Levensverhalen (pagina 151)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Nog 8 jaar

Nog 8 jaar leef ik. Dat heb ik vandaag besloten. In alle rust zat ik in de auto. Mijn voeten haalde k van de pedalen, in zn twee, over een karrenspoor. Dat doe ik wel vaker, en altijd wil ik dood. Maar ik wil niemand verdriet doen. Daarom ken ik niemand meer. Alleen mn moeder. Misschien is zij over 8 jaar ook dood, dan krijg ik het makkelijk.

Ik wilde altijd al dood. Op mn 12e sneed ik in mn polsen en besmeurde ik de muren van mn kamer met bloed. Een beetje theatraal was dat. Dat heb ik nog 8 keer zo geprobeerd tot mn 23ste. Toen besloot ik dat ik zo'n loser ben dat ik niet eens in staat bleek mn lichaam (dat ik toevallig haat) pijn kon doen. Alle messen sindsdien het huis uit, alleen botte boterhammessen. Al bijna 20 jaar.

Ik wil dood want ik haat jullie allemaal !

Ik haat jullie niet echt natuurlijk. Maar jullie verdienen het wel om gehaat te worden. Ikzelf ook. Jullie gunnen me het daglicht in de ogen niet. Jullie maken iets anders van me dan ik ben. Keer op keer. Ik heb geprobeerd me aan jullie aan te passen. Ik wilde alleen maar nog liever dood. Toen heb ik geprobeerd jullie aan mij aan te passen. Voor jullie zou dat makkelijk moeten kunnen, maar jullie weigeren. Jullie waarheid vind je nog belangrijker dan mijn leven. En je houdt je waarheid nooit voor je.

Ik ben jullie moe. Alle mensen. Ik heb gezocht, naar uitzonderingen. "mensen zoals ik". Maar die bestaan niet. Dat maakt jullie boos. "denk je dat je echt zooooh bijzonder bent ?", en "wat maakt jou dan zooooh bijzonder ?".... Nou, blijkbaar is bijzonder zijn al een probleem voor jullie. Ik moet net als jullie zijn.

Soms loop ik in een supermarkt. Ineens zeg ik luidkeels "ik haat jullie allemaal!" Niemand kijkt zelfs maar op of om. Jullie zijn zombies. Maar de wereld is van jullie, en niet van mij. Ik wil hier niet zijn. Ik ben hier ook niet zelf naar toegekomen. Mijn moeder wilde een kind knuffelen, en misschien wilde ze alleen maar met mn vader neuken. Vervolgens zit ik eraan vast. Voor een jaartje of 80.

En eruit stappen is geen oplossing ? Hoezo heb ik nog een probleem als ik dood ben ? Moet je me toch eens uitleggen. Het is geen oplossing voor jouw problemen als ik mezelf dood. Wees helder. Ik haat jullie.

Ik haat jullie allemaal.
Datum:
22-01-2016
Naam:
spek en bonen
Leeftijd:
41
Provincie:
Groningen

Chaos in me hoofd !!!

Vijanden,haatzaaiers,afgunst word er gek van met de dag me leven naar de klauw financieel en geestelijk naar de klote.. Maar toch moet ik me sterk houden iets zegt geef de moed niet op. Springen dat kan iedereen van de flat voor de trein maar je moet beseffen dat je niet meer wakker wordt.


Als je door bijt met de dagen mee juiste hulp krijgt zelf ook STERK staat kan je een hele mooie eigen toekomst opbouwen "

Niet op geven !

Afz gekke mocro
Datum:
22-01-2016
Naam:
Marokkaan
Leeftijd:
23
Provincie:
Anders

dood

ik heb gewoon geen zin meeri het leven.het hoeft voor mij niet mer
Datum:
21-01-2016
Naam:
silvia
Leeftijd:
52
Provincie:
Noord-brabant

