Levensverhalen (pagina 147)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Ik heb niemand meer

Toen ik 9 was ging ik naar een andere school ik had veel vrienden maar toen ik naar groep 7 ging veranderen dat ik ging met een vriendin altijd naar de bus. Op een dag wou ze niet meer en nu heb ik me BESTE VRIENDIN VERLOREN! omdat ik een keer met iemand anders ging spelen en ze zei dit "je wil altijd met iemand anders spelen nooit meer bij mij" ze liep weg nu zet ik alleen op school alleen aan een tafel in een leeg lokaal stiekem op me mobiel en ik gister geprobeerd Om bij de apotheek zware medicijnen tehalen ik kreeg het niet mee..
Ik wil niet alleen leven.. Drm ben ik naar deze website gegaan
Ik wil wel blijven leven maar niet alleen...
Hopelijk kan iemand mij helpen
Datum:
11-02-2016
Naam:
Femke
Leeftijd:
11
Provincie:
Zuid-holland

ik heb het gewoon effe zwaar.

mijn vader heeft me vroeger misbruikt.
toen ik 3-4 was ongeveer.
ik ben twintig en ik herinner dit me nu pas.
de problemen die ik heb leken wel ineens volledig verklaard, alle puzzelstukjes pasten ineens in elkaar. maar goed, wel zwaar klote dus. vooral omdat het zó goed ging. ik voelde me nog nooit zo gelukkig en zo zelfverzekerd en ze hadden zoveel dingen uit mijn diagnose gehaald. ik was al zo lang gestopt met mezelf pijn doen, alles ging fantastisch. maar toen dit ineens terugkwam in mijn herinneringen viel ik zo hard terug. gewoon volledig. mezelf pijn doen was na twee jaar weer zo makkelijk en ik ben zo van mezelf geschrokken. ik ben gewoon bang en verdrietig en boos en eigenlijk wil ik gewoon dood. ik probeer zo positief mogelijk te blijven maar het is gewoon heel moeilijk. ik ga het niet doen, ik beloof het. maar ik voel me gewoon zo verdrietig en bang en alleen en ik wou het gewoon even kwijt. ik blijf vechten. dat was het, toedeloe.
Datum:
11-02-2016
Naam:
M
Leeftijd:
20
Provincie:
Overijssel

zelfmoord

Ik ben een meisje van bijna 14 jaar oud, ik weet dat er veel ergere verhalen zijn. Er is bij mij op vroege leeftijd ontdekt dat ik faalangst heb, en op latere leeftijd is er ontdekt dat ik overgevoelig ben. Ik heb vanaf toen ik klein was al erg zwaar over leven nagedacht, ik dacht waarom moeten we dood en was heel erg bang voor de dood. Ik zit sinds twee jaar geleden op de middelbare school en leren is voor mij niet gemakkelijk, als ik een onvoldoende haal dan hebben mijn ouders en ik altijd ruzie. Soms denk ik dat mijn ouders er heel blij mee zullen zijn dat ik weg ben want dan hebben ze geen last meer van me. Als ik ruzie heb met mijn moeder dan loop ik naar mijn kamer en huil ik dan praat ik mezelf moed aan om het niet te doen (zelfmoord plegen). Mijn moeder is er bijna achtergekomen dat ik mezelf had gesneden maar toen ze binnenkwam deed ik snel mijn arm weg, uiteindelijk is het alleen een litteken. maar ik praat met mensen en nu gaat het ietsjes beter. Ik heb minder het gevoel dat ik minderwaardiger ben dan andere.
Datum:
10-02-2016
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

Waarom?

