Levensverhalen (pagina 148)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

fantastisch kut leven. ik wil leven, als het maar gelukkig is

Toen ik 13 was ben ik een half jaar lang seksueel misbruikt en werd ik gechanteerd met vanalles en nog wat. Toen het eindelijk voorbij was heb ik het erg lang verzwegen tot ik merkte dat ik niet meer kon genieten van dingen(toen was ik 15). Ik was depressief. Huilen huilen huilen. Ik had een vriendje en toen het op een geven moment sensueel werd. Werd ik agressief en had ik heel veel verdriet. Ik had voor mijn depressie hulp ingeschakeld van een ontwikkelingscoach. Zij heeft een soort gelijk iets mee gemaakt toen zij klein was en merkte al gauw dat mij iets was overkomen. Toen heb ik alles verteld aan ontwikkelcoach en ouders. Mijn leven kwam weer in een opwaardse spiraal en ik kreeg weer plezier in dingen. Op mijn 16/17e kreeg ik weer last van mijn depressie en dit uitte zich ook in automutulatie. Hier worstel ik ontzettend mee op dit moment. De 2e keer depressie voelt alsof mijn leven is mislukt alsof ik niet gelukkig mag wezen. Ik heb sinds 2 maanden weer therapie. Erg intensief. Emdr, runningtherapie en gesprekken. Telkens als er ook maar iets negatiefs in mijn gedachten zit begin ik mezelf weer pijn te doen. Op het moment dat mijn ouders dit proberen tegen te houden.(ze houden mij erg in de gaten nu ze het weten) word ik emotioneel en woest. Ik wil vaak niet meer leven. En steeds vaker verlies ik de hoop dat het nog wel goed komt met mij. Ik heb voor de rest een fatastisch leven. Alle kansen en lieve familie, vrienden en vriendje. Wat kan ik doen als ik mij zo rot voel? Het ging een week weer aardig goed met me! En opeens zit ik weer in deze negatieve spiraal. En dan voelt het alsof ik wéér gefaald heb. En waar moet ik nu weer beginnen om me weer zo goed te voelen als vorige week? Ik wil graag leven, maar dan wel gelukkig.
Datum:
10-02-2016
Naam:
anoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
Friesland

ik vind geen uitweg meer...

Mijn ouders zijn gescheiden sinds ik heel klein was. Ze maken ruzie, heel veel ruzie. Ze haten elkaar. Mijn vader en ik dat klikt niet zo en met zijn nieuwe vrouw klikt het nog veel minder. Mijn moeder is ziek en slaapt veel. De laatste tijd maak ik met haar veel ruzie. Meestal is zij het die ruzie uitlokt. Ik wil geen ruzie dus hou ik maar overal mijn bek. Maar het stapelt zich op vanbinnen en ik ga bijna ontploffen. Praten heeft geen zin. Er is nog zo veel meer gebeurt dan wat ik hier kan schrijven... verschrikkelijke dingen die mijn leven hebben getekend voor altijd. Ik denk alleen maar aan zelfmoord. Ik wil gewoon rust in mijn hoofd, dat is alles.
Datum:
09-02-2016
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
België

waarom

het is de bedoeling dat ik nu de tijd van mijn leven heb. ik ben uitwisselingsstudent in een grote stad. Maar oo wat voel ik me alleen! Het is niet zo dat ik het nog niet genoeg tijd heb gegeven. 4 maand ben ik hier al. Het gevoel vrienden te hebben is er niet, ik mis iedereen aan het thuisfront. en toch dwing ik mezelf om dit voort te zetten met het idee dat ik er sterker van word en omdat het aanvoelt als een mislukking om terug te keren. Wat het nog zwaarder maakt is dat mijn vriendje in het buitenland zit. Hij heeft het erg druk als animator en lijkt nooit aan me te denken. ik ben het beu steeds als eerste van ons twee een berichtje te moeten sturen. het zit eve diep
Datum:
08-02-2016
Naam:
mara
Leeftijd:
22
Provincie:
Anders

