Levensverhalen (pagina 149)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

mijn leven

hoi ik ben fikreta ben 20 jaar en dit is mijn vehaal

op mijn 11de ben ik verkracht door mijn buurman heb het een tijdje geheim gehouden mijn ouders zijn er toen achter gekomen en politie onderzoek gehad hij heefd maar drie dagen vast gezeten verder niet ik ben van mijn 16 tot mijn 18 verkracht door toen een vriend heb daar door dus een ptss wat niet leuk is ik heb nu een angst voor mannen door mijn ptss heb ik ook last van conversiestoornis wat bij mij uit in wegrakingen en uitvalsverschijnselen in mijn benen een wegraking duurt bij mij max 4uur vaak daar voor in ziekenhuis geweest maar nooit wat mee gedaan vanaf mijn 18de ben ik in een depressie geraakt en zit daar nog in heb veel opnames gehad in de psygiatri ben toen begonnen met krassen tot snijden aan toe doe ik nog steeds ben daardoor veel mensen kwijt geraakt nu zit ik in een kortverblijftehuis en geloof me dat is geen pretje ik ben wachtende op een vaste woon plek maar vanwege mijn verleden en acties die ik nu nog doe is het niet makelijk om dat te vinden ik heb nu heel veel stemmings wisselingen en veel stemmen in mijn hoofd iedereen denkt dat ik me aan stel maar dat is niet zo ik ben nu van snijden op mijn armen over gegaan naar mijn borsten dat is niet zigbaar voor anderen aleen van je zelf ik zie het leven door alles niet mee3r zitten niemand steund me meer wat moet ik nou met mijzelf het liefst was ik er al niet meer geweest maar er zijn net mensen die me net optijd weg halen van alles jammergenoeg morgen start ik met trouwma therapie ik hoop dat het helpt het is me laatste hoop
gr depri ikke
Datum:
01-02-2016
Naam:
fikreta
Leeftijd:
20
Provincie:
Gelderland

gedachten aan ......

Heel vervelend door diverse omstandigheden ben ik depri en eenzaam, ben gescheiden man en alles lijkt wel te lastig te zijn, enik vind het alleen zijn niet meer leuk. Ben echt depri en daardoor denk ik steeds aan zelf moord, maar ja heb ook 3 kids en voor hun wil ik het niet doen, maar de verleiding is groot. Hoe kom je van eenzaamheid af dan?
Datum:
29-01-2016
Naam:
Erwin
Leeftijd:
47
Provincie:
Noord-holland

Zelfmoord?

Ik heb echt stom leven ik wil niet meer me ouders slaan me en schreeuwen en ze willen naar engeland verhuizen ik heb hier alles zal ik het doen...
Datum:
28-01-2016
Naam:
Bas
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-holland

Pleeg geen zelfmoord alsjeblieft!

Als je van plan bent om zelfmoord te plegen, denk dna maar aan je toekomst. Jou toekomst kan geweldig worden! Je kan werk krijgen, een man/vrouw en gewoon een geweldig leven lijden! Ik heb er soms ook an gedacht, maar ik denk nu: De meeste mensen die iets vertellen hier zijn nog in de pubertijd, het kan dus mogelijk dat je aan zelfmoord plegen denkt door de hormonen die in je lichaam zitten. Door hormonen kan je echt ana hele andere dingen denken dan je eerst deed. Dsu geen zelfmoord plegen mensen! Het leven kan geweldig worden als je echt volwassen word! PLEEG GEEN ZELFMOORD, HET IS ZONDE!
Datum:
27-01-2016
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

Leegte

Mijn verhaal?
Ik herinner me mijn verhaal eigenlijk helemaal niet.
Wel weet ik dat ik ooit wél leefde.
Ik ben zo beschadigd in dit leven door alles wat er is gebeurt, alles mij is aangedaan, alles wat de mensen waar ik van hield is aangedaan, alles wat ik anderen heb aangedaan, alles wat ik mezelf aan heb gedaan, zo veel dat ik uit zelfbescherming niks meer kan voelen.
Ik wil voelen, ik wil leven.
Alles wat ik de laatste jaren gedaan heb,
was om even, héél even het gevoel te hebben dat ik leef.

