Levensverhalen (pagina 1541)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

ik kan er niet meer tegen

hallo,

Ik weet niet meer wat ik moet doen, ik ben door mijn vader mis.... heb anorexia, borderline en nog andere verschillende stoornissen. Sinds sep. 2006 ben ik weg gegaan uit de kliniek, ik dacht ik red het wel, maar thuis komt alles op me af. Ik durf bijna niet de deur uit, ik zit alleen maar met zelfmoord gedachten. ik voel me echt eenzaam en weet niet meer wat ik moet doen. Vaak denk ik, als ik dood ben dan kan ik weer opnieuw beginnen met een ander leven, misschien een gelukkiger leven, nu maak ik er echt niks van. ik wou dat ik van die klote gevoelens af kwam. Met eten gaat het ook niet goed, nu denk ik ik ga mezelf uithongeren dan ben ik teminste van al die ellende af.
Datum:
06-01-2007
Naam:
patricia.
Leeftijd:
31
Provincie:
Noord-brabant

op

ja ik weet niet waar te beginnen,maar ik zal toch maar ergens beginnen.ik hou heel veel van men vrouw en heb een dochter van 17 jaar waar ik ook veel van hou,Maar het is nu zo ver gekomen dat ik geen uitweg meer weet.ik heb het ouders huis gekocht en pa en ma hebben achter ons huis een klein huisje gebouwd maar dan alles gelijkvloers en dit al 1995.
De vrouw en ik zijn al eens 3 weken uit mekaar geweest,15maanden geleden.Ik ben sinds 2 jaar zelfstandig.Verkoper,overlaatst hebben mijn ouders nog meegetekend voor een lening van 40.000€uro omdat ik het heb gekregen met een schenkings akte het ouders huis.
Nu ik had samen met een vriend een container gekocht in china met revitelasors.nu ben ik mijn vriend nog 11.000€uro schuldig.En omdat de vrouw eens is vreemd geweest.Was ik nu met veel geld ook naar de hoeren geweest en heb alles eerlijk verteld tegen mijn vrouw.Ik heb zoveel mensen pijn gedaan dat het niet meer goed komt.mijn ouders zijn twee hele zieken mensen.Dat ik het hun niet kan vertellen.Er is zoveel gebeurd,dat dit nooit meer goed komt en aan vrienden leen ik niks ik schaam me heel diep,en toch heb ik toch zulke grote flaters gemaakt,er treft niemand anders schuld alleen ik.Als ik volledig men verhaal zou moeten doen,zou ik nog uren schrijven;Aan de ganse famillie Sorry voor alles.
Datum:
06-01-2007
Naam:
peter.
Leeftijd:
39
Provincie:
Limburg

Waarom?

Waarom moeten we zo lijden? Is het mogelijk dat de enige reden waarom we bestaan is dat we er alleen toe doen als we er ook echt toe doen?
Ik loop altijd met de gedachte rond dat dit leven niet voor mij bedoeld is, de pijn, het verdriet, de leugens... Ze horen niet bij mij, ze Moeten niet bij mij horen!
Ik wil alleen maar rust, en als dat niet kan door er over te praten, dan er maar over zwijgen.
Maar dat heb ik nu al te lang gedaan... Het is genoeg geweest, ik wil het masker afzetten...
Maar ik kan het niet, ik heb te veel meegemaakt om nu nog te kunnen zeggen dat het wel goed gaat komen.
Ik zie alleen nog maar duisternis om me heen.... .. . .
Datum:
06-01-2007
Naam:
Dorien
Leeftijd:
16
Provincie:
Gelderland

noormaal?

ik ben patricia en ik woon in utrecht.
ik heb de aandoening bordeline(bYna 100 %zeker) omdat bordeline pas op je 18 vastgesteld kan worden kan ik hier ook geen directe hulp voor krijgen.. het is begonnen in 2004 toen mijn vader weer swaar depressiev werp en uiteindelijk probeerde met dioxopan zelfmoord te plegen..toen is het bij mij ook allemaal begonnen.. ik ahd ene vriedninnetje die zig regelmatig sneed (omdat het sogenaamd stoer zou zijn) ik wilde het ook rpoberen en deed dat dus.. bY mY hiielp het egt.. giing het even niet deed ik dat gewoon.. Het was voor mij gewoon ideaal tot dat er mensen agterbegonnen te komen ik had nog meer vriendinnen die dit allemaal niet deden.. die begonnen het te zien en wilde me helpen.. maar ik wilde gewoon geen hulp ik was bangd at mijn vader er achter zou komen.. dan zou het alleen nog maar slegter gaan mijn moeder was te druk beezig met mijn vader dus daar kon ik niet bij teregt..een vriendin van mij heeft mijn mentor er toen bijgehaald omdat het steeds verder ging en ik het steeds erger ging doen .. mijn leeraress heeft toen mijn ouders gebeld .. en toen begon het allemaal weer .. mijn ouders waren erg teleurgesteld en kwamen er ook agter dat ik in 3 weken bijna 20 kilo was afgevallen en dat ik sneed.. we gineg toen naar de husiarts maar die nam het allemaal niet zo serieus ik dank mijn ouders dat zY tog verder zijn gaan zoeken naar een mogelijk heid.. ik kwam toen bij emergiis daan kreeg ik een eigen begeleidster die ik alles kon vertellen zij merkte iets aan mij en ik moest heel veel testen doen.. daar kwam dus uit dat ik alle symptomen had van bordeline.. ik ben er nu een jaar agter maar er is opsig weinig veranderd ik snij niet meer maar voel me wel verleid om het steeds weer te doen.. maar dan misschien op andere manieren .. ik wil even kwijt dat dit egt wel helpt voor mij om mn verhaal gewoon openbaar te vertOnen DanKjwell
Datum:
05-01-2007
Naam:
patricia
Leeftijd:
15
Provincie:
Utrecht

