Levensverhalen (pagina 14)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Verhuizen

Ik weet ook niet meer wat ik moet met mijn leven. Het liefste verhuisde ik morgen naar Amerika. Het nadeel is dat ik vrijwillig onder bewind sta. Heb ik gedaan omdat ik die Euro erg ingewikkeld vond. Steeds dat omrekenen. Nu heb ik het nadeel dat mijn roots liggen in Amerika. Ik ben een native indiaanse vrouw. Dit wordt mij niet in dank afgenomen. Allerlei opmerkingen als inda pinda poep chinees en waterchinees en poepkop komen regelmatig mijn leven voorbij.
Als je dan ook nog 2 hernia's hebt en ziekte van Bechterew heeft maakt het niet makkelijk. Bechterew is een soort reuma en is progressief. Wordt steeds erger. Bovendien tast het ook andere delen aan. Bijvoorbeeld longen en blaas en darmen en botontkalking. Lever en nieren. Ik heb 3 gezwellen aan de lever. Zo groot als tennisballen. Mijn lichaam reageert op lichaamseigen stoffen. Dat is best vervelend.
Ik heb dan ook huishoudelijke hulp nodig. Maar ben er achter gekomen dat de hulp steelt. En als het een klein dingetje is .. ok. Maar ik ben een heel servies kwijt. 4 theekopjes en 4 koffiekopjes suikerpot en melk kannetje. En theepot. Allemaal van origineel wedgwood. Heel duur.
Zoiets kun je zelf niet uit verstrooidheid het in een andere kamer plaatsen. Staat in de kast dus je gebruikt het.
Eten uit de koelkast was weg. Er stond niets meer in. Alleen het koelkast ei voor de luchtjes.
Voorraad kast was helemaal leeg. Zelfs zout en peper . Zoetwaren producten waren weg. Brood weg. De vriezer was leeg. Lag niks meer in. Vlees en groente weg. Mijn kledingkast en dozen waar spullen in zaten waren leeg gehaald en door de kamer gegooid. Het was onbegonnen werk om het op te ruimen.
Dan wordt er geen hulp meer gegeven want zo werd er gezegd dat ik geen hulp nodig had. Later weer wel en weer verdwenen er vele spullen. Foto's en naaispullen en andere zaken
Politie wou me niet geloven en woningbouw stond me uit te schelden en te vernederen en te schreeuwen dat ik de boel aan het verwaarlozen was.
Nu wordt ik geplaatst in een inrichting en wordt mijn huis leeggehaald.
Als het schoon is mag ik er weer in en dan later weer opnieuw verhuizen naar een huis waar ik in thuis hoor. Dat zei woningbouw . Als de woningbouw langskomt neemt ze altijd politie mee. En dan wordt er gebonkt en geschreeuwd. Politie! Opendoen!
Dan staat de woningbouw voor de deur met Politie. Je weet nooit wanneer ze komt. Ze zegt een afspraak gemaakt te hebben maar dan zou ik dat opgeschreven hebben. Afspraken vergeet ik niet
Maar volgens de politie en woningbouw leid ik aan wanen.
Want mensen die ouder zijn dan 65 hebben wanen en dementie. Zijn slechthorend en vergeten veel.
Dat dit maar onder een beperkt aantal mensen is telt bij hun niet.
Ze halen graag mensen weg lijkt me.
Mensen zoals u die hulp nodig hebben daar willen wij geen huis aan verhuren
Als ik niet mee werk dan laten ze mij het huis uitzetten.
Ook als ik liever naar familie ga dan zetten ze me het huis uit.
Ik ben verplicht mee te werken en verplicht om mij te laten behandelen en op te laten nemen. In een psychiatrie.
Daar hoor ik niet thuis. Ik ben helder van geest. Ik ben zelfs een game aan het maken. Ik was sieraden aan het maken maar kan stoppen met sieradenlijn. Stoppen met de website. Alles moet dan weg. Ik moest uitzoeken wat ik wou houden en de rest wordt weggegooid.
Ik heb zoiets van : ik wou dat ik dood was. Je wil toch niet in een huis wonen die eerst op de kop gezet wordt door woningbouw? Elk hoekje en elk plekje. En jou spullen in een container gooien?
Die gedachte doet mij zeer. Zoveel zeer.
Daarom kies ik liever voor de dood. U hoort hier niet zegt de woningbouw. U hoort hier niet zegt de wijkagent. In de winkel krijg ik te horen: ga naar je eigen land. Als ik vriendelijk zeg dat ze niet hoeven te helpen. Wat ontbreekt er aan mijn gezicht? Ik schaam mij om mijn gezicht te laten zien. Ik schaam mij voor mijn uiterlijk Ik schaam mij voor mijn foto's. Ik ben indiaanse en geboren in Nederland. Ik heb een foto van mijn overgroot vader. Hij staat afgebeeld als indiaan. De foto is niet echt en ik heb last van grootheidswaanzin.
Ik zou het fijn vinden als ik reactie kreeg maar denk het niet.
Ik ben niks. Ben getint. Dus hoor ik er niet bij.
Ik weet niet of ik de reactie nog kan lezen.

