Levensverhalen (pagina 12)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

6e depressie en eenzaam

Ik ben nog nooit echt gelukkig geweest, en vaak depressief. Ik weet niet of er nog iets waard is om door te gaan. Op mijn 8e ben ik misbruikt door iemand, daarna nog door iemand anders tussen mijn 11e en 12e. In die tijd ook elke week in elkaar getrapt. Ik mocht niks zeggen want dan werd ik dood gemaakt, Pas op mijn 21e kon ik er iets over kwijt, toen er ook nog een auto ongeluk overheen kwam waarbij ik mijn beste vriend verloor.

Waarom is mijn eerste poging op mijn 14e niet gelukt? en de pogingen en plannen daarna tot nu nog steeds niet? Hoeveel kan een mens verdragen....

Reactie van Zelfmoord.nl

Wat erg om te lezen wat je hebt meegemaakt. Zelfmoordpogingen dragen er niet aan bij om het leven weer beter te maken, maar wanneer je geen andere uitweg ziet kunnen de gedachten erover rust geven.

Vraag gerust met een oprecht hart God om hulp. Hij wil bij een ieder zijn en kan ons rust geven. Misschien geloof je hier niet in, maar mede door ervaringen van hoe God een mensenleven ten goede kan veranderen zijn wij ervan overtuigd dat Hij bestaat.

Hou vol en schroom niet om ons een berichtje te sturen als je nog iets kwijt wilt!

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
11-02-2023
Naam:
waarom steeds doorgaan?
Leeftijd:
44
Provincie:
Gelderland

Gevangen

Een heel lang verhaal in het kort. Ik ben nu 44 en heb al meer dan 23 jaar met (ernstige) psychische klachten te maken die zich regelmatig ook lichamelijk uiten.

Ik lijd aan de bipolaire stoornis. Ik "ben" dus manisch depressief. In 2008 is de diagnose gesteld, toen ik voor de derde keer te maken kreeg met een manische episode. Na een zeer langdurige depressie wist ik mijn leven weer wat invulling te geven en ik kreeg na enige tijd de hoop dat mijn terugval in 2008 de laatste zou zijn geweest. Tot 2021. Ik kreeg toch weer met een manische episode te maken, met (weer) een maandenlange opname tot gevolg. Nu lijd ik al sinds december 2021 aan een depressie die maar niet over wil gaan, wat ik ook probeer.

Door mijn psychische problematiek heb ik nooit een studie af kunnen ronden, nooit een fulltime baan gehad en ik heb ook nooit een geschikte levenspartner gevonden, eigenlijk vooral liefdesverdriet en eenzaamheid gekend. Ik heb een atheneumdiploma behaald waarvoor ik zes jaar lang hard heb moeten werken, alleen maar om een paar jaar na het behalen van mijn diploma ernstig ziek te worden. Ik heb dit allemaal nauwelijks kunnen aanvaarden.

Ik kan ook mijn terugval in 2021 niet aanvaarden. Ik heb er gewoon totaal geen zin meer in. Bovenop mijn psychische (en lichamelijke) klachten komt nog het gemis van mijn vader die in 2000 een einde aan zijn leven maakte. Ik dacht dat ik dit wel een plekje gegeven had. Niet dus.

Ik hou zielsveel van mijn moeder die er altijd voor mij is geweest en ik ben inmiddels peetoom van twee neefjes op wie ik stapelgek ben. Daarom kan en wil ik niet uit het leven stappen. Ik wil mijn familie dat verdriet niet (nog een keer) aandoen. Ik geloof ook in God en ben ervan overtuigd dat het niet de bedoeling is om zelf een einde aan je leven te maken, maar ik wil eigenlijk ook niet meer verder leven. Gisteravond ging ik weer naar bed met de wens in slaap te vallen en niet meer wakker te worden. Ik zit gewoon muurvast in mijn situatie, gevangen in dit leven.

Ik ben in behandeling voor mijn problematiek, maar het helpt me allemaal niets. Ik ben gewoon letterlijk en figuurlijk moe, heb er geen zin meer in.

