ik begon in mezelf de krassen en snijden toen ik een jaar of 13 was,
ik zat al vanaf me 11de op een leefgroep en ik haatte het er, nu zit ik er nog steeds.
Ik heb best wel dingen meegemaakt ik ben aangerand tot verkracht toen ik 9 was en nog een keer verkracht toen ik 14 was.
sinds die tijd werd alles erger,
ik had therapie maar dat hielp dus echt niets, ik zat best vaak in de put.
Ik zat op een internaat omdat ik autisme bleek te hebben, toen ik daat echt over na ging denken werd ik er alleen maar verdrietiger van, ik als meisje autisme ik vond het zo erg.
ik wou dat ik al ouder was een jaar of 20 en van alles af was, of nou ja misschien wel 25 dan en dat ik een man had en me eerste kindje had, maar het duurt te lang en heb steeds minder zin in het leven.
Het is een tijdje weg geweest maar nu is het weer terug ook aan de gedachtte al aan vroeger.
ik praat niet graag met mensen,
tja dat zal wel aan me autisme liggen.
Ik heb het niet zo erg maar wel een vorm van.
ik zou mezelf het liefst kapot maken, maar ik kan er ook met niemand over praten,
ik wil niet dat me moeder het weet, ik wil dat ze me alleen vrolijk en blij ziet.
Ik ga weer thuis wonen alleen omdat ik me gevoelend niet goed kan uiten zal dat nog moeilijk voor me woorden.
Ik kan niet zomaar bij iemand uithuilen,
ik kan ook bijna niet huilen bij andere alleen s'avonds stiekem in bed en als ik al bij andere huil wil ik het liefst snel weglopen en me verstoppen.
ik weet niet hoe dit komt.
ik probeer vol te houden met de gedachtte dat alles beter woord en dat als ik op me nieuwe school alles sneller gaat en ik eindelijk echte vrienden en vriendinnen krijg want die heb ik eigelijk niet.
ik heb al een paar pogingen gedaan aan zelfmoord maar nooit echt doorgezet,
ik had eerst pillen van me moeder meegenomen een heleboel naar het internaat, me moeder was er achter gekomen omdat ze ze miste en ik moest ze terug brengen.
verder durf ik niet met een mes in me slagader te snijden dat vind ik eng of van een flat afspringen aan de ene kant goed want ja misschien woord het allemaal beter ik ben nog jong en al gaat het later nog niet goed dan zie ik wel weer verder.
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.