Levensverhalen (pagina 1544)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

ik wil het niet meer ..

haalo ik ben graziella en ben 14 jaar oud..
ik heb allemaal littekens op mijn armen omdat ik zelfmoord wilde plegen..
ik deed dat met een schaar op die manier maakte ik diepe sneën in mijn armen..
tegen mijn ouders zei ik dat ik door een kat was gekrabbeld..
waarom ik dit doe komt omdat ik niet tevreden met mezelf ben..
ik wordt om de kleinste dingen al gek en wil ik dit gaan doen..
dit was mijn verhaal...
Datum:
01-01-2007
Naam:
graziella
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

Titel

Ik denk al zolang aan zelfmoord maar tog doe ik het niet, waarom dan niet?
Omdat ik het mijn familie (vooral mijn moeder) niet kan aandoen.
Een paar maanden geleden zijn mijn ouders gescheiden. maar dat is geen reden waarom ik zelfmoord zou willen plegen nee.
Ik voel me gevangen, ik kan niks doen zonder dat ik er commentaar op krijg NIKS.
De enige reden waarom ik geen zelfmoord pleeg is omdat ik het erg vind voor mijn moeder en familie
Datum:
01-01-2007
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
Zeeland

de dood

hej!
Ik heb geen ernstige problemen ofzo maar ik ben allesbehalve gelukkig dus denk ik vaak om een einde aan mn leven te maken. Ik voel me niet gelukkig omdat ik mezelf niets waard vind, ik heb niet veel vrienden(zelfs met de vriende die ik heb praat ik niet zoveel), mijn studies zijn mislukt(ik ga miss opnieuw proberen maar heb schrik dat het weer zal mislukken)... Ik vind mezelf gwn geen tof mens, wrm heeft men zo'n nutteloos mens op deze ingewikkelde wereld gezet...
Ik weet da ik jong ben en da ik zou moete geniete van het leve maar ik heb er geen zin in, ik amuseer me niet...
Er moet dus blijkbaar niet veel gebeuren om zelfmoord te willen plegen bij mij.
xxx
Datum:
01-01-2007
Naam:
Gwen
Leeftijd:
19
Provincie:
Groningen

mijn leven

hoii,
dit is mijn 'leven':
het ging allemaal goed tot ik 8 werd. toen ging men vader vreemd.ijn moeder wou dat niet geloven,maar het was egt zo.mijn vader begon te drinken en toen is mijn leven een hel geworden.mijn vader begon mij te misbruiken (seksueel) en hy sloeg mij ook enz. ik heb dat nooit tege mama durven zeggen.dat duurde ongeveer 2 jaar toen mijn mama erachter kwam wat papa met mij deed.mijn pa begon te flippen en heeft mijn ma vermoord.toen leefde ik nog alleen bij mijn papa maarja diene was nooit thuis en als hy thuis was was het een hel.ik begon mij de snijden in mijn polsen. 2 weken na mijn 11de verjaardag is mijn pa vermoord.ik voelde me in de steek gelaten.ik heb na de dood vn papa een jaar in een pleeggezin gewoont.mn pleegvader misbruikte mij ook (seksueel). dus dat was weer een hel. ik werd kwaad en triest.waaraan heb ik dat verdient.het begon me teveel te worden. ik ben beginnen flippen toen mn pleegvader mn arm in een vlam hield ik was zo kwaad dat ik naar de politie was gestapt. het was genoeg geweest.nu woon ik al een jaar bij mijn tante. maarja zij vindt me een probleemkind. mijn tante is een alcoholieker. ze zegt steeds dat het mijn fout is dat mama dood is. mijn tante haat mij al vanaf mij geboorte. want ik heb naarschijnt de band tusse haar en mama stukgemaakt. dus ja ik wordt het egt beu al die problemen. ik heb al 3 zelfmoordpogingen achter de rug. steeds gered door de ambulance en 1 keer door mn beste vriendin. dat was mijn verhaal over mijn 'leve'.

