Levensverhalen (pagina 1542)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

ik kan het niet meer aan

Hoi,

Vanaf de buitenkant lijkt mijn leven perfect. Iedereen denkt dat ik uit het perfecte gezin kom. Mijn ouders lijken vanaf de buitenkant begripvol, leuk en lief. Ik heb een leuk huis in Groningen, heb een leuk studentenleven, veel vriendinnen en ben ook niet de domste van mijn studie.

Toch ben ik diep ongelukkig. Ik heb een rot jeugd gehad. Mijn vader is overspannen geweest en is gaan drinken. dit leverde natuurlijk felle ruzies op tussen mijn ouders en elke keer weer werd er gezegd: 'dit is de laatste keer het zal nooit meer gebeuren. Pappa zorgt goed voor ons en we hebben niets te klagen.' toen ik op de Middelbare School kwam begon ik te beseffen dat materiele zaken eigenlijk helemaal niets zeggen. Dit heb ik elke keer weer aangegeven als mijn vader weer eens te ver was gegaan. Er werd niet geluisterd. Ik heb mijn verhaal nooit kwijt gekund. Ondanks het feit dat ik hele lieve vriendinnen heb. ik hoopte altijd dat mijn zusje nooit iets van de ruzies en het drinken van onze vader merkte. Naief natuurlijk. Zij heeft het ook altijd wel geweten. Mijn vader drinkt soms nog steeds teveel. De ruzies worden heviger, hij heeft mijn moeder eens geprobeerd te wurgen. Mijn zusje en ik moesten hem van mijn moeder afhalen. AFgelopen kerst was het weer zover. Gelukkig was mijn zusje niet thuis. Mijn moeder ging door het lint en ik maar zeggen dat ze stil moest zijn anders zouden de buren haar horen. Als ik bij mijn ouders ben, slaap ik niet voordat allebei mijn ouders op bed liggen.

Met mijn studie gaat het ook mis. Ik kan me er niet toe zetten om iets te doen. Ik merk dat ik steeds depressiever aan het worden ben. Ik ben onlangs ook begonnen met mezelf te snijden.

Ook lukt het mij niet om een normale relatie aan te gaan. Zodra ik iemand leuk vind, word ik onzeker en nog ongelukkiger. Ik kies ook altijd jongens uit die eigenlijk geen relaties willen. Nu heb ik een tijdje geleden ook een jongen leren kennen en ik vind hem echt leuk. Hij vindt mij ook wel leuk, maar wil geen relatie. Ik lig vaak 's avonds in bed te huilen en denk dan nog maar aan 1 ding. Ik kan het niet meer aan. Alles is me nu teveel geworden. ik ben zo moe en ik wil niet meer.

Een 25-jarige studente
Datum:
04-01-2007
Naam:
studente
Leeftijd:
25
Provincie:
Groningen

waarom???

mijn man wil mij verlaten en wil niet meer opn ieuw proberen, hij heeft geen ander en is erg goed voor mij en mijn kinderen . ik was 25 jaar toen ik mijn 1e man verloor ben 11 jaar alleen geweest hij overleed in 1978, in 1989 hertrouwde ik en kreeg 2 mooie lieve kinderen, hij heeft carriere gamaakt en ik was voor het gezin thuis was 38 toen de 1e geboreden werd en 40 toen de 2e geboren werd. Ik heb verlatingsangst daar ben ik achter, hij wil voor de kinder financieel bijdragen, en ik moet nu maar weer gaan werken werk sinds 2000 part-time 20 uuur, heb een salaris van 740 euro netto en hij wil voor mij wel iets bijdragen maar zij zegt dat dir mijn zorg verder is ik voel me zo in de steek gelaten dat ik er liever mee stop Hij heeft dan genoeg financiele middelen om mijn kinders groot te brengen ze zijn nu 14 en 16 jaar. hij is zelf pas 46 en wil liever alleen verde want een gezin is hem te veel Omdat de kinderen flink aan t puberen zijn en wil met rust gelaten worden. En waar blijf ik dan???
Datum:
04-01-2007
Naam:
ulrike
Leeftijd:
54
Provincie:
Zuid-holland

ik word gek

ik woon in een gezin waarvan ik me ouders nog heb en 2 broers ik ben het enige meisje.
1 met adhd en 1 met pdd-nos ik werd altijd gepest geslagen of bedreigd door mn broers ik heb vaak genoeg messen tegen me keel gehad, ik ben doods bang voor mijn broers mijn tweeling broer(die met pdd-nos) zit sinds kort in een internaat nu heb ik ook dikke ruzie met mn ouders en ben weggelopen geweest me moeder ging me zoeken en dreigde met me naar jeugdzorg sturen of internaat ik kan niet praten met iemand van jeugdzorg ik wil t niet maar er speelt iets af in me hoofd ik weet ook niet wat ik word er alleen wel gek van ik draai compleet door en wil weg zijn van de wereld weg van alles van me lief kan hebben en pijn doen
Datum:
04-01-2007
Naam:
savannah
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-brabant