Leegte is het enige dat ik nog voel.
Ik ben nog zo jong, misschien te jong om de zoektocht naar mezelf al te staken.
Toch wordt het elke dag aantrekkelijker.

Ik woon weer bij mijn ouders na een mislukte poging een leven op te bouwen met mijn toenmalige vriendin.
Waarom heb ik uberhaubt de moeite gedaan? Ik hou relaties toch nooit vol, of het nu met een man of een vrouw is, een jongen of een meisje. Uiteindelijk moet ik weg, moet ik vrijheid, moet ik leven.

Leven, ik moet altijd leven. Altijd zoek ik iets dat mij het gevoel geeft dat ik leef.
Altijd weer, ik voel me dood en leeg.
Ik wil dood juist omdat ik niet leef.
Toch leef ik meer dan de meesten.
Anderen noemen mij een echte levensgenieter.

Altijd opzoek naar liefde en avontuur.
De momenten waarop ik leven voel.
Lust is wat mij iets laat voelen. Ja natuurlijk, als je lust voelt voel je iets.
Wat ik bedoel is natuurlijk dat ik me niet dood voel, niet leeg.

Liefde, aanrakingen, lust, maar het is niet genoeg.
Zodra het over is ben ik dood.
Dood, I'm not living, just killing time.

Zo veel relaties, maar nooit is het genoeg.
Ik moet altijd wat ik niet heb.

Altijd droom ik van het perfecte leven, een man, kinderen, een baan.
Maar als het te dicht bij komt, vertrek ik.

Elke keer weer.
Zodra ik vertrek moet ik enorm leven.
Alcohol, dansen, seks en simpelweg alles waar ik een adrenaline kick van krijg.

Even leef ik, even voel ik me alsof ik besta, alsof ik meer ban dan zomaar een leeg lichaam.

Maar die momenten zijn niet genoeg.

Nu heb ik weer een relatie.
Uiteindelijk moet ik échte liefde voelen.
Geen seks, maar échte liefde, échte verlangens.

Ik voel me leeg, ik kan niet meer.
Vandaag ben ik zo moe, zo leeg.
De relatie is niet genoeg, ik wil weer vrijheid.
Weer leven, maar ik weet dat hij is wie in mijn toekomst hoort.

Ik kan hem niet verlaten.
Ik zal spijt krijgen.

Ik leef niet, de relatie geeft me geen gevoel van leven meer.
Alleen leegte, hoewel ik weet dat ik teveel van hem hou om te kiezen voor leven.

Ook al kies ik voor leven en verlaat ik hem,
het is tijdelijk.
Zoals alles altijd tijdelijk is bij mij.

Daarom is het gevoel van écht dood zijn, nu sterker dan ooit.
Ik wil geen leegte, ik wil leven maar kan niet altijd voor leven zoeken zoals ik nu doe.

Ik kan niet voor eeuwig mensen verlaten, voor eeuwig mensen pijn doen.

Eens moet de laatste keer zijn.
Ik wil niet meer, ik kan niet meer.
Ik voel niks meer.
Ik voel geen verdriet,
geen pijn,
niks...

Genoeg, het is genoeg.
Datum:
27-01-2016
Naam:
YuliaChris
Leeftijd:
19
Provincie:
Drenthe

Moe

Het leven is een groot spel, maar ik voel me buitenspel gezet. Ik draag nieuw leven in mij en het doet mij verdriet dat hij zijn moeder niet gaat kennen. Het gevoel van wanhoop en machteloosheid overheerst. Het leven is een groot spel, maar ik wil niet meer leven.
Datum:
26-01-2016
Naam:
nisa
Leeftijd:
24
Provincie:
Gelderland

Hi.

