Levensverhalen (pagina 1503)

nou, als ik alles zou vertellen, zit ik hier morgen nog,, dus ik vat het even heel erg kort samen: Mijn leven bestaat uit alleen maar problemen,, nooit eens lol, en ik snijd in mn arme en polsen, mr ik zit nu dus met een super-groot probleem,, Vannacht ga ik op vakantie met mn ouders, nr de zon, het is daar nu 27 graden, dus korte mouwen MOET gewoon,, maar dan ziet iedereen mijn sneeën op mn arme en polsen,, ik heb net op aanraden van heelveel vrienden een brief geschreven waarin ik het vertelde en PROBEER uit te leggen,, nu ben ik zooo bang! voor haar reactie, en dat ze me nog dommer gaat vinden, en dat ze me niet snapt e.d. ik heb mezelff nu opgesloten op me kamer en kan alleen nog maar huilen,, en nu maar afwachten,,..:'(

ik wil zelfmoord plegen
ik heb altijd ruzie met me ouders en me zus me ouders houden meer van me zus dan van mij dat hebben ze toegegeven me zus mag alles en ik mag nix ik heb geen zin meer om zo te leven en me hart is gebroken en me opa is dood en ik wordt thuis geslagen en geschopt en uitgescholden als ik ook maar iets doe wat ze niet aanstaan please heeft u raad voor mij?
X-x-X hopeloos meisjeX-x-X

Ik zelf heb er bijna anderhalfjaar mee gezeten. ik was vaak allen thuis. mijn broertje was ook vaak ergens spelen. het ging een tijd nie goed met me. ik was altijd een kei in emotie verbergen. zo was ik ook steeds gewoon aan het lagge als er eens een vriendinnetje bij me kwam. maar tegelijkertijd dagt ik nog steeds aan hoe ik het zou doen pillen ophange polse doorsnijdel. ik was volkomen wasig en zag niks anders dan zelfmoord. na 3kwart jaar kon ik het nie meer houden en heb ik hetvertelt aan een goede vriendin. totdat ik daar ruzie mee kreeg. en er een lichtje begon te branden. ik wist dat als ik door wou met mijn leven dat zelf tog zal moeten doen. al ga je naar en psygoloog. het zlef doen moet je tog. de ruzie is bij gelegd. en toen ging het al weer fout met de vriendschap. ik heb nooit veel zelfvetrouwen gehad. maer toen het voor de 2e keer fout ging heb ik tegen haar zitte tieren en sgreeuwen net zolang totdat ze het wel begreep. ik kreeg weer meer zelfvetrouwen maar ondertussen weet ik wel dat ik nie meer over me heen laat lopen.

ik heb nu een aardig vriendje allen men vriendinnen vinden hem tuig enso. ik trek me er niks meer van aan. skijt aan de hele wereld denk ik dan. ik mag zelf beslissen wat ik doe en dat laat ik nie meer doen door me vriendinnen. ze moeten me acepteren hoe ik ben en met wie ik omga.

er zij genoeg mensen die wel om je geven. al wil je dat mischien zelf nie geloven. je hebt 2 paden het verkeerde het goede. het leven is het wel waard om door te gaan.en wie weet geeft de dood wel helemaal geen rust.

ik weet nu dat ik iets van me leven moet maken en dat ook zelf moet doen.

mijn voor uit zigt
SKIJT AAN DE HELE WERELD
ik doe mijn eigen ding als ik dat fijn vind. ik dnek er nog wel eens aan en heb nog wel eens een dipje maar dan pak ik mooi een reep choclade en ga ik onder de douch. het beste kun je erover praten. het lugt op en er zijn meer mesnen die om je geven dan dat je denkt.

wees blij dat je leeft er komen tijden dat je blij betn dat je leeft en dat je het tog niet gedaan hebt

en onthou
SKIJT AAN DE HELE WERELD ;)

Sorry ik kan het niet meer, ben nog zo jong maa rhet wil niet meer, k kan niet met mezelf overweg, ik haat en walg van mezelf ik wil echt niet meer.
Je hoort genoeg meisjes die het doen willen op mijn leefdtijd, maar dit is anders,
Kschreeuw al zolang om aandacht maar niemand helpt me,
Heb mijn afscheidsbrief geschreven.en ik ga het spijt me!

