Levensverhalen (pagina 1506)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

alles lijkt zo normaal wat ik doe

ik ben 51 jaar en heb over 3 jaar lijmfenkanker gehad. toen de kanker werd vastgesteld vonden mijn kinderen en mijn m vra

an dat ik dat maar moest aankunnen ik ben daardoorgeraakt maar zie ik weinig nut in het leven. ik heb op 2 januari een zelfmoordpoging ondernomen maar mislukt.ik heb vroeger heel veel meegemaakt met mijn man en ook meet mijn kinderen en soms wens ik dat ik ga slapen en niet meer wakker word ik
Datum:
10-02-2007
Naam:
st
Leeftijd:
51
Provincie:
Noord-brabant

Ik vertrouw niemand meer

Ik wil niet meer vind het leven niks meer aan.ik mag toch nooit gelukkig zijn.
het begon al op me 6e
werd ik misbruikt door een familie lid.
Op de hogerschool werd ik gepest.
Mijn eerste vriend ging weg en liet niks meer van zich horen.naar een hele lange tijd kreeg ik een blinddate en toen die voor de deur stond zij hij zonder pardon ik zie er van af.me 2 de vriend maakte het naar 4 en halve maand uit via een mailtje en me 3 vriend heeft me waarschijnelijk gewoon gebruikt 2 en halve maand om ze ex vriendin trug te krijgen.
van deze 3e vriend was ik ook nog eens ondanks de voorbehoedsmiddelen zwanger geworden maar dat eindigde in een miskraam naar 11 weken
En daarom wil ik niet meer leven.


Datum:
09-02-2007
Naam:
Isa
Leeftijd:
32
Provincie:
Noord-brabant

Next Step?

Ik heb in me arm gesneden omdat het me teveel werd.. ik wist niet wat ik deed . maar ik kon niet stoppen .. ik moest het wel .. ik was bang ... IK WERD GEK!! dacht ik bij mezelf. &. toen dacht ik aan de mensen die om me geven , wat ik ze hiermee doe.. Pijn. Waarom doe ik dat ... ik dacht even dat ik niet meer kon stoppen .. maar gelukkig ging de deur van me zus der kamer open en toen gooide ik de schaar weg. Eigenlijk heeft ze me gered. Ik weet niet wat ik nog meer van plan zou zijn geweest , maar het zou niet goed zijn .. Het gaat nu we weer goed. gelukkig
-xxx- Anoniempje
Datum:
09-02-2007
Naam:
liever anoniem*
Leeftijd:
12
Provincie:
Zuid-holland

Zelfmoord?

Hoi allemaal,

De laatste paar jaren heb ik het heel erg moeilijk gehad. Er zijn heel veel dingen gebeurd in mijn leven, waar ik spijt van heb, en ook dingen waar ik me voor schaam..
Om een lang verhaal kort te maken: in 2003, toen ik in groep 8 zat, werd ik verkracht, door de vader van mijn toemalige beste vriendin. Daarna heb ik hem een tijdje niet gezien. Op 1 april, 2004, is mijn oma overleden. Ze kwamen er 1 maand daarvoor achter dat ze kanker had.. Op 3 februari 2005 is mijn opa overleden. Hij was al heel lang ziek, zwak en oud.. In hetzelfde jaar, in augustus(de twaalfde) werd ik weer verkracht, door dezelfde man. tussen 2003 en 2005 in, ben ik nog verhuisd, maar hij heeft me kunnen vinden.. Ik ben zwanger geweest van hem en heb abortus gepleegd, wat mij heel zwaar viel. Lichamelijk en geestelijk.
Op 11 april 2006 is mijn moeder overleden. Mijn ouders waren gescheiden in 2004, en mijn moeder had een nieuwe vriend, tevens de moordenaar, om het zo maar te zeggen.. Ik heb mijn moeder gevonden, toen ik van school thuis kwam.. In augustus, 2006, werd ik voor de 3e keer verkracht. Dit keer niet zwanger geraakt, maar wel een enorme trauma aan overgehouden.
Nu ben ik volgens de psychologe depressief, ik heb een angststoornis ontwikkeld, en ze zijn bang dat ik mezelf wat aandoe. Wat misschien wel terecht is.
Sinds de 2e verkrachting kras ik in mijn polsen (nu zit ik al bij mijn schouders en ik zit letterlijk helemaal onder). Ik woon nu bij mijn vader, en mjn broertje, en het gaat helemaal niet goed. Mijn vader en mijn broertje (14) hebben steeds maar heftige ruzies, waar geweld in voorkomt. Ik ben gewoon bang voor ze, allebei.. Afgelopen woensdag had ik me opgesloten in mijn kamer. Ik ben er de hele dag niet uit geweest. Ik vond pillen: paracetamol met codeïne, dat mag ik dus eigenlijk niet hebben. Ik had het gejat, uit het medicijnenkastje van mijn moeder. Ik was alleen aan t balen dat ik geen water bij me had, want zonder water zou ik het niet allemaal binnen kunnen krijgen!
Ik wil niet meer, ik kan dit niet meer. Doen alsof thuis en met mij alles goed gaat terwijl het niet zo is. De hele dag lachen, terwijl ik het liefste zou willen huilen.
Er is niemand, (wel eentje, een docente op school) die ik kan en durf te vertrouwen. Ik durf niemand meer toe te laten in mijn leven, omdat ik bang ben ze kwijt te raken.
Ik ben bang.. Voor alles en iedereen, inclusief mezelf...
Datum:
09-02-2007
Naam:
anno1990
Leeftijd:
16
Provincie:
Limburg

