Levensverhalen (pagina 151)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

haat mezelf

ik haat mezelf wnat ik word altijd gepest en geslagen omdat ik dik ben en iedereen scheld me uit zelfs me vriending heeft me verlaten en is nu in armen van een andere jongen die mij slaat ik heb mezelf al 4x proberen te vermoorden maar het lukt gwn niet pls steun me.
Datum:
18-01-2016
Naam:
casper
Leeftijd:
10
Provincie:
Groningen

ik wil dood

Ik loop al ongeveer 7 jaar met zelfmoordgedachten, maar de laatste tijd worden deze gedachten sterker en sterker
Datum:
18-01-2016
Naam:
Jan
Leeftijd:
60
Provincie:
België

Depressie

Ik voel me zeer depressief de laatste tijden... nou jah, tijden... het is al negen jaar dat het thuis totaal niet goed loopt, we hebben ruzie, ik word uitgescholden, uitgelachen, vernedert, geslaan (maar dat is nog het minst ergst en minst vaak) ... Ik voel me zwak, moe, depressief, dom (ik heb moeite met volgen in de lessen en mijn punten dalen meer en meer), alleen, verlaten,.... ik werd vroeger ook gepest en dat heeft in totaal 6 jaar geduurt... mijn laatste pest-jaar was met heel men klas tegen me... wat men ouders zeiden? ze wisten het niet en toen ze het wisten kon het hun mss wel iets schelenmaar gwn omdat men broer daardoor ook soms geplaagd werd (ik gepest, hij geplaagd want hij was jonger)... maar wat ze er bv nu van zeggen is dat het aan mij lag dat als ze in mijn klas waren ze dat wel hadden kunnen verstaan dat ik gepest werd en dan gaan zij mij er nog eens bijpesten... ik weet niet of leven nog zin heeft... ik zit al mijn nachten in stilte te huilen, ik heb in niks meer plezier.... Ik huil eigenlijk voortdurend en dat maakt mij ook moe maar doordat ik huil kan ik ook niet slapen... ik huil, begin helemaal te trillen en begin moeilijkheden te hebben met ademen dus kan dan niet slapen.... Ik wil eigenlijk gewoonweg dood want ik weet niet waarvoor ik hier nog dien...
Datum:
17-01-2016
Naam:
Alice
Leeftijd:
13
Provincie:
België

Verpest

De school heeft me binnnen 3 jaar van vrolijk naar depressief geholpen. Zwaar depressief. Elke dag huil ik zodra er geen mensen meer om me heen zijn. Naar school ga ik al anderhalve maand niet meer, ookal heb ik havo. Zonde, maar ik moet mezelf beschermen. Als ik dat niet doe dan ben ik dood. Het boeit me niet veel dat ik me ouders daarmee pijn doe, vooral omdat ze niet achter me staan maar achter de gemeente. Ze zeggen zelfs dat het prima met me gaat terwijl er zelfs een diagnose is gesteld voor angsstoornis. Nu willen ze me opnemen ( de gemeente ) en me dwingen naar school te gaan. En dan weet ik, dat dat het moment is dat ik geen andere keuze meer heb. Mijn leven en toekomst is verpest, doordat mijn ouders en de overheid geen begrip hebben voor de situatie waar ik me in bevindt. De psychologen vertellen me dat ik "gewoon" naar school moet en dat het "gewoon" weer overgaat. Ik ken mezelf beter dan dat. Ik heb geen vertrouwen meer in mensen. Ik heb alleen nog mijn vrienden, maar minderjarigen hebben niks te zeggen.
Datum:
16-01-2016
Naam:
E
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-holland

zelfmoord

Beste mensen, ik ben blij dat ik me verhaal hier kwijt kan. Nou thuis gaat het niet zo goed ik probeer altijd alles goed te doen me vader vind het niet goed genoeg. Hij geeft me broer altijd gelijk en voorrang. En dan krijg ik altijd klappen en ik doe al het huishouden me moeder is heel lief voor me en helpt me altijd maar helaas durft ze er niks van te zeggen tegen me vader. En dat allemaal sinds me zus op zich zelf is gaan wonen! Maar om alle pijn er verdriet weg te halen ga ik weg voorgoed! Lieve mama het spijt me echt maar ik kan het niet meer aan xoxo je dochter
Datum:
15-01-2016
Naam:
xoxo
Leeftijd:
11
Provincie:
Flevoland

Dood

Heb je soms ook het gevoel dat je dood wilt? Ik wel ik word op school gediscrimineerd, en dat doet mij pijn. Ik heb zulke slechte vriendinnen die daarbij gaan staan. Als er wat gezegt wordt over mij lachen ze daarom. Dat doet pijn. Dan denk ik; hoezo leef ik?, niemand heeft me toch nodig? Thuis gaat het ook shit, mijn moeder die half depressief is mijn vader die een half jaar weg is. En ik? Ik kan beter voorgoed weggaan..
Datum:
14-01-2016
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
12
Provincie:
Gelderland

Weg zijn is soms makkelijker dan blijven..

