Levensverhalen (pagina 1673)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

mishandelt

ik heb nijdig om zelfmoord te plegen, omdat: ik mishandelt ben geworden door men zus en men ex vriend. omdat ik vaak misbruik ben geworden door mensen nog steeds, sommige mensen, men vriend, zeggen ik hou van jou maar ik weet niet meer of ik dat moet geloven. ik heb gewoon geen zin meer.
Datum:
20-07-2006
Naam:
juud
Leeftijd:
16
Provincie:
Limburg

WAT IS DIT TOG WAT IK VOEL...?

k weet het allemaal niet meer ik kan me niet uiten mischien hierdoor wel...Nou ik heb 3 jaar een relatie gehad..k heb zoveel van die jongen gaan houden zoveel om hem gaan geven...maar ineens is t uit om ruzie:S...k vecht nog zo veel voor hem...maar hy heeft al een andere vriendin...en dat doet me gwn egt HEEL VEEL pijn...k heb af en toe egt zelfmoord nijgingen ik heb al 1 keer door me pols gesneden..k weet het allemaal niet meer egt niet...:(
Datum:
20-07-2006
Naam:
gast
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland

niks wat met dierbaar is

hallo.

ik ben een meisje van 14 jaar. ik heb een zus en 2 normale ouders. ik heb een paar keer zelfmoordpogingen geprobeerd die mislukt zijn.

ik heb nu vakantie en mn ouders en mn zus werken vaak. ik ben dus vaak alleen thuis. en ik heb geen lieve vriend die me kan steunen. ik vind school echt niks meer aan en mn klas was/is echt zwaar kl*ten. er zitten 30 leerlingen in mn klas wat veel is, en in die klas is er maar één nouja 'soort van' vriendin waar ik altijd naast zit. zei heeft een super lieve vriend en gaat dus steeds minder met mij om. en we praten steeds minder in de klas maar ook gewoon. mn moeder is ook steeds vaker boos op mij omdat ik te vaak achter de pc zit en niks in huis doe. maarja wat weet zij dr nou van, zei is altijd weg. het enige wat we met het HELE gezin doen is naar de kerk gaan. wat niet bepaald leuk is.
eerder dit jaar zijn 2 dierbare huisdieren overleden en een hele lieve buurvrouw. met mn opa gaat het ook steeds minder. en mn oma ligt in het ziekenhuis. ik weet niet meer wat ik moet doen. ik ben vroeger vaak gepest en mn zus is niet altijd lief geweest. dat heeft allemaal sporen na gelaten.
toen ik werd geboren in het ziekenhuis werd ik meteen overgebracht naar het umcg ik had een cyste in mn eierstok en heb er nu dus maar één. ik heb een kans dat ik geen kinderen kan krijgen, wat ik later supergraag wil. als ik dan nog leef. ik weet echt niet meer wat ik hier doe. niemand vraagt hoe gaat het. en doe je wel leuke dingen. ik wil ook heel graag een vriend maar niemand wil mij. ik denk dat ik beter dood kan zijn. ik ga het nog een keer proberen. alleen op de juiste tijd en op de juiste plaats.

------------------------------------------------------------------------------
Datum:
19-07-2006
Naam:
meisje die van voetbal en auto's houd......
Leeftijd:
14
Provincie:
Groningen

Dood

héé,,

ik ben .. en ik ben 15jaar oud
ik wil graag dood..
ik heb eetproblemen gehad
ik vond mezelf te dik..
ik ging afvallen.. en werd dus steeds dunner..
daar ben ik nu aardig overheen
toen ik aan het herstellen daarvan begon kreeg ik spijt,ik wou terug ik wou weer afvallen dus ging ik mezelf snijden want het lukte me jiet om weer te afvallen..ik had spijt dat em ouders het waren te weten gekomen en me zus, maar ze lette nu zo streng op me eten dus kon niet weer mee beginnen. maar toen begon ik me dus te snijden.. soort oplossing van me problemen.. ik begon op me arm.. beetje krassen al gouw zat me hele arm + polzen onder en em buik het gaat nu iets beter.. me ouders hebben alles ook gezien.. nu krijg ik hulp .. wil ik niet.. ik huil mezelf in slaap.. ik wil dood.. me ouders geen pijn doen.. ben iedereen van last.. me relatie met mijn vriend van 1 jaar is nu ook over.. alles gaat stuk ik wil gewoon weg .. weg van hier en van alles.. en de dood si de oplossing.. alleen weet niet hoe.. ik wil niet veel pijn lijden.. ik wou dat ik die oplossing had.. ik wil weg..

gr mij
Datum:
19-07-2006
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Utrecht

