar nooit goed. Daar komt nog eens bij dat mijn vader alcoholist is... hij was nooit een vader voor mij geweest. Zelfs in mijn peuterjaren ging het er oneerlijk aan toe, als ik door mijn zus geslagen werd en ik begon te huilen was ik degene die het meeste lawaai maakte en dus de klappen kreeg. Ik heb de afgelopen 3 jaar geen woord tegen mijn zus gezegd die nota bene nog in huis woont zoals ik. Ik kan geen ruzie maken met mensen en ik kan ook moeilijk boos worden maar op een of andere manier worden mensen constant ''boos'' op mij, en waarom? wat heb ik misdaan? loop ik in de weg? ik snap het echt niet. Vandaag bijvoorbeeld weer een klein iets. Ik heb een lange periode bij een lokale bioscoop gewerkt waar ik een leuke tijd heb gehad. Ik had met een oud-collega afgesproken om naar de 2e pirates film te gaan. Zij was mijn film-buddy en het was dus best speciaal voor mijn gevoel. Toen ik vanavond (premiere v/d film) naar het terras ging om even een vriend die thuis was van vakantie te begroeten zag ik de complete groep zitten in de buurt van de bios..... die momenten kan ik wel janken. Mijn biosbuddy die ik de hele dag probeerde te bereiken zat daar en ging naar de film. Ik werd door iedereen genegeerd... niemand nodigde mij uit en niemand kwam ook maar even naar mij toe. Als ik dan in de auto naar huis zit gaat de nijging dan ook zeker komen om mijn auto van de weg af te rijden. Ik zie geen reden in whatsoever, geen toekomst en absoluut geen hoop. Het enige wat mij nu nog op de been houdt is het feit dat ik te laf ben om het te doen... het is toch wel het leven wat je opgeeft. Het meest waardevolle in bezit. Als ik dan bedenk dat sommige dingen inderdaad net als het weer, snel om kunnen slaan bedenk ik me telkens weer. Ik wil iedereen die dit leest aanraden om dit nummer te luisteren: Laugh about it van Racoon. Dat nummer reflecteerd excact van woord tot woord hoe mijn leven werkt. Ik hoop dat ik ooit als persoon gewaardeerd word voor wie ik ben en dat ik ooit een lieve vriendin zal vinden of gewoon een vriend waarmee ik kan praten zonder moeite, afwijzing of oordelen. We zullen zien want volgens de statestieken, heb ik nog ruim 50 jaar de tijd om pogingen te wagen. Niet met zelfmoord maar met het leven.
Datum:
13-07-2006
Naam:
anoniem
Leeftijd:
20
Provincie:
Gelderland

the dark place Earth

hallo

ik ben een jongen van 17 en wil ff mij verhaal kwijt


vroeger gingen me ouders veel weg, was vaak alleen thuis dus werd er altijd een oppas geregeld, wat was het probleem die oppas verkrachten mij ik moest vieze spelletjes met hem doen. maar na 11 jaar weten me ouders het nog steeds niet het doet zo zeer dat ik nergens me verhaal kan en durf te vertellen

wat moet ik met me leven me beste vrienden verlaten om verschillende reden me leven, 1 verhuist naar de anderekant van de wereld, van de andere moet ik afscheit nemen wegens een fataal ongeluk

maar er is meer ik merk nu ook dat ik niet op meisje val maar als jongen zal dit komen omdat ik vroeger verkracht ben door een man ?? hoe mot ik dit allemaal aan me ouders uitleggen

hoppelijk biedt de hemel wat meer dan

The Dark Place Earth

mvg.
Datum:
12-07-2006
Naam:
Liever geheim
Leeftijd:
17
Provincie:
Zuid-holland

Ik woude bijna me zelfmoordpleging doen

Heey, Ik Voel me Afentoe niet zo lekker en dan wil ik me Zelfmoordplegen Met een mes langs mij pols doen en Krijg allemaal Commentaren in me hoofd en dat iriteerd me heel erg !! En Ik moet luisteren naar me gedachten en Ik weet zelf ook niet hoe je snijen in je pols moet doen en Ik wil hulp namelijk en tuurlijk weten me ouders niet !! Ik heb wel aan me Beste vriendin Maar .. als niemand me help ga ik echt fouten dingen doen!! Dat was het Doeidoei Groetjes. imán & ik hoop dat Hij/zij terug schrijft Naar me!!
Datum:
12-07-2006
Naam:
imán
Leeftijd:
12
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.