Ik laat het hierbij, want ik wilde het kort houden en ben nu toch alweer lang aan het schrijven. Ik wil afronden met iedereen hier heel erg veel sterkte en wijsheid te wensen met zijn of haar levensstrijd.

Frank

Reactie van Zelfmoord.nl

Super bedankt voor je verhaal. Hou vol en weet dat God met ons is en Hij door Zijn Zoon het kwaad overwonnen heeft.

Mocht je nog specifieke vragen hebben, laat het ons dan gerust weten!

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
08-02-2023
Naam:
Frank
Leeftijd:
44
Provincie:
Limburg

Geen energie meer

Hai ik ben … ik ben 13 jaar oud en helemaal klaar met alles. Ik heb in 2019 te horen gekregen dat mijn oma lever en maag kanker heeft dit is ongeneeslijk en kik ben hier kapot van ik heb een goede band met deze oma en kan echt niet zonder haar na dit slechte nieuws kreeg ik in 2021 last van steken in mijn voet deze waren zo heftig dat ik al snel naar de dokter ging daar ben ik twee keer gemis diagnostiseert ik had het hier heel zwaar mee in 2022 had ik eindelijk een duidelijk antwoord en had ik een osteoïd osteoom dit is een goedaardige tumor hierdoor kon ik niet meer lopen en moest ik geopereerd worden ik vond dit heel heftig ik heb een trauma opgelopen door dat ik heel slecht uit de narcose kwam ik kon niet meer ademen etc daarna ging het iets beter maar ik heb laatst weer last gekregen van de zelfde klachten en heb weer scans gehad enz en ze gaan het waarschijnlijk opnieuw doen ik vind dit heel eng en denk niet dat ik dit kan. in november 2022 heb ik een jongen ontmoet deze heeft me toen heel erg geholpen en ik praat nog steeds met hem maar de laatste tijd doet hij afstandelijk dit doet mij heel veel pijn hij is de enige reden dat ik hier nog ben. Ik heb goeie vrienden begrijp me niet verkeerd maar ik praat over deze dingen niet met hun. Ik heb vandaag te horen gekregen dat mijn oom van 52 waarschijnlijk doodgaat aan longvlies kanker ik vind dit heel erg hij betekent namelijk heel veel voor me. een ding houd me meer tegen om het te doen dat is die jongen en mijn zusje ze betekenen alles voor me ik weet niet meer wat ik moet doen om me beter te voelen

Reactie van Zelfmoord.nl

Wat naar om te lezen dat mensen die zo dicht bij je staan te maken krijgen met kanker. Heb je iemand waarmee je kunt bespreken dat deze dingen je zoveel doen? Zo nee, dit kan echt helpen. Zo ja, probeer dat vol te houden.

Heb je behandeling gehad voor het trauma dat je hebt opgelopen? Dat kan in dat soort situaties van essentieel belang zijn om er op de lange termijn ook beter mee om te kunnen gaan. Hier kunnen jij of je ouders/verzorgenden gerust naar vragen bij de huisarts.

Probeer je verder misschien eens te verdiepen in dingen die de kans op kanker verkleinen. Denk bijvoorbeeld aan een gezonde eetstijl en niet roken. Misschien kun je anderen hier op een gegeven moment zelfs mee helpen.

Bid ook gerust eens tot God om rust. Hij wil bij een ieder zijn die zich voor hem openstelt.

Heel veel sterkte, en je mag ons altijd nog eens een berichtje sturen!

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
07-02-2023
Naam:
Iemand
Leeftijd:
13
Provincie:
Anders

Help

Ik heb het gevoel alsof ik nergens thuis hoor, ik ben op. Na veel pijn, verdriet en misbruik zie ik geen uitweg meer. Ik durf er niet over te praten, ik wil anderen niet tot last zijn. Ik heb al jaren deze gevoelens, soms worden ze minder soms meer. Ik weet niet meer wat ik moet doen… help

Reactie van Zelfmoord.nl

Praten helpt echt, ook al voelt dat misschien op dit moment niet zo. Veel mensen vinden het juist fijn als je in vertrouwen iets vertelt. Mocht het toch een drempel zijn om het erover te hebben met iemand die dicht bij je staat, kun je ook de huisarts eens proberen. Die is er ook voor psychische hulp en zal het dan ook niet erg vinden als je je verhaal aan hem of haar vertelt. Dit kan erg opluchten en het zorgt er ook voor dat je niet alles maar op blijft kroppen.