Reactie van Zelfmoord.nl

Bedankt voor je bericht en wat naar om te lezen hoe er met je wordt omgegaan. Weet dat er ook altijd mensen zijn die willen luisteren naar je verhaal. Alleen je verhaal kwijt kunnen bij iemand kan al een last van je schouders nemen.

Misschien is het vanuit het perspectief van de woningbouw en de politie hetgeen zij voorstellen wel nodig, en misschien ook niet, daar kunnen wij nu lastig over oordelen. Maar de manier waarop mag vanuit hun kant zo te lezen wel wat vriendelijker en op een manier die bij jou past.

Bid gerust tot God. Hij kan ons rust geven en met ons meegaan in moeilijke situaties. Wie weet maakt dit nieuwe wegen open die je eerder niet voor mogelijk had gehouden.

Laat het ons gerust weten via het contactformulier als je nog ergens mee zit of een vraag hebt. Hou vol!

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
17-02-2023
Naam:
Doornroosje
Leeftijd:
67
Provincie:
Noord-holland

Anomische zelfmoord

ik heb naar je geluisterd, maar je te laat gehoord
Ik heb je bezocht, maar niet echt gezien
Ik heb je omhelst, maar niet echt gevoeld

dat spijt me

Jouw keuze, maakt ons bewust
Hoe belangrijk echte verbinding is
luisteren tussen de regels door
elkaar erkennen en waarderen
laten we elkaar lief hebben
precies zoals we zijn.

De onrust en de pijn
de twijfel en onzekerheid
ze vielen je voortdurend aan
maar waar je straks zal zijn
in vredige geborgenheid\daar zal het je veel beter gaan

het was genoeg
jij kon het niet meer aan
en laat ons nu achter
om verder door te gaan
het leven was voor jou een hel
jij wilde ons geen verdriet bezorgen
het moet echt heel verschrikkelijk zijn
als je opziet tegen elke morgen
veroordeel hen niet
die zich van het leven beroven
Datum:
17-02-2023
Naam:
Jan
Leeftijd:
21
Provincie:
Zuid-holland