ik wil dat niemand maar dan ook niemand hetzelfde moet meemaken. groetjes van een meisje met een gebroken hart
Datum:
01-01-2007
Naam:
iemand met een gebroken hart
Leeftijd:
13
Provincie:
Limburg

mijn grootste problemen

hoii ,
dit is mijn "leven":
alles ging goed tot mijn 8 jaar, toen ging men pa vrreemd en men ma wou dat niet geloven.mijn pa heeft me geslagen en misbruikt(ook seksueel). toen ik 10 was heeft mijn vader mijn moeder vermoord.hy zei tegen me dat het een ongeluk was.hy zie dat als ik iets zei over want er die nacht was gebeurt dat hy me ook kapot maakte.hy stond met een geweer tege mn kop enz ik werd egt kwaad en depri.ik ben me beginnen krassen toen ik 10 was.een jaar later 2 weken na men 11de verjaardag is mn pa vermoord. ik was egt kapot van alles.ik heb een jaar in een pleeggezin gewoond, daar werd ik ook misbruikt (ook seksueel). ik ben toen naar de politie gegaan want ik was het egt beu. nu woon ik al een jaar bij mijn tante. zij vind mij echt een probleem kind.ik word nu weeral misbruikt door iemand maar dat ebk nog tege niemand gezegt? dusja je ziet mn leve draait alleen om misbruiken en moorden .ik snij me nogsteeds en ik heb al 3 zelfmoordpoginge achter de rug. ik wil trug zelfmoord plegen.dus dat was mijn verhaal en mijn leven. wat je niet egt leven kunt noemen.

iedereen die het nodig heeft veel sterkte en ik hoop dat je nooit moet meemaken wat ik heb meegemaakt . groetjes
Datum:
01-01-2007
Naam:
gwn een gebroken iemand
Leeftijd:
13
Provincie:
Limburg

IK WIL NIET MEER!

Mijn leven is zo vreselijk. Het begon allemaal vorig jaar, ik ging naar de middelbare school, gymnasium. Alles was in het begin perfect. Maar nadat het uitging met mijn vriendje had ik geen vrienden meer het hele jaar lang. Dit jaar heb ik dat wel. Maar ik zie het leven niet meer zitten. Zoveel ellende de hele tijd. Ik ben erover aan het nadenken hoe ik dat het beste zou kunnen doen maar ik vind veel dingen te pijnlijk. Ik zou me bijvoorbeeld nooit voor een trein durven gooien. Niet omdat ik niet wil gaan maar omdat dat te pijnlijk is al je die wielen bekijkt zijn het net grote messen. Help mij
Datum:
01-01-2007
Naam:
Saar
Leeftijd:
13
Provincie:
Utrecht

ZIE NIKS NIET MEER ZITTEN !!!

Hallo lieve mensen,
ik wil effkes mijn verhaal hier kwijt
het duurt nu al een jaar
voel me echt rot
weet niet meer wat ik doen
vertrouw mezelf niet meer
en weet ineens niet meer wie ik ben!?

Ik ben vaak afwezig op school vanwege de situatie thuis
(mijn moeder is zwaar ziek)
en daarom voel ik me nogal geïsoleert van school en vriendinen
ik slaap slecht/niet
die laatste tijd snij ik me regelmatig
voel me slecht in mijn vel
ik eis veel van mezelf en omdat het me meestal niet lukt voel ik me dan schuldig...
ik ben deze schooljaar heel slecht gestart
iedereen op school weten dak het moeilijk heb en houden ook rekening mee.
De lkr staan ook open voor me maar ik durf niet echt met hen te praten
maar ik heb wel mijn brieven laten lezen aan 1 lkr
en reactie daarvan had ik wel verwacht die was diep geschroken!!!
mijn gedachten zijn vaak negatief
ik heb al een zelfmoord poging gedaan maar spijtig genoeg is die mislukt
en daarom nemen ze dit heel serieus
maar pff ...
ik ben het gwn allemaal beu...
thuis en op school gaat niet
mijn punten zijn ook niet fameus
en voel me zooooooooooooooo SLECHT!!!
srry dak het zeg
maar ik denk echt dak het gaat doen
ik wil me dood zien!!!!!
DOOD !!!!
ik ben het allemaal kotsbeu
daarom wil ik dood zijn!!!
(reden waarom ik zo slecht voel is ook door medicijnen) ik ga ook naar een therapeut

liefs Anoniem

Datum:
31-12-2006
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
Limburg

reactie aan Ria (50)

