Levensverhalen (pagina 1672)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

eenzaam

ik wil dit meisje even een tip geven ik heb net zo als jij een kindje mijn kindje is anderhalf ik heb ook veel ruzie met mijn vriend en ik heb ook wel eens die gedachte gehad om zelfmoord te doen maar ik doe het niet ik vecht voor mijn kind je kind heeft je nodig zij heeft moederliefdde nodig voor haar ga je door het vuur en omdat je moslim bent en je kan niet gaan scheiden vanwegen schandaligheid meid wat is belangrijker bij je kindje zijn en schandalig zijn of zelfmoord en zien dat je kindje verdriet heeft omdat ze geen mama heeft dnek aan je kindje dan maar schandalig zijn voor de familie je kindje is belangrijker
ik schrijf dit aan het meisje die dit heeft geschreven veel liefs je lotgenootje

veel te veel verdriet
Ik ben een meisje van 20 jaar oud en woon samen met mijn vriend en we hebben een kindje van 2 jaar oud.
Ik ben heel erg ongelukkig in mijn leven en wil graag zelfmoord plegen.
Ik ben al drie jaar samen met mijn vriend en al die drie jaar maakt hij elke dag ruzie met mij en daar heb ik echt geen zin meer in.
U denkt zeker dat ik moet scheiden. Maar ik kan niet want ik ben moslim en ik ons geloof en zeker in ons familie is er niemand die is gaan scheiden en niemand van ons kent dat wordt en het meest dat mij dwarst zit is dat het schandalig is voor mijn familie als ik ga scheiden dus, daarom wil ik graag zelfmoord plegen en wil graag wat tips van jullie hebben.
Datum:
19-07-2006
Naam:
anoniem
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-brabant

eenzaam

hallo lieve mensen hoe moet ik beginnen
ik ben een jongevrouw enheb een dochtertje waar ik trots op ben voor haar ga ik door het vuur voor haar leef ik verder als ik haar niet had wil ik er ook niet meer zijn en waarom nou dt zal ik even gaan vertellen

ik ben getrouwd met de vader van me dochtertje ik hou van hem maar ik voel me niet meer zo bij hem als ik vroeger was heb het gevoel dat ik alles verkeerd doe bij iedereen in mij omgeving ik benverhuist naar een andere stad wel dicht bij mijn geboorte stad waar me fam en vrienden wonen nou mensen jullie snappen me denk ik wel ik voel me remy zie bijna niemand hier ze roepen me amper aan via msn ze bellen niet zo gauw als dat het vroeger was ik ga wel uit verveling naar me fam en vrienden toe maar ze komen niet terug waar ben ik dan nog voor heb er echt geen zin meer in maar hou van me dochtertje en daar leef ik voor zij heeft me nodig in goede tijden en slechte tijden en ik zal er voor haar zijn
Datum:
19-07-2006
Naam:
anoniem
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-brabant

