Levensverhalen (pagina 1674)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Waarom nog verder? Wat is het doel?

Ik sta op het randje.... Eigenlijk al met 1 been er over heen. Heb het gewoon helemaal gehad.... De nare ervaringen uit mijn jeugd beginnen met steeds meer parten te spelen.... Werd altijd bekritisseerd.. Nooit was eens iets goed.... Had je een rapport vol met 8'en, maar een 5, dan was het lijden en last!! Even een keer als 4/5 jarige tegen je vader aankruipen.... Uit den boze!! Moest je niet zo hangerig zijn. Altijd was er commentaar, was het niet goed genoeg! Hoe goed je het ook probeerde te doen.... er was altijd wel commentaar. Werd vrijwel dagelijk, geestelijk misbruikt en onderdrukt.
Nu heb ik sinds korte tijd een kameraad...(alhoewel kameraad?).... en die bekritisseerd me soms ook... Met alle gevolgen van dien... de geschiedenis komt weer boven!! Toen ik hem om hulp vroeg, omdat ik het totaal niet meer zag zitten, noemde hij dat aanstellerij en laat me aan mijn lot over. Net iets, wat je dus NIET kunt gebruiken! Hij gaat vrolijk naar een feestje, terwijl ik hem om hulp vraag omdat ik het niet meer zie zitten.
Mijn vader leeft gelukkig niet meer, maar de nawerking van zijn 'opvoeding" speelt me steeds weer meer parten!! Heb al prof. hulp gezocht, maar weet niet of at nog wel op tijd komt. En helaas, is dat ook nogal kostbaar en dus is die hulp niet voor iedereen weg gelegd!
Ik weet niet, wat het wordt. Maar alle dagen is het leven zo zwaar aan het worden... Ik zie het doel er niet meer van in. En aan een geloof heb ik geen steun, want ik geloof niet!
Datum:
15-07-2006
Naam:
Trijn
Leeftijd:
43
Provincie:
Groningen

Problemen

problemen zijn te erg geworden.. altijd is er wel iets.. ik kan niks meer.. al dagen niet geslapen en het snijden houd maar niet op.. het ging zo erg.. dan ik mijn hele tandvlees kapot heb gepoetst.. de hele wasbak was rood.. toen ik het bloed langzaam met het water door het putje zag lopen dacht ik aan zelfmoord.. het liefst brandend.. brandend als het verlangen dood te zijn..
Datum:
15-07-2006
Naam:
Dis Guise
Leeftijd:
15
Provincie:
Overijssel

haat!!

Ik ben meisje van 13. ik mag helemaal niks van mijn pa,ik word thuis geslagen om niks alleen omdat ik moeite heb met leren! hij maakt mij erg belachlijk.ik wou dat ik hele lieve pa had die om mij geeft.dus ik heb besloten om zelfmoord te plegen. Dit heb ik aan myn vrienden verteld.Ze waren heel kwaad op mij,ze zeiden niet zelfmoord plegen,maar ik kan echt niet zo leven.Praten en naar de politie gaan heeft echt geen zin.Als ik zelfmoord pleeg,dan ben ik dood en dat wil ik ook !! wegg van papa.ooit zal myn familie die ik nooit heb gekend erachter komen dat myn leven haat ontnomen is.en dat ik zelfmoord uit haat heb gedaan!! ik wou zelfs dat myn pa dood was! Dit heb ik echt nooit verwacht! zelfs niet van mijn vader
Datum:
15-07-2006
Naam:
Jennifer
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-holland