Ik wil niet meer

Ik ben 14 jaar oud. Ik zit al zins groep 8 te denken aan zelfmoord.
het begon met de cito's ik was zo zenuwachtig dat ik mijn wenkbrauwen er uit begon te trekken. Daarom heb ik nu nauwelijks wenkbrauwen. In groep 8 merkte niemand het op en niemand had er een probleem mee. Maar nu ik in de 2de zit merkt iedereen het op. Elke dag word er naar gevraag wat er gebeurd is met mijn wenkbrauwen en wimpers. Alleen mensen die ik goed ken en kan vertrouwen (dacht ik te kunnen vertrouwen) weten wat er is. Toen mijn biologie docent (kom straks nog op terug wat hij nog zei) van de eerste klas naar mij toen kwam er vertelde hoe erg ik was veranderd. Ik had in de zomervakantie de puntjes van mijn haar blauw geverfd. Ik vond het best leuk staan. Het leidde af van dat ik geen wenkbrauwen had. maar nu het verf uit mijn haar is valt iedereen het weer op dat ik geen wenkbrauwen heb.
Vandaag werd er weer naar gevraag en zei ga weg alsjeblieft. Maar ze gingen niet weg. Ik bleef het herhalen. Toen vonden ze dat ik gemeen praatte en dat ze zich bedreigd voelde en de politie zouden bellen. Ik had daarvoor spaans en zouden een PO gaan doen met z'n 2 of drieën. Ik heb een groepje van 4 vriendinnen maar omdat 1 vriendin (aller mijn beste vriendin) geen spaans meer volgt zit ik in mijn eentje. Vandaag dacht ik we kunnen met z'n 3e werken. maar ze vroegen me niet en gingen opeens met iemand anders. En bij het volgende vak die ik had. Dacht ik alleen maar aan mijn oma die is gestorven aan kanker. Ik moet altijd aan haar denken want bijna iedereen op mijn school scheld met kanker.

Terug toen mijn oude biologie docent zei dat ik veranderd was zei hij ook dat ik mijn wenkbrauwen heb af geschoren. Ik werd heel ongemakkelijk hier bij. Ik wil eigenlijk niet dat mensen weten wat er aan de hand is. Maar opeens begon mijn vriendin (waarmee ik al eerder in best grote ruzie mee had) uit te leggen dat ik ze eruit plukte terwijl de klas binnen stroomde. Iedereen heeft het wel gehoord.
Ik ben ook een reden waarom mijn broertje al 1 keer een zelfmoordpoging heeft gedaan (denk ik). We gingen naar het zwembad en hij was zo dom om zijn telefoon in het water te stoppen dus ik vertel dit aan mijn moeder. En word super boos op hem. Hij heeft diabetes dus heeft hij zijn telefoon altijd nodig. Ik ging met mijn vader naar de winkels om eten te halen. Maar mijn moeder was echt super boos om mijn broertje. Als mijn broertjes suiker te laag zit en niet snel suiker binnen krijgt gaat hij schokken en komt hij als je niks doet in een coma te liggen. Dit gebeurde die dag. Hij wist dat zijn suiker te laag was maar deed er niks aan dus lag hij te schokken in bed. Ik en mijn vader kwamen de deur van de kamer binnen ik zag hem en ging gelijk hulp halen. Ik was zo overstuur en gestrest. Hij is gelukkig niet in een coma beland. Dit is al 1x eerder gebeurt. Ik heb hieraan een trauma aan over gehouden.
Mijn ouders zijn lief. Maar zo streng ik moet minimaal 9 halen voor Duits (ben half Duits). Ik haal een 6 voor biologie: Ga beter leren. Ik doe niks goed.

Het enige waarom ik nog eigenlijk leef is omdat ik krijg stewardess wil worden en omdat ik mijn beste vriendin niet wil achter laten.

Reactie van Zelfmoord.nl

Goed en fijn dat je je verhaal hier deelt. Wat lijkt het me lastig als je door de hele klas (en ook daarbuiten) wordt aangekeken op je wenkbrauwen, terwijl je daar niet zoveel aan kan doen.

Probeer je niet schuldig te voelen over de zelfmoordpoging van je broertje, want als ik dat stuk zo lees kwam dat niet door jou. Als jij niet had verteld aan je moeder dat je broertje zijn telefoon onder water hield, waren ze er hoe dan ook toch wel achter gekomen op het moment dat de telefoon kapot was gegaan. Ik gok dat jij dat juist wilde voorkomen.