Verdriet

Zelfmoord? Ik denk eraan, maar uitvoeren durf ik niet, ben er bang voor. Wel denk ik vaak hoe het zou zijn als ik dood was. Hoe zou mijn omgeving reageren? Wie zou er aan mijn graf staan?
Vaak denk ik ook: Hoe kom ik aan deze gedachten? Het heeft wel een oorzaak. Ik ben van nature een verlegen en onzeker meisje. In een vreemde omgeving trek ik me het liefst terug. Er word snel over mij veroordeeld: Sommige mensen zien me alleen en mogen me al niet. Ze gunnen me geen kans om me beter te leren kennen. Vooral met mijn afgelopen stage heb ik daar moeite mee gehad. Elke dag had ik een andere stagebegeleider. Ik voelde me niet op mijn gemak, werd voortdurend heen en weer geslingerd. Ook thuis en op school maakte ik snel van een mug een olifant. Een klein probleempje werd al snel een groot probleem van door de twijfels en onzekerheid die ik had.
Daarbij kwam het ook nog dat ik keihard werd afgewezen door een jongen, met wie ik zeven maanden lang weleens afsprak. We deden leuke dingen, hij gaf me de tijd mezelf te zijn en èèn keer is het me gelukt spontaan te doen tegen hem. Mezelf te zijn. Hij zag het en waardeerde het. Een week later wou hij ineens geen enkel contact meer. Dat deed keihard pijn.
Met mijn vriendinnen kan ik hier niet goed over praten. Ze weten niet dat ik weleens aan zelfmoord denk. Het lijkt me de beste optie, om van alles af te zijn. Toch weet ik ook dat er betere tijden zullen komen voor me. Maar als ik dan aan thuis denk, ze houden van me als ik lief voor ze ben. Als ik down ben, somber en verdrietig, ben ik ineens de sfeerverpester van het gezin. Vaak lig ik tot 3 uur 's nachts wakker en schrijf ik afscheidsbrieven aan klasgenoten, vriendinnen en ouders. Ik weet dat ik nog maar 15 ben en een heel leven voor me heb, maar soms is alles zo uitzichtloos.
Datum:
19-07-2006
Naam:
Martina
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

Alleen

Al vanaf mijn 14e leef ik met het idee dat ik nooit oud zal worden. Ik ben nu 37,en 9 jaar in behandeling voor depressies, borderline,enz.Ik ben inmiddels mjn werk kwijt mijn vrienden kwijt en ben ontzettend bang om contacten te leggen.Het gaat dan wel beter dan 5jaar geleden maar ik moet er niet aan denken om nog ouder te worden. Ik ben heel erg bang dat mensen me zien. Dat idee kan ik niet verdragen en het maakt alles moeilijk. Zo moeilijk dat ik er helemaal niet meer wil zijn. Mijn familie begrijpt er helemaal niets van en ook hulpverleners snappen het niet. Ze zien gewoon niet dat het leven onmogelijk is voor mij. Ik kan geen relatie hebben omdat ik me niet voor kan stellen dat er iemand van mij zou kunnen houden. Door zelfbeschadiging zie ik er ook nog eens niet uit door de medicijnen ben ik dik geworden.Voor het leven getekend zeg maar.Nu is het extra moeilijk door het weer.Door mijn littekens kan ik niet in korte broek en tshirt lopen dus warm
Datum:
18-07-2006
Naam:
An
Leeftijd:
37
Provincie:
Zuid-holland

krassen

ik wil al 10 maanden dood
ik durf alleen niet..
ben bang voor de pijn..
maar de pijn zal niet groter worden dan t nu al is dus waar ben ik bang voor
ben misbruikt en verkracht..
wat kan er gebeuren wat nog erger is..
er is niemand die me begrijpt of kan of wil helpen en t kan niemand wat schelen als ik doodga..
misschien is t beter als ik het gewoon doe..
is iedereen van mijn gezeik af en stel ik me ook niet meer aan..
het is toch allemaal mijn eigen schuld
elke keer als ik me kut voel ga ik mezelf snijden..
daar ben ik aan verslaafd..
maar de volgende x doe ik het goed
Datum:
18-07-2006
Naam:
*roow*
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-holland

me lichaam leeft, me ziel niet meer

Ik heb verdriet van binnen, maar de tranen komen er niet uit.
Ik wil heel hard gaan schreeuwen, maar er komt geen geluid.
Ik wil geen mensen missen, maar ik wil me eigen leven uitwissen.
Me ziel heeft deze planeet al verlaten en geen enkel mens heeft het in de gaten.
Eens komen ze erachter..............maar dan is het al te laat........