mijn vriend heeft zelfmoord gepeegt

toen mijn vriend en ik op vakantie waren naar portugal gebeurde het:we zaten met zn 2en in de auto en toen waren er ook nog vrienden van ons mee en die reden voor ons een van hun woonde in portugal dat was mn vriend zn broer.En die reed voor op.Er reed ook nog een vrachtwagen voor ons en die had boomstammen in de wagen het was al wat donker dus je kon die niet zien een van die boomstammen was uitgestoken en die ging door het voorruid van mijn vriend zn broer vriend hij was meteen al overleden door die klap op zijn voor hoofd. Een maand later zaten we weer thuis vanaf toen het ongeluk gebeurde was mn vriend hele maal van de kaart hij at niks meer hij dronk al haast niks meer en hij sliep al haast niet meer een week daarna was hij een stuk maageder geworden toen ik vroeg dat er iets was zij hij: nee, er is niks hoor ik ben aleen verdrietig.Daarna begon ik me steeds meer zorgen te maken want hij had me verteld dat hij bij het graf van zijn broer wilde gaan slapen.Hij had het ook nog gedaan toen hij doe morgen weer thuis kwam toen had hij griep toen zijn moeder opnam hoeveel graden hij had was dat:45!Hij was dus heel er ziek toen werd het steeds maar erger hij moest naar het zieken huis ik kwam elke dag bij hem op bezoek en elke keer dat ik heb zag kon ik wel in huilen uitbarsten!Ik vond het zo erg voor hem wat der met zn broer was gebeurd!want ze deden echt alles samen ze: aten samen, ze voetbalden samen, ze sliepen op een kamer, ze deelden geheimpjes, ze hadden een keer de zelfde liefde!Er waren zoveel dingen dat ze samen deden en op een dag dat ik bij hem kwam toen zij hij tegen mij:hoi schat ik hou echt heeeel veel van jou maar sinds mijn broer is gestorfen kan ik het niet meer.En dat was nog niet alles een week later werd zijn moeder in de badkamer dood aangetrofen ze had een hardstilstand gekregen.Toen ik dat hoorde was ik hele maal bang dat hij een eind aan zijn leven ging maken!Toen ik weer bij hem in het ziekenhuis kwam kwam ik zn kamer binnen het eerste wat ik zag was dat hij een wit zakje beed had ik had meteen door dat, dat drugs was ik schok zo!Ik moest echt van de schrik bekomen even later vroeg ik waarom hij aan de drugs zat hij vertelde me: nou zo probeerde ik een eind aan mijn leven te maken ik was zo verdrietig dat ik snel naar huis ben gerent ik heb de hele dag op mijn bed zitten te huilen.En opeens kwam er op een Maandag morgen ook nog goed nieuws hij mocht weer naar huis toen ik dat hoorde werd ik hele maal blij toen ben ik gau naar het ziekenhuis gerent toen stond hij voor mijn neus ik ben in zijn armen gesprongen en we hebben daar nog wel een tijtje gestaan.Op een Zondag morgen hoorde ik gehuil op mijn vriends kamer ik kwam binnen en ik zag dathij lag te huilen ik vroeg waarom: Hij zij dat hij zo wanhoopig was dat hij perongeluk zijn moeder met de knuppel op het hoofd heeft geslagen en zij is daar aan ook van overleden.Ik vond het trouwens raar dat ik hele maal niks gehoord had!Zijn vader en mijn vriend en ik woonden nu samen in een huis mijn vriend zn moeder lag naast zijn broer begraven. En ik was in de stad toen mijn mobiel afging toen zij ik : ja, hallo aan de andere kant van de lijn hoorde ik gejank de stem zij: Sorry, lieve schat ik hou echt super veel van je maar ik kan het gewoon niet meer ik vind dat het leven geen zin meer heeft,toen werd er opgehangen ik ben als een bezetende naar huis toe gefietst toen ik bij de voor deur kwam en die open deed zag ik dst hij daar lag op een stoel bij de keukentafel ik zag dat der een mes im zn hand had een alle maaal bloed in zn keel ik wist ook meteen dat hij dood was want het was al een uur geleden dat hij had gebeld de tranen sprongen in mijn ogen ik heb zijn vader gebeld en toen zij hij bel een ambluance!Ik zij dat hij al dood was en we niks meer voor hem konden doen!En nu wist ik echt niet meer wat ik moest doen ik dacht dat ik nu ook een eind aan mijn leven zou willen maken maar dat heb ik tog maar niet gedaan.Ik werd ook in het ziekenhuis opgenomen omdat het ook steeds slechter met me ging maar ik mocht al snel weer naar huis.Een jaar later was ik er alweer boven op gekomen ik woonde weer bij mijn ouders in huis en naar 3 jaar had mijn vriend zijn vader ook al kanker gekregen. Het was het treurigste gezin die ik ooit heb ontmoet...
Datum:
15-07-2006
Naam:
Suzan
Leeftijd:
19
Provincie:
Flevoland

ik wil het wel vertellen maar weet niet of ik het wel kan

hooi
ik ben eeen meisje van 13 en heb al paar keren zm pogingen gedaan en wil het liefste gewoon een einde aan mn leven maken maar ik durf het niet ben bang om mn vrienden enzoo te verliezen..
ik snij mezelf en pratte samen met eenvriendin met een leerlingenbegleider
mn ouders worden een keer gebeld maar ik weet niet wanneer..
het liefst heb ik dat mn ouders er niet achter komen maar dat komen ze zoiezo..
ik wil het nu mn moeder gaan vertellen maar ben bang dat ze gaat flippen enzoo..
en ik durf het niet echt..
xxx celine
Datum:
15-07-2006
Naam:
celine
Leeftijd:
13
Provincie:
Utrecht

