Levensverhalen (pagina 1675)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

dood

ik wil dood
mijn vrienden hebben me in de steek gelaten me beste vriend heeft met me beste vriendin en hij heeft het uit gemaakt nou ja uit gemaakt tegen iedereen zegguh da het uit is
maar goed daar door wil ik ook dood
heb problemen op school en thuis ik ga selfmoord plegen nu nog in deze somer vakantie waneer weet ik niet ben er veel gedumpt me laatste vriendje ik zei tegne hem ik wil dood hij zei da durf je niet dus ging erg hoog staan 5 verdiepingen hoog of zo hij kon me nog net weg trekken mar waarom als hijwist da hij het toch uit ging maken daarom oon me ouders heb er een groot probleem mee en ik weet niet hoe ik mer mee om moet gaan
Datum:
14-07-2006
Naam:
i wanna die
Leeftijd:
15
Provincie:
Zeeland

ik weet het niet meer

heeii .,,

ick ben elf jaar en ik wOrdt egt heel veel gepest op sgool . heel veel kindere zegge dat ik heel lellijk ben . terwijl me vriendje zegt dat ik heel mooi meisje bent . maar dan weet ik nii wa ik moet gelove. en heek veel van de kindere zegge dat et beter is als ik dood ga . dus darm wil ik heel vaak zelfmoord pogingen doen .
maar alleen vaak dnk ik terug aan me lieve kleine nigje als ze me aan kijkt met diie lieve oogjes en zegt k hou van je . dat vidt ik egt tegek . maar alleen ik wil aan de andere kant een einde aan me leve make ik weet nii meer wa t ik moet doen . en ik wordt ook nog geslage thuis las ik iets doe wa nii mag
Datum:
14-07-2006
Naam:
annemarie
Leeftijd:
11
Provincie:
Zeeland

een leven zonder leven?

Ik heb het hele voorbije jaar in een putje gezeten, die steeds dieper en dieper werd. Eigenlijk een tunnel zonder einde. Het is zeker al de vierde of derde keer dat ik hier schrijf, maar alleen zo durf ik iets van mezelf te schrijven. Nu gaat et eventjes beter, toch al twee weken, maar nu beginnen die slechte, donkere momenten terug te keren. Ik word constant geconfronteerd met littekens van vroeger, zowel letterlijk als figuurlijk. Vele keren zeg ik mezelf, laat jezelf opnemen en word beter, maar zoiets kan ik niet doen, eigenlijk wil ik het ook niet. Ookal zou het misschien wel beter zijn. Ik stop alles, toch heel veel in een potje in mezelf en daar stapelen zich alle slechte momenten, belevenissen zich op, maar het potje lekt!Het is een stomme vergelijking, maar zo is het echt wel. nu heb ik onlangs een jongen leren kennen, en ik dacht dat dit me zou optrekken aan de goeie dingen, dat ik daardoor weer het positieve in alles zag, maar nu heb ik gemerkt dat anderen het niet voor mij kunenn doen, ik moet eerst mezelf kunnen aanvaarden en alles wat ik meegemaakt heb eens kunnen vertellen aan iemand, gewoon eens alles even lossen en alles op een rijtje zetten. Maar hoe weet ik echt niet. Die jongen zal ik nu een paar weken niet zien, deze weken worden dubbel zo zwaar, want dat was het kleine lichtje in die donkere tunnel, zonder hem heb ik niets positiefs meer. Steeds val ik trg en wil ik weer mezelf vernietigen, wil ik alles trg op mezelf afreageren, voorlopig kon ik me inhouden, maar het word zwaarder en zwaarder... Hopelik raak ik er echt uit, want voorlopig richt ik me alleen op de verre toekomst, als ik niet denk aan de toekomst, dan zou ik hier al lang niet meer zijn, het leven is te zwaar voor mij... Wat als ik altijd zo blijf, altijd zo anders dan de anderen, altijd die zwarte tunnel in met het volgelopen en overvolle potje? Is dit een leven? volgens mij is dit een leven zonder echt te leven, een leven zonder leven...
Datum:
14-07-2006
Naam:
sorry
Leeftijd:
16
Provincie:
Limburg