Waarom is m'n leven wat het is?
Heb geen man, kinderen en vrienden. Ik sta altijd overal alleen voor en heb er eigenlijk geen zin meer in. Ben ontslagen en supergevoelig. Dat ik depressief ben, weet niemand. Al zoo lang. Ik kan gewoon niet meer tegen het alleen zijn. Ik geef en ik geef, maar krijg niets terug. Nu is m'n moeder er
nog, zij is 90, dus haar kan ik t nu niet aandoen, heb ook een zus, maar zij begrijpt me niet, dus kan niet zeggen hoe ik mij voel. Echt m'n leven is uitzichtloos. Waarom ben ik op deze aardbol? Om me altijd rot en eenzaam te voelen? Misschien over een tijd maar plannen maken hoe het aan te pakken. Het is wat het is.
Datum:
10-02-2016
Naam:
Angel
Leeftijd:
55
Provincie:
Noord-holland

fantastisch kut leven. ik wil leven, als het maar gelukkig is

Toen ik 13 was ben ik een half jaar lang seksueel misbruikt en werd ik gechanteerd met vanalles en nog wat. Toen het eindelijk voorbij was heb ik het erg lang verzwegen tot ik merkte dat ik niet meer kon genieten van dingen(toen was ik 15). Ik was depressief. Huilen huilen huilen. Ik had een vriendje en toen het op een geven moment sensueel werd. Werd ik agressief en had ik heel veel verdriet. Ik had voor mijn depressie hulp ingeschakeld van een ontwikkelingscoach. Zij heeft een soort gelijk iets mee gemaakt toen zij klein was en merkte al gauw dat mij iets was overkomen. Toen heb ik alles verteld aan ontwikkelcoach en ouders. Mijn leven kwam weer in een opwaardse spiraal en ik kreeg weer plezier in dingen. Op mijn 16/17e kreeg ik weer last van mijn depressie en dit uitte zich ook in automutulatie. Hier worstel ik ontzettend mee op dit moment. De 2e keer depressie voelt alsof mijn leven is mislukt alsof ik niet gelukkig mag wezen. Ik heb sinds 2 maanden weer therapie. Erg intensief. Emdr, runningtherapie en gesprekken. Telkens als er ook maar iets negatiefs in mijn gedachten zit begin ik mezelf weer pijn te doen. Op het moment dat mijn ouders dit proberen tegen te houden.(ze houden mij erg in de gaten nu ze het weten) word ik emotioneel en woest. Ik wil vaak niet meer leven. En steeds vaker verlies ik de hoop dat het nog wel goed komt met mij. Ik heb voor de rest een fatastisch leven. Alle kansen en lieve familie, vrienden en vriendje. Wat kan ik doen als ik mij zo rot voel? Het ging een week weer aardig goed met me! En opeens zit ik weer in deze negatieve spiraal. En dan voelt het alsof ik wéér gefaald heb. En waar moet ik nu weer beginnen om me weer zo goed te voelen als vorige week? Ik wil graag leven, maar dan wel gelukkig.
Datum:
10-02-2016
Naam:
anoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
Friesland

ik vind geen uitweg meer...

Mijn ouders zijn gescheiden sinds ik heel klein was. Ze maken ruzie, heel veel ruzie. Ze haten elkaar. Mijn vader en ik dat klikt niet zo en met zijn nieuwe vrouw klikt het nog veel minder. Mijn moeder is ziek en slaapt veel. De laatste tijd maak ik met haar veel ruzie. Meestal is zij het die ruzie uitlokt. Ik wil geen ruzie dus hou ik maar overal mijn bek. Maar het stapelt zich op vanbinnen en ik ga bijna ontploffen. Praten heeft geen zin. Er is nog zo veel meer gebeurt dan wat ik hier kan schrijven... verschrikkelijke dingen die mijn leven hebben getekend voor altijd. Ik denk alleen maar aan zelfmoord. Ik wil gewoon rust in mijn hoofd, dat is alles.
Datum:
09-02-2016
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
België