Hou vol en laat het ons gerust weten als je nog ergens mee zit!

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
07-02-2023
Naam:
Sara
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-brabant

Wanneer het genoeg is

Hallo. Mijn naam is Willem. Ik woon in de regio rondom Gouda. Daar ben ik ook geboren. Op zeer jonge leeftijd ben ik gedurende een Periode van 6 jaar misbruikt. Ik had een oom die als purser op een schip werkte. Hij kwam tussendoor als hij in Nederland was inwonen bij mij ouders. Ik was 5 jaar toen het begon. Ik zal niet alle details hier opnoemen. Die zijn te grof. Ik heb dat een hele tijd tot mijn 50e kunnen verdringen. Ik werkte 90 uur per week. En dronk behoorlijk. Ik heb 2 kinderen. Mijn moeder was nogal een persoon die aanwezig was. Ik mocht tot mijn 16e niet de deur uit. Begrijp me goed ik heb best een aardige jeugd gehad. Mijn vader had 2 banen en we gingen ieder jaar op vakantie. Maar zij was altijd aan het controleren. Liep achter me aan. Als ik met iemand aan het wandelen was. Ook toen ik eenmaal getrouwd was bemoeide zich met alles. Stond regelmatig aan de deur en liep ons na als we naar de supermarkt waren. Op een gegeven moment was het tijd om er wat aan te doen. Ik ben toen naar een instituut in Rotterdam gegaan om van mijn alcohol verslaving af te komen. Daar heb ik 3 weken 5 dagen een cursus en behandelingen gevolgd. Omdat ik een administratie kantoor had liepen mijn werkzaamheden in de soep. Ik heb toen het besluit genomen om daar mee te stoppen. Alleen de gesprekken met een psycholoog en psychiater hebben de nodige triggers vrijgemaakt en alles versterkt. Ik heb toen mijn 2 kinderen verteld wat er allemaal is gebeurd toen ik klein was. Daar zijn zij behoorlijk van geschrokken. Helaas heeft dat mij niet geholpen. Inmiddels ben ik gescheiden. Ik heb in 2008 mijn 1e hartinfarct gekregen. In 2010 mijn 2e en daar zijn 2 stents gezet. Inmiddels heb ik in 2020 mijn 3e hartinfarct gehad en zijn er nog eens 4 stents bijgezet. In 2021 heb ik een herseninfarct gehad. Ook heb ik in 2022 niersteen gehad, 6 keer Corona. En ook de ziekte van Crone opgelopen. Ik heb vorig jaar het contact met mijn dochter verbroken. Ik kon mijn problemen al niet aan laat staan die van haar en haar gezin. Dat was me allemaal te veel. Regelmatig denkelijk om een einde aan mijn leven te maken. Mensen om me heen zeggen er zijn zo veel leuke dingen. Maar door alle ziektes etc staat mijn bedrijf op omvallen. Faillisement is kwestie van tijd. Ik heb nu slechts een klein gedeelte omschreven. Het is nog veel langer en eigenlijk veel slechter. Ik weet niet meer wat doen. Ik vind het eigenlijk genoeg.

Reactie van Zelfmoord.nl

Als je zo veel hebt meegemaakt, en nu nog steeds meemaakt, snap ik goed dat het erg lastig om het leven nog van de positieve kant te bekijken. Ondanks wat andere mensen zeggen.

Jammer om te lezen dat de hulp van de psycholoog en psychiater niet hebben geholpen. Wat je vaak ziet is dat klachten in het begin vaak sterk kunnen toenemen, omdat je geconfronteerd wordt met de nare dingen uit het verleden. Dit kan moeilijk zijn om doorheen te bijten. Wanneer dat wel lukt, zie je dat de hulp vaak meer effect heeft. Eén en ander is hierin ook wel afhankelijk van hoe je behandelaar hier in staat.