pest me niet

beste tekst ontvanger ik word altijd vet veel gepest en nu zit ik er aan te denken om zelf moord te plegen maar ik denk dat ik er nou veel meer mensen mee pijn doe maar hoe help ik dit te voor komen en wat is de minst pijnlijke dood straf dat zou wel willen weten niet gelijk om het dan gelijk te doen maar gewoon ik hoop dat jullie me begrijpen thanks!!!
Datum:
04-01-2007
Naam:
hendrik
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

leeg

ik ben zo leeg zo moe ik wil gewoon niet meer
Datum:
04-01-2007
Naam:
eenzaam
Leeftijd:
39
Provincie:
Zuid-holland

de pijn van verlies

gister kwam ik erachter dat mijn achterneef is omgekomen bij een auto ongeluk ik was in diepe shock , trouwens mn ouders waren er ook bij.
maar het ging me om mijn achterneef die had ik een paar keer gesproken en daarom wil ik zelfmoord plegen
Datum:
04-01-2007
Naam:
ali osram
Leeftijd:
39
Provincie:
Zeeland

wrm leef ik nog! wa heeft mijn leven nog voor nut???

ik zie het leven nie meer zitte.
word heel de tijd gepest met dikke.
en da wil ik nie meer word uitgelachen in de klas voor van alles. en dat vind ik ook nie leuk.
mensen zeggen recht in mijn gezicht dat ik een arrogante trut ben.
waarom leef ik dan nog. iedereen vind me toch slecht en lelijk en een arrogante trut.
en dan me broers di edoen ook heel vervelend mij en slaan mij.
wa heeft het dan nog voor zin???

ik weet echt nie wat ik moet doen
heb al 2 keer geprobeert ma da is me nie gelukt

help
Datum:
03-01-2007
Naam:
Koelover
Leeftijd:
13
Provincie:
Groningen

zelfmoord

hallo ik ben een meisje van 15 jaar en ik denk nu al twee jaar aan zelfmoord , mn armen staan vol krassen door mezelf te snijden , mn moeder weet dit maar deed er niets aan , mn vader denkt dat het door de kat is nzo .. ik wil mezelf niet meer accepteren , denk ook wel dat dit ermee te maken heeft ; maar ik doe alles verkeerd voor iedereen . wat ik ook probeer niets helpt nog , ik wil niet meer eten ook wordt ik zeer snel aggresief en toch probeer ik nog voor iedereen het beste te hebben maar weet je .. iederee komt altijd met zn probs bij mij ook al heb ik probs ik ga die andere mense eerst helpe , kheb de laatste jaren mn eige probs zo erg aan de kant gezet dat die nu terug naar boven kome en het mij allemaal te veel wordt! ik heb nu ook een vriendj die ik eel graag zie maar ik kan het niet meer ! mn vader vrwijt mij van alles ! niets an ik hier nog goed doen mn oudrs zijn nu ook al bijna een jaar uit elkaar en dat doet ook pijn , de band met mn moeder is er ook niet meer ! ik ben mn moeder kwijt mn vader , .. pff ik heb een hele goeie vriendin maar die maakt het zelfde mee als ik en same denke we aan de verkeerde dinge , ik wil al zo lang dood en nu is mn kans ik ga het gewoon doen ! er zit gen leven meer in mij daarbinnen ; ik vind het jammer maar ik kan het nie meer :'( !
Datum:
03-01-2007
Naam:
Vicky
Leeftijd:
14
Provincie:
Overijssel

vaarwel

hoi ik ben 29 jaar en al lange tijd zwaar depresief.
ik loop al sinds een jaar in de ziektewet en al langertijd met de gedachten om te gaan.
zo heb diversen keren al geprobeerd om er van tussendoor tegaan.
soms denk ik ja blij dat het niet gelukt is en soms ja dan baal ik dat ik nu nog steeds rond loop.
zo gaat het de laaste tijd eigenlijk weer gemoedelijk bergafwaards met mij en sluit ik mijn steeds meer af van mijn familie en vrienden.
ook heb ik geen zin meer om bij het GGZ aan de bel te gaan hangen omdat een hoop doktoren mijn problemen toch niet snapen en ik ook moeilijk over uit kom.
zo loop ik nu alweer een maand of 2 met steeds meer de gedachten om er maar daadwerkelijk maar te stopen met het doorvechten.
het meeste wat mijn zo moe maakt en pijn doet is het blijven vechten tegn je zelf en om niet op je bek te vallen.
zo heb ik al tien jaar lopen vluchten en steeds een nieuw plekje gezocht maar tot heden nog steeds niet gevonden.
sinds enige tijd heb ik nu ja wat de meeste zegen een leuk huisje maar het doet mijn helemaal niets.
alles gewoon bij elkaar opgeteld ben ik gewoon op mijn geest is gewoon te moe om nog door tegaan mijn rugtas is overbeladen .
daarom is er een stem in mijn ik die steeds meer de overhand neemt en waar ik ook steeds vaker naar luister.
ik ben daarom ook niet meer bang voor om de daadwerkelijke stap te gaan opzoeken.
dus ja ik weet nu gewoon zeker dat het eerdags mijn tijd is om te gaan .
nouw ja dit is ongeveer wat ik nog kwijt wou en ik hoop dat andere mensen ons in waarde laar en niet te snel conclusies gaan trekken bedankt en tot ziens
Datum:
03-01-2007
Naam:
dennis
Leeftijd:
29
Provincie:
Noord-holland

