Ik ben een meisje van 18 en zie het op dit moment totaal niet meer zitten. Ik weet dat ik niet de allerdomste ben, want ik heb vorig jaar mijn HAVO diploma gehaald. Ik probeer nu dus helder en objectief te denken. Ik heb veel lieve vriendinnen die om mij geven, ook weet ik dat mijn ouders van mij houden. Echter, datgene wat mij dwars zit als oorzaak \"levensmoe\" is dat ik een belofte heb gemaakt met mijzelf en met mijn \"liefde van mijn leven\". Hij is mijn eerste liefde aan wie ik alles heb gegeven, oa mijn lichaam. Voordat hij in mijn leven kwam had ik nooit verwacht dat ik zo jong al verliefd kon worden en van iemand kon houden. Die ideologie heb ik al sinds puberteit, totdat ik 18 werd is het dan toch zover gekomen. Pas op mijn 18de werd ik dus verliefd. Ik begon om hem te geven en later begon ik van hem te houden totdat ik niet meer zonder hem kan nu. Het feit is nu echter, dat hij niet verder met me wil. Hij had mij verteld dat hij me van me hield en mij nooit zou verlaten. Uiteraard geloof ik het nu niet, waarschijnlijk was ik iets té naïef en geloofde al zijn mooie woorden. Bij hem in de buurt voelde ik me beter dan nooit tevoren. Ik heb veel voor hem opgeofferd, hij natuurlijk ook voor mij. Maar mijn slechte eigenschap (dat geef ik dan ook eerlijk toe) is dat ik gedachten naar boven haal die zeer ziekelijk zijn, nl: bang dat hij me voor een ander zou verlaten, dat hij niet van me houdt en niet om mij geeft, als hij niks van zich laat horen dat hij er ook niet meer wil zijn voor mij etc. Ik weet verdomd goed dat daar de fout zit, ik heb al meerdere malen gevraagd of hij me daar mee wou helpen. Maar bad enough, het loopt alleen maar slecht af. Ik ben juist degene die het altijd wil goed praten en vaak moet herhalen dat ik van hem hou en hoeveel hij voor mij betekent.
\"I have no exes, only big mistakes\", deze zin wil ik zó graag vermijden. Met beide zaken wil ik NIKS mee te maken hebben. Al mijn tranen heb ik laten zien, terwijl ik NOOIT VAN MIJN LEVEN ooit tranen zou laten vallen voor een jongen. Hij heeft mij vaak genoeg zien huilen, maar hij doet er niets aan en zal dus ook niet opkijken als ik daadwerkelijk voor een trein zou springen. Het enige wat ik vraag is een duidelijk communicatie tussen hem en mij of anders heeft het echt géén zin meer. Ik moet namelijk mijn eigen belofte nakomen. In dit geval met... de dood.
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.