verhaal van Elena

een paar maanden geleden heb ik te horen gekregen dat mijn ouders gingen scheiden dit is altijd een grote klap voor mij geweest.
sinds dien gaat het slecht thuis, mijn vader word constand boos op mij.
Ik mag mijn mening niet vertellen, ik mag niet zeggen als iemand boos op me word en ik vind het niet leuk ik mag mijn mond amper open doen en hij word al boos op mij ik kan er echt niet meer tegen en ben het helemaal zat.
mijn moeder begint mijn vader nu al helemaal na te doet en en te praten, ze wilt mij niet steunen omdat ze bang is dat mijn vader boos op haar word.
mijn ouders wonen nog bij elkaar omdat ons huis eerst verkocht moet worden voordat mijn moeder een eigen huis kan krijgen.
dit vind ik erg vervelend want het schiet echt niet op de verkoop.
ik voel me zo alleen gelaten ik heb wel vrienden om me heen maar die snappen het niet omdat ze het zelf niet mee hebben gemaakt.
als ik uit ga dan drink ik me helemaal lam want dat zorgt ervoor dat mijn stres verdwijnt nou ja even dan....
ik ben het ook helemaal moe thuis en hou het niet langer meer vol.!
ik wil niet meer leven.....
het liefst zou ik me voor de trein willen gooien of mijn keel soorsnijden met een mes.......ik kan het alleen niet! en wil het zo graag.
het is gewoon zo dat ik de verdere mensen om me heen geen pijn wil doen, zoal mijn zus, mijn kleine neefje waarvan ik peettante ben en mijn vrienden en de lieve jongen in mijn leven....
ik wil graag thuis weg maar er is een mogelijkheid ik kan nergens heen, ik heb geen geld, als ik bij vrienden familie bent dan haalt men vader me daar weer weg.....
een paar weken trug zei ik nog ik wil een baby dat is het enige wat mij nu gelukkig kan maken.....
maar ik kan er niet voor zorgen heb geen geld.....
Wat moet je met een leven waar je niets mee kunt.......
als ik niet snel genoeg rust krijg dan wil ik echt niet meer leven en denk ik dat ik ook niet lang meer heb...

Ik ben mijn verhaal kwijd
Elena
Datum:
14-07-2006
Naam:
Elena
Leeftijd:
18
Provincie:
Limburg

bang om zelfmoord te plegen

graag wil ikhier mijn verhaal kwijt.
In de laatste 8 maanden heb ik 3 dierbaren veroren, is mijn 8 jarige relatie plos beeindigd en heb alles aan haar gegeven. heb helemaal niets meer en slaap ( geluukig ) bij mijn ouders, maar is natuurlijk geen oplssing.
Ik heb een eigen zaak en die is hier ook aan onderdoorgegaan.
Heb wel 2 hele lieve kinderen, uit een vorig huwelijk. Maar deze 2e relatie was voor mij alles. Ik heb haar op een voetstuk geplaatst en mijzelf behoorlijk weggecijferd. Ik had alles voor haar over. Zelfs mijn dochter had ik voor haar opgeofferd, en alsnog moest ik het huis uit. Ondanks alles hou ik zoveel vanhaar en kan na 4 maanden nog steeds geen
afstand van haar nemen. Ze zit 24 uur en iedere seconde in mijn hoofd.
Ik wist niet dat liefdesverdriet bestond. Ben inmiddels 27 kg afgevallen.
Ik zie het niet meer zitten ondanks therapie .
Help!!!
Datum:
14-07-2006
Naam:
Richard Poot
Leeftijd:
45
Provincie:
Utrecht

zelfmoord?

Hallo, ik heb 2 dgn. geleden van m.n man te horen gekregen dat hij al maanden vreemd gaat.
Hij vertelde me net dat hij niet weet of hij met mij verder wil, omdat hij niet weet of hij dan na 1/2 jr. weer vreemd zal gaan.
Volgens hem gaat het om tekort aan sex met mij, daarom ging hij het buiten de deur zoeken. Hij heeft er met mij nooit over gepraat.
Ik heb vrienden en m'n ouders, en die wil ik geen verdriet doen.
Maar ik wil zo niet verder, het doet zo'n pijn. Ik heb alles voor hem over gehad. Ruzie met m'n ouders die hem niet zagen zitten. Zijn kinderen, uit z'n eerste huwelijk (om mij is hij bij hun weg gegaan)
En nu blijkt dat wij teweinig sex hadden. Waarom heeft hij nooit iets gezegt.
Ik heb nu niets meer. alleen verdriet. Ik wil gewoon niets meer voelen, geen beslissingen meer hoeven nemen. Maar ik ben zo bang voor het verdriet wat ik m'n ouders aan doen. Ik weet echt niet meer wat ik moet doen.
Datum:
14-07-2006
Naam:
moni
Leeftijd:
36
Provincie:
Utrecht

