Levensverhalen (pagina 146)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

De toekomst is zwart, pikzwart

Ik kan niet meer... Alles is kut. Ik ben 3 dagen geleden na een verjaardag door mijn oom en broer verkracht. Dat zinnetje tiepen koste mij al een half uur, omdat het zo pijn doet. Nu heb ik dit ook verteld aan mijn vriendin, mijn alles, maar ze vond het verhaal te vaag en lie zonder woord weg. Ergens begrij ik dat wel, het verhaal komt ongeloofwaardig en als een grap over, maar dat is het niet.

Nu ben ik bang dat niemand me zal geloven, ik voel me zo alleen. ik heb vandaag nog zonder bewust na te denken een galg gemaakt van een stuk touw, net alsof dit een normale bexigheid is voor mij, en ik zit er sterk over na te denken om deze zo snel mogelijk te gebruiken.
Datum:
03-03-2016
Naam:
Freddy
Leeftijd:
17
Provincie:
Gelderland

ik zit op internaat

Dag

ik zit op internaat en ik moet samen studeren.
de opvoeders kijken niet naar mij.
ze zeggen "ik ga eerst iets anders doen."
en ik voel me daar niet goed bij.
op school voel ik me ook in de steek gelaten.
ik word daar gepest.
maar thuis gaat het goed.
daarom dacht ik van korte pijn en dan is alle miserie weg.
groeten Eli
Datum:
01-03-2016
Naam:
Eli
Leeftijd:
14
Provincie:
België

Eindeloosheid van tegenslagen

Ik ben Arne en laten we beginnen met het begin , ik ben geboren bij een normale moeder met een normaal inkomen maar mijn vader is arm rond mijn 9de zijn ze gescheiden. Ik wist vroeger al dat geluk niet in mijn schoot werd gelegd toen ik in het kleuter zat kan ik nog steeds me herinneren dat iemand anders een kusje kreeg van het meisje maar ik niet Want ik ja ik was maar het kneusje de bijzaak de onbelangrijke.
In het 1ste middelbaar begonnen te problemen pas te beginnen ik werd gepest mocht geen nota krijgen maar kreeg al 1 in de eerste week de klas zette mij tegen hun op en ik moest elke dag 4 uur op de trein zitten om naar die school te gaan. Wat me altijd zou bijblijven is dat er een top lijstje is gemaakt van de klas van de lelijkste naar de mooiste en ik was door de enige 2 meisjes als lelijkste gekozen toen begon er iets in me brein te werken van ontgoocheling misgunst en depressie ik ben altijd al niets geweest en ben nu nog steeds niets. Zoals ik al zei ben ik vroeger vaak gepest weest door me uiterlijk of gewoon omdat ik een gemakklijk persoon was , ik wou altijd de mensen aan het lachen maken door grapjes om mijn verdriet te verbergen maar op een dag kost ik het niet meer ben ik beginnen te spijbelen en sindsdien ga ik niet meer naar school ik zou graag gewoon eens wat vrouwelijke aandacht hebben of wat liefde ik heb ook geen diploma en denk dat ik in alles ga falen ik vind me eigen ook dom ik wil doelen bereiken maar toch lukt het niet , oja wat ik ook verschrikkelijk vind is enig kind zijn ik ben enig kind kan nooit met iemand erover praten of met iemand lachen of van iemand houden ik heb nooit broederliefde gekend , o wat ik ging voor me broer of zus gezorgd hebben moest ik een broer of zus gehad hebben dit was het dit is was ik te vertellen had, het is een kwestie van tijd en tegenslagen en durf wanneer ik de beslissende stap overneem. Als ik dood ben ben ik niet meer waard buiten een paar filmpjes en liedjes op youtube. God waarom heb je me zo gemaakt ? Bidden helpt niet. Bedankt voor te lezen hopelijk heb jij een beter leven.
Datum:
29-02-2016
Naam:
Arne
Leeftijd:
18
Provincie:
België

