Levensverhalen (pagina 150)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Leegte

Mijn verhaal?
Ik herinner me mijn verhaal eigenlijk helemaal niet.
Wel weet ik dat ik ooit wél leefde.
Ik ben zo beschadigd in dit leven door alles wat er is gebeurt, alles mij is aangedaan, alles wat de mensen waar ik van hield is aangedaan, alles wat ik anderen heb aangedaan, alles wat ik mezelf aan heb gedaan, zo veel dat ik uit zelfbescherming niks meer kan voelen.
Ik wil voelen, ik wil leven.
Alles wat ik de laatste jaren gedaan heb,
was om even, héél even het gevoel te hebben dat ik leef.

Leegte is het enige dat ik nog voel.
Ik ben nog zo jong, misschien te jong om de zoektocht naar mezelf al te staken.
Toch wordt het elke dag aantrekkelijker.

Ik woon weer bij mijn ouders na een mislukte poging een leven op te bouwen met mijn toenmalige vriendin.
Waarom heb ik uberhaubt de moeite gedaan? Ik hou relaties toch nooit vol, of het nu met een man of een vrouw is, een jongen of een meisje. Uiteindelijk moet ik weg, moet ik vrijheid, moet ik leven.

Leven, ik moet altijd leven. Altijd zoek ik iets dat mij het gevoel geeft dat ik leef.
Altijd weer, ik voel me dood en leeg.
Ik wil dood juist omdat ik niet leef.
Toch leef ik meer dan de meesten.
Anderen noemen mij een echte levensgenieter.

Altijd opzoek naar liefde en avontuur.
De momenten waarop ik leven voel.
Lust is wat mij iets laat voelen. Ja natuurlijk, als je lust voelt voel je iets.
Wat ik bedoel is natuurlijk dat ik me niet dood voel, niet leeg.

Liefde, aanrakingen, lust, maar het is niet genoeg.
Zodra het over is ben ik dood.
Dood, I'm not living, just killing time.

Zo veel relaties, maar nooit is het genoeg.
Ik moet altijd wat ik niet heb.

Altijd droom ik van het perfecte leven, een man, kinderen, een baan.
Maar als het te dicht bij komt, vertrek ik.

Elke keer weer.
Zodra ik vertrek moet ik enorm leven.
Alcohol, dansen, seks en simpelweg alles waar ik een adrenaline kick van krijg.

Even leef ik, even voel ik me alsof ik besta, alsof ik meer ban dan zomaar een leeg lichaam.

Maar die momenten zijn niet genoeg.

Nu heb ik weer een relatie.
Uiteindelijk moet ik échte liefde voelen.
Geen seks, maar échte liefde, échte verlangens.

Ik voel me leeg, ik kan niet meer.
Vandaag ben ik zo moe, zo leeg.
De relatie is niet genoeg, ik wil weer vrijheid.
Weer leven, maar ik weet dat hij is wie in mijn toekomst hoort.

Ik kan hem niet verlaten.
Ik zal spijt krijgen.

Ik leef niet, de relatie geeft me geen gevoel van leven meer.
Alleen leegte, hoewel ik weet dat ik teveel van hem hou om te kiezen voor leven.

Ook al kies ik voor leven en verlaat ik hem,
het is tijdelijk.
Zoals alles altijd tijdelijk is bij mij.

Daarom is het gevoel van écht dood zijn, nu sterker dan ooit.
Ik wil geen leegte, ik wil leven maar kan niet altijd voor leven zoeken zoals ik nu doe.

Ik kan niet voor eeuwig mensen verlaten, voor eeuwig mensen pijn doen.

Eens moet de laatste keer zijn.
Ik wil niet meer, ik kan niet meer.
Ik voel niks meer.
Ik voel geen verdriet,
geen pijn,
niks...