Waar zal ik beginnen.
Het begon toen ik in groep acht zat. Werd veel geplaagd, veel ruzies thuis door mijn zus en broer. Had zelf geen ruzie maar ik had het gevoel dat ik er tussen zit.
Toen ik naar een nieuw school ging, ging het in de begin goed. Maar opeens had ik veel ruzie met een jongen uit mijn klas, en thuis ging het ook niet super.
Drie jaar later ging het helemaal fout. Ik ergerde me aan de klas, had zelfmoord gedachten en gedachten om veel mensen te doden en zelfs mijn familie.
Aan het eind van het school jaar ging het goed. Thuis ging het ook goed, want dankzij mijn zus (omdat ze het huis uit is).
Toen ik klaar was met school ging in de horeca.
In de begin ging het goed maar in de tweede jaar rond kerst ging ik weer terug naar de GGZ.
En toen kwam de gedachten over zelfmoord ook weer terug. Na de jaarwisseling begon ik ook met krassen op mijn arm. En toen opeens op mijn buik.
Langzaam ging het goed maar ik heb niks tegen mijn ouders vertelt, alleen tegen mijn broers, en mijn begeleider en tegen sommige klasgenoten.
Opeens ging het goed. Maar toen ik klaar was met school en ik ging verder in de horeca was het gelijk terug, maar dan erger.
Nu was het snijden in plaats van krassen. En bloeden elke keer. Soms denk ik dat beter is dat ik er niet ben maar soms ontmoet ik een meisje die ik wel leuk vind en andersom soms.
Maar je hoort nog wel van mij een keer