Leven

Mijn vriend heeft besloten dat hij niet meer verder wil met mij. Sinds ik dat weet is het alsof ik niet meer leef. Ik ben constant ongelukkig (daarvoor had ik ook al vaak donkere momenten) ik heb het idee dat ik nooit gelukkig ga kunnen zijn. Ik heb deze wereld niet veel te bieden. Het is al jaren dat er iets mis gaat in mijn leven.
Mijn vriend was mijn alles en mijn houvast en nu ik die ook kwijt ben weet ik niet wat ik moet doen. Ik heb niet gevraagd om op de wereld te lopen. Ik wil niet constant verdriet hebben
Datum:
28-02-2016
Naam:
Eeiro
Leeftijd:
25
Provincie:
België

Waarom ik?

Ik denk elke dag dat ik in het verkeerde gezin ben geboren, elke dag lig ik in mn bed op mn kamer te huilen. Ik ben moe van alles en van iedereen. Ik heb het gevoel dat ik iedereen tot last ben en het enige wat ik doe is andere mensen het leven zwaarder maken.
Mn ouders hebben me nooit liefde gegeven, van kleins af aan ben ik mishandelt en nu nog steeds. Ik kan nooit bij hun terecht met mijn problemen, dan maken zij het nog erger voor mij. Ik ben een paar maanden geleden zo erg mishandelt dat mijn hele gezicht onder de blauwe plekken was, het was zo erg. Ik snap het niet, waarom ben ik nou de gene die hier moet leiden? Ik heb 2 jaar geleden een vriendin gevonden via een online chat spel, en ik weet zeker dat zij de ware is voor mij. Ik weet zeker dat ik de rest van mijn leven met haar wil delen. Zij woont aan de andere kant van de wereld en ik hier. Dat is dan nog niet het probleem, mijn ouders hebben me 2 jaar lang gedwongen om niet met haar te praten. Ze verboden me om met haar te praten en ze hebben haar zelfs een keer uitgescholden via mijn naam. Natuurlijk lukt hun dat niet, we houden nog even veel van elkaar en elke dag een beetje meer. In de vakantie waren we naar Turkije, waar zijwoont.. Mn ouders wouden dus absoluut niet dat ik haar ging zien, dus wat had ik gedaan? Stiekem afgesproken, ik was zo zo blij toen ik haar voor het eerst zag, ik was nooit zo blij geweest en ik kan me het supergoed herinneren. Maar toen mijn ouders erachter kwamen, hadden ze mijn hele zomervakantie verpest, 5 weken lang. Ook werd mijn telefoon afgepakt, het enige wat ze deden was mij en haar uitschelden. En dit doen ze nog steeds elke dag. Waarom word mij niks gegund, waarom kan ik niet blij zijn net als elk ander mens? Ik ben bang, zo bang dat ik niet weet wanneer ik haar weer zie. Ik weet niet waar ik heen ga met mn leven. Waarom kan ik geen normaal leven hebben als elk ander normaal mens. Soms denk ik dat mijn leven een straf is, maar ik weet niet waarvoor. Was ik maar nooit geboren.

Datum:
26-02-2016
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
Groningen

Gewoon pech

Mazzel en pech: uit welk milieu, geld, familie, liefde. Die mate van mazzel of pech dat is het lot, jouw lot. Erfelijkheid milieu opvoeding noodlot. Je bent veelal geen loser, maar je hebt pech. Wel een aantal escapes: zorg dat je niemand (in je hart) nodig hebt , wees sterk. Bedenk dat velen geliefden verliezen, je bent niet uniek. Er zijn veel mensen eenzaam, ook in een relatie. Zorg daar waar mogelijk voor activiteit en omslag. En ondanks al mijn kennis en vaardigheden ben ik er zat van. Bla bla bla. Zelfs bij op het einde nog manipulatief en zelfmedelijden.
Datum:
25-02-2016
Naam:
B
Leeftijd:
44
Provincie:
Groningen