Genoeg, het is genoeg.
Datum:
27-01-2016
Naam:
YuliaChris
Leeftijd:
19
Provincie:
Drenthe

Moe

Het leven is een groot spel, maar ik voel me buitenspel gezet. Ik draag nieuw leven in mij en het doet mij verdriet dat hij zijn moeder niet gaat kennen. Het gevoel van wanhoop en machteloosheid overheerst. Het leven is een groot spel, maar ik wil niet meer leven.
Datum:
26-01-2016
Naam:
nisa
Leeftijd:
24
Provincie:
Gelderland

Hi.

Hey allemaal. Ik zie dat veel mensen hier hun leven uitzichtloos verklaren. Vergeet niet, vooral de jongere groep. Mensen geven om je. Stel je voor; Je komt thuis van weer een verschrikkelijke dag op school. Je gooit je tas weg en gaat op bed zitten mey je dagboek waar je alles in kwijt kan. Je bent het echt zat, je hebt jezelf al zo vaak gesneden dat er al 10 dikke littekens in je benen staan. Je kijkt ernaar, je wilt echt niet meer verder.. Je loopt naar de badkamer en ziet jezelf in de spigel, bah. Heb ik er zo de hele dag bij gelopen? Geen wonder dat iedereen me zo raar aankijkt. Je vind 3 doosjes Ibuprofen. Zonder erbij na te denken.. Neem je ze mee naar je kamer. Je zit weer op je bed en denkt; waar ben ik toch mee bezig? Daarna denk je aan al de moeilijke tijden, waardoor je in huilen uitbarst. Je rukt de pakjes open en trekt de medicijnen eruit.. Je begint met slikken. Even later krijg je een slaperig gevoel. Je hoopt dat je nu gaat slapen, en nooit meer wakker wordt met je dagboek naast je. Je bent weg.. 2 uur later komt je broertje de kamer binnengelopen, hij vertelt je naar beneden te komen voor het avondeten. Hij dacht dat je sliep. Hij loopt naar beneden en zegt tegen je moeder dat je sliep. Je moeder komt naar boven. Ze keek naar je, probeerde je wakker te schudden, maar nee. Je moeder barst in huilen uit, je vader komt naar boven gerend.. Hij ziet haar met jou in haar armen liggen. Je vader houd je moeder vast. Je vader smijt iets van je kast af. Je moeder vind je dagboek en samen lezen ze hoe erg je het allemaal vond. Je broertje snapt het nog niet, hij is te jong om te weten wat zelfmoord is. De volgende dag op school word het op school verteld door de docenten. Dat groepje meisjes, die jou elke dag maar weer treiterden, barsten vanbinnen. Die ene jongen, die jij zo leuk vond maar waarvan je dacht dat hij je toch niet leuk vond, barst in huilen uit.. Hij heeft je nooit kunnen vertellen hoe mooi hij je eigenlijk vond.. Dan je beste vriendin... Ze rent de klas uit, rent naar buiten. Pakt haar fiets en fietst naar jou ouders hen huis. Ze belt aan.. In tranen. Je moeder maakt de deur open, ze ziet je beste vriendin staan. Je moeder en je beste vriendin barsten samen in huilen uit. Je beste vriendin loopt naar je kamer toe, gaat op je bed zitten. Ze kijkt door de kamer. Ze ziet fotos van jullie samen nog aan de muur hangen, ook zij vind je dagboek, en leest het.

2 jaar nadat jij zelfmoord hebt gepleegd.

De meisjes die jou gepest hebben, hebben nog zo een schuldgevoel. Die ene jongen, die jou ook zo leuk vond, snijdt zichzelf. Je ouders zijn gescheiden en je broertje is oud genoeg om te snappen dat jij niet meer verder wou in je leven, hij snijdt zichelf ook. En dan je beste vriendin.. Ze kan niet zonder je, ze probeerde haarzelf op te hangen.. Alleen ze was niet zo succesvol als jou.