Hey allemaal. Ik zie dat veel mensen hier hun leven uitzichtloos verklaren. Vergeet niet, vooral de jongere groep. Mensen geven om je. Stel je voor; Je komt thuis van weer een verschrikkelijke dag op school. Je gooit je tas weg en gaat op bed zitten mey je dagboek waar je alles in kwijt kan. Je bent het echt zat, je hebt jezelf al zo vaak gesneden dat er al 10 dikke littekens in je benen staan. Je kijkt ernaar, je wilt echt niet meer verder.. Je loopt naar de badkamer en ziet jezelf in de spigel, bah. Heb ik er zo de hele dag bij gelopen? Geen wonder dat iedereen me zo raar aankijkt. Je vind 3 doosjes Ibuprofen. Zonder erbij na te denken.. Neem je ze mee naar je kamer. Je zit weer op je bed en denkt; waar ben ik toch mee bezig? Daarna denk je aan al de moeilijke tijden, waardoor je in huilen uitbarst. Je rukt de pakjes open en trekt de medicijnen eruit.. Je begint met slikken. Even later krijg je een slaperig gevoel. Je hoopt dat je nu gaat slapen, en nooit meer wakker wordt met je dagboek naast je. Je bent weg.. 2 uur later komt je broertje de kamer binnengelopen, hij vertelt je naar beneden te komen voor het avondeten. Hij dacht dat je sliep. Hij loopt naar beneden en zegt tegen je moeder dat je sliep. Je moeder komt naar boven. Ze keek naar je, probeerde je wakker te schudden, maar nee. Je moeder barst in huilen uit, je vader komt naar boven gerend.. Hij ziet haar met jou in haar armen liggen. Je vader houd je moeder vast. Je vader smijt iets van je kast af. Je moeder vind je dagboek en samen lezen ze hoe erg je het allemaal vond. Je broertje snapt het nog niet, hij is te jong om te weten wat zelfmoord is. De volgende dag op school word het op school verteld door de docenten. Dat groepje meisjes, die jou elke dag maar weer treiterden, barsten vanbinnen. Die ene jongen, die jij zo leuk vond maar waarvan je dacht dat hij je toch niet leuk vond, barst in huilen uit.. Hij heeft je nooit kunnen vertellen hoe mooi hij je eigenlijk vond.. Dan je beste vriendin... Ze rent de klas uit, rent naar buiten. Pakt haar fiets en fietst naar jou ouders hen huis. Ze belt aan.. In tranen. Je moeder maakt de deur open, ze ziet je beste vriendin staan. Je moeder en je beste vriendin barsten samen in huilen uit. Je beste vriendin loopt naar je kamer toe, gaat op je bed zitten. Ze kijkt door de kamer. Ze ziet fotos van jullie samen nog aan de muur hangen, ook zij vind je dagboek, en leest het.

2 jaar nadat jij zelfmoord hebt gepleegd.

De meisjes die jou gepest hebben, hebben nog zo een schuldgevoel. Die ene jongen, die jou ook zo leuk vond, snijdt zichzelf. Je ouders zijn gescheiden en je broertje is oud genoeg om te snappen dat jij niet meer verder wou in je leven, hij snijdt zichelf ook. En dan je beste vriendin.. Ze kan niet zonder je, ze probeerde haarzelf op te hangen.. Alleen ze was niet zo succesvol als jou.

Mensen geven om je.. Geef het niet op, je weet nooit wat je allemaal te wachten staat in het leven. Zeker als je nog zo jong bent.
Stay strong ❤️
Datum:
26-01-2016
Naam:
Deems
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

Het is teveel..

Ik ben moeder van 2 prachtige kids (6 & 1,5 jaar), ik heb niet veel bereikt nog behalve moeder zijn, op mijzelf wonen en een mbo 2 , ik ben erg wisselvallig en ik weet helemaal niet wat ik wil ik voel me nutteloos en echt heel erg maar ik heb spijt dat ik voor een 2e kindje ben gegaan, ik trek het niet het is te veel, ik heb echt wel mensen om me heen die van me houden maar ik zou hier niet meer willen zijn en dit had ik vroeger al...
Ik zat vroeger altijd alleen op m'n kamer ik wilde altijd alleen zijn..
Is het erg dat ik spijt heb van mijn 2e kind ?
Ik zou niet meer op deze klote wereld willen zijn maar ik zou mijn kind niet alleen achter kunnen laten alleen voor hem probeer ik het.
Ik ben lui en doe het liefst helemaal niks en ik wil niet zo zijn maar het lukt me niet om anders te zijn
Datum:
25-01-2016
Naam:
Felicia
Leeftijd:
25
Provincie:
Zuid-holland