weet niet waarom

hallo,
Ik ben een meisje van 14. ik zit niet lekker in men vel en wil niet meer leven. het heeft allemaal niet echt nu meer. alluwel ik niks heb om over te klagen ik heb een goeie familie, een leuke vrienden groep en niet echt probleemen. denk ik vaak aan zelfmoordt en voel ik me niet meer blij. Ik ben moe de hele tijd en ik geef het leven een beetje op.
IK heb dus niet echt een reden zoals de meest van jullie en ik weet niet waarom ik me zo voel maar ik weet wel dat ik me zo voel. Eerlijk gezegt wil ik het liefst ernsig ziek worden of aangereden worden, dan ben ik dood maar niemand voelt zich dan echt schuldig.

Ik moest men verhaal effe kwijt. dankje wel als je dit hebt gelezen.

groetjes. meisje 14
Datum:
08-02-2016
Naam:
xxxalwayscryingxxx
Leeftijd:
14
Provincie:
Flevoland

Zie het niet meer zitten

Ik denk er veel aan om niet meer verder te leven. Ben getrouwd en heb 2 dochters. Man is me steeds zo aan het controleren van wat ik doe en elke dag vragen wat ik heb uitgegen, ik wordt daar gek van. En mij steeds maar controleren. Alles wat ik doe is niet goed in zijn ogen. Zeg alles verkeerd. Kan niks zeggen of wordt wel weer de grond in getrapt. Alles os fout aan mij. Mocht nooit van hem werken, moest voor de kinderen zorgen. Vaak komen we geld te kort aan het eind van de maand. Hij heeft al geld van mijn oudste geleend en van de jongste spaarrekening leeg gehaald wat haar opa en oma voor haar aan het sparen zijn. En dat allemaal achter mijn rug om. Ben er pas geleden achter gekomen. Hij kan me zo vijandig aankijken dat je er gewoon bang van wordt. Maar laat hem niet merken dat ik bang voor hem ben. Als het hem niet meezit krijg ik de wind van voren, en zitten zijn handen erg los. Heb er vaak aangedachr pm weg te gaan maar waarheen. Heb geen werk geen inkomsten helemaal niks. Denk altijd get is het beste als ik er gewoon helemaal niet meer ben. Dat is het beste voor iedereen. Hebben ze van mij geen last meer.
Datum:
08-02-2016
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
42
Provincie:
Noord-holland

Ik kan het niet meer

Hoi
Ik ben een meisje van 13 en ik had dus een vriendje en we waren al een jaar samen tot hij opeens afstand nam we waren nooit meer samen en via een vriend kwam ik dan te weten dat hij mij niet meer belangrijk vond en het stom vond om bij me te staan en toen heb ik het uitgemaakt want ik wil niet met iemand zijn die niet van mij houdt
Maar ik hou nog altijd zielsveel van hem en ondertussen is het al zo lang geleden dat het uit is maar de pijn mindert niet ik heb niks meer om voor te leven ik voel me leeg en depressief daar komt nog eens bij dat hij me de hele tijd uitscheld en iedereen denkt dat het mij allemaal niks meer kan schelen voor hun ben ik gewoon nog altijd dat lachende meisje maar vanbinnen ben ik al gewoon dood zo voelt het toch ik snij mezelf ook en denk al een tijdje aan zelfmoord ik heb het ook al eens geprobeerd maar ik kon het gewoon nog niet ik heb echt geen idee wat ik nu nog moet doen
Datum:
07-02-2016
Naam:
Iemand.
Leeftijd:
13
Provincie:
België

