Levensverhalen (pagina 1505)

Het is vandaag weetr zo ver dat ik het niet meer zie zitten door het commentaar van andere om mij heen.
Zo horen ze een stukje op de radio en lopen ze om het verhaal watze gehoord hebben naar mijn man en ze zeggen het niet letterlijk maar je kunt het er heel goed uithalen dat ze mij er mee bedoelen omdat ik niet altijd durf te zeggen als ik iets gekocht heb omdat ik daar vroeger mijn vader heel boos mee kreeg en dan smokkelde je het maar mee naar binnen dit is begonnen na dat mijn moeder op mijn 7 is overleden en ik ben een na komeling.
Je staat voor mensen klaar en ze doe leuk dingen voor en iedere keer krijg je een trap na tot dat je er niet meer tegen kan en het lieft had gehad dat je nooit geboren was en dat is een vraag die ik me regelmatig stel.
dan hoef je dat gekleineer achter je rug ook niet mee temaken.
en dan is het voor namelijk mijn schoonfamilie waar je uitjes voor plent zoals en dagje huishoudbeurs.
ze zien zo dat ik niets anders doe dan alleen maar geld opmaken.
Ze zijn er ook nooit eens geweest dat wij voor elkaar hebben gekozen ik uit brabant en mijn uit een klein plaatsje uit gelderland bij de duitse grens ze hadden liever gehad iemand uit de buurt met hun gewoontes en gooi wel eens de kont tegen de krip.
Altijd al dat verplichte nooit iets wat je zelf wil.
Dat geldt hetzelfde dat ik graag kinderen wil maar mijn man moet er niet aan denken al dat geschreew en gehuil.
Kinderen van een ander zijn leuk.
ik wouw dat ik me ten al;le tijden kon uiten en dat gaat niet tot de ruzie zeer zo hoog is opgelopen en dan lukt het wel eens maar nog niet altijd.
je leeft in een wereld alleen wat andere willen en niet wat ik wil.
Ik ben er al voor in therapie gewwest om voor me op tekomen en ik heb het ook een keer gadaan en dat is me niet van harte aangenomen.
Ik zou op dit moment niet weten wat ik er aan zou doen.
Het liefste zou ik er helemaal van af willen zijn.
Vooal op zo'n momenten als nu.

Ik wil iets tegen julie allen zeggen. Jullie moeten je niet schamen om wat je bet je moet echt hulp gaan zoeken ik begrijp van elk vn jullie wat julie hebben meegemaakt maar je moet iet naar het verleden kijken maar naar de toekomst probeer iemand te vinden waar je tegen kan praten ik vind jullie allen zo sterk in jullie schoenen staan omdat jullie een verhaal vertellen dat je al jaen verzwegen hebt maar dat nu vertelt tegen heel nederland die deze site bezoeken Ik vind het echt top en wil julliegraag helpen zodat je niet alleen hoet te voelen en dat je je leven weer leven krijgt en niet meer zo somber zijn julie moeten het geluk kunnen zien en daar wil ik jullie graag mee helpen als je wilt dat ik je help met wat dan ook dan help ik daar heel graag mee dus als je wil dat ik je help dan schrijf je je reactie met als onderwerp geluk zodat ik weet dat ik jou moet helpen

veel liefs
Geluk

Hallo mensen,,

ik wil hier mijn verhaal even kwijt want dan voel ik me weer op gelucht.
net als bij de kindertelefoon.nl klinkt mischien gek maar het helpt wel tenminste bij mij dan
daar vertelde ik over mijn gevoelens
dat ik geen toekomst meer voor me zie
raar maar waar
mijn vader die me slaat,,
sexueel misbruikt,,
eenzaam,,
pesterijen,,
ruzie,,,
geen kut in 1 woord
morgen wordt ik 14
heb er niet zin in echt niet
wie komt er nou op mijn verjaardag daar is toch nix te doen daar is toch geen bal te beleven denken de mensen hun verspillen hun tijd meer aan pesterijen..