Waarom?

Ik heb er geen zin meer in, mijn vriend heeft het uitgemaakt omdat zijn gevoel weg is we woonden net samen.
Ik voel me verloren en in de steek gelaten ik wil hem zo graag terug en weet niet hoe dat ik verder moet zonder hem, het liefst stop ik met mijn leven maar dit durf ik niet omdat ik lieve ouders heb.
Zonder hem kan ik niet verder ik wil hem terug!
Datum:
05-01-2007
Naam:
Geen zin meer
Leeftijd:
20
Provincie:
Noord-brabant

verdriet

ik ben nog al jong
maar ik denk der wel over:(
en hoe: in 1 jaar tijd heb ik heel veel mee gemaakt me ouders gingen scheiden,muh vader wou zelfmoord plegen,me baby kat is dood gebeten, toen werd mijn hond ziek,konijn en nog een kat,opeens kreeg me broer kanker,en die zal het nii redden zeiden ze,, me oma zij tegen men broer: ik wil je kanker overnemen.
op een dag kregen we te horen dat ze kanker had en is ze overleden,
toen mun oma werd gecreameerd kreeg me broer de uitslag dat hij geen kanker meer had en sins dien... ja wil ik gewoon niet alles doet pijn, ksie me oma in me dromen se segt : maak wat van je leven , en ga met me mee...en wat dat betekend weet ik niiet...kben gewoon nergens meer vrolijk
bedankt(K)
Datum:
05-01-2007
Naam:
kim
Leeftijd:
15
Provincie:
Groningen

het leven??

ik snap het helemaal 'death is my solution', ik denk volledig hetzelfde. Maar het is gewoon: geen zin om te leven, misschien wel zin maar gewoon niet kunnen, geen energie om te voldoen aan alle eisen, verplichtingen. waarom wordt er zoveel verwacht, waarom moet zoveel, waarom zit alles zo in elkaar??? Je blijft hier toch niet eeuwig. Je staat er zo machteloos tegenover.

Ik heb nog nooit een zelfmoordpoging of zo ondergaan, omdat ik ook bang ben van het onwetende, bang om 'er niet meer te zijn'.. Het is raar, ik zou gewoon willen blijven slapen, in een droomwereld, en weten hoe het eraan toe gaat in de wereld rondom me. Gewoon een diepe slaap, zonder dat iemand daar over oordeelt... maar dat kan natuurlijk niet.

Mensen zeggen altijd: zelfmoord is egoïstisch, maar je kiest er toch zelf niet voor om je slecht te voelen?? Ik denk dat ikzelf en al de anderen hier toch niets liever zouden willen dan een zorgeloos leventje met een leuke partner, goeie job, en alles erop en eraan. Maar dat durf ik zelf nie, want als ik iets begin met iemand dan raak ik zo in de knoei met mijn eigen gevoelens, ik kan ze zelf niet verwoorden.... Dan verkloot ik het eigenlijk zelf.

Zelfmoord is niet willen doodgaan, het is ook niet 'niet willen leven', ik denk dat het gewoon iets is van IK KAN NIET MEER, Ik kan niet meer leven, niet van niet willen, want iedereen WIL leven... Leven staat voor energie, ... Maar als leven niet meer leven is en je kan echt niet meer, leg dat maar s uit aan iemand die zich goed in zijn vel voelt.

Dat gaat niet!! Dat kan je niet snappen... Pas als het zover is en je bent er niet meer dan zeggen ze van wat hadden we kunnen doen, waarom, ... enzoverder. Maar terwijl je er nog bent zien ze het niet, of mss wil je het niet tonen. Dan hebben ze geen tijd, je moet verder, het zit zo in ons ingebakken.

Er is geen tijd voor ongeluk, geen tijd, het past gewoon niet in de maatschappij. Want twee weken ongelukkig zijn bv dat kan niet, want dan presteer je niet meer dusja dan verlies je je werk, of buis je op school, ...

