5 jaar geleden, was ik ongeveer 16. ik had een vriend van 23 . we waren echt heel verliefd op elkaar... dit duurde echter 2 weken! ik ben een jaar lang met hem gegaan, maar is misschien de eerste 2 weken leuk geweest.. daarna werd het veel en veel minder. Hij dronk hee lerg veel, hij was altijd zattrer dan zat! Hij sloeg me , altijd als hij gedronken had. dit was bijna elke keer als ik hem zag. em zag hem 4 x in de week, soms 5. Ik had mooie harem, moest ik afknippen van hem. ik mocht geen strakke kleding aan, ik mocht geen string aan en geen make-up op. voor wie doe ik dat? voor andere mannen?? dat vroeg hij dan. ik mocht nooit mee gaan stappen, dus wist helemaal niet wat hij in het weekend nu eigenlijk deed. Ik heb dat jaar ook echt een klote carnaval gehad. overal waar we waren, overal waar we zaten, hadden we ruzie. en ik deed niets , was maar een stil meisje geworden, durfde niets meer te zeggen, omdat ik bang was dat ik klappen kreeg. helaas... ook al zei ik wel wat.. was het weer hetzelfde liedje... Op een gegeven moment mocht ik mee op stap van hem! ik was blij dat ik mee mocht. heel de avond heb ik me druk gemaakt... hij dronk maar bier en dronk maar.. hij was weer ongelooflijk zat! Toen we naar huis gingen en stonden te wachten op de taxi kregen we weer ruzie...hij liep weg, zoals altijd.. zodat ik er als een braaf hondje achter hem aan kon lopen, en kon vragen wat er aan de hand was en dan vervolgens weer klappen te krijgen.. misschien had hij zelfs niet eens in de gaten dat hij het deed.. maar liefde was blind ! ik hield van die jongen... ik had ook helemaal niet meer in de gaten dat hij me kapot aan maken was.. maar goed... hij liep weg, en ik liep dit keer niet mee.. ik dacht, hij krijgt maar de tering! een tijdje later kwam hij terug gelopen en hij keek me al aan met zijn vurige ogen, waarom ik niet mee gelopen ben.. we zaten in de Taxi en hij liet hem eerder stoppen als voor zijn huis ... ik dacht eigenlijk niet verder op dat moment ...we liepen rustig richting zijn huis, en hij vroeg me tegelijkertijd : was je me echt niet achter na gekomen?? Ik zeg , nee dat had ik dit keer niet gedaan. hij werd kwaad, heel kwaad... zijn ogen spuugde vuur ! hij sloeg me , en trok me aan mijn haren mee de auto in! ik werd bang.. hij kon niet eens meer recht lopen! normaal doen. hij was gek! hij was zater dan zat!!!!!
hij zette me in de auto . ik deed mijn riem aan. ik kwam er toch niet uit.... hij was sterker als ik.. ik kon alleen hopen... hij wilde me naar huis brengen . maar hij was gek ! en ik huilde, en schreeuwde van bangheid ...hij reed 180 km per uur, waar je 80 mocht! door allerlei bochten slingerend over de weg... ik zag de bomen voorbij flitsen.. ik zag MIJN LEVEN voor bij flitsen!! ik deed mijn deur open, wilde eruit springen, ik was zoooo bang!! helaas had ik mijn riem nog aan...op een gegeven moment was ik zo bang en bleef schreeuw huilen, in de hoop dat iemand mij hoorde... ik riep dat ook echt : alsjeblieft hoort iemand mij ??!!!! het was nat en donker weer. hij trok aan de handrem... we tolde over de weg. en bleven draaien. tot we tussen 2 bomen terecht kwamen, half in de sloot.. ik gooi die deur open , tegen de boom. ik rende weg.. maar hij was sneller als mij... we waren vlak bij huizen, ik schreeuwen in de hoop dat iemand mij hoorde.. maar nee niemand die me hoorde. hij riep dat ik de auto eruit moest rijden.. ik was 16!! ik wist niet eens hoe ik dat precies moest doen... maar het lukte.. ik was zo bang. ik moest daarna weer in de auto gaan zitten, en we reden verder... toen we bij mij thuis voor aan de straat stonden, durfde ik niet naar binnen, niets te doen. ik bleef zitten, en we reden terug naar zijn huis.. rustig dit keer...
hij gaf niets om mij... ik was in een soort shock! en hij plofte op zijn bed en sliep! de dag naderhand, zei hij niet eens iets daarover, en alles was volgens hem weer goed... voor mij niet...de dag naderhand, kregen we ook ruzie, maar bij ons thuis.. hij sloeg me ook bij mij thuis...dit was de druppel! mijn vader en moeder zaten in de kamer, en ik liep daarheen richting boven..mijn slaapkamer.. ik riep kei hard : NU SLAAT HIJ ME WEER!!!! WAT???!!!! zei mijn vader, en stormde naar buiten. ( mijn ex was al naar zijn auto gelopen ) mijn vader heeft voor mij op de straat gevochten voor mij! ik bewonder mijn vader daarom ook zeer. het was eindelijk afgelopen, en ik kon mijn ouders vertellen wat er allemaal is gebeurt, altijd, maar ook die avond van te voren.. zijn vader is hem op komen halen.. we hadde nzij nouders gebelt.. wij brachten hem niet naar huis en hij kon niet rijden.. want had weer gedronken. hij wilde zijn eigen vader nog wel aanvallen!! maar ik wist dat de lichaamlijke pijn over zou zijn....
maar geestelijk is het nog lang niet over..
ik wordt gek als ik aan hem denk.
het doet geestelijk pijn en heb verdriet, maar zit ook veel woede in! ik heb hier noot geen aangifte voor gedaan... voor me stom. zoizo dat ik het nooit eerder zag dat hij me kapot aaan het maken was stom dat ik er nooit eerder iets aan gedaan heb...
nu denk ik wel eens ooit dat hij me helemaal kapot had moeten maken, letterlijk zodat ik er nu geen last meer van heb... want hij zit in mijn hoofd en gaat er niet uit .. ik ben er nog niet klaar mee... soms wil ik hier gewoon niet zijn, sommige mensen denken dat ik me aanstel en dat ik me eroverheen moet zetten, maar dat is makkelijk gezegt ! hun hebben dit soort dingen misschien wel niet meegemaakt.. en i kweet dat er ergere dingen in het leven zijn, maar voor mijn gevoel is dit erg, en ik zou me liever ook goed voelen als slecht..
maar als ik me zo blijf voelen, maakt het me ook kapot....
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.