Heb je je verhaal zoals je die hier hebt gedeeld al eens gedeeld met iemand die je vertrouwt? Praten helpt echt! Maak ook gerust een afspraak met de dokter als je niemand weet of wanneer professionele hulp wil krijgen. Het kan ook best dat er een medische of psychische reden is waarom je de neiging hebt om je wenkbrauwen eruit te trekken bij stress.

Super dat je al een idee hebt over wat je wil worden. Dat geeft toekomstperspectief en moet je vast houden! Dat is belangrijker dan goede cijfers halen.

Probeer vol te houden en laat het gerust weten als je nog iets kwijt wil!

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
16-02-2023
Naam:
anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

Totaal niet mijn wereld

Ik wil gewoon slapen en niet Meer wakker Worden ik heb geen plezier Meer int Leven het voelt ook aan Dat dit niet de wereld is waar ik in Wil Leven

Reactie van Zelfmoord.nl

Vervelend dat je je zo voelt. Het kan soms erg lastig zijn om het leven van de positieve kant te bekijken. Misschien heb je iets aan de tips op deze pagina.

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
11-02-2023
Naam:
Fati
Leeftijd:
52
Provincie:
Oost-vlaanderen

6e depressie en eenzaam

Ik ben nog nooit echt gelukkig geweest, en vaak depressief. Ik weet niet of er nog iets waard is om door te gaan. Op mijn 8e ben ik misbruikt door iemand, daarna nog door iemand anders tussen mijn 11e en 12e. In die tijd ook elke week in elkaar getrapt. Ik mocht niks zeggen want dan werd ik dood gemaakt, Pas op mijn 21e kon ik er iets over kwijt, toen er ook nog een auto ongeluk overheen kwam waarbij ik mijn beste vriend verloor.

Waarom is mijn eerste poging op mijn 14e niet gelukt? en de pogingen en plannen daarna tot nu nog steeds niet? Hoeveel kan een mens verdragen....

Reactie van Zelfmoord.nl

Wat erg om te lezen wat je hebt meegemaakt. Zelfmoordpogingen dragen er niet aan bij om het leven weer beter te maken, maar wanneer je geen andere uitweg ziet kunnen de gedachten erover rust geven.

Vraag gerust met een oprecht hart God om hulp. Hij wil bij een ieder zijn en kan ons rust geven. Misschien geloof je hier niet in, maar mede door ervaringen van hoe God een mensenleven ten goede kan veranderen zijn wij ervan overtuigd dat Hij bestaat.

Hou vol en schroom niet om ons een berichtje te sturen als je nog iets kwijt wilt!

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
11-02-2023
Naam:
waarom steeds doorgaan?
Leeftijd:
44
Provincie:
Gelderland

Gevangen

Een heel lang verhaal in het kort. Ik ben nu 44 en heb al meer dan 23 jaar met (ernstige) psychische klachten te maken die zich regelmatig ook lichamelijk uiten.

Ik lijd aan de bipolaire stoornis. Ik "ben" dus manisch depressief. In 2008 is de diagnose gesteld, toen ik voor de derde keer te maken kreeg met een manische episode. Na een zeer langdurige depressie wist ik mijn leven weer wat invulling te geven en ik kreeg na enige tijd de hoop dat mijn terugval in 2008 de laatste zou zijn geweest. Tot 2021. Ik kreeg toch weer met een manische episode te maken, met (weer) een maandenlange opname tot gevolg. Nu lijd ik al sinds december 2021 aan een depressie die maar niet over wil gaan, wat ik ook probeer.

Door mijn psychische problematiek heb ik nooit een studie af kunnen ronden, nooit een fulltime baan gehad en ik heb ook nooit een geschikte levenspartner gevonden, eigenlijk vooral liefdesverdriet en eenzaamheid gekend. Ik heb een atheneumdiploma behaald waarvoor ik zes jaar lang hard heb moeten werken, alleen maar om een paar jaar na het behalen van mijn diploma ernstig ziek te worden. Ik heb dit allemaal nauwelijks kunnen aanvaarden.