waarom

het is de bedoeling dat ik nu de tijd van mijn leven heb. ik ben uitwisselingsstudent in een grote stad. Maar oo wat voel ik me alleen! Het is niet zo dat ik het nog niet genoeg tijd heb gegeven. 4 maand ben ik hier al. Het gevoel vrienden te hebben is er niet, ik mis iedereen aan het thuisfront. en toch dwing ik mezelf om dit voort te zetten met het idee dat ik er sterker van word en omdat het aanvoelt als een mislukking om terug te keren. Wat het nog zwaarder maakt is dat mijn vriendje in het buitenland zit. Hij heeft het erg druk als animator en lijkt nooit aan me te denken. ik ben het beu steeds als eerste van ons twee een berichtje te moeten sturen. het zit eve diep
Datum:
08-02-2016
Naam:
mara
Leeftijd:
22
Provincie:
Anders

weet niet waarom

hallo,
Ik ben een meisje van 14. ik zit niet lekker in men vel en wil niet meer leven. het heeft allemaal niet echt nu meer. alluwel ik niks heb om over te klagen ik heb een goeie familie, een leuke vrienden groep en niet echt probleemen. denk ik vaak aan zelfmoordt en voel ik me niet meer blij. Ik ben moe de hele tijd en ik geef het leven een beetje op.
IK heb dus niet echt een reden zoals de meest van jullie en ik weet niet waarom ik me zo voel maar ik weet wel dat ik me zo voel. Eerlijk gezegt wil ik het liefst ernsig ziek worden of aangereden worden, dan ben ik dood maar niemand voelt zich dan echt schuldig.

Ik moest men verhaal effe kwijt. dankje wel als je dit hebt gelezen.

groetjes. meisje 14
Datum:
08-02-2016
Naam:
xxxalwayscryingxxx
Leeftijd:
14
Provincie:
Flevoland

Zie het niet meer zitten

Ik denk er veel aan om niet meer verder te leven. Ben getrouwd en heb 2 dochters. Man is me steeds zo aan het controleren van wat ik doe en elke dag vragen wat ik heb uitgegen, ik wordt daar gek van. En mij steeds maar controleren. Alles wat ik doe is niet goed in zijn ogen. Zeg alles verkeerd. Kan niks zeggen of wordt wel weer de grond in getrapt. Alles os fout aan mij. Mocht nooit van hem werken, moest voor de kinderen zorgen. Vaak komen we geld te kort aan het eind van de maand. Hij heeft al geld van mijn oudste geleend en van de jongste spaarrekening leeg gehaald wat haar opa en oma voor haar aan het sparen zijn. En dat allemaal achter mijn rug om. Ben er pas geleden achter gekomen. Hij kan me zo vijandig aankijken dat je er gewoon bang van wordt. Maar laat hem niet merken dat ik bang voor hem ben. Als het hem niet meezit krijg ik de wind van voren, en zitten zijn handen erg los. Heb er vaak aangedachr pm weg te gaan maar waarheen. Heb geen werk geen inkomsten helemaal niks. Denk altijd get is het beste als ik er gewoon helemaal niet meer ben. Dat is het beste voor iedereen. Hebben ze van mij geen last meer.
Datum:
08-02-2016
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
42
Provincie:
Noord-holland

Ik kan het niet meer

Hoi
Ik ben een meisje van 13 en ik had dus een vriendje en we waren al een jaar samen tot hij opeens afstand nam we waren nooit meer samen en via een vriend kwam ik dan te weten dat hij mij niet meer belangrijk vond en het stom vond om bij me te staan en toen heb ik het uitgemaakt want ik wil niet met iemand zijn die niet van mij houdt
Maar ik hou nog altijd zielsveel van hem en ondertussen is het al zo lang geleden dat het uit is maar de pijn mindert niet ik heb niks meer om voor te leven ik voel me leeg en depressief daar komt nog eens bij dat hij me de hele tijd uitscheld en iedereen denkt dat het mij allemaal niks meer kan schelen voor hun ben ik gewoon nog altijd dat lachende meisje maar vanbinnen ben ik al gewoon dood zo voelt het toch ik snij mezelf ook en denk al een tijdje aan zelfmoord ik heb het ook al eens geprobeerd maar ik kon het gewoon nog niet ik heb echt geen idee wat ik nu nog moet doen
Datum:
07-02-2016
Naam:
Iemand.
Leeftijd:
13
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.