Wat je nog kunt proberen is om met een oprecht hart God om hulp te vragen. Hij wil bij een ieder zijn die zich voor hem openstelt. Zijn Zoon heeft aan het kruis het kwaad en de zonde van de wereld overwonnen. Hierbij kun je misschien ook eens kijken of je een kerk bij jou in de buurt kunt vinden waar je je thuis voelt. Kwaad kan het in ieder geval niet om dit eens te onderzoeken, en wie weet heb je er daadwerkelijk iets aan.

Hou vol en schroom niet om ons nog een berichtje te sturen als je nog vragen hebt!

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
02-02-2023
Naam:
Willem
Leeftijd:
64
Provincie:
Zuid-holland

...

Ik voel me nergens thuis, alsof ik nergens mag zijn. Ik moet me altijd aanpassen, mijn bek houden en krijg constant te horen dat ik in de weg zit. Ik voel me niet gezien en niet gehoord, zelfs als ik het gesprek probeer aan te gaan krijg ik kritiek en wordt er oprecht niet gehoord wat ik zeg. Laatst geprobeerd uit te leggen hoe ik me voel maar dit was mijn eigen schuld omdat ik me zo 'autistisch' zou gedragen. Ik woon door omstandigheden bij een van mijn ouders in huis en het wordt steeds moeilijker. Zelfs te horen gekregen dat ik niet moet denken dat ik hier echt woon...ik ben zo ontzettend eenzaam. Deze gevoelens heb ik al van kinds af aan maar ik moest me er maar over heen zetten, ik weet niet hoe lang ik dat nog kan

Reactie van Zelfmoord.nl

Wat rot dat de mensen die dicht bij je staan zo omgaan met je gevoelens. Echt super dat je het gesprek alsnog probeert aan te gaan. Heb vertrouwen dat er ook mensen zijn die je wel serieus nemen en naar je willen luisteren!

Wij vinden het in ieder geval fijn dat je je berichtje hier hebt gedeeld.

Stuur gerust een mailtje naar info@zelfmoord.nl of via het contactformulier als je verder wil praten.​

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
01-02-2023
Naam:
Luna
Leeftijd:
26
Provincie:
Zuid-holland

Angst stress moe

Ik heb artrose heupen vingers iedere dag pijn soms een dag meer dan de andere dag ik werkt heel de week en dan geef je door wat je kan en wat je niet kan maar help niet ik durf niet in ziektewet te gaan ik doe heel veel janken ik zie het soms niet meer zitten en dan denk ik was ik maar dood ik kan thuis ook niet over praten ik ben niet getrouwd ik woon samen met mijn broer

Reactie van Zelfmoord.nl

Bedankt voor je berichtje! Als je constant maar doorgaat dan is de kans groot dat het op een gegeven moment mis loopt en je juist daardoor in de ziektewet belandt. Om dat te voorkomen is het beter om een stapje terug te doen om tot rust te kunnen komen. Dat is echt niet erg! 

Heb je er al eens aan gedacht om je gedachten met je huisarts te overleggen? Die kan jou wellicht de juiste richting op sturen en tips geven over hoe je het mentaal beter vol kunt houden.

Bid er ook gerust eens voor.

Geef niet op en laat het ons gerust weten als je nog ergens mee zit!

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
01-02-2023
Naam:
A
Leeftijd:
61
Provincie:
Noord-brabant

Moe gestreden en tijd om te gaan.

Al jaren zit ik mijzelf in de weg. Vele medicijnen en opnames hebben niks geholpen.

Voel me al jaren een slechte vader en man.

Het is beter zo…

Reactie van Zelfmoord.nl

Medicijnen zoals antidepressiva kunnen helpen om mentaal stabieler te worden, maar niet bij iedereen heeft dit het gewenste effect. Maar zelfs al helpt het wel, wordt het onderliggende probleem er niet mee opgelost, maar alleen weggestopt. Opnames zijn vaak ook maar tijdelijk van aard en niet bedoeld om je problemen op te lossen.