Zelfmoordgedachten

Ik ben een vrouw van 35 jaar. Ik lijdt onder zelfmoordgedachten. Mijn leven is niet makkelijk geweest. Ik sloeg mezelf er toch altijd wel weer doorheen. Mijn vader gaf me niet de warmte die ik nodig had en ging vreemd. Ik groeide zonder hem op, wel samen met mijn moeder en mijn zusje. Met mijn moeder had ik een haat-liefde-verhouding. Ik doorzag haar vaak. Mijn zusje vertoonde altijd maatschappelijk verantwoord gedrag terwijl ik tegen de regels in ging. Ik zat zit vol frustraties. Op mijn 10e werd ik aangerand tijdens een kindervakantieweek. Mijn vader was inmiddels voor de 2e maal getrouwt en we hadden geen contact meer met hem. Rond mijn 15e had mijn moeder kort een fling met een man die een open huwelijk had. Ze lagen een keer op de zolder te vrijen. Ik had het daar erg moeilijk mee. Toen ik 18 jaar was, kreeg ik liefdevolle aandacht van een getrouwde buurman. We begonnen en affaire. Omdat hij een bepaalt geloof had, hield ik het geheim, anders werd hij uitverstoten. Mijn moeder bracht het aan het licht en zette me uit huis. Ik werd opgevangen door de moeder van de getrouwde man, die haar schoondochter totaal niet mocht. Het lukte me een baantje en een flatje te krijgen. Een tijd later ging ik weer naar school. Tijdens deze opleiding ontmoette ik mijn exman. Hij had veel schulden. Hierdoor konden we zijn legerbonnen tezamen met mijn luncgeld niet meer opbrengen en ik stopte dus met mijn opleiding. Ik werd zwanger van mijn oudste dochter. Haar geboorte was 1 van de mooiste dagen van mijn leven. Mijn man kon zich echter ook niet binden, was agressief en ging vreemd. Vlak na de geboorte van mijn 2e dochter zijn we gescheiden. De jaren na de scheiding bloeide ik op. Ik ging in therapie en leerde omgaan met mijn gevoelens. Ik ging naast kids en huishouden een avondopleiding volgen en overdag 20 uren werken. Ik spaarde nieuwe meubels bij elkaar. Ik was trots op mezelf! Toen leerde ik mijn huidige vriend kennen. Hij leek in 1e instantie de ideale man. Lief voor mij en de kids, een harde werker, eerlijk en loyaal. En dat is hij ook. Maar ook hij heeft emotioneel moeite met geven. We zitten momenteel op het randje van uit elkaar gaan. Door alle ellende ben ik afgelopen jaar gestopt met werken, wat me erg goed deed. Ik kwam tot rust. De oude onverwerkte emoties konden er uit terwijl hij aan het werk was en de kids op school. In eens kreeg ik mijn paranormale vermogens, die ik al langere tijd voelde, versterkt door. Ik wordt hierin geholpen door een nuchtere down-to-earth vrouw die dezelfde gaven heeft. Alles bij elkaar is het best zwaar. Ik voel me vaak niet van deze planeet, voel me dan eenzaam. Ik heb een aantal goede vriendinnen die van mijn situatie op de hoogte zijn en me steunen. Nu in de vakantieperiode is iedereen weg en voel ik me extra eenzaam. Mijn vriend steunt me niet op de goede manier, waardoor ik steeds verder wegzak in mijn ellende. Wer houden wel van elkaar, maar ik heb het gevoel dat hij niet voldoende voor onze realtie over heeft. Dat kwetst me enorm. Ik twijfel nu aan zijn liefde, aan mijn vermogen als moeder, aan alles. Ik weet gewoonweg niet meer wat ik moet doen.
Datum:
15-07-2006
Naam:
D.
Leeftijd:
35
Provincie:
Noord-brabant