De dood in gepest

Ik ben eigenlijk de dood in gepest. Ik word sinds groep 6 al gepest en zit nu in leerjaar 2 van de middelbare school. Ik heb mijn vrienden verteld dat ik aan zelfmoord denk maar volgens mij geloven ze me niet helemaal. Ik word echt hard gepest maar ik kan niet gaan door mijn vrienden ook al hebben sommige van hun mee gepest... Het liefste wil ik op het dak van het schoolgebouw gaan staan er af springen. Ik weet dat ik mijn familie, ouders en vrienden pijn ga doen maar dan weten ze hoe het voelt om mij te zijn. Sommige vrienden zeggen dat ze me tegen gaan houden. Maar zou dit echt zo zijn? Sommige vrienden zeggen dat als ik ga dat zij met mij mee gaan. Maar zou dit echt zo zijn? Ik heb ze wel altijd beloofd mee te gaan met hun en dit is totaal geen leugen. Ik kijk filmpjes hoe mensen zelfmoord plegen en heb zelf ook al ene poging gedaan tot. Helaas is die mislukt. En ik zeg helaas want ik ben er echt klaar mee. Sommige "vrienden" van me zeggen wel dat als ze weer beginnen met pesten dat ze er dan wel iets van zeggen. Elke keer als ik dat doe doen ze niks en gaan ze vervolgens mee pesten. Ze weten dan ook mijn zwakke plekken dus is het makkelijker om me te pesten. Ik ben er klaar mee. Elke keer als ik op het terrein van school fiets en ik zie dat dak weet ik zeker: IK WIL WEG!!! Ik heb de pesters nog net niet verteld dat ik aan zelfmoord denk. Het kwam er echt bijna uit. Ook als ik thuis kom zit ik in mezelf te bedenken wat ik eigenlijk had moeten zeggen. Ik wil weg van school, weg van hui, weg uit ons dorp, weg uit Noord-Brabant, weg uit Nederland en weg van de wereld.
Datum:
21-01-2016
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-brabant

Er moet een andere weg zijn!

Mijn naam is Remko, ik ben 24 jaar en ben al jaren zwaarmoedig. Mijn jeugd was niet perse om over naar huis te schrijven maar zo rond mn 16de is alles wel beter geworden. Maar op de 1 of andere manier ben ik stil blijven staan in mijn ontwikkeling sindsdien. Ik ben overal te bang voor en spontaniteit is ver te zoeken. Heb alleen maar oppervlakkige contacten en het lijkt wel of ik alleen mezelf kan zijn als ik me op zaterdagavond vol giet met alcohol en net doe of ik de koning van de discotheek ben. Maar zodra de alcohol is uitgewerkt valt dat masker weer weg en word ik weer dat jongetje dat maar niet volwassen kan worden, en overal te laks en bang voor is. Ik heb ook nooit een vriendin gehad, er is wel aandacht op dat vlak, maar ben veel te bang dat ze er achter komen wie ik echt ben. Een 24 jarige loser die de verkeerde opleiding heeft gekozen, niet perse goed is in wat die zou moeten kunnen, en geen enkele keuze durft te maken omdat die bang is dat het fout kan gaan. En als gevolg woon ik dus ook nog steeds thuis met me moeder, half werkloos, ook geen goede binnenkomer. Niemand lijkt zich te beseffen hoe leeg mijn leven eigenlijk is, nee met Remko gaat alles wel goed toch? Alleen nog even werk vinden, maar verder... De enige meid die ik echt leuk vond en die ik ook als een soort 'reddingsboei' zag, en waar ik mn leven voor zou willen veranderen/verbeteren heeft me vorige week laten vallen. Dus weet het nu echt even niet meer. Op zich kan ik altijd alles goed relativeren en nuchter tegen de dingen aankijken en mezelf oppeppen maar sinds vandaag lijkt er wel iets te zijn geknapt. Alsof mn voorraad positiviteit op is. Zelfmoord zal ik niet plegen, daar zou ik te veel mensen pijn mee doen. Misschien is het enige wat ik nodig heb een schop onder me kont of een persoon die me even op sleeptouw kan nemen. Gewoon even een steun, dat ik een keer niet alles altijd alleen moet doen. Kortom er moet een andere weg zijn voor me, want uiteindelijk heeft iedereen zn talenten, alleen komt dat er al tijden niet uit, en dat beïnvloed alles voor me. Misschien is dit niet de goede site om dit verhaal neer te zetten, aangezien ik zelfmoord niet zie als een oplossing, maar door het alleen al een keer samengevat opschrijven van mn eigen situatie hoop ik mezelf weer even wakker te schudden en weer licht aan de horizon te zien. Sterkte allemaal!
Datum:
20-01-2016
Naam:
Remco
Leeftijd:
24
Provincie:
Gelderland