Heb je al eens onderzocht wat de onderliggende oorzaak zou kunnen zijn van je mentale problemen? Wanneer dat duidelijk is kun je echt gerichte stappen zetten om aan jezelf te werken. Misschien heb je wel eens een diagnose gekregen. Indien ja, probeer ook eens uit te zoeken of die wel klopt. Want als je behandeld wordt voor een mentale aandoening die je eigenlijk niet hebt helpt dat ook niet mee.

Weet dat God bij een ieder wil zijn die zich voor Hem openstelt. Je hoeft het alleen maar aan Hem te vragen.

Bedankt voor je berichtje en hou vol!

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
31-01-2023
Naam:
R
Leeftijd:
44
Provincie:
Gelderland

Schulden zie t niet meer.

Ik ben een man 25 jaar met vriendin en de beste jeugd gehad die ik me maar kan voorstellen.

Toch heb ik de laatste tijd het gevoel dat ik steeds verder weg zak.
Ik kan aan niks anders meer denken dan ik heb schulden ik weet niet meer hoe ik er uit kom.
Het gaat om zo 6,5k je zou denken niet zo schokkend.

Maar door dat ik steeds niet wordt aangenomen doordat ik een stadion verbod en 1x alcohol achter het stuur heb gebruikt.

Zak ik steeds dieper weg ik krijg angst aanvallen ik ga slapen met het gevoel en gedachten aan geld tekort en wordt wakker met het gevoel 24/7 wordt helemaal gek.

Ik durf er niet over te praten met iemand hier ,
Enige wanneer ik het vergeet als ik voetbal.

Maar ik ben bang dat het binnen nu en korte tijd teveel wordt en dat ik er gewoon een einde aan maak. Zodat ik van alles af ben.

Reactie van Zelfmoord.nl

Goed dat je je bericht hier in hebt durven sturen. Ons advies is om toch iemand te vinden waaraan je je verhaal kwijt kunt. Desnoods de huisarts. Die is er ook om je te kunnen helpen met depressieve klachten. Wanneer je je verhaal deelt met anderen kunnen er dingen in gang worden gezet om je te helpen en valt er al een last van je schouders.

Hou vol!

Datum:
31-01-2023
Naam:
Niemandweet
Leeftijd:
25
Provincie:
Zeeland

Schuldgevoel

Altijd ergens dat sombere gevoel. Vaak een zelfgekozen buitenstaander. Wel vrolijk soms, maar op de achtergrond die zware deken. Moeite met liefhebben. Totdat ik kinderen kreeg. Toen begreep en voelde ik wat echte liefde was. Maar toch ben ik niet gelukkig. Ik voel me schuldig. Na een herseninfarct een aantal jaar geleden kan ik ook niet meer de vader zijn die ik had willen zijn.
Het leven hoeft voor mij al lang niet meer. Maar zelfmoord kan en mag ik mijn kinderen niet aandoen...

Reactie van Zelfmoord.nl

Rot dat je je zo voelt. Als je gezondheid niet mee werkt kan het iets helpen om op verschillende vlakken te kijken wat je zou kunnen verbeteren om toch wat meer energie te krijgen en de depressieve gedachten meer op de achtergrond te krijgen. Denk aan een gezonde eetstijl, wat ervoor kan zorgen dat je energie beter wordt verdeeld over de dag.

Heb je al eens geprobeerd om je kinderen dit ook te vertellen? Over het schuldgevoel en dat je graag een betere vader had willen zijn? Eén van de beste dingen die je op dit punt kunt ondernemen is om er open over te zijn tegen hen. Dan krop je je gevoelens niet op en laat je hun ook zien dat je oprecht bent in wat je zegt.

Hopelijk lukt het je om vol te houden en het leven toch weer wat positiever te maken!

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
29-01-2023
Naam:
wab
Leeftijd:
52
Provincie:
Noord-holland
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.