Mensen geven om je.. Geef het niet op, je weet nooit wat je allemaal te wachten staat in het leven. Zeker als je nog zo jong bent.
Stay strong ❤️
Datum:
26-01-2016
Naam:
Deems
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

Het is teveel..

Ik ben moeder van 2 prachtige kids (6 & 1,5 jaar), ik heb niet veel bereikt nog behalve moeder zijn, op mijzelf wonen en een mbo 2 , ik ben erg wisselvallig en ik weet helemaal niet wat ik wil ik voel me nutteloos en echt heel erg maar ik heb spijt dat ik voor een 2e kindje ben gegaan, ik trek het niet het is te veel, ik heb echt wel mensen om me heen die van me houden maar ik zou hier niet meer willen zijn en dit had ik vroeger al...
Ik zat vroeger altijd alleen op m'n kamer ik wilde altijd alleen zijn..
Is het erg dat ik spijt heb van mijn 2e kind ?
Ik zou niet meer op deze klote wereld willen zijn maar ik zou mijn kind niet alleen achter kunnen laten alleen voor hem probeer ik het.
Ik ben lui en doe het liefst helemaal niks en ik wil niet zo zijn maar het lukt me niet om anders te zijn
Datum:
25-01-2016
Naam:
Felicia
Leeftijd:
25
Provincie:
Zuid-holland

mijn leven

Ik zit in de examenklas en wil graag mijn verhaal delen.
Toen ik een paar maanden oud was ging mijn vader vreemd. Mijn ouders zijn gaan scheiden op mijn 4e en op mijn 6e woonde ik alleen met mijn moeder en mijn broer. Het contact tussen mij en mijn vader was niet zo heel goed. Hij had een nieuwe vriendin, waar ik het goed mee kon vinden. Ik zag hem om het weekend. Meer dan drie jaar geleden zei hij dat ik langs moest komen. Ik ging naar hem toe en hij vertelde dat hij voor zijn 'werk' naar Singapore toe moest. Een uur later stapte hij en zijn vriendin in zijn auto op weg naar het vliegveld. Ik mis hem verschrikkelijk en ben super boos op hem. Ik had hem meer dan 3 jaar niet gezien en (bijna) niet gesproken. In de kerstvakantie nodigde hij mij en me broer uit om naar hem toe te gaan. We hebben hem 10 dagen gezien. In die 3 jaar tijd overleed mijn opa, mijn grootste voorbeeld en een soort vader voor me. Op school werd ik heel erg gepest. Thuis word ik door mijn broer geslagen en gepest. Hij heeft van kleins af aan gezegd dat ik dik ben. Nu voel ik me ook dik, terwijl iedereen zegt dat niet zo is. Mijn moeder heeft een nieuwe vriend gevonden waar ik het heel goed mee kon vinden. We zijn bij hem ingetrokken en ze hebben veel ruzie, zo erg dat we het uit huis uitgezet kunnen worden op elk moment. Ik haat die vriend nu, ik ben bang dat hij mijn moeder slaat. Hij is erg gewelddadig. Ik irriteer me kapot aan mijn moeder, ze staat nog steeds aan zijn kant. Ik haat mijn broer, moeder en die vriend. Ik heb een jongen ontmoet waar ik echt super op verliefd ben en hij ook op mij, helaas is er leeftijdsverschil en word dat niet door iedereen getolereerd. Alles in mijn leven gaat verkeerd de enige twee licht puntjes die ik nog in mijn leven had waren mijn sport en mijn vriend. Ik gaf alles op voor mijn sport, ik werd Nederlands kampioen polsstokhoogspringen van mijn leeftijd en ik vertelde het tegen mijn vader. Hij zei dat ik slecht was en stuurde naar mijn school een brief dat ik moest stoppen met mijn sport en dat het invloed had op mijn cijfers. Nu heb ik erg veel blessures en kan ik een tijdje niet meer sporten. Ik zie het niet meer zitten, maar mijn vriend hielp me erg goed. De laatste weken praten we amper met elkaar, ik mis hem verschrikkelijk en heb hem hard nodig. Thuis zijn er weer ruzies. Ik denk al meer dan 3 jaar over zelfmoord, heb me ook al eens gesneden. Ik zit al een tijd te twijfelen of ik het zou doen. Of dat ik mezelf neer moet steken of voor een auto moet gooien, ik kom er niet meer uit. Ik ben het leven zat, ik wil niet meer verder leven. Maar ik wil mijn vader niet gelijk geven over mijn sport en alle andere die er zo over denken.
Datum:
25-01-2016
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