mijn beste vriendin moest ik vermoorden

op een warme dag gingen mijn beste vrienden liza en ik shoppen
het was gezellig
liza zat steeds aan de telefoon
dat ze nooit deed.
toen ze na een telefoontje op hing
ging ze over een heel raar onderwerp beginnen
ze had in de leven al heel veel meegemaakt
ze heeft 2 ongelukken doorstaan en daardoor is ze 2 dikke vrienden kwijt geraakt!
ze begon over ; ik hou zo van je
wat moet ik zonder je
maar ik wil niet meer leven
ik heb te veel pijn
ze liep naar een drogist en kocht daar slaap pillen. ze zei die moest ik voor me moeder kopen.
ze zei ; vanavond slaap ik bij jou
ik vond het goed het leek me wel weer gezellig! het is altijd leuk met haar
we hebben altijd lol
we doen altijd gekke dingen
dus we kochten van die gezichts maskertjes
en dat gingen we doen
we kochten een weggooi camera
en we gingen foto's maken
we hadden de zelfde pyama gekocht
die avond waren we in me kamer en alleen thuis.
en ze zei wil je die slaap pillen pakken?
ik zei ; die zijn toch voor je moeder
ze zei ; nee voor mij
ik heb geen zin meer in dit leven!
ik was zo raar opeens dat ik begon te schreeuwen van ; jaa dat ga je niet doen het mag niet
ik heb alleen jou
ik hou zo veel van je
mij kun je niet zomaar verlaten
ik was zo boos.
ik jankte heel de tijd
ik kon het niet geloven dat ze dat zei!
je moet voor me een sterke drank pakke
zei ze .
ik begreep niet waarvoor
ik dacht voor foto's maken .
maar dat was niet zo
ze nam heel het pakje slaap pillen in
en heel de fles sterke drank
ze zei de laaste woorden ;
schat je bent me liefste vriendin voor altijd
later kom in je wel weer tegen
ik wil deze pijn niet meer
morgen ochtend als ik niet meer wakker word dan pas moet je me ouders bellen
eerder niet
echt niet.
en ze viel in slaap met mijn hand vast
ik heb heel de nacht niet geslapen en alleen maar lopen huilen.
toen het de volgende dag een uur of 10 was heb ik der geprobeert wakker te maken
maar ergebeurde niks
ik heb iedereen in dit huis wakker gemaakt
en gezecht dat er iets vreselijks is gebeurt
ik heb meteen de ouders gebelt
dat wou ze
ik weet daarna niet meer wat er gebeurt is
ik heb die avond het zelfde gedaan als wat zei gedaan had
mij hebben ze nog kunnen redden helaas
kom ik de echt tegen later zoals ze dat zei?
ik weet het niet
ik heb nu echt een heel kut leven en ik jank alleen maar.
ik ben niks zonder me beste vriendin
met de begrafenis had ik een verhaal geschreven
en dat ze zo veel pijn had
ik wil nu ook niet meer leven
ik ben het nu ook zo zat
ik denk dat ik het weer ga proberen .
mijn beste vriendin is me alles
en dat zal zo blijven
ik hoop dat ik er tegen kom!
i love her.
gr. anoniem

Datum:
14-07-2006
Naam:
anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Groningen

veel verdriet

Hallo...

Ik wil een einde aan me leven maken door me ouders en door me werk.
Ik heb erg leuk werk daar gaat het niet om, maar ik doe heel veel fout!
Het lijkt net of ik niets goeds doe daar.

Ik was dinsdag jarig.
Werd 17 jaar maar stond op de camping met me zus en der vriend.
Ik zou me verjaardag zaterdag vieren zodat mijn familie me nog kon feliciteren.
Ik kreeg hele leuke cadeaus van me zus en oma en opa.
Me ouders gaven me nog niets.
Ik heb gister hun cadeau gehad.
Het was een make-up tafel.(groot)
Ik had al een gedachte dat ze dit cadeau hadden gekocht omdat mijn klerenkast erg vol zit.(dus om een klerenkast ervan te maken)
Maar ik zelf wou die kast daar niet voor gebruiken.
Nou hebben ze me kast weer weg gepakt en nu heb ik helemaal geen cadeau.
Ik vind het jammer want het was een mooie kast maar ik zelf wou het niet voor mijn kleren gebruiken maar om mijn make-up en mij föhn enz in te leggen.

