Levensverhalen (pagina 1502)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

dood/of niet

Waarom leef ik nog ? Eigenlijk wil ik dood.

Ik ben niet bang voor de dood, alleen hoe?
Pillen heb ik zat, vader,moeder,zusjes zijn allemal al dood. Ik leef om mijn betalingen te doen. maand na maand. Vrolijk wordt je er niet van. Ik laat maar 1 lief in de steek, maar zij krijgt dan ook alles wat ik bezit. Ik vraag mij alleen af, moet het met stroom, pillen, een trein (maar datwil ik niet). Ik woon maar 1 hoog dus dat heeft ook geen zin. Net zoals mijn leven.

Ik heb een droom, die ligt nu in mijn bed, maar ik?

Ik slaap nooit, 180 tot 240 slaapillen per maand, Kan je daar mee dood????

Wie heeft antwoord. Ik wil maximaal nog een week leven, de rest heb ik goed verzord. tot in de puntjes. Het liefst wil ik natuurlijk gewoon slapen en niet meer wakker worden.
Datum:
14-02-2007
Naam:
herman
Leeftijd:
54
Provincie:
Zuid-holland

Mn jeugd is een puinhoop, blijkt nu...

Toen ik een jaar of 11, 12 was, had ik een sterk voorgevoel dat mijn vader ziek was en kanker had. Ik durfde het er met niemand over te hebben, want wie zou me geloven, dacht ik. De enige bij wie ik mijn gedachtes, angsten en verhalen kwijt kon, was God.
Het kwam in die tijd zo ver dat ik het liefst alleen maar bij God wilde zijn.
Mn moeder had weinig aandacht voor mij, onder andere omdat ze veel zorgen leek te hebben om mn broer, die een verstandelijke handicap heeft.
En mn vader durfde ik hier ook niet lastig mee te vallen.
2 jaar later begonnen voor mn vader de doktersbezoeken en hij bleek kanker te hebben. Hij is ondertussen 6 jaar geleden overleden.
In de jaren na zn dood ben ik er op een harde en pijnlijke manier achtergekomen wat voor moeder mijn moeder is. We mochten nooit meer over mn vaders ziekte, sterfbed of overlijden praten. Ik was 16!
Daarbij komt nog dat ik er vorige week eindelijk achter ben gekomen wat er met mn moeder aan de hand is. Ze heeft Munchhausen by proxy. Dat is een ernstige psychische stoornis waarbij je je kinderen ziek maakt, houdt of dingen verzint of erger maakt, zodat je aandacht krijgt van medisch personeel en andere mensen.
Ik weet het gewoon ff allemaal niet! Ik ben nu een half jaar depressief, tja of al langer maar dat weet ik niet. Ik heb gewoon heel erg veel meegemaakt en het maakt me nogal wanhopig...
Datum:
13-02-2007
Naam:
Marieke
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-holland

dood!

omdat ik in de ogen van me moeder helemaal nix goed kan doen, en ik voel me thuis absoluut niet thuis, en me moeder spoort niet, en als me zussie es wat 'verkeerd' zegt of doet dan is het zo weer goed en met mijn is het altijd : Ja je moet maar gaan praten, je ken nix, leer nou eens wat, BEN ER GODVERDOMME HELEMAAL KLAAR MEE OP DIE KK WERELD!!!!!!!!!
Datum:
13-02-2007
Naam:
stevie wonder
Leeftijd:
20
Provincie:
Noord-holland

alles bij elkaar

ik ben er bijna 2 jaar geleden achter gekomen dat mijn moeder vreemd gaat doordat ik haar gesprekgeschiedenis kan lezen
ik kan daar vinden dat ze van sm houdt en zelfs foto's van haar in die rol
ze heeft nu ook een vaste vriend buiten mijn vader om, maar ze is nog steeds de 'slaaf' van anderen...
ik ben een jaar geleden verkracht door iemand waar ik helemaal smoorverliefd op was
nu als ik een jongen leuk vind en het wordt intiem, wil ik het niet meer..
op school gaat het heel slecht, dramatisch zelfs en daarover zijn me ouders ook weer teleurgesteld
de enige plek waar ik het nu nog een beetje naar me zin heb, is buiten bij me vrienden maar dat is juist de plek die het slechtste voor me is, want doordat ik zo vaak daar ben zit ik nu aan de pillen en zo
ik weet dat het niet goed is, maar dan heb ik het naar me zin. thuis niet, op school niet, alleen dan
en ik wil wel me verhaal aan iemand kwijt, maar ik weet niet hoe ik erover moet beginnen
het lukt me niet om erover te beginnen, zelfs niet tegenover me beste vriendin. zij weet van alles af, maar ze heeft helemaal niet door dat het me zo dwars zit omdat ik dat haar om de een of andere reden niet kan vertellen
daarom denk ik na over zelfmoord, omdat het er niet uitkan
Datum:
13-02-2007
Naam:
carli
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