lieve Ria,

Ik heb een zelfde verhaal als jij. Incest. Rotjeugd. Scheiding. Ontslag. Kinderen niet de halve, maar de hele week kwijt geraakt. Hoe leef ik met de pijn? ooit leek zelfmoord een optie..... gelukkig lang geleden!!!
Ik heb geleerd anders naar mezelf te kijken. De dingen die ik doe in mijn leven, zijn keuzes. Vaak voelt een keuze niet als een keuze, maar als een dwingend lot of in elk geval moeten kiezen tussen 2 kwaden. Toch zijn het mijn keuzen geweest. Elke keuze, elke beslissing is het begin van een kettingreactie aan gevolgen en consequenties. Die ik vaak niet kon voorzien en die soms zeer pijnlijk waren. maar ik heb geleerd te beseffen, dat het te maken heeft met vrijheid en doorzettingsvermogen. Ik ben in staat om beslissingen te nemen en ik zal de gevolgen dragen. Hoe hard ze ook zijn. Mijn levensinstelling is zeer optimistisch en positief, daar ben ik mee gezgend! Achter elke wolk zie ik in gedachten al de zon. Ik ben dakloos geweest, maar bleef het hoofd omhoog houden. Mensen die mij in een rotsituatie nog eens kwamen vertellen hoe fout ik was, keek ik recht aan en dan zei ik: ja, ik neem andere beslissingen in mijn leven dan jij zou doen. jammer dat je daar geen respect voor hebt. Ik ben gezond en ik kan werken. Ik kan liefhebben en ik kan genieten van kleine dingen. Ik heb leren accepteren dat mijn leven een opeenvolging van rampen en disasters is, maar ik geniet van de mooie momenten. Hoe dieper de dalen, hoe hoger de toppen waren. Dit is mijn leven en ik ga ervoor. Zelfmoord? Ik denk niet dat iets of iemand mij dat kan aanpraten!!! Ria, ik hoop dat ik je een beetje kracht kan geven met dit berichtje. Luister naar niemand, andere mensen weten het toch beter en praten je de put in. Kijk naar wat je werkelijk wilt, pluk de voordelen. Kinderen kwijt? Tijd om die buitenlandse reis te gaan maken of die studie te volgen, nu kan het! Gaat het goed met je kids? Mooi, geniet er van en geef de verantwoording aan je ex, laat het hem lekker uitzoeken! Je blijft toch altijd hun moeder, wat je ook doet! Ik ging 8 maanden naar de tropen en mijn kids dragen me nog steeds op handen! Zeg ook tegen ze: mamma heeft dit nodig, mamma gaat geweldige dingen doen, mamma gaat een mooie studie volgen.... Haal het positieve uit het negatieve en laat de wereld een poepie ruiken! Daarvoor moet je wel eerst een egoïst van jezelf maken, moeilijk voor jou, maar het mag!!! Omdat je het waard bent, Ria! Omdat je het waard bent! Ruby.
Datum:
31-12-2006
Naam:
Ruby
Leeftijd:
41
Provincie:
Utrecht

nutteloos bestaan?

Ik loop al ongeveer 6 jaar rond met de gedachte dat het allemaal geen nut heeft, het zal nooit iets met me worden, en alles wat ik doe gaat toch verkeerd, dus waarom zou ik uberhaupt nog iets doen?
Er zijn een hoop dingen in mijn leven gebeurd die een "normaal" mens gelukkig nooit mee zal maken, maar het ook nooit zal begrijpen. Ik voel me hierdoor eenzaam, en heb het gevoel alsof ik alleen op de wereld sta.
Soms word het me allemaal even iets te veel om met alles in mn eentje te dealen.
Mijn studie gaat verrot, ben praktisch het huis uitgezet, mn emoties zijn een puinhoop en er is op dit moment geen lichtpuntje wat er voor mij zorgt dat ik er geen zin in heb.
Datum:
31-12-2006
Naam:
nobody
Leeftijd:
20
Provincie:
Noord-brabant

Zelfmoord plegen

Ik Weet het allemaal niet meer hoor de ene keer maakt mijn iLieve vriendje het via een sms Uit en de andere keer Wilt een meisje uit mijn klas zelfmoord plegen En ruzie stookt .
Ik ben nu helemaal aleen.
Ik weet het nu juist niet meer .. :'(
Daarom wil ik weg
Datum:
31-12-2006
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
19
Provincie:
Friesland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.