ik weet niet of ik op de wereld pas

Ik ben 15 jarig meisje, toen ik 13 was gingen mijn ouders scheiden. Mijn zussen hebben hier weinig lastvan gehad ik daarin tegen wel. Nu nog steeds. Ik denk vaak "hoor ik op deze wereld thuis? Zal ik ooit een tweede keer verliefd worden? Zou de wereld beter zijn zonder mij?" ik heb ook zo vaak al dood willen zijn. Ik snij mij zelf als ik verdrietig ben voor mij is dat een op luchting. Maar toch voel ik me rot ik voel me niet fijn op deze wereld in dit lichaam op deze plek. Het enige wat ik wil op dit moment is doodgaan!!
Datum:
25-01-2016
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

Psychose

Ik heb een psychose gehad. Als ik die psychose niet had gehad, zou ik nu me rijbewijs en me school diploma hebben. Dat is helaas niet zo gelopen. Nu zit ik al 7 maanden in mineur. Ik heb heel veel last van de negatieve symptomen van die psychose. Iedereen verwacht van mij dat ik het leven weer op kan pakken zoals eerst. Maar ik ben op, heb geen energie meer en ben simpelweg niet meer wie ik was. Ik ben de hele dag moe en kan niks.

het leven dat ik geleid heb was nooit echt bevredigend voor mij. En nu ik in een dieptepunt zit word ik geconfronteerd met mezelf. Ik denk aan zelfmoord omdat ik gewoon niet zo wil zijn zoals ik nu ben. Iedereen zegt dat het beter word maar ik geloof er niet zo in. Ik heb er geen zin in dat mensen zich zorgen moeten maken om mij. Daarom denk ik dat ik er beter een einde aan kan maken....
Datum:
24-01-2016
Naam:
Stefan
Leeftijd:
22
Provincie:
Noord-holland

ik voel me alleen

mijn papa is heel veel boos op mij ik vind dat helemaal niet tof want meestal komt dat door mijn zus. mijn papa slaat mij ook vaak en zegt dingen die mij echt kwetsen! ik ben dan ook mijn beste vriendin, mijn lief en mijn beste vriend in 1 week kwijt dus voel ik me heel allen en ik kan dus met niemand praten...
Datum:
24-01-2016
Naam:
anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Anders

klote zooi. corrupt kabinet, nepregering

Liefst zou ik emigreren, maar heb de middelen (geld) niet. Dit land gaat ten onder. Je wordt systematisch kaalgeplukt door dit kanker kabinet, gelukszoekers gaan voor ons eigen volk. Mijn droom de USA waar ik heel veel ben geweest, helaas is het moeilijk een verblijfsvergunning te krijgen. Kan ik geen oprotpremie krijgen ???
Datum:
22-01-2016
Naam:
peter
Leeftijd:
67
Provincie:
Noord-holland

ik weet niet meer wat ik moet doen

ik heb veel meegemaakt in mijn leven en heb veel dingen gedaan waar ik erg spijt van heb..
ben verkracht mishandeld en betast alles ben uit huisgeplaatst ook op dit moment woon ik niet meer bij mij moeder thuis.. ik weet niet meer wat i moet doen ik wil echt niet meer leven zo eigenlijk wil ik wel zelfmoord plegen..
Datum:
22-01-2016
Naam:
saving
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.