ik ben mij zelf kwijt

het begon allemaal toen mn exman zei ik wil van je scheiden,ik hou niet meer van je.Mijn wereld storte in,daar ging mijn droom mn vaste grond,ik bleef achter met 2 kinderen van 1 en 4 jaar,ik dacht dat ik sterk was maar was harstikke zwak,ik was in een klap mn stabiele omgeving kwijt,mijn basis.ik had het gevoel dat ik gefaald had ook voor mn kids ik heb het voor hun niet meer kunnen waar maken om hun in n gezin met hun eigen vader en moeder op te laten groeien.Dus probeerde ik zo goed als het kon om vader en moeder te zijn.Maar ik vergat 1 ding.....mijzelf ik zat er psychisch kompleet doorheen,ik ging naar n psycholoog,ik gaf mijzelf overal de schuld van en niemand kwam tot mij door.Waar ik zo mee bezig was en waar ik zo naar snakte was liefde van n man want in mijn ogen en in mn hart voelde ik mij dan pas compleet.Ik miste iets in mn hart en dat deed pijn en beangstigde mij hoe ik toch zo bezig kon zijn.Ik heb dikwijls geroepen wie kan mij helpen om van die gedachten af te komen.Als ik n partner heb dan ga ik er 100% voor en ben dan tevens ook zeer kwetsbaar.Ik begon eigenlijk veel te vroeg naar dat ik alleen was aan n relatie maar ik dacht het voelt goed .De ellende begon dat ik zo onzeker was van mijzelf en dat is iets wat ik niet herkende in mijzelf dat ik steeds het gevoel kreeg ik doe niets goed en kan niets.Ik verbrak de relatie en het ging berg afwaarts met mijn gedachten.Tot op n gegeven moment in maart 2006 het dieptepunt kwam in mn leven ik wilde niet meer ondanks mijn lieve 2 kindjes,ik was compleet de weg kwijt,ik had het gevoel dat ik niets meer goed deed en huildde dag en nacht,ik dacht nog wat doe ik hier nog heb niets leuks meer te vertellen mensen in mn omgeving zagen mij alleen maar depressief.Ik was alleen thuis en ben toen in de medicijn kast gedoken,heb van alles gepakt en liep door de kamer en ben op de bank gaan liggen en heb toen van alles ingenomen,heb toen vreemd genoeg mn vriendin om hulp gevraagd,en die heeft mijn moeder gebeld.Ik werd met de ambulance opgehaald,maar heb er lichamelijk gelukkig niets aan over gehouden,wel n behoorlijke klap geestelijk waar ik nu nog altijd mee worstel.Ik moest op de antideprassiefa wat mij wel hielp het schakelt je gevoel uit,maar daardoor was ik niet geholpen want ik was juist bezig om mijzelf terug te vinden en zo lukte mij dat niet.Op dat moment werd ik stapel verliefd en hij ook op mij,het voelde super hij heeft ook 2 kids en het kilkte allemaal alles ging goed dus ik dacht ik heb die pillen niet meer nodig ben er abrupt mee gestopt,wat absoluut geen goed idee was,want ik was nog niet sterk genoeg want zodra er n tegenslag zou komen was ik verloren.Maar daar dacht ik niet aan want ik was gelukkig dit was liefde hoe het zich moet voelen dit was mn toekomst dacht ik,eindelijk.Ik straalde hij was het mn droomman,het voelde zo goed ik kon het wel uitschreeuwen.we hielden zoveel van elkaar niet meer normaal.Toen kwamen de eerste barsten,we liepen constant vast op de communicatie dat ging niet helemaal niet.Het enige wat ik hem probeerde duidelijk te maken was luister naar mn gevoel maar hij blokte zich doordat ik op bepaalde manier reageer waar hij niet tegen kan.De relatie liep ondanks de grote liefde stuk,we waren radeloos.We hebben het na 2 mnd weer geprobeerd omdat we zielsveel van elkaar houden,maar het liep na 2 mnd weer stuk op hetzelfde,ik heb al verschillende dingen aangereikt naar hem hoe we het voor beidde misschien kunnen aanpakken,maar hij wijst alles af.Hij zegt je bent mn droomvrouw,je weet niet hoeveel pijn dit doet als je zoveel van elkaar houd maar het lukt niet.We zijn al dgn afscheid van elkaar aan het nemen maar het lukt niet zo,vandaag hebben we weer afscheid van elkaar genomen.En ik zit er nu zo doorheen dat ik mn ogen wil sluiten en niet meer wakker wil worden.Ik ben nu zo met zelfmoord gedachten bezig dat ik bang ben,weet ook niet wat ik zo ga doen,ben alleen thuis en voel mij radeloos.Wie kan mij helpen,ik snak zo naar rust en liefde geluk alles.
Datum:
09-02-2007
Naam:
chantal
Leeftijd:
35
Provincie:
Limburg