5 jaar geleden, was ik ongeveer 16. ik had een vriend van 23 . we waren echt heel verliefd op elkaar... dit duurde echter 2 weken! ik ben een jaar lang met hem gegaan, maar is misschien de eerste 2 weken leuk geweest.. daarna werd het veel en veel minder. Hij dronk hee lerg veel, hij was altijd zattrer dan zat! Hij sloeg me , altijd als hij gedronken had. dit was bijna elke keer als ik hem zag. em zag hem 4 x in de week, soms 5. Ik had mooie harem, moest ik afknippen van hem. ik mocht geen strakke kleding aan, ik mocht geen string aan en geen make-up op. voor wie doe ik dat? voor andere mannen?? dat vroeg hij dan. ik mocht nooit mee gaan stappen, dus wist helemaal niet wat hij in het weekend nu eigenlijk deed. Ik heb dat jaar ook echt een klote carnaval gehad. overal waar we waren, overal waar we zaten, hadden we ruzie. en ik deed niets , was maar een stil meisje geworden, durfde niets meer te zeggen, omdat ik bang was dat ik klappen kreeg. helaas... ook al zei ik wel wat.. was het weer hetzelfde liedje... Op een gegeven moment mocht ik mee op stap van hem! ik was blij dat ik mee mocht. heel de avond heb ik me druk gemaakt... hij dronk maar bier en dronk maar.. hij was weer ongelooflijk zat! Toen we naar huis gingen en stonden te wachten op de taxi kregen we weer ruzie...hij liep weg, zoals altijd.. zodat ik er als een braaf hondje achter hem aan kon lopen, en kon vragen wat er aan de hand was en dan vervolgens weer klappen te krijgen.. misschien had hij zelfs niet eens in de gaten dat hij het deed.. maar liefde was blind ! ik hield van die jongen... ik had ook helemaal niet meer in de gaten dat hij me kapot aan maken was.. maar goed... hij liep weg, en ik liep dit keer niet mee.. ik dacht, hij krijgt maar de tering! een tijdje later kwam hij terug gelopen en hij keek me al aan met zijn vurige ogen, waarom ik niet mee gelopen ben.. we zaten in de Taxi en hij liet hem eerder stoppen als voor zijn huis ... ik dacht eigenlijk niet verder op dat moment ...we liepen rustig richting zijn huis, en hij vroeg me tegelijkertijd : was je me echt niet achter na gekomen?? Ik zeg , nee dat had ik dit keer niet gedaan. hij werd kwaad, heel kwaad... zijn ogen spuugde vuur ! hij sloeg me , en trok me aan mijn haren mee de auto in! ik werd bang.. hij kon niet eens meer recht lopen! normaal doen. hij was gek! hij was zater dan zat!!!!!
hij zette me in de auto . ik deed mijn riem aan. ik kwam er toch niet uit.... hij was sterker als ik.. ik kon alleen hopen... hij wilde me naar huis brengen . maar hij was gek ! en ik huilde, en schreeuwde van bangheid ...hij reed 180 km per uur, waar je 80 mocht! door allerlei bochten slingerend over de weg... ik zag de bomen voorbij flitsen.. ik zag MIJN LEVEN voor bij flitsen!! ik deed mijn deur open, wilde eruit springen, ik was zoooo bang!! helaas had ik mijn riem nog aan...op een gegeven moment was ik zo bang en bleef schreeuw huilen, in de hoop dat iemand mij hoorde... ik riep dat ook echt : alsjeblieft hoort iemand mij ??!!!! het was nat en donker weer. hij trok aan de handrem... we tolde over de weg. en bleven draaien. tot we tussen 2 bomen terecht kwamen, half in de sloot.. ik gooi die deur open , tegen de boom. ik rende weg.. maar hij was sneller als mij... we waren vlak bij huizen, ik schreeuwen in de hoop dat iemand mij hoorde.. maar nee niemand die me hoorde. hij riep dat ik de auto eruit moest rijden.. ik was 16!! ik wist niet eens hoe ik dat precies moest doen... maar het lukte.. ik was zo bang. ik moest daarna weer in de auto gaan zitten, en we reden verder... toen we bij mij thuis voor aan de straat stonden, durfde ik niet naar binnen, niets te doen. ik bleef zitten, en we reden terug naar zijn huis.. rustig dit keer...
hij gaf niets om mij... ik was in een soort shock! en hij plofte op zijn bed en sliep! de dag naderhand, zei hij niet eens iets daarover, en alles was volgens hem weer goed... voor mij niet...de dag naderhand, kregen we ook ruzie, maar bij ons thuis.. hij sloeg me ook bij mij thuis...dit was de druppel! mijn vader en moeder zaten in de kamer, en ik liep daarheen richting boven..mijn slaapkamer.. ik riep kei hard : NU SLAAT HIJ ME WEER!!!! WAT???!!!! zei mijn vader, en stormde naar buiten. ( mijn ex was al naar zijn auto gelopen ) mijn vader heeft voor mij op de straat gevochten voor mij! ik bewonder mijn vader daarom ook zeer. het was eindelijk afgelopen, en ik kon mijn ouders vertellen wat er allemaal is gebeurt, altijd, maar ook die avond van te voren.. zijn vader is hem op komen halen.. we hadde nzij nouders gebelt.. wij brachten hem niet naar huis en hij kon niet rijden.. want had weer gedronken. hij wilde zijn eigen vader nog wel aanvallen!! maar ik wist dat de lichaamlijke pijn over zou zijn....