waarom leef ik waarom ben ik op de wereld

ik haat mijn leven ik ben een moslimse meisje van 22 jaar ik heb zo veel pijn van binnen in mijn hart waarom leef ik ik haat mijn leven toen ik nog maar 14 was had mijn vader mijn ontvoert naar zijn land ik was echt bang voor hem en misste me moeder hij sloeg mij altijd en toen ik 16 werd had hij mij uitgehuld en ik vind het echt niet leuk ik had of heb mijn school niet af gemaakt ik was uitgehuld met een man die 12 jaar ouder is dan ik en ik had daar echt geen leven ik ging gewoon kapot van binnen en toen ik getrouwd was 1 jaar daarna had ik een hele leuke en lieve zoontje gekregen ik dacht ik kan toch niet meer terug naar nederland ik had het hoop opgegeven toen stuurde mijn moeder een brief van ik wil je helpen terug naar nederland te krijgen ze zij dat ik stiekem een brief moest schrijven naar vermist en dat heb ik gedaan toen hebben ze me geholpen terug naar nederland te haalen maar toch mijn vader heb mijn leven verpest ik heb geen ene diploma en ik ben getrouwd geweest en iedereen weet als een moslimse meisje al eerder getrouwd is geweest dan neemt geen ene moslimse man haar of het mag niet van zijn ouders dus ik ben nu al 5 en half jaar terug in nederland ik woont bij mijn moeder en nu heb ik dus een vriend ik heb al 4 jaar met hem en zijn ouders vinden het niet goed dat hij met mij wilt trouwen maar nu ik een kind heb zegen ze jah je mag terouwen maar zij accepteren mij niet en nu bedriegt hij mij ook dat ik nu een kind heb met mijn vriend doet hij mij veel pijn ik zie gewoon dat hij minder van mij begint te houden en dat doet mijn zoveel pijn hij bechint schijn hijlig te doen hij liecht tegen mijn over alles hij belazert mij daar door wil ik echt zelfmoord pleegen ik ben echt van plan snel te doen maar ik denk aan de ene kant wat moet het met mijn kinderen hoe vaak ik ook over mijn problemen praat of hoeveel ik ook hiult het pijn gaat niet over ik wil gewoon dood om dat iedereen met mijn gevoelens speelt ik ben gewoon een SPEL voor iedereen ik wil dood waarom leef ik nog
Datum:
15-07-2006
Naam:
tahira
Leeftijd:
22
Provincie:
Zuid-holland

Het gevoel houd nooit op

Ik ben jaren aan de drugs geweest terwijl ik het niet eens wilde elke keer weer zei ik nu nooit weer. Nu ben ik er al weer een poosje af nog wel methadon seresta en slaappillen. Maar de heledag blijf ik me heel rot van binnen voelen. Kom al een paar jaar niet meer echt buiten en heb helemaal geen menselijke contacten meer. Dus waarom zal ik blijven leven als er toch geen vooruitzichten meer zijn en op t,v, zie je dat het in het hiernamaals veel beter moet zijn dus waarom hier dan nog zo ellendig blijven leven.
Datum:
15-07-2006
Naam:
h.verbrugge
Leeftijd:
46
Provincie:
Groningen

Relaties....

Ik heb inmiddels 3 jaar een relatie met mn vriendin. Mn vriendin is 6(!) jaar ouder, en heeft dromen over kinderen, trouwen en al die andere dingen die erbij horen. Ik daarentegen, als zoon van een man die meerdere malen vreemdging in zn huwelijk, ben ontzettend slecht in dit soort dingen.
Onbewust komt er een ontzettende druk op je te staan, je durft niet tegen haar te zeggen dat je eigenlijk voorlopig nog niet aan dat soort dingen wilt denken. Je zit immers nog op school, en wat dacht je van je leeftijd???

Dan zie je je collega ineens met hele andere ogen. Je begint eigenlijk gewoon opnieuw verliefd te worden. Je gaat een keertje stappen met haar en anderen, en je begint te ouwehoeren over van alles en nog wat.
Uiteindelijk krijg je de kriebels, en ga je naar huis voor er iets gebeurt waar je spijt van gaat krijgen.
Dan kom je thuis, bij je vriendin. Lig je in bed voor je uit te staren. Waar ben ik in godsnaam mee bezig.

Je hele verleden met je ouders loopt door je hoofd te gieren. alles gaat door je heen. De pijn van je moeder. De nasleep van de scheiding. De jarenlange afspraken bij de psycholoog.

Je lage eigendunk. Niet tevreden met jezelf, niets bereikt.

En dan helemaal leeg.

Op dit moment is er maar 1 ding, dat de pijn weg zou kunnen drukken.
Pijn?Ja, die heb ik. Ik heb altijd gezegd niet op mn vader te willen lijken. Toch doe ik met mn verrotte kop exact hetzelfde.

Idioot dat je er rond loopt.
Ik ga maar (weer eens) praten over de situatie met mn vriendin. Misschien begrijpt ze het. Misschien komt het ooit allemaal weer goed.

Wie weet
Datum:
15-07-2006
Naam:
Ikke
Leeftijd:
18
Provincie:
Utrecht

Is dit het einde?

Op me 14e is het begonnen, met ideen zal de wereld beter zijn zonder mij?? Inderdaad natuurlijk is de wereld beter af zonder mij... Toen ik 15 was ben ik inelkaar getrapt door een groep racisten die me dus niet mochten, Ik ben naar huis gegaan en heb zelfmoord geprobeerd te plegen.. Het was me bijna gelukt. Toen me vader me had gevonden.. Ik heb er spijt van dat ik het had gedaan.. Ik had het beter kunnen doen in een bos of ergens anders waar mensen je toch niet kunnen vinden... Maar ik denk togh dat het beter is dat ik het weer doe.. Niemand heeft meer wat aan mij.. Sterker nog ik heb nooit mensen liefde kunnen geven wat ze verwachten..
Datum:
15-07-2006
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Groningen

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.