Ik kan ook mijn terugval in 2021 niet aanvaarden. Ik heb er gewoon totaal geen zin meer in. Bovenop mijn psychische (en lichamelijke) klachten komt nog het gemis van mijn vader die in 2000 een einde aan zijn leven maakte. Ik dacht dat ik dit wel een plekje gegeven had. Niet dus.

Ik hou zielsveel van mijn moeder die er altijd voor mij is geweest en ik ben inmiddels peetoom van twee neefjes op wie ik stapelgek ben. Daarom kan en wil ik niet uit het leven stappen. Ik wil mijn familie dat verdriet niet (nog een keer) aandoen. Ik geloof ook in God en ben ervan overtuigd dat het niet de bedoeling is om zelf een einde aan je leven te maken, maar ik wil eigenlijk ook niet meer verder leven. Gisteravond ging ik weer naar bed met de wens in slaap te vallen en niet meer wakker te worden. Ik zit gewoon muurvast in mijn situatie, gevangen in dit leven.

Ik ben in behandeling voor mijn problematiek, maar het helpt me allemaal niets. Ik ben gewoon letterlijk en figuurlijk moe, heb er geen zin meer in.

Ik laat het hierbij, want ik wilde het kort houden en ben nu toch alweer lang aan het schrijven. Ik wil afronden met iedereen hier heel erg veel sterkte en wijsheid te wensen met zijn of haar levensstrijd.

Frank

Reactie van Zelfmoord.nl

Super bedankt voor je verhaal. Hou vol en weet dat God met ons is en Hij door Zijn Zoon het kwaad overwonnen heeft.

Mocht je nog specifieke vragen hebben, laat het ons dan gerust weten!

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
08-02-2023
Naam:
Frank
Leeftijd:
44
Provincie:
Limburg

Geen energie meer

Hai ik ben … ik ben 13 jaar oud en helemaal klaar met alles. Ik heb in 2019 te horen gekregen dat mijn oma lever en maag kanker heeft dit is ongeneeslijk en kik ben hier kapot van ik heb een goede band met deze oma en kan echt niet zonder haar na dit slechte nieuws kreeg ik in 2021 last van steken in mijn voet deze waren zo heftig dat ik al snel naar de dokter ging daar ben ik twee keer gemis diagnostiseert ik had het hier heel zwaar mee in 2022 had ik eindelijk een duidelijk antwoord en had ik een osteoïd osteoom dit is een goedaardige tumor hierdoor kon ik niet meer lopen en moest ik geopereerd worden ik vond dit heel heftig ik heb een trauma opgelopen door dat ik heel slecht uit de narcose kwam ik kon niet meer ademen etc daarna ging het iets beter maar ik heb laatst weer last gekregen van de zelfde klachten en heb weer scans gehad enz en ze gaan het waarschijnlijk opnieuw doen ik vind dit heel eng en denk niet dat ik dit kan. in november 2022 heb ik een jongen ontmoet deze heeft me toen heel erg geholpen en ik praat nog steeds met hem maar de laatste tijd doet hij afstandelijk dit doet mij heel veel pijn hij is de enige reden dat ik hier nog ben. Ik heb goeie vrienden begrijp me niet verkeerd maar ik praat over deze dingen niet met hun. Ik heb vandaag te horen gekregen dat mijn oom van 52 waarschijnlijk doodgaat aan longvlies kanker ik vind dit heel erg hij betekent namelijk heel veel voor me. een ding houd me meer tegen om het te doen dat is die jongen en mijn zusje ze betekenen alles voor me ik weet niet meer wat ik moet doen om me beter te voelen

Reactie van Zelfmoord.nl

Wat naar om te lezen dat mensen die zo dicht bij je staan te maken krijgen met kanker. Heb je iemand waarmee je kunt bespreken dat deze dingen je zoveel doen? Zo nee, dit kan echt helpen. Zo ja, probeer dat vol te houden.