maar geestelijk is het nog lang niet over..
ik wordt gek als ik aan hem denk.
het doet geestelijk pijn en heb verdriet, maar zit ook veel woede in! ik heb hier noot geen aangifte voor gedaan... voor me stom. zoizo dat ik het nooit eerder zag dat hij me kapot aaan het maken was stom dat ik er nooit eerder iets aan gedaan heb...
nu denk ik wel eens ooit dat hij me helemaal kapot had moeten maken, letterlijk zodat ik er nu geen last meer van heb... want hij zit in mijn hoofd en gaat er niet uit .. ik ben er nog niet klaar mee... soms wil ik hier gewoon niet zijn, sommige mensen denken dat ik me aanstel en dat ik me eroverheen moet zetten, maar dat is makkelijk gezegt ! hun hebben dit soort dingen misschien wel niet meegemaakt.. en i kweet dat er ergere dingen in het leven zijn, maar voor mijn gevoel is dit erg, en ik zou me liever ook goed voelen als slecht..
maar als ik me zo blijf voelen, maakt het me ook kapot....

Ik denk dikwijls aan de dood. Geen pijn meer en geen verdriet.De wereld is zo liefdeloos en ik heb zoveel liefde te geven maar ik kan het niet kwijt. Ik weet ik heb alles wat ik wil maar ik voel alleen een leegte .Liefde die ik zo mis. Ook al ben ik getrouwd met een liefe vrouw. Toch mis ik liefde!!

Al heel lang denk ik hoe wel of niet verder, het punt van niet verder komt steeds dichterbij.
Waarom nog, voor wie.... Het waarom kan ik niet meer bedenken, het voor iwe is voor mijn vriendin. Eigenlijk is de enige vraag voor mij nog wanner, waar en hoe..,
Ik denk, denk en denk maar ik kom er niet uit, het is geen kwestie van plannen maar gewoon doen. Alleen die stap is net nog te groot, voor nu, maar misschien morgen. Of wil ik toch nog een keer de Grand Canyon zien en nog een keer iets speciaals doen of....
Of, hoe en wanneer....

De stile op de straat ik loop alleen net als zovelen, maar niemand ziet wat er binnenin mijn leeft. 1 2 3 kilo? Wat had het voor zin? Iedereen ziet het..misschien een begin. Of is het gewoon het einde zoals ik nu zie? Wat ik wil nu bereiken nog jaren lang doorleven in deze illusie? Eindeloos toch maar denken over dezelfde issues dag en nacht. Dag en nacht dag en nacht dag en nacht. Dag en nacht dag en nacht Dag en.. nacht. Ja ze is ziek, zowel geestelijk en als lichamelijk ik heb het al gezien/gehoord/meegemaakt. En nu alles op me af ? In 1 keer? Ga weg.. ga alsjeblieft weg ik wil dat nooit meer. Hartenvrouw als voorheen, waar we nu al samen zijn gekomen als ik dat had geweten? dan dan meteen accuut gestopt met alles wat ik deed, ik wil alleen van je houden, met wie ik het dan ook deed. En God/Jezus/Allah/Boeddah/Heilige Maagd Maria die keek toe wanneer ik vroeg waarom alles zo is zoals het is is. Nee ik heb gevraagd om vergiffenis en om troost, maar ik heb ik niet gekregen het maakt me gek/pyschopatisch/anstig/verdrietig/gelukkig maar bovenal ontzettend boos. Blijf van me houden wat ik doe ik vraag het ook aan jullie ookal kijken jullie dan niet toe. Het is niet voor hem maar ook niet voor haar het is ons. Op de dag dat is koos dan maar voor eeuwig eindeloos.

(doodgaan is kut)

..

Bij mij is het zo ver gekomen dat ik zelfmoord wil plegen omdat ik de afgelopen zomervakantie ben verkracht.Ik heb daar erg veel verdriet van en pijn aan gehad.Maar ik ben hartstikken bang dat hij het weer doet.Want hij loopt namelijk nog ongestraft rond.Nu heb ik dan nog meer mee gemaakt maar dat vind ik niet zo heel erg.Maar door die verkrachting gaat het heel erg slecht op school.En nu kan ik misschien niet doen wat ik wil gaan doen.Maar nu als ik me eigen rot voel brand,kras,krab of snij ik mezelf.En ik vind het leven af en toe gewoon nutteloos dus vandaar.