op de bassis school voelde ik me zo eenzaam ik heb daar wel vrienden iedereen wou met mij bevriend raken maar er kwamen steeds weer ruzie`s en wordt ik daar erbij getrokken om nix en zo ging het maar door met mn hele leven
ik was best wel verlegen in groep 8 maar thuis niet, thuis was ik zo ongelukkig en agresief mn vader die me slaat mn moeder die een meeloper is mn familie en vrienden die nix om me geven
op de middelbare school in drachten had ik achterstand en moest een klasje terug maar nog wel op die school daar wou ik niet verlegen zijn want als ik dat wel was dan weet ik wat de gevolgen zijn
dus had een enorme grote mond
mijn ouders die op school moesten komen mijn mentor die mij opsloot in de klas ik die tegen mijn leerkrachten schopte
dit maakt me kapot ik reageer alles op hun af dat heb ik nu wel door
ik heb hun veel pijn gedaan van binnen en buiten maar dat ruzie en ongelukkig zijn dat gevoel werd alleen maar erger tijdje daarna werd ik bevriend met verkeerde vrienden dat heb ik nu wel door ik ging roken en hun dwongen me om een joint te roke maar ik wou het niet en toen voor het eerst was ik zo sterk om het niet te doen en mijn mening te geven daar werden vie vrienden best wel een tijdje boos op mij nou liever dat dan een joint toch..?

in de 1e klas van vmbo was ik weer heel erg verlegen en kreeg ruzie met een goede vriendin van mij daar wilde ik van winnen maar niet dus er werd gevochten en ik had bloed hier en daar iedereen die me uitlachte maar ik kon niet terug slaan omdat ik thuis ook die dingen heb mn vader die me slaat elke week wel weer loopt er een straaltje bloed langs mijn hoofd vol met blauwe plekken vol van angst en daar een maandje vanaf was ik weer met verkeerde vrienden omgegaan
ik zou met een meisje samen fietsen uit school maar wist niet er nog een andere jongen zou mee fietsen een jongen die ik met mij verkering wou maar ik niet met hem never nooit later stopten onder een viaduct want we moesten even roken het meisje moest zogenaamd even plassen dus die ging de bosjes in en ik stond daar stilletjes met die jongen opeens vroeg hij als ik je nou vroeg of je met me wilt gaan wat zeg je dan daar antwoorde ik je doet maar dus daar zoenden we wel 1 keer in 2 minuten maar ik vond het geen lolletje want ik had het gevoel dat er iets ergs zou gebeuren en dat was ook zo
we zaten weer op de fiets en stopten opeens een op een zandpadje ik dacht hij wou me iets laten zien maar hij trok me mee door de bosjes achten een heuvel gingen we staan tegen elkaar en lieten het meisje achter opeens liet hij mij een condoom zien ik schrok me rot en zei geschrokken NEE tegen hem maar helpte dat? niet dus hij trok aan mijn haren en trok mijn broek uit en mijn shirt naar beneden hij trok zijn broek ook snel los en ik zag dat hij al een stijve had
niet normaal meer en hij begon alles te doen wat hij wou mijn gevoel had dus gelijk hij wou me niets laten zien maar iets doen hij trok zo hard aan mn haren knijpte in mijn bil en drukte mijn keel dicht
maar toen hij een dik 20 minuten bezig was was er een geluk er kwam gelukkig een boer aan die zijn koeien uit het land wou halen snel dacht ik nu kan ik weg gelukkig ik pakte mijn kleren en stond stil achter een dikke boom hij zag me gelukkig niet maar die jongen wel die zat zichzelf nog af te rukken en dat zag de boer de boer werd zo boos en wou over het slootje springen om die kerel te pakken maar toen ben ik snel mijn kleren acherste voren aan getrokken en ben snel weg gegaan ik hoop zo dat hij mij niet heeft gezien dat denk ik ook ik ben toen snel weg gescrost en fietste zo snel als ik kon zo hard als een weet ik veel
maar toen ik thuis kwam had ik krassen in mijn gezicht en rode ogen maar zei nix tegen iemand helemaal nix niemand weet het nog behalve een vriendin ..die vertrouw ik heel goed en kan goed met haar praten