OP

Mijn naam is Deborah. Ik voel mij de laatste tijd erg depressief, leeg, moe en ongelukkig. Ik heb momenteel een relatie met iemand van 18 jaar. Onze relatie werkt ook niet. Misschien wel door het grote leeftijdsverschil. Ik ken hem nu 1,5 jaar. Hij is ook erg labiel en heeft het ook al vaker over zelfmoord gehad. Natuurlijk ben ik bang om hem hieraan te verliezen, hij dreigt er elke dag mee. Geeft mij overal de schuld van. Ik heb een onstabiele jeugd gehad. Mijn vader is jarenlang verslaafd geweest aan drugs waardoor ik het hoognodige heb meegemaakt. Wilde vaak alleen maar buiten zijn met vriendinnen. Kwam in aanraking met "verkeerde" vrienden. Ben verkracht en aangerand. Heb hier eigenlijk nooit echt veel last van gehad tot nu. Ik kan niet uit het leven stappen, dat kan ik mijn ouders en een paar andere mensen uit mijn leven niet aandoen. Ik zou ze letterlijk breken. Ik ben ook gelovig en ik ben van mening dat GOD dit niet goedkeurt. Veel mensen zeggen dat het een laffe daad is. Ik lijk voor de buitenwereld, op mijn vriend na, een leuke gelukkige meid maar van binnen voel ik mij niet zo.
Datum:
09-02-2007
Naam:
Deborah
Leeftijd:
27
Provincie:
Zuid-holland

Ik geef Om jullie!!(K)(K)

Hallo Iedereen hier op deze site!!!