Dit is de zoveelste keer dat mijn ouders me hebben verteld dat ik verwend ben en dat ik het zelf maar moet uitzoeken.
Soms zeggen ze dat ik maar een stom rotkind ben en een vuil verwend nest.
Ik wil niet zeggen dat mijn ouders niet goed voor me zijn, maar ze doen me altijd meer verdriet dan me blij maken.
Ook ben ik erg bang voor ze. Ik durf ze nooit iets te vertellen wat ik heb meegemaakt of als me iets dwars zit.

Ik heb al heel lang een naar gevoel in me lichaam en het word steeds erger en erger door mijn blunders op mijn werk en door mijn ouders die continu boos op me zijn en goed vertellen hoe ik echt in elkaar zit.

Nou heb ik zit te denken om zelfmoord te plegen.
Natuurlijk heb ik daar geen lef voor dat weet ik van me eigen al!
Maar als er nou iemand mij zou aanrijden of iets dergelijks dan zou ik er blij om zijn.

Groetjes Zoë
Datum:
14-07-2006
Naam:
Zoë
Leeftijd:
17
Provincie:
Zeeland

..

hej,
zit al een tijd aan zelfmoord te denken.
mijn problemen zijn eigenlijk al van kleins af aan bezig :
toen ik 3 jaar was ongeveer zijn mijn ouders gescheiden ik kan hun ruzies nog goed herineren, en ook de dag dat mijn moeder is weg gegaan en zij dat ze ging werken.
mijn ouders hebbe altijd in ruzie geleeft tot ik ongeveer 11 jaar was
in die tijd moesten we altijd maar de ruzies aan horen tussen hun 2
van mijn moeder moesten we altijd maar kiezen ze maakten de familie langs mijn vaders kant altijd zwart ! en ik geloofde het nog ook was toen nog te jong om te beseffen dat het allemaal niet waar was.
thuis was er constant ruzie
nu sinds een jaar of 2, 3 heeft mijn moeder een nieuwe vriend ( 1 van de zovele ) daar is ze onlangs mee getrouwd
maar hij wou ons moeder altijd maar voor zichzelf
thuis konnen we voor haar niks goed meer doen !
kreeg van alles de schuld
op een dag werd het me te veel en ben ik bij mijn vader gaan wonen ik woon hier nu ongeveer een jaar
er is ook een rechtzaak geweest over het hoederecht.
daar heeft mijn moeder gezegt dat ze geen contact met ons wilde hebben.
nu zegt ze wel dat ze kinderen heeft maar ik en mijn zus zijn niet haar kinderen maar haar kinderen zijn de kinderen van haar nieuwe vriend
ik heb eigenlek heel mijn leven niks dan problemen gekent
ben er de laatste jaren hard door veranderd
ben stil geworden en ben heel terug getrokken,
sinds 2 jaar snij ik mezelf ook
ik weet het is stom maar zo voel ik even fysieke pijn en geen emotionele pijn
ik weet niet wat ik moet doen,
want ik begin stil aan op te graken.
lig met me zelf ook heel erg in de knoop
en al die problemen hebben te diepe wonden achter gelaten om ze te laten genezen
Datum:
14-07-2006
Naam:
//
Leeftijd:
15
Provincie:
Limburg

STOP ?!

Ik wil dood ! .. het lijkt alsof leven helemaal geen zin meer heeft.. alsof het nieteens de moeite waard is om door te leven! Alsof ik alleen in de weg zit.. Heb heel vaak gedacht om zelfmoord te plegen.. maar het probleem is ik ben bang .. ! ik wil dood omdat ik het leven zat ben.. en waarschijnlijk iedereen wel gelukkig zal zijn als ik er niet ben.. maar ik durf het niet op een pijnlijke manier te doen .. misschien overdosis .. maar ik ben bang als ik blijf leven dat erge gevolgen voor me zou hebben of dat ik op dat moment hele erge krampen ga hebben !

wat moet ik doen ?
Datum:
14-07-2006
Naam:
R
Leeftijd:
14
Provincie:
Flevoland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.