dat gebeurtenis heeft een hele diepe en harde breuk gemaakt in mijn hart ik weet niet wat er nu is ikzie geen toekomst meer en wat ik wil worden lukt waarschijnllijk ook niet ik wil namelijk rapster worden maar dat past natuurlijk niet hier bij het past niett bijm mij dat is hett hem juist
ik heb vanaf die tijd ook van huis weggelopen 3 nachten maar heeft waarschijnlijk nix geholpen
TJA HET LEVEN IS MAAR EEN SPEL!!
een spel met verschillende gebeurtenissen
op school werd ik ook zo gepest werden er zware tassen op mijn hoofd gegooit zo pijnlijk ik heb uren zitten huilen op de wc opgesloten ik wil nix meer ik wil niet meer geholpen worden door iemand ik wil niemand meer zien en horen nix meer ik wil hier weg weg van alles weg van hier en weg van daar wat beteken ik nou nog voor iemand nix toch allemaal bullshit zeker allemaal verrekte kut
ik ben ook opgehouden met mijn modellen werk ik weet ik vind mezelf ook niet lelijk en hun vonden me geschikt voor model en het ik ook gelukt maar door die gebeurtenissen ben ik ermee gestopt en kan niet meer terug komen alles is weg
ik heb laats ook een jongen ontmoet via internet hij msnde met me hij belde me hij schreef me echt een jongen van mijn dromen echt zo lief hij haalde mij uit de gedachten van die nare shit maar
het bleek een loverboy te zijn
is er nog een jongen die net zo is als hem behalve geen loverboy ik denk het zelf niet ik zie zelf geen loverboy voor me
het is bijna valentijn en erger me err aan dat ik mensen zie zoenen en lol hebben ik wil die tijd ook terug ik weet ik wordt morgen 14 jaar maar is voor de meesten ook nog te jong maar voor mij niet ik miss de love van die lieve jongens..
dus morgen wordt ik 14 en ik HOOP dat het een leuke dag wordt denk het niet want je weet wel ik zie wel
en ik weet nu verder niet zo veel te vertellen als er nog iets of heleboel gebeurt kan je het hier vanaf lezen

veel liefs

een leven lang vol problemen, hoe kan een kind van 14 dat verdragen? Punt 1:Eergister kreeg ik te horen dat mijn vader al 3 jaar lang naar een hoer gaat, terwijl hij zei dat hij met 'vrienden' uitging. Ik was er kapot van en rook sindsdien anderhalf pakje om stress af te dwingen, wat zelfs niet eens lukt. Punt 2: Ik heb ruzie met een stel molukkers die me al 3 keer in elkaar geslagen hebben en 2 keer hebben bedreigt.

In de zaken overstresst door multifuncties ,leeg gevoel ,burn out.Prive gedomineert en gestalkt door een 13 jaar oudere heks die het laatste graantje plezier door financieel belang terroriseert, kortom ik azie geen uitkomst meer tenzij verdwijen op aarde

bij mijn geboorte ging het al mis mijn moeder speelde de hoer en wou me niet,mijn vader was verslaafd dus die ook niet.toen maar tot me 6 de jaar van de een naar de ander die voor me wilden zorgen tegen betaling,dat waren mestaal ouden hoeren die niet meer konden werken toen naar een tehuis en daar ben ik vanaf binnen komst misbruikt door leiding/bewoners,op mijn 7 verkracht door een turk,en op mijn 12de door 4 zee verkennis.die me ook hebben geprobeert te wurgen.van af mijn negende ben ik al geld voor sex gaan vragen,dit heb ik tot mijn 35ste vol gehouden daar tussen in had ik een klote leven veel slaag gehad verslaafd en al wat er mis kan gaan .nooit was ik op school,met 12 jaar kreeg ik vrijstelling van de leer plicht en moest gaan werken.ik had op mijn 14 jaar 4 keer een poging gedaan om zelfmoord te plegen.ben de rest van mijn leven depresief gebleven tot de dag van vandaag.in 1995 ben ik zelf uit de soos gestapt en heb ik werk gevonden als beheerder van een uitleen aan kinderen van speelgoed.daar in heb ik echt iets van geluk gekregen,en die het nu zo 13 jaar maar ik top al wel met zo 12 jaar dat ik dagelijks pijn heb door twee mislukte hernia operaties.en ik ben stokdoof geworden en draag gehoorapperatjes.en heb veel lichamelijkke klachten.maar ik werk nog steeds.vol plesier trouwens.ik heb nooit iemand ontmoet die van mij wilden houden.en ben altijd alleen gebleven.nu moet ik weg bij me baas omdat de id gegeling stopt.ik ben te einde raad.ook heb ik schuld door dat ik me neef heb geholpen een lening op moijn naam voor hem te nemen en die is alleen mar hoger geworden omdat ik een tijdje gokverslaaf was.nu al weer 4 jaar geleden .ik kom dan in de schuldhulpsaniring.dat vind ik vrezelijk omdat ik nu 49 jaar ben voel ik me mislukt.met al mijn kwalen en doofheid zal ik nooit meer werk vinden.terwijl mijn huidigge baas me graag wil houden en ik me werk nog goed kan doen.ik heb wel maatschappelijk werk maar die lult alleen maar gezellig.een keer in de week maar er gebuurt niets.ik kan nouwelijks bellen omdat de meeste niet hard praten.en ik heb nu elke dag zin om zelfmoord te plegen maar ik ben bang dat die pillen niet werken en ik dan nog waker woord met nog ergere ziekte.ik ben niet een slecht mens en heb veel liefde gegeven maar ik kreeg niks terug ook heb ik altijd spullen en geld weggegeven om mensen aan me te binden,er zijn er wel een paar die ik om me heen heb maar die luisteren niet echt.het gaat altijd over hun en ik wil me niet opdringen.en ook niet te veel klagen.maar ik weet niet hoe nu verder en ben bang dat het alleen maar slechter gaat.vooral al is me werk kwijtraak en elke dag aan die rotdingen denk van vroeger.en niet begrijp waarom ik niet iemand kan vinden die van me wil houden.