Dik meisje
Datum:
18-07-2006
Naam:
****
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

mijn leven is niet zo belangrijk

ik ben een man die echte graag wil dood gaan de enig die mij bang maakt de pijn van de dood. en ik heb ook last van syzofrenie, dat maakt mijn soms depresief, ik kreeg vaak gedachten van zelfmoord, ik heb meer dan 5keer geprobeerde om zelfmoord te plegen, soms ik blijf de heel dag denken hoe kan ik mijn leven beeindig zonder pijn, ik heb geen zin meer om te leven en mijn gedachten helpt mij ook niet. elke minute komt dat gedachte op mijn hoofd. nu ben ik bezig om iets anders probeeren om zelfmoord te plegen. ik wil dood help mij om dood te gaan zonder dat pijn voelen.
Datum:
18-07-2006
Naam:
bekil
Leeftijd:
24
Provincie:
Zuid-holland

zelfmoord

hallo allemaal
ik heet tessa en ik ben 13 jaar mijn moeder is een jaar geleden overleden aan longkanker ze was 2 jaar ziek en kon niet meer zelfstandig thuiswonen ik woonde met mijn moeder in 1 huis ik vond het vreselijk om mijn moeder zo te zien het deed me pijn vreselijke pijn ,mijn moeder was altijd zo lief voor me ze was een bijzonder mens en dacht altijd aan andere ik kon en kan nog steeds niet acepteren dat zij longkanker heeft gekregen en op 47 jarige leeftijd al moest overlijden we waren altijd heel close de dood van mijn moeder heeft van mij een ander mens gemaakt niks kan me meer intereseren en als ik op school in de les zit en ze zeggen wat dan denk ik waarheb je het in godsnaam over!
op mijn zesde ben ik een soort van sexueel misbruikt het misbruik vreet ook aan me maar niet zo erg .
een jaar geleden moest ik me huis achterlaten me kat achterlaten en ik moest afscheid nemen van mijn moeder ik ben in die tijd heel erg gaan eten want als ik me rot voel dan eet ik ik weeg nu 80 kilo!ik denk heel vaak aan zelfmoord want mijn moeder en ik zeiden altijd tegen elkaar we blijven altijd bij elkaar en ik zei als jij ooit dood gaat wil ik ook dood ik wil heel graag naar mijn moeder toe ik denk wel ens om voor de trein te springen maar dan lat ik mijn opa oma en stiefvader achter.
ik kan neit het hele verhaal vertellen dat is te pijnlijk ik kan wel vertellen dat il verschrikkelijk veel heb meegemaakt dit is nog maar het begin.
bedankt dat mijn verhaal gelezen is!
xxxxtessa
Datum:
18-07-2006
Naam:
tessa
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-holland

waarom zou ik nog ???

Ik zou niet weten waarom ik nog zou moeten leven. Ik heb zeer weinig mensen om me heen en de meeste vrienden die ik had kwetsen me of stellen me teleur.
Ik voel me alleen en het is niemand die het wat scheelt. Familie is in theorie wel fijn maar in de praktijk wordt ik gewoon genegeerd. Werk is nog het enigste waar ik voor leef en dat kan zelfs worden overgenomen, dus daarvoor hoef ik ook niet te leven.
Relaties.... ook zo;n lachertje ze kwtsen je nemen je geld mee en slokken je zelfvertrouwen op.
Het enigste waarom ik nog niet dood ben is mijn dieren, zodra zij er niet meer zijn ga ik ook!!!
Datum:
17-07-2006
Naam:
l
Leeftijd:
37
Provincie:
Noord-brabant

Ben het leven moe

Ben nu 41 jaar ik zit te wostelen met allers
Ik heb alijd veel zwaar aan sport gedaan hALVE MARATHONS HELE Het maak mijn niet uit Ik ben een sport beest Ik zit nu pas te denken waar loop ik na toe .Puur om te vluchten . Je zie er voor de vrouwen goed uit .Dat weet ik ook . Maar als je eenzaam ben geboren. blijft het je bij je.

Heb al zoveel therpieen gehad zonder van mijn tijd.
Datum:
17-07-2006
Naam:
edwin
Leeftijd:
41
Provincie:
Utrecht

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.