Slechte reden

Ik heb vaak gedacht aan zelfmoord. Doordat ik niet lekker in m'n vel zit. School gaat ook slecht. Mijn moeder werd boos op me omdat ik slechte cijfers haal. Toen zei ze :'spring maar uit het raam'. Ik deed een poging maar ze greep me vast. Ze wil me niet dood. Maar die uitspraak van er raakte me... Ze zei ook dat ik niet mijn opa mag zien ( mijn opa woont in Spanje en ik zie hem bijna nooit). Daar werd ik zo verdrietig van dat ik haar wou slaan! Later die dag heb ik brand wonden op m'n arm gemaakt met een deo spuitbus....
Datum:
24-02-2016
Naam:
Lisa
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-holland

Wat nu?

Ik twijfel al jaren over zelfmoord, ik voel me zo egoïstisch om mezelf het leven te ontnemen, dat ik het nog steeds niet gedaan heb. Als ik op het punt sta spoken er allerlei gedachten door m'n hoofd. "Als het touw het niet begeeft dan gaat de haak wel kapot"
Ik kijk uit naar de dood, tot ik niet meer ongelukkig kan zijn, mijn familie is beter af zonder me. Ik weet dat ze verdrietig zullen zijn maar niet zo verdrietig als wanneer de teleurstelling na teleurstelling na teleurstelling binnen komt. Ik ben geen succesverhaal, ik heb een hoop problemen veroorzaakt.
Ik wil zo graag dood, zo graag.. Maar ik wil mijn ouders niet zo kapot maken
Wat moet ik nu?
Datum:
24-02-2016
Naam:
Elise
Leeftijd:
20
Provincie:
Overijssel

ik denk vaak aan zelfmoord

Ik heb zoveel meegemaakt in mijn leven dat ik het niet meer trek om verder te leven ik denk er hele dagen aan hoe ik het wil gaan doen maar ben nog te angstig bang dat het mislukt ik kan soms de pijn niet meer dragen
Datum:
23-02-2016
Naam:
adlin
Leeftijd:
33
Provincie:
Utrecht

Uitzichtloos

Weer een nieuwe dag...

Na meerdere malen opnieuw te zijn begonnen in mijn leven, is het nu echt genoeg geweest. Wederom uitgelopen op een totale mislukking.
Ik wil niet meer.

Steeds weer had ik hoop op verbetering, maar die is er niet. Een diepgewortelde zelfhaat maakt dat ik niet echt gelukkig kan zijn.

Therapie zou ik inmiddels zelf kunnen geven.
Ik ken de theorie... Helaas ken ik ook de, voor mij niet werkende, therorie in de praktijk...
Er is geen hoop. Niet voor mij.

Liefde zal ik nooit vinden. Dat bestaat niet voor mij.
Ik ken een vorm van eigenliefde, een vorm van naasteliefde, maar het is gebasseerd op minderwaardigheidsgevoelens. Emotionele afhankelijkheid. Het is nep.

Mijn persoonlijkheid is "gestoord", zo ook mjjn gedachten en gevoelens.
Gevochten heb ik. Geknokt. Alles gegeven wat ik had om te kunnen en durven zijn, om ook te genieten van het/mijn leven.

Ter vergeefs.
De negatieve patronen zijn zo diep ingesleten, de zwakke punten zo overheersend, er is geen ontkomen
aan.

Afleiding kan het gelukkig laten lijken, maar de werkelijkheid en de realiteit is dat dat voor mij niet meer dan een tijdelijke vlucht is.
Echt gelukkig zijn bestaat niet in mijn leven.
Pijn en verdriet zijn altijd aanwezig.
Zelfs achter een masker van blijdschap en vrolijkheid...
Elke nieuwe dag weer...
Datum:
23-02-2016
Naam:
Slaapwandelaar
Leeftijd:
34
Provincie:
Friesland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.