Tja, ik ben 28 jaar en sommige mensen vinden dat jong, maar als je al 6 jkaar last hebt van je tong (allergieen?) voel je je soms 56. Soms heb ik nare gedachten en huil ik van binnen en buiten. Zo wil ik niet leven, als jongeman met pijn. Dan denk ik aan mensen die het misschien veel erger hebben dan ik, maar dat is relatief natuurlijk. Ik hoop dat er ooit een eind aan komt, omdat ik best wel dromen heb, maar die pijn maat me onzeker. Ik heb eigenlijk een soort deadline; als ik op mijn 30ste er nog zo last van heb, maak ik er een einde aan. Het leven is sowieso onzinnig, niet dan?

ben meisje vn 16jaar,heb gescheiden ouders dat ging niet gemkkelijk maar ben er uiteindelijk over geraakt. een jaar geleden is men neef gestorven, en daar geraak ik nooit over!ben et zo moe zonder hem weet ni wat ted oen soms zou ik zo graa een overdosis vn iets nemen om terug naar hem te gaan das het geen wat ik wil he zien hem voelen en er tegen praten!

Het leven zuigt, soms denk ik : ik wil dood! als ik vrienden heb , zijn ze zo weer bij je weg, vroeger ben ik vaak gepest , heel me leven lang... me moeder is verkracht en heeft het er heel erg moeilijk mee.
me hele familie ziet ons niet staan, ze hebben schijt aan ons, alleen omdat we niet veel geld hebben...

diep van binnen wil ik dood, waarom leef ik nog? de enige die om me geven zijn m'n ouders en mijn lieve zusje...
en om die reden durf ik het niet aan...

het leven zuigt, ik ben een nietsnut...
ik doe nooit wat, en toch heb ik ruzie aan me kop...
het is niet leuk meer, waar je echt om geeft vertrekken zo weer bij je, en willen niks meer met je te maken hebben...

Ik heb geen traumatische jeugdervaringen (voor zover ik weet). Ik werk, heb een appartement gekocht vorig jaar en heb een goede band met mijn familie. Ook heb ik 2 hele goede vrienden, waarom ik hier terecht kom?

Ik vraag mij af wat voor nut het heeft om zo mijn dagen te slijten. Ik doe het hoognodige, afspraken, onderhoud van mijn lichaam en werken.

Maar op mijn vrije dagen zit ik thuis, gekluisterd aan de tv of computer zonder enige zin of plezier.

Ik mis iemand om voor te leven, als ik iemand ontmoet ben ik zo blij dat ik haar verstik.... Het leven werkt niet meer bij mij als ik vasthou aan de gedachte dat ik mijn wederhelft mis. Ik ben al zo lang alleen met mezelf, ik ben het zat en het zal wel zo blijven omdat ik geen genoegen neem met minder. En dus als ik alleen blijf en nog tot mijn dood zo leef, leeg en verveeld wanneer ik vrij ben dan zou ik het niet erg vinden als er een eind aan kwam.

Ik prakizeer niet zozeer om de hand aan mezelf te slaan maar ik heb gewoon geen zin meer om te leven. My love for life is gone.... Ik ben zo verdomd eenzaam thuis na het werk. Het leven bestaat uit werken en eenzaam voelen... al veel te lang! Ik wil slapen alleen maar slapen niet opstaan... heel lang slapen... En toch doe ik steeds weer wat er van me verwacht wordt als een robot, ik leef zonder gevoel wat is mijn leven nog waard voor mezelf.....