Goed zo

Ik weet het niet meer. Nouja eigenlijk wel. Heb mijn datum al vast gezet. Ik ben nog geen jaar getrouwd en mijn man is nu al 5 maanden weg. Ingeruild voor een jonger,mooiere en blonde vrouw. Heb een dochter van bijna een jaar. Die in mijn aanwezigheid bijna alleen maar huilt. Ze is altijd dwars en sjagerijnig. Dat heeft ze nooit als ze bij haar vader is. Alsof ze het me kwalijk neemt dat hij weg is. Heb in de 5 maanden geen een x mijn ouders gehoord om te vragen hoe het met me gaat. Ik ga er langs omdat ze hun kleindochter willen zien maar verder niet. Mijn zus hoor ik ook niet. Als ik vraag of ze zin heb om wat te doen zegt ze dat ze geen zin heeft. Mijn 2 beste vriendinnen ben ik kwijt omdat ze de kant kiezen van mijn ex en verder heb ik geen vrienden. Heb dus niemand en heb me nog nooit zo alleen gevoeld. Ben er van overtuigd dat iedereen beter af is zonder mij. Vooral ik omdat ik dan rust heb. Mijn ex heeft een .euke vriendin en ze zou een goede moeder zijn voor mijn dochter. Ik wacht tot na haar eerste verjaardag. Brieven liggen al klaar. Het is goed zo
Datum:
07-02-2016
Naam:
Roos
Leeftijd:
42
Provincie:
Zuid-holland

Ben alles zo zat

Ik ben alles zo zat, ik voel me dag in dag uit zwaar depressief. Het hoeft allemaal niet meer van me. Mijn moeder is autistisch en zwakbegaafd en mijn vader woont in het buitenland en daar wonen mijn kleine broertjes ook die ik daardor nooit zie.Ik heb nooit iets kunnen leren van ze en ben het zat om andere om hulp te vragen, het is zo oneerlijk allemaal. Ik wil de deur niet meer uit, en ik heb geen hoop meer. Liefde bestaat niet in mijn leven, dit is het en beter zal het niet worden, het hoeft niet meer zo! Ik wil niet meer!!!!'
Datum:
07-02-2016
Naam:
Quinty
Leeftijd:
20
Provincie:
Noord-holland

Ben alles beu

Moeizame jeugd, opgevoed als onzeker jochie, dit achtervolgt me tot de dag van vandaag. Getrouwd, lieve vrouw, echter een ramp in bed! Lig als broer en zus naast elkaar. Erover gepraat, helpt helemaal niets. Werk is al jaren niet meer interessant......ik meen het serieus, als iemand mij nu een pil van Drion zou geven, dan eet ik hem direct op. Heb al 2 zelfmoordpogingen achter de rug, helaas mislukt....
Datum:
05-02-2016
Naam:
FW
Leeftijd:
53
Provincie:
Gelderland

Eindeloos vechten

Niemand weet hoe diep dit zit. Niemand weet dat ik serieus nadenk over zelfmoord. Mijn lichaam vecht om te overleven terwijl mijn ziel afsterft. Het is een onbeschrijfelijk gevoel. Alsof er een wezen, een monster mijn binnenste wegvreet en tegen mijn huid aanduwt maar die niet in beweging krijgt. Ik voel me radeloos als dit gebeurt, als ik in een dal zit. Het wordt zo snel getriggert. Ik voel me ziek en gestoord. Ik zit al 1,5 jaar in therapie. Maar elke keer gebeurt er weer wat in mijn klote leven. Mijn jeugd was een hel waar ik nu PTSS, hechtingsproblematiek, depressie en een chronisch laag zelfbeeld aan heb overgehouden. Dertien dagen geleden heeft mijn soulmate mij verlaten. Erger kan mijn leven niet. Ik zal nooooit meer proberen om mezelf aan iemand te hechten. Ze laten me allemaal in de steek. Waar the hell leef ik voor? Waar heb ik dit allemaal aan verdiend? Niemand begrijpt mij. Niemand ervaart wat ik voel. Voel me ongelooflijk hopeloos en alleen. Ik maar lachen en blij kijken. Het mooie dametje spelen. Iedereen tevreden houden. Waarom kan niemand dit monster van me afnemen?
Datum:
05-02-2016
Naam:
Hopeloos
Leeftijd:
22
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.