Ik ben 23 jaar. Struikel al vanaf mijn begin puberteit ( 12) met zelfdoding.
Dit komt telkens weer terug.
Het gevoel dat ik niet geaccepteerd word door de meeste mensen.
Er wordt mijn hele leven al verteld dat ik anders ben dan anderen.
Ik wil graag vrienden hebben, maar ik krijg ze niet. Ze willen gewoon niet.
Op mijn werk gaan dingen te vaak mis, mijn collega's lijken aardig, maar ik hoorde vandaag dat ze toch klagen.

Iedere keer kom ik op hetzelfde punt, Waarom zou ik nog leven? Wat heeft het voor zin. Ik leef voor mijn vriend en mijn hond, dat is het enigste die mij elke dag weer opwachten als ik uit mijn werk kom. En beide blij zijn.

Om die reden hak ik die knoop nog niet door.

De huisarts verteld mij dat ik niet depressief ben, kheb nu eindelijk wat medicatie maar dit soort momenten dat iemand jou verteld dat er mensen over je praten, en ze niet zo tevreden met je zijn.... auts... Dat is een litteken in mijn ziel.

Nu is heus niet alles somber, maar ik denk dat het 40 % goed gaat, en 60 % slecht.

Soms voel ik me zo fucking alleen, gehaat, raar aangekeken. Terwijl ik gewoon een doorsnee meisje ben.
Datum:
14-01-2016
Naam:
MD
Leeftijd:
23
Provincie:
Overijssel

Gewoon te moeilijk.

Het leven is voor mij gewoon te moeilijk, er zijn gewoon te veel zaken aan de hand. Het stress-gehalte is bij mij gewoon erg hoog, de druk van alle mensen die op je rekenen, hoge cijfers halen, persoonlijke, en ga zo maar door. Het wordt me gewoon te veel, dit is gewoon niet hoe ik mijn leven wil leiden. Mijn moeder pleegt overspel, maar ze is eigenlijk de enige die mij echt begrijpt in huis. Ik houd van haar, het maakte me kapot toen ik daar achter kwam. Dit zal ik haar niet vergeven. Het kan gewoon niet op deze manier doorgaan.
Datum:
13-01-2016
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-holland

Ik wil dood omdat ik wil leven

Als alles altijd goed gaat, je bent blij met jezelf, je hebt een warm thuisnest, heel veel leuke mensen om je heen, overal is talent. Hetgeen wat ik zo mooi vind is het leven. Ik heb er altijd van genoten, alle mooie dingen, zo klein maar zo groot. Ik vind het heerlijk om mensen te zien lachen.
Maar enige tijd geleden kreeg ik clusterhoofdpijn.

'Stel je niet aan, koppie omhoog, neem paracetamol, je gaat niet dood van hoofdpijn, is dst migraine?'

Nee. Het is het meest pijnlijke wat er is. Nummer 1 pijnziekte.
Helemaal niks helpt, mijn superleuke school en opleiding en vrienden in alle leuke steden zijn weg. Ik kan simpelweg niks meer. Alleen maar ondergaan. Elke dag weer, een keer of vier.
In het ziekenhuis hebben ze het veels te druk. En ik fantaseer over hoe mijn leven had kunnen zijn. Hoe het leven misschien daarboven is. Ik wil niet leven op deze manier, ik wil gewoon mezelf terug. Die gekke impulsieve chaoot die doet waar ze zin in heeft en die altijd vrolijke jongedame.
Ik ken mijzelf goed. Het is niet zo dat ik gebroken en op de verkeerde manier impulsief een einde breid. Ik wil weer op avontuur en op verkenning.
Dit leven wil ik niet want dit leven is niet van mij. Dit leven pas niet bij mij.

Ík ben dit niet. Op deze manier wil ik écht weg.
Datum:
13-01-2016
Naam:
Isabelle
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-brabant

Ik ben op.

Na heel veel shit mee gemaakt te hebben in mijn leven, ben ik nu op, ik wil en kan niet meer. Voor mijn gevoel nemen alle vrienden en familie leden afstand van me.
Ik denk eigenlijk al heel lang na over zelfdoding, maar nooit durfde ik het omdat ik nooit alleen heb gewoond, ik ben oktober 2014 uit huis gegooid door mijn ouders, toen heb ik tot oktober 2015 bij humanitas gewoond, en nu? nu heb ik me eigen flatje, me eigen spullen, maar nu is het voor mij zo veel meer makkelijker om een poging te gaan doen tot zelfdoding, want er is toch niemand die op me let. Of ik het doe? Geen idee, als ik me blijf voelen zoals ik nu voel, zeer zeker wel.
Datum:
12-01-2016
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
19
Provincie:
Overijssel

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.