Er is dus geen tijd, tot het te laat is... Dan heeft plots iedereen wel tijd, dan zijn ze daar op je begrafenis of whatever


het klinkt allemaal mss overdreven, maar uiteindelijk is het wel zo..

survival of the fittest... Waarom kan ik mij gewoon niet goed voelen?? Ik heb de capaciteiten om mij goed te kunnen voelen maar dat gaat niet.... Het komt altijd terug
Datum:
05-01-2007
Naam:
ik
Leeftijd:
21
Provincie:
Zuid-holland

het leven??

twee jaar geleden was ik depressief. Vind da stom om da zo nu te schrijven over mezelf want dat klinkt altijd raar en als je dat tegen iemand zegt zeggen ze van oef, gelukkig is het voorbij en zo.. Ja inderdaad, maar toen kon ik er wel over praten met mensen, ze snapten het. Maar nu voel ik mij echt slecht en ik weet hoe het voelt om alles op te geven, en dat het dan een lange weg is om er weer bovenop te geraken maar ik kan gewoon niet meer. Ik vind het leven zo lastig, \\'s morgens heb ik echt geen zin om op te staan. De hele dag doe ik niks omdat ik niet in staat ben om iets te doen en omdat ik in niks zin heb, studeren lukt ook niet. Alleen op het allerlaatste moment doe ik het dan op een heel korte tijd en dan panikeer ik en voel ik mij een echte mislukkeling maar als ik het niet doe slaag ik niet en dan ben ik een nog grotere mislukkeling. Maar eigenlijk kan het mij allemaal niet schelen. Ik doe niks graag, en ik snap niet waarom mensen zoveel willen bereiken om dan uiteindelijk toch te sterven. Het klinkt misschien allemaal wel belachelijk en dom om zo te denken maar ik sta er voortdurend bij stil. Ik vind leven lastig, ik word pas rustig als het avond wordt, als het 'toegelaten' is om even niks te doen, om tv te kijken, ... en dan weer slapen. Ik zou willen de hele dag slapen maar dat gaat natuurlijk niet en dan heb ik voortdurend schuldgevoelens omdat ik niet echt iets doe. Ik loop ook van iedereen weg, ik zit wel op mijn kamer, dan denken mijn ouders dat ik studeer maar ik kan mij echt geen kwartier concentreren. Ik kan ook aan niemand nog iets kwijt, de vorige keer wel maar nu niet meer, je een keer slecht voelen dat kan maar meerdere malen dat gaat niet. Dat past niet in de maatschappij, maar ik kan er echt niets aan doen. Elke dag zeg ik opnieuw; komaan, vandaag ga ik ervoor of morgen ga ik 's meteen opstaan maar dat lukt me gewoon niet... Alles drukt op mij terwijl ik dan uiteindelijk niets doe. pppff en ik kan dat echt aan niemand kwijt want eigenlijk zie ik de zin van het leven niet in.

Het is alsof ik niet meer kan voelen. Das nog erger dan je slecht voelen of goed voelen. Als je zegt ik voel me slecht wil dat zeggen dat je je beter wilt voelen. Maar ik heb echt het gevoel dat ik niet meer voel.... Slecht voelen is met een reden maar ik heb geen reden, ik voel gewoon niet.

Ik stoot mensen van me af die het goed menen met me, maar ik hou er gewoon geen contact mee omdat dat toch niet blijft duren en ik kan er niks aan doen maar als zij mij niet begrijpen of boeien dan begin ik er raar tegen te doen en zeggen ze dat ik gevoelloos ben.

Gevoelloos maar toch vol gevoelens. Een gevoel van onmacht, ik weet niet waar naartoe. Nergens voel ik me op mijn gemak, ik wil alle situaties ontvluchten. Ik weet het allemaal niet meer...

De meeste mensen zien me als iemand die veel uitgaat en leute maakt en ze zouden het toch niet snappen moest ik hen zo'n dingen vertellen, en ook ik weet niet hoe ik het moet vertellen.
Ik weet niet wat ik voel, ik kan het gewoon niet uitdrukken, ik kan gewoon geen energie steken in 'dingen' omdat ik het nut er niet van inzie.

Datum:
05-01-2007
Naam:
ik
Leeftijd:
21
Provincie:
Zuid-holland

waarom

hallo mensen ik heb geeen zin meer omdat ik een meisje supper leuk vind :( daar heb ik mee gehad en een supper relatie mee gehhad men leven was helemaal perfect maar toen kreeg iki last van adhd aanvallen :( en toen heeft ze het uitgemaakt :( ze vind me niet meer leuk en dat breekt men hard ik snij mezelf nu om de pijn te vergeten die ze mij aan doet ik ben soms van plan om voor de trein te springen :'( ik heb er gewoon geen zin meer in
Datum:
05-01-2007
Naam:
hannes
Leeftijd:
15
Provincie:
Friesland

ouders

ik ben een chinees en 13 jaar
Ik wordt nog steeds mishandeld&bedreigt. Ze scheldt je uit voor de dood.
m'n moeder ken alleen maar gillen en brullen en noem maar op
ik wil weg van dit wereld
& als ik met iets dwars lig. Kan ik het niet aan mijn ouders vertellen =S
Wat moet ik nu doen

Datum:
05-01-2007
Naam:
marlieke
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.