Heb je behandeling gehad voor het trauma dat je hebt opgelopen? Dat kan in dat soort situaties van essentieel belang zijn om er op de lange termijn ook beter mee om te kunnen gaan. Hier kunnen jij of je ouders/verzorgenden gerust naar vragen bij de huisarts.

Probeer je verder misschien eens te verdiepen in dingen die de kans op kanker verkleinen. Denk bijvoorbeeld aan een gezonde eetstijl en niet roken. Misschien kun je anderen hier op een gegeven moment zelfs mee helpen.

Bid ook gerust eens tot God om rust. Hij wil bij een ieder zijn die zich voor hem openstelt.

Heel veel sterkte, en je mag ons altijd nog eens een berichtje sturen!

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
07-02-2023
Naam:
Iemand
Leeftijd:
13
Provincie:
Anders

Help

Ik heb het gevoel alsof ik nergens thuis hoor, ik ben op. Na veel pijn, verdriet en misbruik zie ik geen uitweg meer. Ik durf er niet over te praten, ik wil anderen niet tot last zijn. Ik heb al jaren deze gevoelens, soms worden ze minder soms meer. Ik weet niet meer wat ik moet doen… help

Reactie van Zelfmoord.nl

Praten helpt echt, ook al voelt dat misschien op dit moment niet zo. Veel mensen vinden het juist fijn als je in vertrouwen iets vertelt. Mocht het toch een drempel zijn om het erover te hebben met iemand die dicht bij je staat, kun je ook de huisarts eens proberen. Die is er ook voor psychische hulp en zal het dan ook niet erg vinden als je je verhaal aan hem of haar vertelt. Dit kan erg opluchten en het zorgt er ook voor dat je niet alles maar op blijft kroppen.

Hou vol en laat het ons gerust weten als je nog ergens mee zit!

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
07-02-2023
Naam:
Sara
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-brabant

Wanneer het genoeg is

Hallo. Mijn naam is Willem. Ik woon in de regio rondom Gouda. Daar ben ik ook geboren. Op zeer jonge leeftijd ben ik gedurende een Periode van 6 jaar misbruikt. Ik had een oom die als purser op een schip werkte. Hij kwam tussendoor als hij in Nederland was inwonen bij mij ouders. Ik was 5 jaar toen het begon. Ik zal niet alle details hier opnoemen. Die zijn te grof. Ik heb dat een hele tijd tot mijn 50e kunnen verdringen. Ik werkte 90 uur per week. En dronk behoorlijk. Ik heb 2 kinderen. Mijn moeder was nogal een persoon die aanwezig was. Ik mocht tot mijn 16e niet de deur uit. Begrijp me goed ik heb best een aardige jeugd gehad. Mijn vader had 2 banen en we gingen ieder jaar op vakantie. Maar zij was altijd aan het controleren. Liep achter me aan. Als ik met iemand aan het wandelen was. Ook toen ik eenmaal getrouwd was bemoeide zich met alles. Stond regelmatig aan de deur en liep ons na als we naar de supermarkt waren. Op een gegeven moment was het tijd om er wat aan te doen. Ik ben toen naar een instituut in Rotterdam gegaan om van mijn alcohol verslaving af te komen. Daar heb ik 3 weken 5 dagen een cursus en behandelingen gevolgd. Omdat ik een administratie kantoor had liepen mijn werkzaamheden in de soep. Ik heb toen het besluit genomen om daar mee te stoppen. Alleen de gesprekken met een psycholoog en psychiater hebben de nodige triggers vrijgemaakt en alles versterkt. Ik heb toen mijn 2 kinderen verteld wat er allemaal is gebeurd toen ik klein was. Daar zijn zij behoorlijk van geschrokken. Helaas heeft dat mij niet geholpen. Inmiddels ben ik gescheiden. Ik heb in 2008 mijn 1e hartinfarct gekregen. In 2010 mijn 2e en daar zijn 2 stents gezet. Inmiddels heb ik in 2020 mijn 3e hartinfarct gehad en zijn er nog eens 4 stents bijgezet. In 2021 heb ik een herseninfarct gehad. Ook heb ik in 2022 niersteen gehad, 6 keer Corona. En ook de ziekte van Crone opgelopen. Ik heb vorig jaar het contact met mijn dochter verbroken. Ik kon mijn problemen al niet aan laat staan die van haar en haar gezin. Dat was me allemaal te veel. Regelmatig denkelijk om een einde aan mijn leven te maken. Mensen om me heen zeggen er zijn zo veel leuke dingen. Maar door alle ziektes etc staat mijn bedrijf op omvallen. Faillisement is kwestie van tijd. Ik heb nu slechts een klein gedeelte omschreven. Het is nog veel langer en eigenlijk veel slechter. Ik weet niet meer wat doen. Ik vind het eigenlijk genoeg.