Mooie jongen...

er was eens een mooie jongen... hij geloofde nooit in zichzelf.. verknalde zichzelf.. op een gegeven moment werd God boos... en hij kreeg ernstige acne... ik weet.. je lacht me uit nu je dit leest?... best maar je moest eens weten.. hoe erg schuldig ik me voel.. gewoon over alles. dat ik nooit van me eigen hield. t gaat niet om die acne. t gaat er gewoon om dat ik me eigen niet accepteer.. er zijn DINGEN gebeurd in t verleden... anderen mensen zouden er misschien erbovenop komen... respect voor hun, echt waar. maar mij lijkt t maar niet te lukken.. eenzaamheid is iets wat ik me eigen misschien aan doe... God waarom schrijf ik hiero!!!! alsof t iemand kan schelen. maar ik weet niet, dagen heb ik me eigen in mn slaapkamer opgesloten en ik kan niet huilen, tranen komen niet meer. en dat is zooo beangstigend. ik heb gedichten geschreven, echte mooie woorden. vroeger op school zeiden ze altijd dat ik goed was met woorden... ik hield altijd mn bek, haat zelfs mn eigen stem... als ik praat dan lijk ik dom, maar als ik dingen opschrijf zijn mensen ineens onder de indruk. jongen toch wow... fuck them... im so sorry... meen t niet... ja er zijn wat lieverds op de wereld.... maar ik kan ze niet toelaten.. ben bang ze kwijt te raken...maar dan nog... t zijn geen echte lieverds... alleen een paar mensen die ik vaag gesproken heb. voor hun ben ik niets. ze zeggen als je doodgaat dan gaan we huilen... ga maar huilen.. maar ik weet dat t mischien maar een week ofzo duurt en dan is iedereen me toch weer vergeten... maar de reden waarom ik niet weg kan gaan van de wereld is natuurlijk dat ik een mietje ben... ben gewoon bang, en wil t eigenlijk ook niet, maar andere reden is dat mn ouders heel erg kapot gaan. ze hebben t al zo moeilijk en dan moet ik nog een klap in hun gezicht geven? dat gaat niet. overigens zou de rest van de family mn moeder uitlachen... mensen lijken alleen maar op destructie van elkaar te zijn...liefde heb ik nooit gekend... nooit een knuffel gehad, niet eens van mn ouders... vriendin heb ik nooit gehad... vriendje ook niet... geloof dat ik bi ben... t maakt me kapot.. nog een ding... nog een ding waardoor ik niet perfect ben... perfectie.... ik wou dat ik tranen kon janken... heel vaak... nee soms... maak ik fotows van me eigen,, helemaal gemake upped... knap leuk, fake smile... iedereen, maar dan echt iedereen die de fotows ziet zegt wow leuke jongen, ze denken dat t iemand is die zelfverzekerd is... en dan bedoel ik natuurlijk de mensen van de chatbox... en ook een paar mensen in t echt... de jongen die ik op de foto creer is iemand die ik wil zijn, maar gewoon niet durf, want buiten mn slaapkamer durf ik niet make up etc naar buiten te gaan.. zoiezo als ik naar buiten ga valt mn masker van binnen stuk... ik kan niet happy preppy blij doen.ik voel me doodonzeker.. heb gewoon dingen meegemaakt, voel me niet als al die anderen... overigens.. zijn er wel een paar mensen die echt close naar mn hart staan ze weten t zelf alleen niet zo.. denk vaak aan ze... eentje is R.. toen ik een keer doordraaide met drugs onfermde die over me... zo lief... dan is er nog N... ik ben je vriend zei die...ook een lieverd.. maar heb besloten contact te verbreken... want als t ooit zover komt... dan wil ik niet dat er nog een mens om mij jankt. dat is gvd niet goed... en dan zijn er natuurlijk nog meer... die ik echt lief vind. maar ja... wat voor nut heb t...weetje... ik had zoveeeel kunnen berijken in mn leven zoveeeeel. maar ik geloofde nergens meer in. en nu nog. en wat is de reden daarachter? gewoon iets kuts is gebeurd vroeger en dat heeft me plat gezet. t doet er niet toe wat t is. de vraag is natuurlijk hoe ga je verder... kies je de "makkelijkste" (overigens ben ik hardstikke boos op de mensen die zeggen dat zelfmoord de makkelijkste weg is, ze hebben geen idee hoeveel kracht t vereist) of kies je de strijdende weg.(ga je vechten om te helen)... maar hoe flik ik dat nou?!!!!! niemand die me antwoord kan geven... ja genoeg goedbedoelde adviezen...zelfs van Altrecht een of andere instelling waar ik vind dat t nutteloos is en geen resultaat heb geleverd tot nu toe.. alleeen maar praten, mijn probleem is dat ik niet kan praten ik kan alleeen goed schrijven... dat is zo raar... wat ook kut is.. is dat ik angstig voel in de avonden.. niet altijd maar soms.. ik wilde zoo graag dat iemand van me hield...maak niet uit wie.. als er maar geen gelijk sex aan te pas komt. sex sucks... gewoon t heb voor mij dingen kapot gemaakt. mijn ziel is die dag ontnomen. maar doet er niet toe..naja weet niet meer wat ik moet schrijven, heb geeneens zin om te versturen. maar doe t toch. wie weet..naja geen idee...oh ja over dat iemand van me hield.. tuurlijk houden mensen van me... maar ik ben er blind voor.. vind t oppervlakkig.. heb altijd t gevoel dat zodra mn uiterlijk of what the fuck dan ook niet goed aan me zou zijn dat ze weg zouden rennen... belachelijke gedachte waarschijnlijk...maaar ja... t is zo eenmal... naa goed wereld... pas goed op mekaar.. ben moe heb genoeg geschreven...Michal(nickname)
Datum:
19-07-2006
Naam:
Michal...
Leeftijd:
19
Provincie:
Utrecht