mijn leven

Ik zit in de examenklas en wil graag mijn verhaal delen.
Toen ik een paar maanden oud was ging mijn vader vreemd. Mijn ouders zijn gaan scheiden op mijn 4e en op mijn 6e woonde ik alleen met mijn moeder en mijn broer. Het contact tussen mij en mijn vader was niet zo heel goed. Hij had een nieuwe vriendin, waar ik het goed mee kon vinden. Ik zag hem om het weekend. Meer dan drie jaar geleden zei hij dat ik langs moest komen. Ik ging naar hem toe en hij vertelde dat hij voor zijn 'werk' naar Singapore toe moest. Een uur later stapte hij en zijn vriendin in zijn auto op weg naar het vliegveld. Ik mis hem verschrikkelijk en ben super boos op hem. Ik had hem meer dan 3 jaar niet gezien en (bijna) niet gesproken. In de kerstvakantie nodigde hij mij en me broer uit om naar hem toe te gaan. We hebben hem 10 dagen gezien. In die 3 jaar tijd overleed mijn opa, mijn grootste voorbeeld en een soort vader voor me. Op school werd ik heel erg gepest. Thuis word ik door mijn broer geslagen en gepest. Hij heeft van kleins af aan gezegd dat ik dik ben. Nu voel ik me ook dik, terwijl iedereen zegt dat niet zo is. Mijn moeder heeft een nieuwe vriend gevonden waar ik het heel goed mee kon vinden. We zijn bij hem ingetrokken en ze hebben veel ruzie, zo erg dat we het uit huis uitgezet kunnen worden op elk moment. Ik haat die vriend nu, ik ben bang dat hij mijn moeder slaat. Hij is erg gewelddadig. Ik irriteer me kapot aan mijn moeder, ze staat nog steeds aan zijn kant. Ik haat mijn broer, moeder en die vriend. Ik heb een jongen ontmoet waar ik echt super op verliefd ben en hij ook op mij, helaas is er leeftijdsverschil en word dat niet door iedereen getolereerd. Alles in mijn leven gaat verkeerd de enige twee licht puntjes die ik nog in mijn leven had waren mijn sport en mijn vriend. Ik gaf alles op voor mijn sport, ik werd Nederlands kampioen polsstokhoogspringen van mijn leeftijd en ik vertelde het tegen mijn vader. Hij zei dat ik slecht was en stuurde naar mijn school een brief dat ik moest stoppen met mijn sport en dat het invloed had op mijn cijfers. Nu heb ik erg veel blessures en kan ik een tijdje niet meer sporten. Ik zie het niet meer zitten, maar mijn vriend hielp me erg goed. De laatste weken praten we amper met elkaar, ik mis hem verschrikkelijk en heb hem hard nodig. Thuis zijn er weer ruzies. Ik denk al meer dan 3 jaar over zelfmoord, heb me ook al eens gesneden. Ik zit al een tijd te twijfelen of ik het zou doen. Of dat ik mezelf neer moet steken of voor een auto moet gooien, ik kom er niet meer uit. Ik ben het leven zat, ik wil niet meer verder leven. Maar ik wil mijn vader niet gelijk geven over mijn sport en alle andere die er zo over denken.
Datum:
25-01-2016
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

ik weet niet of ik op de wereld pas

Ik ben 15 jarig meisje, toen ik 13 was gingen mijn ouders scheiden. Mijn zussen hebben hier weinig lastvan gehad ik daarin tegen wel. Nu nog steeds. Ik denk vaak "hoor ik op deze wereld thuis? Zal ik ooit een tweede keer verliefd worden? Zou de wereld beter zijn zonder mij?" ik heb ook zo vaak al dood willen zijn. Ik snij mij zelf als ik verdrietig ben voor mij is dat een op luchting. Maar toch voel ik me rot ik voel me niet fijn op deze wereld in dit lichaam op deze plek. Het enige wat ik wil op dit moment is doodgaan!!
Datum:
25-01-2016
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.