Reactie van Zelfmoord.nl

Als je zo veel hebt meegemaakt, en nu nog steeds meemaakt, snap ik goed dat het erg lastig om het leven nog van de positieve kant te bekijken. Ondanks wat andere mensen zeggen.

Jammer om te lezen dat de hulp van de psycholoog en psychiater niet hebben geholpen. Wat je vaak ziet is dat klachten in het begin vaak sterk kunnen toenemen, omdat je geconfronteerd wordt met de nare dingen uit het verleden. Dit kan moeilijk zijn om doorheen te bijten. Wanneer dat wel lukt, zie je dat de hulp vaak meer effect heeft. Eén en ander is hierin ook wel afhankelijk van hoe je behandelaar hier in staat.

Wat je nog kunt proberen is om met een oprecht hart God om hulp te vragen. Hij wil bij een ieder zijn die zich voor hem openstelt. Zijn Zoon heeft aan het kruis het kwaad en de zonde van de wereld overwonnen. Hierbij kun je misschien ook eens kijken of je een kerk bij jou in de buurt kunt vinden waar je je thuis voelt. Kwaad kan het in ieder geval niet om dit eens te onderzoeken, en wie weet heb je er daadwerkelijk iets aan.

Hou vol en schroom niet om ons nog een berichtje te sturen als je nog vragen hebt!

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
02-02-2023
Naam:
Willem
Leeftijd:
64
Provincie:
Zuid-holland

...

Ik voel me nergens thuis, alsof ik nergens mag zijn. Ik moet me altijd aanpassen, mijn bek houden en krijg constant te horen dat ik in de weg zit. Ik voel me niet gezien en niet gehoord, zelfs als ik het gesprek probeer aan te gaan krijg ik kritiek en wordt er oprecht niet gehoord wat ik zeg. Laatst geprobeerd uit te leggen hoe ik me voel maar dit was mijn eigen schuld omdat ik me zo 'autistisch' zou gedragen. Ik woon door omstandigheden bij een van mijn ouders in huis en het wordt steeds moeilijker. Zelfs te horen gekregen dat ik niet moet denken dat ik hier echt woon...ik ben zo ontzettend eenzaam. Deze gevoelens heb ik al van kinds af aan maar ik moest me er maar over heen zetten, ik weet niet hoe lang ik dat nog kan

Reactie van Zelfmoord.nl

Wat rot dat de mensen die dicht bij je staan zo omgaan met je gevoelens. Echt super dat je het gesprek alsnog probeert aan te gaan. Heb vertrouwen dat er ook mensen zijn die je wel serieus nemen en naar je willen luisteren!

Wij vinden het in ieder geval fijn dat je je berichtje hier hebt gedeeld.

Stuur gerust een mailtje naar info@zelfmoord.nl of via het contactformulier als je verder wil praten.​

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
01-02-2023
Naam:
Luna
Leeftijd:
26
Provincie:
Zuid-holland
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.