Genakt !

ik word door iedereen en alles genakt ( voor de mensen die niet weten wat het is het is dat je zeg maar een soort van bedrogen word ) een jongen zij tegen me ik vind je leuk ik wil je als mijn vriendin ik wou ook wel hij dwingt me dingen te doen die ik niet wil, ik moest vanallus : seks, geld jatten, drugs gebruiken en nog meer.. telkens als ik daaraan denk begin ik spontaan te huilen, als mijn ouders me zien huilen kijken ze niet eens op.. mijn vader althans hij let niet op me hij schreeuwt alleen maar niksnut en kutkind tegen me, als ik verdriet heb laat hij me buiten staan om de hond uittelaten terwijl er zwarte strepen mascara op me wangen lopen van het huilen en me bezicht helemaal rood is en me ogen opgezwollen zijn.

mijn vriend heeft het met me uitgemaakt omdat zijn vrienden me niet mogten. hij zij waarom en nu zijn me zelfvertrouwen weer kapot, daarna had ik al snel een ander maar hij nakte me. hij gebruikte me en dumpte me door me te blokken op msn en via de mail dus heeft het leven voor mij nog zin zonder vrienden en mensen die om mij geven? mijn moeder weet het ook niet meer ze had me betrapt in de keuken toen ik met een vlees mes in me arm ( polsen ) wou snijden vlak daarna probeerde ik mezelf te verdrinken in een wasbak Maar dat is nogal moeilijk als je lichaam adem wilt dus het is tot nu toe nog niet gelukt & ik voel me helemaal niet opgelucht door dit bericht alleen maar erger !

xXx. miss hopeloos
Datum:
19-07-2006
Naam:
Younowhow
Leeftijd:
13
Provincie:
Flevoland

eenzaam

ik wil dit meisje even een tip geven ik heb net zo als jij een kindje mijn kindje is anderhalf ik heb ook veel ruzie met mijn vriend en ik heb ook wel eens die gedachte gehad om zelfmoord te doen maar ik doe het niet ik vecht voor mijn kind je kind heeft je nodig zij heeft moederliefdde nodig voor haar ga je door het vuur en omdat je moslim bent en je kan niet gaan scheiden vanwegen schandaligheid meid wat is belangrijker bij je kindje zijn en schandalig zijn of zelfmoord en zien dat je kindje verdriet heeft omdat ze geen mama heeft dnek aan je kindje dan maar schandalig zijn voor de familie je kindje is belangrijker
ik schrijf dit aan het meisje die dit heeft geschreven veel liefs je lotgenootje

veel te veel verdriet
Ik ben een meisje van 20 jaar oud en woon samen met mijn vriend en we hebben een kindje van 2 jaar oud.
Ik ben heel erg ongelukkig in mijn leven en wil graag zelfmoord plegen.
Ik ben al drie jaar samen met mijn vriend en al die drie jaar maakt hij elke dag ruzie met mij en daar heb ik echt geen zin meer in.
U denkt zeker dat ik moet scheiden. Maar ik kan niet want ik ben moslim en ik ons geloof en zeker in ons familie is er niemand die is gaan scheiden en niemand van ons kent dat wordt en het meest dat mij dwarst zit is dat het schandalig is voor mijn familie als ik ga scheiden dus, daarom wil ik graag zelfmoord plegen en wil graag wat tips van jullie hebben.
Datum:
19-07-2006
Naam:
anoniem
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-brabant