Ik wil jullie efe laten weten !! Dat ik van jullie hou!! Echt waar!
Het leven is hard we hebben het allemaal moeilijk! De een wat meer dan de ander!!
Maar we moeten allemaal doorgaan!! Laten zien dat niks ons breekt! Trots zijn op wat we zijn!! Maak niet uit wat we hebben Gedaan! Wees trots op wat je bent!!
Zelf heb ik veel meegemaakten heb ik hier zelf ook een bericht geplaats maar heb Geleerd dat als je je eigen der bij neer legt en ga zitten denken ik kan ni emeer ik wil dood dood is de oplossing wordt je GEK!! Dood is niet de Oplossing!! Jezelf helpen!! Dat is de Oplossing Opstaan en zeggen Niemand breekt mIj!! MEt GOD aan mij zijde ! kan ik alles aan!
vERGEET NIET DAT GOD ! mensen geen pijn doet!Hij is liefde !! En het zou onlogisch zijn dat hij ons op aarde zet om ons pijn te doen dat is geen liefde!! het is Satan die ons elke dag! wilt breken!
Het leven is een geschenk van God !! Het ligt aan jouw wat je ermee doet!!
Sommige mensen doen ons zoveel pijn!!
Maar weet dat je niet alleen bent!! Nooit!!
Ik hou echt van julliee en staa altijd voor jullie klaar!!
Datum:
09-02-2007
Naam:
Stephany
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

geen zin

ik heb er geen zin meer in, ruzie thuis, alles fout op school, aangemeld bij jeugdzorg maar duurt me allemaal te lang, niks wil meer gaan zoals het gaat, kheb hele schone vriendin, maar dat's ook niet alles snap je...wou even zeggen dat ik er alleen nog voor anderen op deze wereld ben...
Datum:
08-02-2007
Naam:
joop
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-holland

zwart voor de ogen

ik ben een mislukkeling
ik ben een zwak kind
ik ben een kleuter
ik kan niks
altijd maar weer bang dat ik terug val...
ik haat mezelf.
ik werd gepest het begon in groep 7, daarna groep 8 ik werd er genoeg van..
Ik dacht in klas 1 weer hoop
aan het begin kreeg ik vriendinne, maar had altijd die angst weer. ja hoor ik werd weer gepest.. ik raakte alles kwijt, zelfs mezelf...!!!!!!!!
dan in klas 2 ging ik naar een andere school omdat ik daar helemaal ALLEEN was. maar jaa hoooooor eerste 2 weken deden ze normaal tegen mij, maar dan weer werd ik gepest.
in klas 3 ook weer alleen, ze discrimineren over bruine mensen, want ja hoor ik was de enigste in de klas die bruin was.
daarna nu klas 4 WEER ALLEEN. alle hoop opgegeven.
Ik was eerst zo sterk nooit de hoop opgegeven, vooral in de eerste klas was ik sterk, werd verschrikkelijk gepest maar haalde wel hoge cijfers en mocht van vmbo naar de havo maar in de 2klas alles verloren en ging weer naar de vmbo, nu hebben we tentamens en heb ik vast VERNEUKT....
mooie leven, zelfs heb ik geen zin meer in de weekend heb toch weer niks te doen
Zit weer opgesloten in mijn kamer, en maak mezelf kapot, ik hou het niet meer,
behalve op dinsdag heb ik zin een uurtje hiphop en kan ik alles vergeten..
Maar ik heb nog steeds hoop, en de bangheid in mij moet weg. maar het liefst wil ik dood, dit heeft te lang geduurd.
ik ben niks waard.
maar een stuk strond.

ik leef ja, maar mijn ziel niet
mijn lichaam leeft maar de rest is dood
mijn ziel is weg, en nu moet ik het weer helemaal gaan zoeken.
ik wil later beroemd worden en daar haal ik mijn hoop nog vandaan.

o ja in de 1 ste klas moest ik thuis zo vaak huilen dat mijn vader me slaat, ik heb nog steeds zijn beeld in hoofd toen hij mij op de grond duwde en als een mogool naar mij keek er kwam kwijl uit zijn mond op mijn gezicht. Hij schudde mij ook heen en weer.
nu ik niet meer hard huil doen mijn ouders heel erg aardig tegen mij, dat verward mij...

ik zal het nooit vergeten,
alles is weg behalve mijn lichaam.......
Datum:
08-02-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Groningen

Gaan

Ik kijk naar de rand van het dak,
Mijn tijd is gekomen,
Het is tijd om te gaan,
Het is tijd om te vliegen,
Het is tijd om naar jou te vliegen,
Weg van hier,
Weg van deze pijn,
Hier wil ik niet langer zijn,
Ik wil bij jou zijn!
Laten we samen twee engeltjes zijn!
Ik kijk naar de rand van het dak
En ik spring, nu kan ik gelukkig zijn
Datum:
08-02-2007
Naam:
B
Leeftijd:
20
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.