geboren en verloren

ik maak al mij hele leven mizerie mee.ik heb weleens over nagedacht om mezelf van deze wereld bol te helpen,door de hoogste flat gebouw te kiezen, niet om het een of het ander maar ik probeer zo mij leven te behouden dat ik niet tenonder ga. en op de ene of ander manier lukt het me niet .het ergste is, ik kan me niet door mijn polsen snijden ik honger mezel uit wordt kwaad om de kleinste dingen echt zo er agressief dat ik altijd van mezelf schrik en ,door de stess kan ik niet eten en helemaal niets zelfs voor mezelf zorgen heb ik dan geen zin ik ik was 7 jaar .toe ik voor hrt eerst naar nederland verhuisde door mijn moeder uit het buitland .omdat mijn vader vreemd ging .vondt ze het normaal mij aftegeven aan haar eigen ouders die mij lieten verkrachten door mijn oom ik kreeg eten kleding en ik hoorde er niet bij ,van liefde geven aan een kind .hadden ze ook nooit gehoordt. ben 7 jaar lang groeide ik bij hun 7 jaar kwam mijn moeder me halen ze zei ik ben je moeder en ik kom je halen.ze hadden me altijd verteld dat het mijn zus was. en ineens was ze me moeder .nou op naar nederland iedereen vertellde dat het daar gewelldig was .ik helemaal blij en gelukkig dacht een nieuwe leven met mijn echte verloren moeder.in nerderland aan gekomen kon ik gaan koken dweilen haar kindren 2 kindren verzorgenen haar man zn kleding strijken kortom een slaaf van zeven.het leven werd zwaarder,en zwaarder doordat ik iedere dag mishandeld werd met kabels van de radio tot stofzuigerbuizen tot bezemsstokken.mij nachten lang treiteren slaan tewijl ik slaap van de trap geduwd kotom niet normaal .hoeveel pijn en wonden mijn lichaam heeft moeten doorstaan.tot dat er een leraar op school vertelde aan mij dat je geen pet mocht dragen(ik had die op omdat ze met een krik mijn hoofd heeft opengeslagenen mijn haar kon ik niet kammen omdat er bloed op zat ik was altijd zo bang van haar dat ik alles probeerden te verberg en ook op school aangezien ik geen vrienden had of een luisterend.)ik weigerde hem af te doen hij pakten de pet van mijn hoofd en het bloed begon van mijn kop te druipen.al mijn klasgenoten schrokken en ik moest met de leraar naar de directeurdaar kwamen ze achter.dat mijn arm gebroken was mijn vinger gekneusden een gat in mijn kop die moest gehecht worden.ik was 11 ik dacht ik ben gered geen pijn en emotsie meer maar op mij 11 begon het pas ik verbleef jaar in angsten heen en weer tussen internaten en pleegezinnen omdat ze me bedreigden met de dood iedere keer wist ze me te vinden chaos tijd echt.op een dag heeft ze me gedwongen meegenomen gedrogeerd.voor dat ik het wist was zag ik de strand van maroc playa de stad waar ik in opgroeide in mijn jeugd.ze liet mij in de steek.zonder kleding zonder geld ik was gewoon net een zwerver van de straat.nog suf van emotsies en alle ellende om me heen.begon ik te lopen naar mijn opa onderweg geslagen en geschopt door mannen die ik niet eens ken.gelukkig was het druk en waren er ook goede mensen op mijn pad die me hebben gered van een aanranding aangekomen bij opa schrok hij zich wezenloos.hij kon het niet begrijpen maar hij had toch al geen goede contackten met mijn moeder.hij zei dat hij wist dat ze mij zou verwaardelozen en daar had hij gelijk in naar een 3 maanden ging ik werken in een naaiatelie.ik verdiende daar geen vet pot. mee maar mijn wens was weer naar nl. om een toekomst voor mezelf te hebben naar 2 miezerige ellendige jaren kon ik eindelijk iligaal achter in de bus meegesmokkelt worden.door een hoeren zoon die mij leven nog miezerig maakte door mij als hoer te verkopen aan een bordeel in nl.wat ik daar heb meegemaakt zal ik nooit meer vergeten ik kan het ook niet vertellen daarom hou ik het hierbij voor eens en altijd
Datum:
03-01-2007
Naam:
verloren
Leeftijd:
29
Provincie:
Noord-brabant
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.