ik weet niet wat te doen

Beste,

Ik vind mijn leven echt KUT ik denk er zelf heel vaak aan maar dan denk ik aan mijn familie die ik dan heel veel pijn doe maar soms denk ik echt van wat heeft het nog voorn zin alleen mijn moeder en een paar vrienden houden me overeind en ik word vaak op school gepest en vind mezelf veel te dik ik ben zelfs een keer op de rand van ons balkon gaan staan maar ik durfde het niet maar ik denk soms. DOE HET GEWOON!
Datum:
19-01-2016
Naam:
twam
Leeftijd:
14
Provincie:
Friesland

haat mezelf

ik haat mezelf wnat ik word altijd gepest en geslagen omdat ik dik ben en iedereen scheld me uit zelfs me vriending heeft me verlaten en is nu in armen van een andere jongen die mij slaat ik heb mezelf al 4x proberen te vermoorden maar het lukt gwn niet pls steun me.
Datum:
18-01-2016
Naam:
casper
Leeftijd:
10
Provincie:
Groningen

ik wil dood

Ik loop al ongeveer 7 jaar met zelfmoordgedachten, maar de laatste tijd worden deze gedachten sterker en sterker
Datum:
18-01-2016
Naam:
Jan
Leeftijd:
60
Provincie:
België

Depressie

Ik voel me zeer depressief de laatste tijden... nou jah, tijden... het is al negen jaar dat het thuis totaal niet goed loopt, we hebben ruzie, ik word uitgescholden, uitgelachen, vernedert, geslaan (maar dat is nog het minst ergst en minst vaak) ... Ik voel me zwak, moe, depressief, dom (ik heb moeite met volgen in de lessen en mijn punten dalen meer en meer), alleen, verlaten,.... ik werd vroeger ook gepest en dat heeft in totaal 6 jaar geduurt... mijn laatste pest-jaar was met heel men klas tegen me... wat men ouders zeiden? ze wisten het niet en toen ze het wisten kon het hun mss wel iets schelenmaar gwn omdat men broer daardoor ook soms geplaagd werd (ik gepest, hij geplaagd want hij was jonger)... maar wat ze er bv nu van zeggen is dat het aan mij lag dat als ze in mijn klas waren ze dat wel hadden kunnen verstaan dat ik gepest werd en dan gaan zij mij er nog eens bijpesten... ik weet niet of leven nog zin heeft... ik zit al mijn nachten in stilte te huilen, ik heb in niks meer plezier.... Ik huil eigenlijk voortdurend en dat maakt mij ook moe maar doordat ik huil kan ik ook niet slapen... ik huil, begin helemaal te trillen en begin moeilijkheden te hebben met ademen dus kan dan niet slapen.... Ik wil eigenlijk gewoonweg dood want ik weet niet waarvoor ik hier nog dien...
Datum:
17-01-2016
Naam:
Alice
Leeftijd:
13
Provincie:
België

Verpest

De school heeft me binnnen 3 jaar van vrolijk naar depressief geholpen. Zwaar depressief. Elke dag huil ik zodra er geen mensen meer om me heen zijn. Naar school ga ik al anderhalve maand niet meer, ookal heb ik havo. Zonde, maar ik moet mezelf beschermen. Als ik dat niet doe dan ben ik dood. Het boeit me niet veel dat ik me ouders daarmee pijn doe, vooral omdat ze niet achter me staan maar achter de gemeente. Ze zeggen zelfs dat het prima met me gaat terwijl er zelfs een diagnose is gesteld voor angsstoornis. Nu willen ze me opnemen ( de gemeente ) en me dwingen naar school te gaan. En dan weet ik, dat dat het moment is dat ik geen andere keuze meer heb. Mijn leven en toekomst is verpest, doordat mijn ouders en de overheid geen begrip hebben voor de situatie waar ik me in bevindt. De psychologen vertellen me dat ik "gewoon" naar school moet en dat het "gewoon" weer overgaat. Ik ken mezelf beter dan dat. Ik heb geen vertrouwen meer in mensen. Ik heb alleen nog mijn vrienden, maar minderjarigen hebben niks te zeggen.
Datum:
16-01-2016
Naam:
E
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-holland
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.