life is no prise

ik ben eigelijk altijd heel positief geweest over het leven ma da is da laatste jaren erg gedaald ik ben nu juist zeer negatief ik kan ook steeds minder positieve dingen vinden als wordt alleen ma moelijker zwaarder vervelender en elendiger. ik zat eerst nog op school ma daar ben i9k mee gestopt gewoon om het feit dat ik niet genoeg geld had nu heb ik een vaste baan bij mijn vader in het bedrijf en daar vervachten ze heel veel van mij en dat kan ik niet en al helemaal nu niet ik, mijn ouders zin gescheiden ik heb altijd er tussen in gestaan en nu krijg ik stank voor dank vsn beide kanten want mijn moeder is me volgens mij ook zat ik wil ook zo snel mogelijk het huis uit ma met dat zielige saliris van mij kan ik niet eens een klein huur woninkje vinden, daar naast heb ik in de liefde ook nie veel geuk da is wel mijn eigen schuld want ik durf er niet voor uit tekomen dat ik bisexueel ben en op het moment een jongen leuk vind. verder ivind ik dat het leven van een mens al bepaald is bij de geboorte je hebt een kleine eigen inbreng maar de grote lijnen zijn bepaald.
en zo komen er steeds meer negatieve dingen bij en de positieve dingen zakken steeds dieper de grond in.

ik heb al een paar keer bij het spoor gestaan maar ik durf niet te springen als de trein voorbij komt. ik heb ook al een paar keer het mas aan mijn piols gehad maar ook dat durfde ik niet door te zetten het bloede wel ma dood ging ik niet.

dit was mijn verhaal eigelijk wel ben blij dat deze site er is ik had iets anders verwacht een site met tips over hoe je beste pijnloos zelf moord kan plegen ma dit bevalt me ook wel
Datum:
13-02-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
19
Provincie:
Gelderland

Het MOET wel...

nou, als ik alles zou vertellen, zit ik hier morgen nog,, dus ik vat het even heel erg kort samen: Mijn leven bestaat uit alleen maar problemen,, nooit eens lol, en ik snijd in mn arme en polsen, mr ik zit nu dus met een super-groot probleem,, Vannacht ga ik op vakantie met mn ouders, nr de zon, het is daar nu 27 graden, dus korte mouwen MOET gewoon,, maar dan ziet iedereen mijn sneeën op mn arme en polsen,, ik heb net op aanraden van heelveel vrienden een brief geschreven waarin ik het vertelde en PROBEER uit te leggen,, nu ben ik zooo bang! voor haar reactie, en dat ze me nog dommer gaat vinden, en dat ze me niet snapt e.d. ik heb mezelff nu opgesloten op me kamer en kan alleen nog maar huilen,, en nu maar afwachten,,..:'(
Datum:
13-02-2007
Naam:
LonelyGirl
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-brabant

zelfmoord

ik wil zelfmoord plegen
ik heb altijd ruzie met me ouders en me zus me ouders houden meer van me zus dan van mij dat hebben ze toegegeven me zus mag alles en ik mag nix ik heb geen zin meer om zo te leven en me hart is gebroken en me opa is dood en ik wordt thuis geslagen en geschopt en uitgescholden als ik ook maar iets doe wat ze niet aanstaan please heeft u raad voor mij?
X-x-X hopeloos meisjeX-x-X
Datum:
13-02-2007
Naam:
meisje
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-holland