eenzaam

hallo lieve mensen hoe moet ik beginnen
ik ben een jongevrouw enheb een dochtertje waar ik trots op ben voor haar ga ik door het vuur voor haar leef ik verder als ik haar niet had wil ik er ook niet meer zijn en waarom nou dt zal ik even gaan vertellen

ik ben getrouwd met de vader van me dochtertje ik hou van hem maar ik voel me niet meer zo bij hem als ik vroeger was heb het gevoel dat ik alles verkeerd doe bij iedereen in mij omgeving ik benverhuist naar een andere stad wel dicht bij mijn geboorte stad waar me fam en vrienden wonen nou mensen jullie snappen me denk ik wel ik voel me remy zie bijna niemand hier ze roepen me amper aan via msn ze bellen niet zo gauw als dat het vroeger was ik ga wel uit verveling naar me fam en vrienden toe maar ze komen niet terug waar ben ik dan nog voor heb er echt geen zin meer in maar hou van me dochtertje en daar leef ik voor zij heeft me nodig in goede tijden en slechte tijden en ik zal er voor haar zijn
Datum:
19-07-2006
Naam:
anoniem
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-brabant

Verdriet

Zelfmoord? Ik denk eraan, maar uitvoeren durf ik niet, ben er bang voor. Wel denk ik vaak hoe het zou zijn als ik dood was. Hoe zou mijn omgeving reageren? Wie zou er aan mijn graf staan?
Vaak denk ik ook: Hoe kom ik aan deze gedachten? Het heeft wel een oorzaak. Ik ben van nature een verlegen en onzeker meisje. In een vreemde omgeving trek ik me het liefst terug. Er word snel over mij veroordeeld: Sommige mensen zien me alleen en mogen me al niet. Ze gunnen me geen kans om me beter te leren kennen. Vooral met mijn afgelopen stage heb ik daar moeite mee gehad. Elke dag had ik een andere stagebegeleider. Ik voelde me niet op mijn gemak, werd voortdurend heen en weer geslingerd. Ook thuis en op school maakte ik snel van een mug een olifant. Een klein probleempje werd al snel een groot probleem van door de twijfels en onzekerheid die ik had.
Daarbij kwam het ook nog dat ik keihard werd afgewezen door een jongen, met wie ik zeven maanden lang weleens afsprak. We deden leuke dingen, hij gaf me de tijd mezelf te zijn en èèn keer is het me gelukt spontaan te doen tegen hem. Mezelf te zijn. Hij zag het en waardeerde het. Een week later wou hij ineens geen enkel contact meer. Dat deed keihard pijn.
Met mijn vriendinnen kan ik hier niet goed over praten. Ze weten niet dat ik weleens aan zelfmoord denk. Het lijkt me de beste optie, om van alles af te zijn. Toch weet ik ook dat er betere tijden zullen komen voor me. Maar als ik dan aan thuis denk, ze houden van me als ik lief voor ze ben. Als ik down ben, somber en verdrietig, ben ik ineens de sfeerverpester van het gezin. Vaak lig ik tot 3 uur 's nachts wakker en schrijf ik afscheidsbrieven aan klasgenoten, vriendinnen en ouders. Ik weet dat ik nog maar 15 ben en een heel leven voor me heb, maar soms is alles zo uitzichtloos.
Datum:
19-07-2006
Naam:
Martina
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

Alleen

Al vanaf mijn 14e leef ik met het idee dat ik nooit oud zal worden. Ik ben nu 37,en 9 jaar in behandeling voor depressies, borderline,enz.Ik ben inmiddels mjn werk kwijt mijn vrienden kwijt en ben ontzettend bang om contacten te leggen.Het gaat dan wel beter dan 5jaar geleden maar ik moet er niet aan denken om nog ouder te worden. Ik ben heel erg bang dat mensen me zien. Dat idee kan ik niet verdragen en het maakt alles moeilijk. Zo moeilijk dat ik er helemaal niet meer wil zijn. Mijn familie begrijpt er helemaal niets van en ook hulpverleners snappen het niet. Ze zien gewoon niet dat het leven onmogelijk is voor mij. Ik kan geen relatie hebben omdat ik me niet voor kan stellen dat er iemand van mij zou kunnen houden. Door zelfbeschadiging zie ik er ook nog eens niet uit door de medicijnen ben ik dik geworden.Voor het leven getekend zeg maar.Nu is het extra moeilijk door het weer.Door mijn littekens kan ik niet in korte broek en tshirt lopen dus warm
Datum:
18-07-2006
Naam:
An
Leeftijd:
37
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.