er is licht

Ik zelf heb er bijna anderhalfjaar mee gezeten. ik was vaak allen thuis. mijn broertje was ook vaak ergens spelen. het ging een tijd nie goed met me. ik was altijd een kei in emotie verbergen. zo was ik ook steeds gewoon aan het lagge als er eens een vriendinnetje bij me kwam. maar tegelijkertijd dagt ik nog steeds aan hoe ik het zou doen pillen ophange polse doorsnijdel. ik was volkomen wasig en zag niks anders dan zelfmoord. na 3kwart jaar kon ik het nie meer houden en heb ik hetvertelt aan een goede vriendin. totdat ik daar ruzie mee kreeg. en er een lichtje begon te branden. ik wist dat als ik door wou met mijn leven dat zelf tog zal moeten doen. al ga je naar en psygoloog. het zlef doen moet je tog. de ruzie is bij gelegd. en toen ging het al weer fout met de vriendschap. ik heb nooit veel zelfvetrouwen gehad. maer toen het voor de 2e keer fout ging heb ik tegen haar zitte tieren en sgreeuwen net zolang totdat ze het wel begreep. ik kreeg weer meer zelfvetrouwen maar ondertussen weet ik wel dat ik nie meer over me heen laat lopen.

ik heb nu een aardig vriendje allen men vriendinnen vinden hem tuig enso. ik trek me er niks meer van aan. skijt aan de hele wereld denk ik dan. ik mag zelf beslissen wat ik doe en dat laat ik nie meer doen door me vriendinnen. ze moeten me acepteren hoe ik ben en met wie ik omga.

er zij genoeg mensen die wel om je geven. al wil je dat mischien zelf nie geloven. je hebt 2 paden het verkeerde het goede. het leven is het wel waard om door te gaan.en wie weet geeft de dood wel helemaal geen rust.

ik weet nu dat ik iets van me leven moet maken en dat ook zelf moet doen.

mijn voor uit zigt
SKIJT AAN DE HELE WERELD
ik doe mijn eigen ding als ik dat fijn vind. ik dnek er nog wel eens aan en heb nog wel eens een dipje maar dan pak ik mooi een reep choclade en ga ik onder de douch. het beste kun je erover praten. het lugt op en er zijn meer mesnen die om je geven dan dat je denkt.

wees blij dat je leeft er komen tijden dat je blij betn dat je leeft en dat je het tog niet gedaan hebt

en onthou
SKIJT AAN DE HELE WERELD ;)

Datum:
13-02-2007
Naam:
manon
Leeftijd:
12
Provincie:
Overijssel

het spijt me

Sorry ik kan het niet meer, ben nog zo jong maa rhet wil niet meer, k kan niet met mezelf overweg, ik haat en walg van mezelf ik wil echt niet meer.
Je hoort genoeg meisjes die het doen willen op mijn leefdtijd, maar dit is anders,
Kschreeuw al zolang om aandacht maar niemand helpt me,
Heb mijn afscheidsbrief geschreven.en ik ga het spijt me!
Datum:
13-02-2007
Naam:
Amarins
Leeftijd:
16
Provincie:
Friesland

mijn levensverhaal

Waar zal ik beginnen.
Het begon toen ik in groep acht zat. Werd veel geplaagd, veel ruzies thuis door mijn zus en broer. Had zelf geen ruzie maar ik had het gevoel dat ik er tussen zit.
Toen ik naar een nieuw school ging, ging het in de begin goed. Maar opeens had ik veel ruzie met een jongen uit mijn klas, en thuis ging het ook niet super.
Drie jaar later ging het helemaal fout. Ik ergerde me aan de klas, had zelfmoord gedachten en gedachten om veel mensen te doden en zelfs mijn familie.
Aan het eind van het school jaar ging het goed. Thuis ging het ook goed, want dankzij mijn zus (omdat ze het huis uit is).
Toen ik klaar was met school ging in de horeca.
In de begin ging het goed maar in de tweede jaar rond kerst ging ik weer terug naar de GGZ.
En toen kwam de gedachten over zelfmoord ook weer terug. Na de jaarwisseling begon ik ook met krassen op mijn arm. En toen opeens op mijn buik.
Langzaam ging het goed maar ik heb niks tegen mijn ouders vertelt, alleen tegen mijn broers, en mijn begeleider en tegen sommige klasgenoten.
Opeens ging het goed. Maar toen ik klaar was met school en ik ging verder in de horeca was het gelijk terug, maar dan erger.
Nu was het snijden in plaats van krassen. En bloeden elke keer. Soms denk ik dat beter is dat ik er niet ben maar soms ontmoet ik een meisje die ik wel leuk vind en andersom soms.
Maar je hoort nog wel van mij een keer
Datum:
13-02-2007
Naam:
devi agema
Leeftijd:
19
Provincie:
Groningen

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.